Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit
Related Contents from Topics
Jeta

Nëse i binte në sy ndonjë dobësi e dikujt, Profeti s.a.v.s. ia mbulonte. E nëse dikush ia tregonte dobësinë e vet, edhe atë e ndalonte nga zbulimi i saj. Ai thoshte:

“Nëse robi i fsheh dobësinë robit tjetër, atëherë Allahu i Lartësuar atij do t’ia fshehë mëkatet në ditën e gjykimit”.[1]

Profeti s.a.v.s. gjithashtu thoshte:

“Çdokujt nga umeti im, mund t’i shlyhen mëkatet (domethënë nga pendesa). Por nëse dikush vërtitet duke shfaqur mëkatet e tij, nuk ka derman për të”. Pastaj, duke treguar se çfarë do të thotë kjo, ai pohon: “Një njeri bën mëkat gjatë natës, të cilin Zoti ia mbulon. Por gjatë ditës, ai takon një shok të tij dhe i rrëfen – o filan, kështu kam bërë gjatë natës – më pas takon një shok tjetër dhe i thotë – o filan, kështu kam bërë gjatë natës. Natën Zoti ia mbuloi mëkatin, ditën ai e zhveshi veten”.[2]

Disa njerëz, nga padijenia mendojnë që rrëfimi i mëkatit sjell pendesën, kurse në të vërtetë, ai nuk e sjell pendesën, por shkakton paturpësi. Mëkati gjithsesi është një ligësi. Ata që bëjnë mëkat dhe në zemër ndiejnë turp e druajtje, dera e pendesës (teubesë) mbetet e hapur për ta dhe takvaja (druajtje ndaj Zotit) i ndjek ata. Gjatë jetës së tyre vjen ndonjë moment i bekuar kur takvaja i mbizotëron dhe mëkati u largohet. Por ata që përhapin mëkatet e tyre, madje edhe krenohen për to, atyre u hiqet fare ndjenja e mëkatit dhe kur kalojnë në këtë fazë, atëherë ata nuk kanë më pengesë për mëkatin e tyre.

Një herë, një njeri erdhi te Profeti s.a.v.s. dhe i tha: “O i Dërguari i Allahut, kam kryer marrëdhënie të jashtëligjshme”. Kurvëria, në Islam, hyn ndër mëkatet ndëshkuese. Domethënë aty ku vepron sheriati i Islamit, sipas kritereve që ka përcaktuar Islami, nëse provohet për dikë që ka bërë kurvëri, atëherë ka masa ndëshkuese për të. Kështu, kur ai njeri i tha Profetit s.a.v.s. që kishte bërë këtë mëkat, Profeti s.a.v.s. ktheu kokën nga ai dhe zuri të merrej me bisedë tjetër. Në fakt, i Dërguari i Allahut s.a.v.s. donte t’i tregonte që derisa Zoti i Lartësuar ia kishte mbuluar mëkatin, në vend që ta rrëfente atë, ai duhej të pendohej për të. Por ai kujtoi se Profeti s.a.v.s. nuk e kishte dëgjuar, andaj shkoi në anën tjetër ku e kishte kthyer kokën dhe sërish i tha: “O i Dërguari i Allahut s.a.v.s., kam bërë kurvëri”. Profeti s.a.v.s. sërish e ktheu kokën në anën tjetër dhe nuk ia vuri veshin. Ai person vazhdoi në të njëjtën mënyrë për herë të tretë dhe më pas edhe për herë të katërt. Pastaj, Profeti s.a.v.s. tha: “Desha që ky person të mos e shfaqte vetë mëkatin e tij, derisa Zoti e kishte lënë të lirë, por ky vetë ka dëshmuar katër herë kundër vetes. Tani jam i detyruar”.[3]

Pastaj Profeti s.a.v.s. tha që deri tani vetëm ai njeri e kishte fajësuar veten. Duhej të merrej në pyetje edhe ajo grua, me të cilën ai pretendonte të kishte shkuar. Nëse ajo do ta mohonte, atëherë, asaj nuk do t’i thuhej gjë dhe do të ndëshkohej vetëm vetëdeklaruesi. Por, nëse edhe ajo do ta pranonte fajin, atëherë do të ndëshkohej edhe ajo. Praktika e Profetit s.a.v.s. ishte që për çështjet që akoma nuk kishte marrë ndonjë udhëzim të Kuranit, vepronte sipas Biblës. Sipas Biblës, ai që bën kurvëri, gurorëzohet. Prandaj, edhe në këtë rast, Profeti lëshoi të njëjtin urdhër. Kur njerëzit filluan t’i hidhnin gurë, ai zuri t’ia mbathte, por ata vrapuan pas tij, e ndoqën dhe sipas mësimit të Biblës, e ndëshkuan me vdekje. Kur Profeti s.a.v.s. e mori vesh këtë ngjarje, nuk i erdhi mirë nga qëndrimi i njerëzve. Ai u tha: “Dënimi për të ishte vendosur për shkak të deklaratës së tij. Nëse ai zuri t’ia mbathte, do të thotë që ai e kishte tërhequr deklaratën e tij, andaj, duhet ta linit të lirë, sepse s’kishit asnjë të drejtë ta qëllonit”.[4]

Profeti s.a.v.s. gjithmonë porosiste që sheriati të aplikohej vetëm për çështjet e dukshme. Një herë disa sahabë r.a. kishin marrë pjesë në një betejë. Udhës ata u ndeshën me një idhujtar, i cili gjatë gjithë kohës rrinte i fshehur nëpër pyll dhe kur gjente të vetëm ndonjë musliman, e sulmonte dhe e vriste. Osama ibni Zejdi r.a. e ndoqi derisa e zuri në një vend. Teksa ngriti shpatën për ta vrarë idhujtarin, ai e kuptoi që s’kishte mbetur më rrugë shpëtimi, menjëherë tha “La ilaha il-lallah”,[5] me të cilën donte të thoshte se ishte bërë musliman. Por, Osama r.a. nuk u ndal dhe e vrau. Kur një kumtues mbërriti në Medinë, për t’i treguar Profetit s.a.v.s. ngjarjet e betejës, ai ia tregoi edhe ngjarjen e këtij dyluftimi. I Dërguari i Allahut s.a.v.s. e thirri Osamanë dhe e pyeti nëse me të vërtetë e kishte vrarë atë njeri. Ai tha, po. Profeti s.a.v.s. e pyeti: “Çfarë do të bësh në ditën e gjykimit, kur “La ilaha il-lallah” do të dëshmojë kundër teje?”. Domethënë, si do të përgjigjej ai, kur Zoti i Lartësuar do ta pyeste se përse e kishte vrarë atë njeri, edhe pse kishte pohuar “La ilaha il-lallah”. Pra, le të ishte vrasës, ai ishte penduar. Osama r.a. disa herë e sqaroi: “O i Dërguari i Allahut, ai hiqej si besimtar vetëm nga frika”. Profeti s.a.v.s. i tha: “A ia kishe çarë zemrën për të parë që nëse po gënjente?”. Profeti s.a.v.s. vazhdimisht këtë pyetje ia bënte Osamasë:

“Çfarë do të bësh në ditën e gjykimit, kur “La ilaha il-lallah-u” i tij do të dëshmojë kundër teje?”

Osama r.a. thotë:

“Më deshi zemra të mos isha musliman para asaj dite, që të mos e bëja këtë gabim”.[6]

Se sa shumë e dëshironte faljen e mëkateve i Dërguari i Allahut s.a.v.s., na e tregon edhe një ngjarje tjetër. Një herë, disa njerëz i akuzuan bashkëshorten, Ajshen r.a., për imoralitet. Njëri ndër akuzuesit ishte një njeri që jetonte nën kujdesin e Ebu Bekrit r.a.. Kur akuza doli e rreme, Ebu Bekri r.a., nga zemërimi, ia ndali ushqimin. Një njeri që i akuzon vajzën dikujt për imoralitet, babai i saj nuk mund të marrë masë tjetër më të lehtë sesa kjo që kishte marrë Ebu Bekri r.a.. Disa edhe e vrasin. Por ai vetëm ia kishte ndalë ushqimin nga ana e tij. Kur i Dërguari i Allahut s.a.v.s. mësoi për këtë, e këshilloi Ebu Bekrin r.a. se gabimi ishte i personit që ishte nën kujdesin e tij dhe se barra e mëkatit do të binte vetëm mbi të, por Ebu Bekrit nuk i shkonte përshtati që t’ia priste ushqimin një robi për shkak të gabimit të tij, sado i madh të ishte. Kështu që, Ebu Bekri r.a. duke zbatuar porosinë e të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. edhe një herë nisi ta ushqente e ta rriste nën kujdesin e tij.[7]


[1]  Muslimi, Kitabul-birri ues-silah, bab besharet men serra Allaha ta’ala alaihi fi dunja bi enj-jestara alaihi fil-akhirati.

[2]  Buhariu, Kitabul-edeb, bab setril-muminin ala nefsihi.

[3]  Tirmidhiu, ebuabul-hudud, bab ma xha’a fi der’il-heddi enil-mu’tarif.

[4]  Po aty.

[5]  Nuk ka zot tjetër përveç Allahut.

[6]  Muslimi, Kitabul-iman, bab tehrimi ketlil-kafir.

[7] Buhariu, Kitabut-tefsir, tefsir suretin-Nur, bab inel-ledhina juhibuna en teshial-fahishata.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp