Komunikimi me Zotin ka tri lloje: Vahji a ilhami (shpallja), ëndrra dhe keshfi (vizioni). Vahji është ai që zbret pa ndonjë medium në zemrën e pastër të Profetit. Ky komunikim është më i qarti dhe më dritëploti. Lloji i dytë i komunikimit me Zotin është ëndrra dhe ajo vjen me ngjyra dhe kompleksitet. Ëndrra ka nënkuptime dhe figurshmëri. Siç i Dërguari i Allahut ^s.a.v.s. një herë pa dy byzylykë në të dyja duart e tij të bekuara, ose një herë tjetër pa që duart më të gjata ishin të njërës prej bashkëshorteve të tij, ose pa lopën etj., dhe i interpretoi. Pra, ky lloj komunikimi në përgjithësi kërkon interpretim. Lloji i tretë i komunikimit me Zotin është keshfi (vizioni) dhe ai bëhet në formë shëmbëllimesh, qoftë në pamjen e Xhibrailit ^a.s. ose të ndonjë engjëlli tjetër ose të diçkaje tjetër.

Ky ajet praqet praktikën e përhershme të Zotit, pa e kushtëzuar me të kaluarën. Por komunikimi i gjatë dhe i plotë siç është shpallja, është i kushtëzuar me ndjekjen e Profetit Muhammed ^s.a.v.s.. Pra, komunikimi me Zotin në të gjitha format e lartpërmendura kurrë nuk ndërpritet për njerëzit që janë shërbëtorë të Pejgamberit ^s.a.v.s. dhe të Islamit, kurse komunikimi që mund të sillte një Sheriat të ri apo një profetëri të pavarur është i ndërprerë përgjithmonë.

Hadithet tregojnë komunikimin Hyjnor dhe mrekullitë jo vetëm të Profetit ^s.a.v.s., por edhe të sahabëve të tij. Falë komunikimit me Zotin, Hazret Omeri ^r.a. u njoftua se si mund të shmangte rrezikun Saria me gjithë ushtrinë e tij, dhe më pas zëri i Hazret Omerit – O Sarije, ngjitu malit! Malit! (Ja Sarije, el-xhebel! El-xhebel!), fjalë të cilat ai i shqiptoi në Medinë, përmes një fuqie të padukshme u dëgjuan nga Saria që gjendej shumë larg nga Medina. (Muhammed ibn Xherir et-Taberi, “Tarikh”, vëllimi II, shtëpia botuese: “El-Kutub el-’ilmijje”, Bejrut 2012, fq. 553-554.) Pra, Zoti i njoftoi ata përmes ilhamit (shpalljes) së Tij.

Por mjerisht një pjesë e muslimanëve të sotëm e mohojnë këtë bekim të Zotit. Çudi, kërkimi në natyrën e njeriut nuk u sos, sepse njeriu edhe sot ka të njëjtën etje për të kërkuar dhe njohur Zotin, por e kanë sosur komunikimin me Zotin duke i vënë kapak Burimit të Pashtershëm të njohjes së Zotit! Keqardhje për muslimanët e tillë, të cilëve iu mor buka në gjendje urie dhe iu mor uji edhe pse janë të etur! Por kjo nuk është e vërtetë. Kurani ka treguar shumë herë që në umetet e mëparshme njerëzit e thjeshtë, qofshin edhe gratë, kanë komunikuar me Zotin përmes shpalljes, andaj, nuk ishte e mundur që muslimanët e sinqertë, duke qenë ndjekës të umetit më të mirë dhe Profetit më të mirë, të privoheshin nga ky bekim. Lexoni edhe 41:31-32.