- اِذۡ تَمۡشِیۡۤ اُخۡتُکَ فَتَقُوۡلُ ہَلۡ اَدُلُّکُمۡ عَلٰی مَنۡ یَّکۡفُلُہٗ ؕ فَرَجَعۡنٰکَ اِلٰۤی اُمِّکَ کَیۡ تَقَرَّ عَیۡنُہَا وَ لَا تَحۡزَنَ ۬ؕ وَ قَتَلۡتَ نَفۡسًا فَنَجَّیۡنٰکَ مِنَ الۡغَمِّ وَ فَتَنّٰکَ فُتُوۡنًا ۬۟ فَلَبِثۡتَ سِنِیۡنَ فِیۡۤ اَہۡلِ مَدۡیَنَ ۬ۙ ثُمَّ جِئۡتَ عَلٰی قَدَرٍ یّٰمُوۡسٰی ﴿۴۱﴾20 : 41 Kur motra jote po ecte dhe u thoshte: “A t’ju tregoj për dikë që do të kujdeset për të?” Kështu, të kthyem te nëna jote, që asaj t’i qetësoheshin sytë dhe të mos brengosej. Veç kësaj, ti vrave një njeri dhe Ne të shpëtuam nga brenga dhe të vumë në një sërë provash. Ti mbete mes njerëzve të Medjenit për disa vjet. Pastaj arrite në moshë të caktuar (për profetësinë), o Musa!