- وَ لَمَّا رَجَعَ مُوۡسٰۤی اِلٰی قَوۡمِہٖ غَضۡبَانَ اَسِفًا ۙ قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُوۡنِیۡ مِنۡۢ بَعۡدِیۡ ۚ اَعَجِلۡتُمۡ اَمۡرَ رَبِّکُمۡ ۚ وَ اَلۡقَی الۡاَلۡوَاحَ وَ اَخَذَ بِرَاۡسِ اَخِیۡہِ یَجُرُّہٗۤ اِلَیۡہِ ؕ قَالَ ابۡنَ اُمَّ اِنَّ الۡقَوۡمَ اسۡتَضۡعَفُوۡنِیۡ وَ کَادُوۡا یَقۡتُلُوۡنَنِیۡ ۫ۖ فَلَا تُشۡمِتۡ بِیَ الۡاَعۡدَآءَ وَ لَا تَجۡعَلۡنِیۡ مَعَ الۡقَوۡمِ الظّٰلِمِیۡنَ ﴿۱۵۱﴾7 : 151 Kur Musai u kthye te populli i tij, i zemëruar dhe i pikëlluar, tha: “Sa keq më keni përfaqësuar prapa meje! A nxituat në lidhje me porosinë e Zotit tuaj?!” Ai i hodhi (përtokë) pllakat dhe e kapi vëllain e tij për koke, duke e tërhequr nga vetja. (Vëllai) i tha: “O bir i nënës sime! Populli më bëri të pafuqishëm dhe gati do të më vriste, andaj, mos më bëj shkak të talljes së armiqve dhe mos më llogarit me popullin keqbërës.”