- اِذۡ تَمۡشِیۡۤ اُخۡتُکَ فَتَقُوۡلُ ہَلۡ اَدُلُّکُمۡ عَلٰی مَنۡ یَّکۡفُلُہٗ ؕ فَرَجَعۡنٰکَ اِلٰۤی اُمِّکَ کَیۡ تَقَرَّ عَیۡنُہَا وَ لَا تَحۡزَنَ ۬ؕ وَ قَتَلۡتَ نَفۡسًا فَنَجَّیۡنٰکَ مِنَ الۡغَمِّ وَ فَتَنّٰکَ فُتُوۡنًا ۬۟ فَلَبِثۡتَ سِنِیۡنَ فِیۡۤ اَہۡلِ مَدۡیَنَ ۬ۙ ثُمَّ جِئۡتَ عَلٰی قَدَرٍ یّٰمُوۡسٰی ﴿۴۱﴾20 : 41 (Сен) эжеӊдин бара жаткан(ын элестет). Ошондо ал: «Аны бага турган кишиден силерди кулактандырайынбы?» - деп бараар эле. Анан анын (энеӊдин) көзү кубансын үчүн, жана ал сар-санаа чекпесин үчүн Биз сени энеӊе кайтарып бердик. Мындан тышкары, сен бир жанды өлтүрүп койдуӊ, Биз болсо, сени кайгыдан куткардык жана ар түрдүү сыноолордон өткөрдүк. Анан сен бир нече жыл Мадян элинин арасында болдуӊ. Анан (пайгамбарлык үчүн) ылайыктуу жашка жеттиӊ, эй, Муса!