- مَا کَانَ لِاَہۡلِ الۡمَدِیۡنَۃِ وَ مَنۡ حَوۡلَہُمۡ مِّنَ الۡاَعۡرَابِ اَنۡ یَّتَخَلَّفُوۡا عَنۡ رَّسُوۡلِ اللّٰہِ وَ لَا یَرۡغَبُوۡا بِاَنۡفُسِہِمۡ عَنۡ نَّفۡسِہٖ ؕ ذٰلِکَ بِاَنَّہُمۡ لَا یُصِیۡبُہُمۡ ظَمَاٌ وَّ لَا نَصَبٌ وَّ لَا مَخۡمَصَۃٌ فِیۡ سَبِیۡلِ اللّٰہِ وَ لَا یَطَـُٔوۡنَ مَوۡطِئًا یَّغِیۡظُ الۡکُفَّارَ وَ لَا یَنَالُوۡنَ مِنۡ عَدُوٍّ نَّیۡلًا اِلَّا کُتِبَ لَہُمۡ بِہٖ عَمَلٌ صَالِحٌ ؕ اِنَّ اللّٰہَ لَا یُضِیۡعُ اَجۡرَ الۡمُحۡسِنِیۡنَ ﴿۱۲۰﴾ۙ9 : 120 Медина эли жана анын тегерегинде жашоочу көчмөндөр үчүн Алланын Пайгамбарын таштап, артта калуулары жана аны коюп, өздөрүн жактыруулары дурус эмес эле. (Напсилердин бул курбандыгы шарт болчу). Анткени, чынында Алланын жолунда аларга кандайдыр бир чаӊкоо, кандайдыр бир машакат жана кандайдыр бир ачарчылык жетпейт, ошондой эле алар каапырларды ачууланта турган жолдордон жүрүшпөйт жана душмандан (уруш учурунда) кандайдыр бир нерсе алышпайт, бирок ушунун ордуна алар үчүн бир жакшы амал жазылып коюлат. Алла изги иштер кылуучулардын сыйлыгын эч качан текке кетирбейт.