Ajetet 79-81: Hipokritët brenda besimtarëve kur shohin ndonjë përparim, thonë – ky është grup i Allahut që patjetër do të përparojë. Por kur shohin ndonjë vështirësi, thonë – Profeti ose Kalifi ka gabuar dhe ne po e pësojmë gabimin e tij! Allahu u thotë – Kur ju mirësinë e quani prej Allahut, nga ky këndvështrim, edhe vështirësia është po prej Allahut; andaj sjellja juaj që të mirën e quani prej Zotit dhe të keqen prej të Dërguarit, a nuk është me motivin që të pakësohet dashuria për të Dërguarin në zemrat e njerëzve?! Pastaj thotë – Por ka edhe një këndvështrim tjetër: Allahu i ka krijuar të gjitha forcat për të mirën e njeriut dhe kur njeriu i keqpërdor ato, përballet me pasoja. Në këtë aspekt, njeriu duhet t’i atribuojë të mirën Zotit dhe të keqen vetvetes, dhe jo Prijësit. Pra, ai duhet të thotë – Kjo humbje më ka ardhur për shkak të veprave të mia – dhe nuk duhet t’ia atribuojë humbjen dikujt tjetër. Kjo është përmendur si një parim i përgjithshëm, për këtë arsye ajeti i drejtohet të Dërguarit të Allahut i cili përfaqëson gjithë njerëzit. Kuptimi i ajetit nr. 80 kurrsesi nuk është që vështirësia vjen për shkak të të Dërguarit të Allahut. Ka shumë ajete në Kuran ku Zoti i drejtohet të Dërguarit të Tij, por nënkupton umetin (17:24). Kjo vërtetohet edhe nga ajeti nr. 81 që thotë qartazi se bindja ndaj të Dërguarit, është e barabartë me bindjen ndaj Allahut. Andaj, vështirësia që ju vjen për shkak të bindjes ndaj të Dërguarit, ju vjen prej caktimit të Zotit, dhe vështirësia që ju vjen për shkak të mosbindjes ndaj të Dërguarit ose për shkak se i Dërguari ju pranoi ndonjë kërkesë që ia bënit me këmbëngulje, ajo nuk mund t’i atribuohet të Dërguarit, por vetëm juve. Gjithashtu, këto ajete tregojnë se vështirësia që vjen për shkak të bindjes ndaj të Dërguarit, pra nga caktimi i Zotit, kurrsesi nuk sjell rezultate negative.