- وَ اِذۡ قَالَ اللّٰہُ یٰعِیۡسَی ابۡنَ مَرۡیَمَ ءَاَنۡتَ قُلۡتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُوۡنِیۡ وَ اُمِّیَ اِلٰہَیۡنِ مِنۡ دُوۡنِ اللّٰہِ ؕ قَالَ سُبۡحٰنَکَ مَا یَکُوۡنُ لِیۡۤ اَنۡ اَقُوۡلَ مَا لَیۡسَ لِیۡ ٭ بِحَقٍّ ؕ اِنۡ کُنۡتُ قُلۡتُہٗ فَقَدۡ عَلِمۡتَہٗ ؕ تَعۡلَمُ مَا فِیۡ نَفۡسِیۡ وَ لَاۤ اَعۡلَمُ مَا فِیۡ نَفۡسِکَ ؕ اِنَّکَ اَنۡتَ عَلَّامُ الۡغُیُوۡبِ ﴿۱۱۷﴾5 : 117 (Эстегиле), качан Алла Марям уулу Исага айтат: «Адамдарга: «Алланы коюп, мени жана менин энемди эки кудай кылып алгыла», - деп айттың беле?» Ал жооп кылат: «Сен Ыйыксың! Акым жок нерсени эч качан айта албаймын. Эгер ушундай деген болсом, Сен албетте, аны билген болот элең. Сен менин көңүлүмдөгү нерселерди билесиң, мен болсо Сенин көңүлүңдөгү нерселерди эч билбеймин. Албетте, Сен бардык кайыптарды жакшылап билүүчүсүң.