Dhuna mekase dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit

Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.

Kalifi i Dytë i Mesihut të Premtuar r.a.
torturat

Rifillimi i dhunës nga mekasit

Siç u përmend pak më lart që dy apo tre muaj pas mërgimit, kur mekasit u qetësuan, krijuan një front të ri për ta kundërshtuar Islamin. Gjatë këtyre ditëve, Sad bin Muadhi r.a. kryetari i fisit Eus të Medinës vizitoi Mekën për të bërë tevaf rreth Qabes. Ebu Xheheli u zemërua kur e pa dhe tha: “Ju kujtoni që mund t’i bëni tevaf Qabes me kaq lehtësi, edhe pas strehimit të atij renegati (Profetit Muhammed s.a.v.s.)! Kujtoni që jeni të fuqishëm për ta mbrojtur dhe për ta ndihmuar atë?! Për Zotin! Po të të mos shoqëronte ty Ebu Sufjani, ti kurrsesi nuk do të ktheheshe në shtëpinë tënde!”

Sad bin Muadhi r.a. iu përgjigj:

“Pasha Allahun! Nëse na pengoni të vizitojmë Qaben, mbajeni mend, nuk do të keni paqe edhe ju në rrugën tuaj për në Siri”.

Gjatë këtyre ditëve, Uelid bin Mughira, njëri ndër krerët e Mekës, lëngonte në shtrat. Ai e ndiente që i ishte afruar vdekja. Një ditë, teksa ishin ulur pranë tij krerët e Mekës, ai shpërtheu në lot. Shokët e tij u çuditën dhe e pyetën se pse po qante. Uelidi tha:

“A kujtoni që po qaj nga frika e vdekjes?! Për Zotin, jo! Mua më pikëllon dyshimi që mos vallë feja e Muhammedit do të përhapet dhe, edhe Meka do të pushtohet nga ai!”

“Mos u shqetëso”, i tha Ebu Sufjani, “derisa të jemi gjallë, kjo nuk do të ndodhë. Ne ta garantojmë këtë”.

Këto zhvillime provojnë se armëpushimi mekas kundër muslimanëve ishte i përkohshëm. Mekasit po ngërmonin njëri-tjetrin kundër muslimanëve. Edhe ata krerë që lëngonin në shtratin e vdekjes, u merrnin premtime bashkatdhetarëve të tyre për kundërshtimin që duhej bërë ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.. Bëheshin përpjekje për ta bindur edhe popullin e Medinës që ta luftonin atë. Madje, medinasit kërcënoheshin se nëse do të refuzonin ta sulmonin Profetin s.a.v.s., mekasit, me gjithë aleatët e tyre, do t’i sulmonin, do t’i vrisnin burrat dhe gratë do t’i bënin skllave.

Masat mbrojtëse nga ana e Profetit Muhammed s.a.v.s.

Në këto rrethana, Profeti Muhammed s.a.v.s. kishte përgjegjësi të mëdha, andaj nuk mund të rrinte i qetë, por i duhej të merrte masa për ta mbrojtur Medinën. Mu për këtë, ai nisi sahabët e tij me çeta të vogla, në drejtime të ndryshme përreth Mekës, në mënyrë që të informohej për planet e mekasve. Disa herë çetat muslimane ndesheshin me ato mekase dhe përlesheshin me njëra-tjetrën. Sipas historianëve të krishterë, ky ishte një provokim nga Profeti s.a.v.s..

Por dërgimi i grupeve për ta njohur situatën, pas gjithë atij persekutimi trembëdhjetëvjeçar që iu bë muslimanëve në Mekë, pas atyre intrigave të tyre për të krijuar antagonizëm midis muslimanëve dhe medinasve, dhe pas kërcënimeve të tyre për ta sulmuar Medinën, vallë a mund të quhet ngacmim?! Cili ligj i botës i ndalonte muslimanët të shpallnin luftë kundër mekasve pas gjithë barbarisë së tillë trembëdhjetëvjeçare? Vendet perëndimore, që sot e konsiderojnë veten shumë të civilizuar, a mund të fajësojnë ndonjë popull që shpall luftë kundër mizorëve, pasi t’i ketë ndodhur vetëm gjysma e asaj që u ndodhi muslimanëve në Mekë? Kur një shtet detyron popullin e një shteti tjetër të ndërmarrë vrasjen e një bashkësie njerëzish e t’i dëbojë ata nga vendi i tij, atëherë ajo bashkësi e shtypur, a nuk ka të drejtë të shpallë luftë kundër mizorëve?

Realisht, pas vendosjes së qeverisë islame në Medinë, nuk duhej ndonjë arsye më tepër për t’u dhënë muslimanëve të drejtën e luftës. Ngjarjet e Mekës u siguronin mjaftueshëm arsyen dhe të drejtën që ata të shpallnin luftë kundër mekasve. Megjithatë, Profeti Muhammed s.a.v.s. nuk e bëri këtë. Ai duroi. Njëkohësisht, ai u përpoq nga ana e tij vetëm për të marrë informacione rreth intrigave të armikut. Mekasit i nxitën arabët e Medinës kundër muslimanëve, i ndaluan këta të fundit edhe për në haxh, karvanët e tyre që shkonin në Siri për tregti, në vend që të kalonin nga rruga e tyre e drejtë, filluan të kalonin nga fiset afër Medinës, dhe e gjithë kjo, për t’i nxitur ata kundër muslimanëve.

Në këtë situatë, për mbrojtjen e Medinës, edhe muslimanët e kishin për detyrë që ta pranonin këtë sfidë të luftës që u bëhej nga mekasit vijueshmërisht prej katërmbëdhjetë viteve. Asnjë njeri në botë nuk ka të drejtë të akuzojë dikë që të pranojë një sfidë që i bëhet prej dikujt.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp