1) Pasi krijoi gjithë universin dhe krijesat në gjashtë ditë, Zoti u vendos në Arsh (Fron). Kjo do të thotë se pas krijimit të krijesave, Ai vuri në fuqi atributet e Tij të drejtësisë dhe të mëshirës. Vendosja e Tij në Fronin Hyjnor simbolizon që pas krijimit, Ai nuk u tërhoq nga krijesat, përkundrazi, secilën prej tyre filloi ta drejtojë përmes atributeve të Tij. Një shembull i thjeshtë mund të jetë ai i fronit të një mbreti. Kur mblidhet gjithë paria në oborrin mbretëror dhe përgatiten të gjitha çështjet për të cilat kërkohet vendimi ose gjykimi, atëherë vjen mbreti, hijeshon kuvendin, fillon seancën dhe lëshon dekrete. Bibla e quajti ditën e shtatë si ditë pushimi për Perëndinë (Zanafilla 2:2-3), por ajo është thjesht një metaforë, që tregon se kur një njeri përfundon një punë të madhe, i vjen kohë pushimi. Kurani i Shenjtë e hedh poshtë kuptimin e drejtpërdrejtë të kësaj metafore, duke treguar se ajo nuk ishte ditë pushimi, por ditë sundimi. Lexoni edhe 7:55.

2) Fjalët “Ai di atë që hyn në tokë dhe atë që del prej saj …” tregojnë që në çdo çast ka gjëra që dalin nga toka për t’u ngjitur në qiell, dhe anasjelltas. Ndër to ka avuj etj., të cilët rikthehen në tokë, por ka edhe rrezatime magnetike apo të gravitetit, që kapërcejnë atmosferën e Tokës. Po kështu, meteorët si dhe rrezet radioaktive vazhdimisht hyjnë në planetin e Tokës. Shkencëtarët pavarësisht se kanë zbuluar shumë gjëra në këtë drejtim, prapëseprapë, ende janë të paditur për shumë rreze që hyjnë në Tokë. Edhe kjo temë ishte tërësisht e pakapshme për njeriun e kohës së Profetit Muhammed ^s.a.v.s., por që Kurani i Shenjtë e cek në këto ajete.