Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit
torturat

Edhe vetë Profeti Muhammed s.a.v.s. nuk ishte i sigurt. Edhe ai u torturua në mënyra të ndryshme. Një herë, ndërsa po adhuronte Zotin, disa njerëz i hodhën një pëlhurë në qafë dhe filluan ta tërhiqnin. Të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. gati i dolën sytë përjashta. Ndërkohë erdhi Ebu Bekri r.a. që e liroi dhe më pas u bërtiti:

“O njerëz, a do ta vrisni, vetëm sepse thotë që Zoti është Udhëheqësi i tij?!”.[1]

Një herë i Dërguari i Allahut s.a.v.s. ishte duke u falur, ndërkohë dikush i vendosi në shpinë zorrët e devesë. Nga ngarkesa, i Dërguari i Allahut s.a.v.s. nuk e ngriti dot kokën derisa disa njerëz erdhën dhe ia hoqën nga shpina.[2]

Një herë tjetër, tek po kalonte ai në pazar, u grumbullua një grup vagabondësh të Mekës rreth tij, të cilët gjatë gjithë rrugës e qëlluan në qafë me shpulla, duke thënë:

“Ja ky është ai që thotë se është profet!”

Shpesh i hidhnin gurë në shtëpinë e tij dhe pisllëqe në kuzhinë, që përbëheshin edhe nga zorrët e dhive apo të deveve. Kur ai falej, i hidhnin pluhur apo rërë, derisa ai u detyrua të gjente një vend diku midis shkëmbinjve për të falur namazin.

Këto torturat, megjithatë, nuk po shkonin kot. Njerëzit e sinqertë kur i shikonin këto gjëra, tërhiqeshin pas Islamit. I Dërguari i Allahut s.a.v.s. ndërsa ishte i ulur një ditë në kodrën Safa, afër Qabes, kaloi pranë tij Ebu Xheheli, armiku i tij më i egër, së bashku me disa krerë të tjerë të Mekës. Ai e sulmoi Profetin Muhammed me sharje fyese, ndërsa i Dërguari i Allahut s.a.v.s. i dëgjoi gjakftohtësisht dhe nuk i ktheu asnjë përgjigje. U ngrit i heshtur dhe u kthye në shtëpi.

Një skllave e fisit të tij i shikonte këto pamje. Xhaxhai i tij, Hamzai r.a. ishte një njeri shumë i fuqishëm dhe trim, saqë banorët e qytetit i trembeshin. Si zakonisht ai kishte dalë për gjah dhe kur ra muzgu u kthye. Me hark në shpatulla hyri në shtëpi me mburrje. Skllavja ishte shumë e dëshpëruar nga ngjarja e mëngjesit dhe kur e pa Hamzanë në këtë gjendje, nuk e duroi dot dhe i tha e hidhëruar:

“Mjaft u tregove trim me këto armët e tua! A ke ndonjë haber se si u soll Ebu Xheheli me nipin tënd sot në mëngjes?!”.

“Çfarë i bëri Ebu Xheheli?”

e pyeti Hamzai. Ajo i tregoi gjithçka që kishte ndodhur. Hamzai, edhe pse nuk ishte musliman, ishte njeri zemërmirë. Kishte dëgjuar mësimet e Islamit dhe duhej të kishte qenë ndikuar nga ato, por ngaqë kishte një jetë të shkujdesur, akoma nuk kishte menduar seriozisht rreth tyre. Kur e mori vesh se çfarë kishte ndodhur me nipin, ai nuk mund të qëndronte i qetë.

Duke ndjerë që po bëheshin tentativa për të zhdukur një gjë të çmueshme, ai i dha fund çdo ngurrimi. Doli nga shtëpia dhe turrshëm u drejtua për në Qabe, që ishte kuvendi kryesor i krerëve të Mekës. Nxori harkun nga shpatulla dhe me gjithë forcë i ra Ebu Xhehelit me të dhe i tha:

“Dëgjo! Edhe unë po e përvetësoj fenë e Muhammedit s.a.v.s.. Në mëngjes guxove ta shash, sepse ai nuk bën kundërpërgjigje. Po qe se je trim, përgjigju goditjes sime!”.

Gjithçka kishte ndodhur në mënyrë të menjëhershme dhe Ebu Xheheli shtangu. Shokët e tij u ngritën për të luftuar me Hamzanë, por Ebu Xheheli mori parasysh trimërinë e tij dhe bashkimin e fisit të tij dhe e kuptoi që nëse do të ndizej lufta, do të kishte pasoja shumë të rënda, andaj i ndaloi shokët  duke thënë:

“Lëreni se me të vërtetë ia kam sharë keq nipin”.[3]


[1]  Buhariu, Kitabul-manakib, bab keulin-Nebiji s.a.v.s. “leu kunt mutehidhen khelilen”.
[2]  Buhariu, Kitabus-salat, bab el-mer’ati tetrahu enil musela.
[3]  Siret Ibni Hisham, vëll. I, Egjipt, 1936, f. 311-312.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp