Në këto ajete (27-30), dy gjëra na kërkojnë vëmendje. Së pari, Zoti nuk e krijoi njeriun vetëm nga dheu i lagur, por nga një dhe që ishte “i kalbur”, i cili më vonë ishte shndërruar në baltë kumbuese, sikur poçe. Kjo është temë që Profeti Muhammed ^s.a.v.s. në asnjë mënyrë nuk mund ta sajonte vetë dhe asnjë Libër tjetër qiellor para Kuranit nuk e përmend krijimin e njeriut prej balte të thatë kumbuese. Por pikërisht këtë e kanë zbuluar shkencëtarët në kohët tona. Së dyti, përpara se të krijohej njeriu, u krijuan “xhinn” prej një ere shumë të nxehtë sikur zjarri, që binte nga qielli. Edhe kjo është një çështje që Profeti Muhammed ^s.a.v.s. vetë nuk mund ta imagjinonte dot, derisa nuk do të njoftohej prej Zotit të Dijshmit të së padukshmes. “Xhinnët” (xhindët, pra, krijesat e padukshme) e krijuar nga afshi i zjarrit janë bakteret e para. Kjo e zgjidh edhe enigmën se si mund të kalbej balta kur nuk kishte jetë përpara krijimit të njeriut. Në fakt ishin bakteret që e bën dheun e njomë të fermentohej, pra të ndryshohej në përmbajtjen e tij. Për më shumë rreth xhindëve, lexoni 6:129.