- وَ ابۡتَلُوا الۡیَتٰمٰی حَتّٰۤی اِذَا بَلَغُوا النِّکَاحَ ۚ فَاِنۡ اٰنَسۡتُمۡ مِّنۡہُمۡ رُشۡدًا فَادۡفَعُوۡۤا اِلَیۡہِمۡ اَمۡوَالَہُمۡ ۚ وَ لَا تَاۡکُلُوۡہَاۤ اِسۡرَافًا وَّ بِدَارًا اَنۡ یَّکۡبَرُوۡا ؕ وَ مَنۡ کَانَ غَنِیًّا فَلۡیَسۡتَعۡفِفۡ ۚ وَ مَنۡ کَانَ فَقِیۡرًا فَلۡیَاۡکُلۡ بِالۡمَعۡرُوۡفِ ؕ فَاِذَا دَفَعۡتُمۡ اِلَیۡہِمۡ اَمۡوَالَہُمۡ فَاَشۡہِدُوۡا عَلَیۡہِمۡ ؕ وَ کَفٰی بِاللّٰہِ حَسِیۡبًا ﴿۷﴾4 : 7 Vërini në provë jetimët, derisa të arrijnë moshën e martesës. Nëse ndieni pjekurinë te ta, kthejuani pasurinë e tyre. Mos e hani atë duke e tepruar dhe duke shpejtuar, (nga frika) se mos po rriten. Ai që është i pasur, duhet të përmbahet tërësisht, kurse ai që është i varfër, le të hajë (diçka nga ajo) në mënyrë të drejtë. Kur t’ua ktheni pasurinë atyre, caktoni dëshmitar mbi ta. Dhe Allahu është i mjaftueshëm si Llogaritës.