- قَالُوۡا یٰلُوۡطُ اِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنۡ یَّصِلُوۡۤا اِلَیۡکَ فَاَسۡرِ بِاَہۡلِکَ بِقِطۡعٍ مِّنَ الَّیۡلِ وَ لَا یَلۡتَفِتۡ مِنۡکُمۡ اَحَدٌ اِلَّا امۡرَاَتَکَ ؕ اِنَّہٗ مُصِیۡبُہَا مَاۤ اَصَابَہُمۡ ؕ اِنَّ مَوۡعِدَہُمُ الصُّبۡحُ ؕ اَلَـیۡسَ الصُّبۡحُ بِقَرِیۡبٍ ﴿۸۲﴾11 : 82 (Të dërguarit) thanë: “O Lut! Jemi të dërguarit e Zotit tënd. Këta kurrsesi nuk mund të të afrohen. Andaj, në një copë të natës, ti bashkë me anëtarët dil nga shtëpia dhe askush prej jush të mos e kthejë kokën mbrapa, (por në premtim) bën përjashtim gruaja jote, edhe atë do ta zërë ajo që ka për t’i zërë ata. Afati i tyre i premtuar është mëngjesi. A nuk është afër mëngjesi?!”