- وَ مِنَ النَّاسِ مَنۡ یَّتَّخِذُ مِنۡ دُوۡنِ اللّٰہِ اَنۡدَادًا یُّحِبُّوۡنَہُمۡ کَحُبِّ اللّٰہِ ؕ وَ الَّذِیۡنَ اٰمَنُوۡۤا اَشَدُّ حُبًّا لِّلّٰہِ ؕوَ لَوۡ یَرَی الَّذِیۡنَ ظَلَمُوۡۤا اِذۡ یَرَوۡنَ الۡعَذَابَ ۙ اَنَّ الۡقُوَّۃَ لِلّٰہِ جَمِیۡعًا ۙ وَّ اَنَّ اللّٰہَ شَدِیۡدُ الۡعَذَابِ ﴿۱۶۶﴾2 : 166 Ndër njerëzit ka syresh që i bëjnë ortakë Allahut (dhe) i duan ashtu siç duhet ta donin Allahun. Kurse ata që besuan, e duan Allahun më shumë (se çdo gjë tjetër). Eh, sikur të kuptonin të padrejtët kur të shohin ndëshkimin, se e tërë fuqia me të vërtetë është e Allahut dhe se Allahu është shumë i rreptë në ndëshkim.