Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.
Kapitujt (Lexoni kapitujt Online)
  1. Fjala e botuesit
  2. Ku dallojnë profetët nga filozofët?
  3. Arabia gjatë kohës së lindjes së Profetit Muhammed s.a.
  4. Lindja e Profetit Muhamed s.a.
  5. Martesa e Profetit me Hatixhen r.a.
  6. Shpella Hira dhe shpallja e parë e Kuranit
  7. Grupi i parë i besimtarëve
  8. Dhuna e mekasve ndaj muslimanëve
  9. Torturat ndaj Profetit Muhammed s.a.v.s.
  10. Mesazhi i Islamit
  11. Mërgimi në Abisini
  12. Ankesa e mohuesve tek Ebu Talibi dhe vendosmëria e Profetit s.a.v.s.
  13. Pranimi i Islamit nga Omeri r.a.
  14. Bojkotimi ndaj muslimanëve dhe vdekja e Hatixhes dhe e Ebu Talibit
  15. Udhëtimi i Profetit Muhamed s.a.v.s. drejt Taifit
  16. Zhvillime të rëndësishme dhe takime me medinasit përpara Hixhretit
  17. Hixhreti i Profetit s.a.v.s. nga Meka drejt Medinës
  18. Ardhja e Profetit Muhammed s.a.v.s. në Medinë
  19. Medinasit pranojnë Islamin, mekasit tërbohen
  20. Vëllazëria midis ensarëve dhe muhaxhirëve dhe marrëveshja me hebrenjtë
  21. Rifillimi i dhunës nga mekasit dhe masat mbrojtëse nga Profeti Muhammed s.a.v.s.
  22. Themelimi i qeverisë islame në Medinë
  23. Beteja e Bedrit – shkaqet dhe rezultatet
  24. Beteja e Uhudit
  25. Urdhri për ndalimin e pirjes së alkoolit dhe ndikimi i tij i jashtëzakonshëm
  26. Intrigat e fiseve mohuese pas betejës së Uhudit
  27. Beteja e Hendekut, mësymje kundër Medinës nga e gjithë Arabia
  28. Ndëshkimi i Benu Kurejdhëve për pabesinë e tyre
  29. Fillimi i triumfit të muslimanëve
  30. Mësimi i judaizmit, i krishterimit dhe i Islamit lidhur me luftën – Përqasje
  31. Sulmet pas betejës së Hendekut
  32. Marrëveshja e Hudejbijes
  33. Letrat drejt mbretërve
  34. Rrethimi i kështjellës së Khejberit dhe tri ngjarje të çuditshme
  35. Tavafi rreth Qabes, martesa e Profetit pas tavafit dhe një histori dashurie
  36. Beteja e Mu’tes
  37. Çlirimi i Mekës – Triumfi mbi Mekën
  38. Beteja e Hunejnit
  39. Pas çlirimit të Mekës dhe betejës së Hunejnit
  40. Beteja e Tebukut
  41. Haxhi i lamtumirës dhe një fjalim i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  42. Vdekja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  43. Gjendja e sahabëve në kohën e vdekjes së Profetit Muhammed s.a.v.s.
  44. PJESA II – Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.
  45. Pastërtia e jashtme dhe e brendshme e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  46. Thjeshtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  47. Dashuria dhe adhurimi i Profetit ndaj Zotit
  48. Mbështetja te Zoti i Lartësuar
  49. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj njerëzve
  50. Virtytet e larta të Profetit s.a.v.s.
  51. Vetëpërmbajtja e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  52. Drejtësia e Profetit Muhammed s.a.v.s.
  53. Kujdesi për të varfrit dhe respektimi i ndjenjave të tyre
  54. Mbrojtja e pasurive të të varfërve
  55. Mirësjellja e tij ndaj skllevërve dhe shërbëtorëve
  56. Mirësjellja e Profetit s.a.v.s. ndaj grave
  57. Praktika e Profetit s.a.v.s. në lidhje me të vdekurit
  58. Mirësjellja e tij ndaj fqinjëve
  59. Mirësjellja me prindërit dhe me të afërmit e tjerë
  60. Shoqëria e mirë dhe kujdesi për besimin e shokëve
  61. Mbulimi i gabimeve të të tjerëve
  62. Durimi, anashkalimi, bashkëpunimi
  63. Vërtetësia tek Profeti Muhammed s.a.v.s.
  64. Urrejtja për spiunazhin, mashtrimin dhe zhgënjimin
  65. Mëshira ndaj kafshëve
  66. Liria fetare, trimëria, dashuria për njerëzit me aftësi të kufizuara dhe mbajtja e premtimit
Related Contents from Topics
çlirimit të mekës

Pasi u lirua nga këto beteja, siç veprohej, Profeti Muhammed s.a.v.s. kishte për të shpërndarë në ushtrinë muslimane gjobat e mbledhura prej armiqve të mundur, si dhe plaçkat e lëna në fushëbetejë. Por, këtë herë, Profeti s.a.v.s., në vend që t’ua jepte muslimanëve këto gjëra, ua shpërndau mekasve dhe njerëzve fqinjë. Ata ende nuk e kishin pranuar besimin me zemër, madje shumë prej tyre, akoma kishin besime të mohuesve, dhe edhe ata pak muslimanë që ishin, ishin të porsaardhur në Islam, prandaj, kjo ishte një gjë krejtësisht e re për ta, që një popull u jepte pasurinë e tij, njerëzve të popullit tjetër.

Me shpërndarjen e këtyre gjërave, në vend që të forcoheshin në mirësi e në takua, ata filluan të tregoheshin më shumë ziliqarë. Ata e rrethuan Profetin s.a.v.s. dhe zunë ta shqetësonin duke bërë më shumë kërkesa, derisa, duke e shtyrë, e çuan pranë një peme. Njëri prej tyre i tërhoqi çarçafin e tij me aq forcë, saqë Profetit s.a.v.s., gati iu bllokua fryma. Atëherë ai tha: “Po të kisha edhe ndonjë gjë tjetër, do t’jua jepja edhe atë. Asnjëherë nuk do të më gjeni koprrac apo frikacak”.[1] Profeti s.a.v.s. shkoi te deveja e tij, i shkuli një qime dhe e ngriti lartë duke thënë:

“O njerëz! Nga pasuria juaj nuk kam nevojë as sa kjo qime, përveç asaj një të pestës, që i takon shtetit, sipas ligjit arab. Edhe atë, nuk e shpenzoj për veten, por ajo shpenzohet për punët tuaja. Mbani mend, ai që vjedh diçka nga amanetet, ditën e kiametit, do të poshtërohet para Zotit për shkak të vjedhjes që ka bërë”.

Disa njerëz akuzojnë që Profeti s.a.v.s. synonte mbretërinë. Por, a mund të jetë kjo lidhje vallë e një mbreti me popullin e tij?! A mund të guxojë dikush nga populli ta shtyjë në këtë mënyrë mbretin e tij, madje t’i hedhë një pëlhurë në qafë e ta mbysë atë?! Kush mund të tregojë një model të tillë, përveç të dërguarve të Zotit. Por, pavarësisht nga kjo shpërndarje bujare e pasurisë tek të varfrit, kishte edhe ca zemërgurë, që e quanin të padrejtë këtë shpërndarje. Një njeri i quajtur Dhul Huvejsera, erdhi te Profeti s.a.v.s. dhe i tha:

“O Muhammed! Kam parë gjithçka që ke bërë sot”. “Çfarë ke parë?”, e pyeti Profeti s.a.v.s. “Kam parë që s’ke bërë drejtësi, por padrejtësi”. Profeti tha: “Më vjen keq për ty! Nëse nuk do të bëj drejtësi unë, kush do ta bëjë në këtë botë?”

Sahabët r.a. u çuan të zemëruar. Kur ai po dilte nga xhamia, disa prej tyre thanë: “O i Dërguari i Allahut, ky njeri meriton dënimin me vdekje. Na lejoni ta vrasim”.

Profeti s.a.v.s. u përgjigj: “Derisa ai zbaton ligjin, nuk kemi të drejtë ta vrasim”.

“O i Dërguari i Allahut”, e pyetën sahabët, “nëse një njeri hiqet ndryshe nga jashtë dhe ndryshe është nga zemra, a nuk meriton të dënohet?”

Profeti s.a.v.s. tha: “Zoti nuk më ka urdhëruar të trajtoj njerëzit sipas mendimeve të tyre që mbajnë në zemër. Unë jam urdhëruar t’i trajtoj njerëzit sipas asaj që ata shfaqin së jashtmi”.

Profeci për ngatërrestarët te muslimanët

Profeti s.a.v.s. gjithashtu bëri profeci për akuzuesin:

“Ky dhe shokët e tij, do të rebelohen një ditë kundër Islamit”,[2]

paralajmërim ky që u përmbush në kohën e Kalifatit të Aliut r.a., kur ky njeri dhe njerëzit e fisit të tij udhëhiqnin rebelët, që dolën kundër Aliut r.a. dhe të cilët njihen deri më sot me emrin Khuarixh.

Pasi u lirua nga Hevazini, Profeti s.a.v.s. u kthye në Medinë. Ky kthim, padyshim, ishte një gëzim i ri për medinasit, sepse më përpara, i Dërguari i Zotit s.a.v.s. kishte ardhur në qytetin e tyre i shqetësuar nga mizoritë e mekasve, ndërsa sot, pasi e kishte triumfuar Mekën, kishte ardhur me dëshirën e tij, për të përmbushur premtimin që kishte bërë.


[1]  Buhariu, Kitabul-xhihad, bab esh-shuxha’a fil-herb uel-xhubn.
[2]  Buhariu, Kitabul-menakib, bab alamatin-nebueti fil-Islam.

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp