1) Ajeti nr. 158 jep përgjigjen e të dyja akuzave të ngritura nga judenjtë. Zoti i Madhërishëm së pari deklaroi se Hazret Isai dhe Hazret Merjemja, paqja qoftë mbi të dy, ishin të virtytshëm dhe se akuza e judenjve për karakterin e Hazret Merjemes ^a.s. është vetëm një shpifje shumë e rëndë (ajeti 157). Dhe së dyti, Isai ^a.s. nuk ndërroi jetë në kryq, por judenjtë kështu kujtuan se ai kishte vdekur, andaj, si i tillë, ai nuk është i mallkuar, por i pranuar te Zoti i Madhërishëm, dhe Zoti e lartësoi atë siç i lartëson profetët e tjerë. E gjithë grindja e hebrenjve ishte për karakterin dhe për moslartësimin shpirtëror të Hazret Isait ^a.s., dhe Zoti i hodhi poshtë të dyja akuzat e tyre. Këtu nuk flitet asgjë për ngritjen fizike të tij. Fjalët “as nuk e vranë dhe as nuk e kryqëzuan” nuk pohojnë aspak se ai nuk ka vdekur. Nuk janë këto dy forma si të vetmet për vdekjen e njeriut. Këto fjalë hedhin poshtë pretendimin e judenjve që Jezusi (Isai) ^a.s. të ishte i mallkuar, me pretendimin se vdiq në kryq, pasi kjo mënyrë ekzekutimi konsiderohej e mallkuar, sidomos për një person që pretendonte të ishte profet i Zotit (Bibla, Ligji i Përtërirë 21:23). Kështu që, judenjtë e pandehnin Jezusin ^a.s. si të mallkuar, e jo të pranuar të Zotit. Andaj, Zoti përmes Kuranit provoi që Jezusi nuk vdiq në kryq. Fjalët “por ashtu u është dukur atyre” e mbështesin edhe më shumë këtë argument, pra me fjalë të tjera, Zoti thotë – ai ishte i gjallë, judenjtë e kujtuan si të vdekur. Dhe për sa kohë që nuk vdiq në kryq, ai nuk quhet i mallkuar, përkundrazi, “Zoti e ngriti atë drejt Vetes”, që do të thotë se e ka lartësuar siç i lartëson Profetët e Tij të pranuar. Sipas Kuranit, udhëtimi ose ngritja e robit drejt Zotit nuk bëhet fizikisht por shpirtërisht. Shih: 51:51; 7:176-177; 19:57-58; 89:29-31; 38:51. E gjithë ngjarja e kryqëzimit nëse analizohet qoftë me të dhënat që gjenden sot në Dhiatën e Re, vërtetohet se Jezusi ^a.s. u vu në kryq, por shpëtoi nga kryqëzimi dhe pati jetë të gjatë. Përveç kësaj, besimi se Isai ^a.s. është ende gjallë, bie ndesh me një sërë ajetesh të qarta të Kuranit të Shenjtë, si 5:116-118; 3:56; 3:145; 21:9; etj..

2) Të krishterët e sotëm besojnë se Krishti vdiq në kryq për të patur një vdekje të mallkuar (Galatasve 3:13), dhe për t’ua marrë mëkatet atyre që i besojnë atij. Kryqëzimi ishte një lloj pushkatimi sa i dhimbshëm, aq edhe poshtërues. Historia dëshmon se të kryqëzuarit liheshin për ditë të tëra edhe pas vdekjes së tyre. Judenjtë donin me çdo kusht që Jezusi të kryqëzohej, pra të ekzekutohej, që të provohej se ai nuk qe i dërguari i Zotit, por qe një i mallkuar, ma’adhallah! Por faktet biblike vërtetojnë se Jezusi nuk vdiq në kryq, por shpëtoi nga kryqëzimi, siç e pohon Kurani i Shenjtë. Për ta shpëtuar robin e Vet, Zoti gërshetoi një plan të përsosur, kundër planit të judenjve: Zoti i jep Jezusit lajmin e sigurimit dhe të shpëtimit të tij, siç e kishte shpëtuar dikur edhe profetin Jona (Mateu 12:39-40). I jep mundësi Jezusit që të lutej tërë natën për shpëtimin e tij (Marku 14:36). Njofton gruan e Pilatit për pafajësinë e Jezusit nëpërmjet ëndrrës, pra, nëpërmjet mjetit të Tij të komunikimit (Mateu 27:19). I zgjon ndërgjegjen Pilatit për të bërë çmos për shpëtimin e Jezusit (Gjoni 18:38-40). Zoti bën që të zgjidhet pikërisht dita e premte për kryqëzimin e Jezusit, në mënyrë që ai të qëndronte vetëm disa orë në kryq, sepse nga mbrëmja do të fillonte sabati. Kështu, sipas Biblës, Jezusi qëndroi në kryq vetëm 3 – 6 orë (Marku 15:25 dhe Mateu 27:46). Pilati tregohet dyshues nëse Jezusi me të vërtetë ka vdekur (Marku 15:44). Jezusit nuk ia thyen kockat, madje kur një ushtar i ngul shtizën në brinjë, menjëherë i del gjak dhe ujë (Gjoni 19:32-34), që në fakt, janë shenja jete dhe jo vdekjeje. Zoti shkakton tërmet e stuhi nga qielli (Mateu 27:51). Ai i frymëzon Jozefin dhe Nikodemin për të planifikuar marrjen e Jezusit dhe kurimin e tij, të cilët e vizitojnë dhe ia çojnë mirrë dhe aloe në një sasi prej 33 kg (Gjoni 19:39). Barnat mirrë dhe aloe përdoren dendur për kurimin e plagëve. Të gjitha këto fakte tregojnë bindshëm se armiqtë e Jezusit bënë planin e tyre, por edhe Zoti bëri një plan të Vet, dhe pikërisht plani i Zotit e shpëtoi Jezusin nga vdekja e mallkuar. U provua që Jezusi nuk qe i mallkuar, por i bekuar, i lartësuar dhe i ndihmuar nga Zoti i Madhërishëm. Për të ditur se çfarë ndodhi me Hazret Isain ^a.s., pasi shpëtoi nga kryqëzimi, lexoni 23:51.