Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit
Jeta

Kur mësimet e sipërshënuara shpesh u lexoheshin mekasve, njerëz me natyrë të pastër filluan të tërhiqeshin pas Islamit. Atëherë, një ditë, krerët e Mekës u mblodhën, shkuan tek xhaxhai i Profetit, Ebu Talibi dhe i thanë:

“Jeni kryetari ynë dhe për hirin tuaj nuk i kemi thënë asgjë nipit tuaj, Muhammedit (s.a.v.s), por tani ka ardhur koha që ne të marrim një vendim përfundimtar ndaj jush. Këshillojeni atë dhe merreni vetë në pyetje se çfarë dëshiron ai nga ne. Nëse kërkon nder, jemi të gatshëm ta pranojmë kryesinë e tij. Nëse kërkon pasuri, secili nga ne mund t’i japë një pjesë të pasurisë së vet. Nëse kërkon të martohet me dikë, cilëndo vajzë të na tregojë ai, ne do ta sjellim atë në martesën e tij. Ne nuk duam asgjë nga ai dhe nga asgjë nuk e pengojmë atë, vetëm se ai nuk duhet të flasë kundër idhujve tanë. Le të thotë se Zoti është një, por të mos thotë se idhujt janë të këqij. Nëse ai pranon vetëm kaq nga ne, atëherë ne mund të pajtohemi me të. Ju këshillojeni atë dhe bindeni që ta pranojë propozimin tonë, përndryshe do të ndodhë njëra nga dy gjërat: ose ju duhet të ndaheni nga nipi juaj, ose populli juaj do të mohojë kryesinë tuaj dhe do t’ju braktisë ju”.

Për Ebu Talibin që të dyja ishin shumë të rënda. Arabët zakonisht nuk mbanin shumë para. Për ta, gjithçka ishte bajraktarizmi. Prijësit jetonin për popujt dhe popujt për prijësit. Ai po përballej me një zgjedhje shumë të vështirë. E thirri Profetin Muhammed s.a.v.s. dhe tha:

“Bir, më erdhi populli im dhe më dha këtë mesazh. Më thanë se deri ku mund të bëjnë kompromis ata dhe thanë se nëse ti nuk do të zgjedhësh asnjërin nga propozimet e tyre, atëherë unë duhet të të braktis ty. Përndryshe, ata do të më mohojnë dhe do të më braktisin mua”.

Ebu Talibi u përlot duke thënë këto gjëra. Lotët e xhaxhait e prekën edhe nipin, por ai tha:

“O xhaxhai im! Nuk të them që ti t’i shmangesh popullit tënd dhe të më përkrahësh mua. Pa asnjë frikë mos më mbështet dhe bashkohu me popullin tënd.

Por unë betohem në Atë Zot të Vetëm: edhe sikur ata të më sjellin diellin në dorën time të djathtë, dhe hënën në dorën e majtë, prapëseprapë unë nuk mund të heq dorë nga misioni im për të predikuar njëshmërinë e Zotit. Unë do të vazhdoj të jem i angazhuar në punën time, derisa Zoti të më japë vdekjen. Ti mendo për veten tënde”.

Përgjigjja e tij e palëkundur, e drejtë dhe e sinqertë ishte e mjaftueshme për t’i hapur sytë Ebu Talibit. Ai e kuptoi që edhe pse nuk kishte gjetur guximin për ta besuar atë, ishte fatlum ta dëshmonte besimin e patundshëm të nipit, që për të, ishte më shumë se gjithçka. “O nipi im, shko dhe vazhdo detyrën tënde. Le të më braktisë  populli im nëse dëshiron, por unë ty nuk të braktis dot”, iu përgjigj Ebu Talibi[1].


[1]  Siret Ibni Hisham, vëll. I, Egjipt, 1936, f. 284-285.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp