- ہُوَ الَّذِیۡ جَعَلَ الشَّمۡسَ ضِیَآءً وَّ الۡقَمَرَ نُوۡرًا وَّ قَدَّرَہٗ مَنَازِلَ لِتَعۡلَمُوۡا عَدَدَ السِّنِیۡنَ وَ الۡحِسَابَ ؕ مَا خَلَقَ اللّٰہُ ذٰلِکَ اِلَّا بِالۡحَقِّ ۚ یُفَصِّلُ الۡاٰیٰتِ لِقَوۡمٍ یَّعۡلَمُوۡنَ ﴿۶﴾10 : 6 Është Ai që bëri diellin ndriçues dhe hënën me dritë dhe i përcaktoi destinacione, që të mësoni numrin e viteve dhe llogaritjen. Allahu nuk e krijoi këtë përveçse me vërtetësi. Ai i shpjegon shenjat për njerëzit që dinë.Shpjegime
Ajeti tregon ligjin e natyrës dhe urtësinë që fshihet në të. Ne matim distancën e hapësirës që përshkon një trup qiellor nga ndryshimi i pozicionit të tij në raport me trupat e tjerë. Zoti ka caktuar faza për diellin dhe hënën që ne të mund të bëjmë një llogaritje të kohës. Me fjalë të tjera, Ai i ka bërë këta trupa të lëvizin dhe ua ka caktuar fazat e lëvizjes, në mënyrë që duke vëzhguar lëvizjen e tyre, të jemi në gjendje të dimë kohën dhe se sa kemi lëvizur nga pozicioni ynë fillestar. Të gjitha llogaritë dhe të gjithë kalendarët varen nga lëvizjet e diellit ose të hënës, ose të të dyjave bashkë. Hëna lëviz rreth Tokës, njëkohësisht duke kaluar edhe në fazat e saj, dhe në këtë mënyrë ne jemi në gjendje të llogaritim muajt. Toka lëviz rreth diellit dhe gjithashtu rrotullohet rreth boshtit të saj, duke na mundësuar kështu të masim vitet dhe ditët tona. Një tjetër fakt interesant ky ajet e përmend me ndryshimin e fjalëve për dritën e diellit dhe atë të hënës. Për diellin, është përdorur fjala arabe “dijā”, kurse për hënën “nur”. Sipas fjalorëve, dijā është dritë e fortë, kurse nur, dritë e lehtë, e këndshme, por më e qëndrueshme, andaj, shpesh përdoret edhe në kuptimin figurativ. Për këtë arsye, “nur” është një nga atributet e Allahut (Muhit). Disa fjalorë shpjegojnë edhe një aspekt tjetër të këtyre dy dritave: “dija” është dritë e mëvetësishme, kurse “nur” është dritë që reflektohet (Lane, Akrab), siç e vërteton edhe shkenca për dritën e diellit dhe atë të hënës.