Kurani i Shenjtë nuk pohon se një i vdekur i caktuar, fizikisht të ishte ringjallur. Ajeti tregon se një grup hebrenjsh kishin vrarë një njeri, më pas e fshehën vrasjen dhe zunë të akuzonin të tjerët për këtë krim. Për të gjetur vrasësin, Zoti i porositi të thernin një lopë, e më pas secili prej të dyshuarve, të prekte mishin e lopës së therur me të vdekurin. Ka të ngjarë se kjo të ishte një taktikë hipnotizuese, me anë të së cilës, të ndodhte diçka me vrasësin dhe me mishin që ai kishte kapur, dhe kështu të zbulohej e vërteta. Ky është një kuptim i këtij ajeti nëse përemrin “e saj” (në arabisht “ha”) do t’ia referonim lopës së therur, të përmendur dy ajete më sipër. Por ka edhe një kuptim tjetër që del nëse këtë përemër, në vend të lopës, t’ia referojmë ngjarjes. Në këtë rast, foljen darebe (godit, rrah), duke iu përmbajtur frazeologjisë arabe, do ta përkthejmë shoshit ose përqas, dhe kuptimi është që Zoti u tha ta hetonin gjithë ngjarjen duke e shoshitur atë me ngjarje të tjera të kësaj natyre, sepse përgjithësisht çdo vrasës ka mënyrën e vet për të bërë vrasje. Dhe kjo edhe në hetuesinë moderne merret si bazë e fortë. Në këtë mënyrë, shumë njerëz shpëtojnë të vriten e të vdesin parakohe, gjë që gjithashtu nënkupton se ata të kenë fituar një jetë të re. Edhe mbyllja e këtij ajeti: “që ju të punoni me mend”, e mbështet këtë komentim. Në përkthimin e këtij ajeti, i jemi bazuar pikërisht këtij kuptimi.