Në këtë ajet Zoti i thotë Profetit Muhammed ^s.a.v.s. – Ne nuk i kemi dhënë përjetësinë asnjë njeriu përpara teje, andaj, për sa kohë që edhe ti do të vdesësh, si mund të jenë të gjallë të tjerët?! Thelbi i ajetit është që të gjithë njerëzit, pa përjashtim, i nënshtrohen një ligji të vetëm të Allahut, saqë askush nuk i ka shpëtuar dot vdekjes as në të kaluarën dhe nuk do t’i shpëtojë dikush as në të ardhmen. Fjala khuld që është përdorur këtu, sipas fjalorit, do të thotë gjendje e pandryshuar, sepse ndryshimi lajmëron edhe rënien e më pas edhe vdekjen. Pra, ky ajet e mohon idenë se ndokush prej krijesave të Zotit të mos pësojë ndryshime që shkaktohen nga koha etj., ndryshime të cilat, patjetër e çojnë drejt pleqërisë e më pas drejt vdekjes. Isai biri i Merjemes nuk mund të përjashtohet nga ky ligj i Zotit, për sa kohë që edhe Profeti Muhammed ^s.a.v.s. iu nënshtrua këtij ligji. Nëse ka ndërruar jetë Profeti Muhammed ^s.a.v.s., duhet të ketë ndërruar jetë edhe Hazret Isai ^a.s.. Lexoni edhe 21:9.