- فَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَکۡرِہِنَّ اَرۡسَلَتۡ اِلَیۡہِنَّ وَ اَعۡتَدَتۡ لَہُنَّ مُتَّکَاً وَّ اٰتَتۡ کُلَّ وَاحِدَۃٍ مِّنۡہُنَّ سِکِّیۡنًا وَّ قَالَتِ اخۡرُجۡ عَلَیۡہِنَّ ۚ فَلَمَّا رَاَیۡنَہٗۤ اَکۡبَرۡنَہٗ وَ قَطَّعۡنَ اَیۡدِیَہُنَّ وَ قُلۡنَ حَاشَ لِلّٰہِ مَا ہٰذَا بَشَرًا ؕ اِنۡ ہٰذَاۤ اِلَّا مَلَکٌ کَرِیۡمٌ ﴿۳۲﴾12 : 32 Ошентип, ал (аял) алардын айла-амалдарын укканда, аларга киши жиберип, алар үчүн жөлөнүп отура турган жай даярдады жана алардын ар бирине бирден бычак берди, анан (Юсуфка) айтты: «Алардын алдына чык!» Ошентип, алар аны көрүшкөндө, бир улуу мартабалуу инсан деп ойлошуп, колдорун кесип алышты жана: «Алла Таза! Бул адам эмес, бул бир гана урматтуу периште», - дешти.