- وَ اِذۡ اَخَذۡنَا مِیۡثَاقَ بَنِیۡۤ اِسۡرَآءِیۡلَ لَا تَعۡبُدُوۡنَ اِلَّا اللّٰہَ ۟ وَ بِالۡوَالِدَیۡنِ اِحۡسَانًا وَّ ذِی الۡقُرۡبٰی وَ الۡیَتٰمٰی وَ الۡمَسٰکِیۡنِ وَ قُوۡلُوۡا لِلنَّاسِ حُسۡنًا وَّ اَقِیۡمُوا الصَّلٰوۃَ وَ اٰتُوا الزَّکٰوۃَ ؕ ثُمَّ تَوَلَّیۡتُمۡ اِلَّا قَلِیۡلًا مِّنۡکُمۡ وَ اَنۡتُمۡ مُّعۡرِضُوۡنَ ﴿۸۴﴾2 : 84 (Эстегиле), качан Биз Исрааийл балдарынан убада-шертин алдык: «Алладан башка эч нерсеге ибадат кылбайсыңар; ата-энелер, тууган-уруктар, жетимдер жана кедейлерге жакшы мамиле кыласыңар. Адамдарга жакшы сөз айткыла жана намазды (толук) аткаргыла, ошондой эле зекет бергиле». Буга карабастан, силердин кээ бириңерден башка баарыңар (ал убада-шертиңерден) кайттыңар. Силер тетири жүз буруучу элеңер.