- اِنَّ فِیۡ خَلۡقِ السَّمٰوٰتِ وَ الۡاَرۡضِ وَ اخۡتِلَافِ الَّیۡلِ وَ النَّہَارِ وَ الۡفُلۡکِ الَّتِیۡ تَجۡرِیۡ فِی الۡبَحۡرِ بِمَا یَنۡفَعُ النَّاسَ وَ مَاۤ اَنۡزَلَ اللّٰہُ مِنَ السَّمَآءِ مِنۡ مَّآءٍ فَاَحۡیَا بِہِ الۡاَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِہَا وَ بَثَّ فِیۡہَا مِنۡ کُلِّ دَآبَّۃٍ ۪ وَّ تَصۡرِیۡفِ الرِّیٰحِ وَ السَّحَابِ الۡمُسَخَّرِ بَیۡنَ السَّمَآءِ وَ الۡاَرۡضِ لَاٰیٰتٍ لِّقَوۡمٍ یَّعۡقِلُوۡنَ ﴿۱۶۵﴾2 : 165 Pa dyshim, në krijimin e qiejve e të tokës, në ndërrimin e natës e të ditës, në anijet që lundrojnë nëpër det me ato (mjete) që u sjellin dobi njerëzve, në ujin që Allahu e zbriti prej qiellit, me të cilin e ringjalli tokën pas vdekjes së saj dhe përhapi gjithfarë shtazësh në të, po ashtu, në qarkullimin e erërave, në retë që qëndrojnë midis qiellit e tokës, ka shenja për një popull që reflekton.