- اَلَمۡ تَرَ اِلَی الَّذِیۡنَ قِیۡلَ لَہُمۡ کُفُّوۡۤا اَیۡدِیَکُمۡ وَ اَقِیۡمُوا الصَّلٰوۃَ وَ اٰتُوا الزَّکٰوۃَ ۚ فَلَمَّا کُتِبَ عَلَیۡہِمُ الۡقِتَالُ اِذَا فَرِیۡقٌ مِّنۡہُمۡ یَخۡشَوۡنَ النَّاسَ کَخَشۡیَۃِ اللّٰہِ اَوۡ اَشَدَّ خَشۡیَۃً ۚ وَ قَالُوۡا رَبَّنَا لِمَ کَتَبۡتَ عَلَیۡنَا الۡقِتَالَ ۚ لَوۡ لَاۤ اَخَّرۡتَنَاۤ اِلٰۤی اَجَلٍ قَرِیۡبٍ ؕ قُلۡ مَتَاعُ الدُّنۡیَا قَلِیۡلٌ ۚ وَ الۡاٰخِرَۃُ خَیۡرٌ لِّمَنِ اتَّقٰی ۟ وَ لَا تُظۡلَمُوۡنَ فَتِیۡلًا ﴿۷۸﴾4 : 78 A nuk i ke vënë re ata, të cilëve u ishte thënë të hiqnin dorë, të falnin namazin dhe të jepnin zekatin?! Kur iu obligua lufta, sakaq, një grup prej tyre filloi të kishin frikë nga njerëzit, një frikë që duhet ta kishin nga Zoti, madje edhe më shumë. Dhe thanë: “O Zoti ynë! Përse na e obligove luftën? Përse nuk na e shtyve atë, duke na dhënë pak afat?” Thuaju: Pak është përfitimi i kësaj bote, kurse ahireti është i mirë për atë që ka druajtje. Nuk do t’ju bëhet padrejtësi asnjë fije.