Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit
omeri

Gjatë kësaj periudhe, në Mekë u shënua një tjetër ngjarje e rëndësishme, që e tronditi qytetin. Omeri, që më vonë do të bëhej Kalifi i Dytë i Islamit, vazhdonte të ishte një ndër armiqtë më të egër dhe më të përbetuar të Islamit.

Një ditë, ai ndjeu se sa shumë përpjekje ishin bërë për ta zhdukur Islamin, por pa asnjë sukses. Vallë, pse mos ta vriste themeluesin e kësaj feje, në mënyrë që ta asgjësonte këtë sherr, përjetë?! Sa e pushtoi ky mendim, Omeri ngrehu shpatën, doli nga shtëpia dhe u nis në kërkim të Profetit Muhammed s.a.v.s.. Rrugës u ndesh me një shok të tij, i cili u befasua kur e pa Omerin në këtë gjendje.

“Ku po shkon o Omer”, e pyeti ai. “Po shkoj ta vras Muhammedin (s.a.v.s.)”, ia ktheu ai. “Pas vrasjes së tij, a do të jesh i sigurt nga fisi i tij? Merru vesh së pari me njerëzit e shtëpisë sate. A e di që edhe motra dhe dhëndri yt janë bërë muslimanë? Ç’do të bësh me ta?”

Ky lajm Omerit i ra në kokë si një vetëtimë. Ai mendoi se si mund ta vriste Muhammedin, përderisa motra dhe dhëndri i tij kishin pranuar Islamin. Nëse kjo ishte e vërtetë, atëherë atij së pari i duhej t’i qëronte hesapet me njerëzit e vet. Me këtë mendim ai u nis drejt shtëpisë së motrës. Kur mbërriti te dera, nga brenda dëgjoi dikë që recitonte diçka. Ishte Hebabi r.a. ai që ia recitonte Kuranin Famëlartë motrës dhe dhëndrit të Omerit.

Omeri hyri me vrull në shtëpi. Hebabi u fsheh diku sapo dëgjoi hapat e tij. Fatimja, e motra i fshehu mbishkrimet e Kuranit që recitoheshin. Ai hyri në dhomë dhe i zemëruar e pyeti: “Kam dëgjuar që keni ndërruar fenë!” Pastaj iu vërsul dhëndrit që e kishte edhe kushëri. Për ta shpëtuar burrin, Fatimja nxitimthi i doli përpara. Dora e Omerit që tashmë ishte ngritur dhe që nuk mund të ndalej, e sulmoi motrën në fytyrë dhe sakaq asaj filloi t’i rridhte gjak si rrëke nga hunda.

Fatimja e goditur mori guximin për t’i treguar Omerit: “Po, është e vërtetë që jemi bërë muslimanë, dhe ta dish që ne kurrsesi nuk mund të heqim dorë nga kjo fe. Ti bëj çfarë të duash!” Omeri ishte trim, por trimëria e tij nuk mbizotërohej nga dhuna. Duke parë një grua të lënduar prej tij, që ishte edhe e motra, ai ndjeu një pendesë të thellë në zemër. Për t’i kërkuar falje motrës, nuk gjeti ndonjë mënyrë tjetër, përveç se t’i thoshte: “Tregoma atë që po lexonit”. “Jo, nuk do të ta tregoj ty”, i tha Fatimja, “sepse do t’i prishësh mbishkrimet”. “Jo motër, besomë se nuk do t’i prish”, i siguroi ai. “Je i papastër. Lahu një herë, pastaj do t’i tregoj”, i kërkoi motra.

Nga pendesa e thellë, Omeri ishte i gatshëm të bënte çdo gjë. Edhe këtë kërkesë ia pranoi menjëherë. Kur erdhi i pastruar, Fatimja ia dorëzoi mbishkrimet e Kuranit Famëlartë. Ishin disa ajete të sures Taha, të cilat tani po i lexonte Omeri. Disa prej tyre ishin:

omeri omeri[1] 

Kuptimi i këtyre ajeteve është:

Padyshim, Unë jam Allahu, nuk ka të adhuruar tjetër përveç Meje. Prandaj, (o lexues), Mua më adhuro, fal namazin dhe ngjalle adhurimin ndaj Meje (së bashku me njerëzit e tjerë, jo adhurimin e zakoneve, por) adhurimin që manifeston Madhështinë Time (në botë). Mbaje mend, po afrohet çasti që do ta ngrejë këtë fjalë. Unë po bëj përgatitje për shfaqjen e saj dhe si rrjedhojë çdokush do të shpërblehet sipas veprave të tij.

“Sa e çuditshme dhe e pastër qenka kjo vepër!”,

u shpreh Omeri pa u përmbajtur kur i lexoi këto ajete. Duke e dëgjuar atë, edhe Hebabi doli nga atje ku qe i fshehur dhe tha: “Je fryt i lutjes së të Dërguarit të Allahut s.a.v.s..

Betohem për Atë Zot, që dje e kam dëgjuar duke bërë lutjen: O Zot, udhëzo drejt Islamit njërin nga të dy: Omer bin El-Hetabin ose Amr bin El-Hishamin”.

“Ku mund ta gjej Muhammedin?”,

e pyeti Omeri Hababin. Kur i treguan që ai gjendej në Darul Erkem, po me atë shpatë të zhveshur, ai u nis drejt tij. Kur mbërriti atje, trokiti në derë. Sahabët, që ishin të pranishëm aty, vështruan nga zgavra e derës dhe e panë Omerin me shpatë të zhveshur. Të frikësuar nga ndonjë sherr i mundshëm, ata nuk po ia hapnin derën. I Dërguari i Allahut s.a.v.s. i urdhëroi: “Hapeni!”. Omeri hyri brenda në të njëjtën gjendje. I Dërguari i Allahut s.a.v.s. i doli përpara dhe e pyeti:

“Me çfarë mendimi ke ardhur o Omer?”.

“Për t’u bërë musliman, o i Dërguar i Allahut s.a.v.s.”, iu përgjigj ai.

Profeti Muhammed s.a.v.s. thirri me zë të lartë:

“Allahu Ekber”, Allahu është më i Madhi,

dhe po kështu bënë gjithë sahabët e tij njëzëri, saqë ushtuan malet e Mekës,[2] duke përhapur në gjithë qytetin vetëtimthi lajmin që edhe Omeri u bë musliman. Tani, edhe ai do të trajtohej si sahabët e tjerë nga banorët e Mekës. Megjithatë Omeri, që më përpara krenohej duke bërë gjakderdhje, tani gjente kënaqësi duke marrë goditje. Vetë Omeri rrëfen:

“Pas pranimit të Islamit, jam pritur vetëm me goditje nëpër rrugicat e Mekës”.


[1]  Kurani Famëlartë 20:15-16.
[2]  Esadul-Gabah, vëll. IV, Rijad, 1286 Hixhri, f. 55.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp