Surja 001 El-Fatiha

Ata të cilëve u bën përshtypje mirësia dhe dashuria e Zotit, duke i studiuar këto atribute, do të thonë vetvetishëm: “Vetëm Ty të adhurojmë”

Fjala Er-Rahman الرَّحْمَـٰن është një ndër atributet e Zotit të Plotfuqishëm që përdoret posaçërisht për t’iu referuar Atij e askujt tjetër.

Zoti ka katër atribute, të cilat janë burimi i të gjitha atributeve të Tij të tjera, dhe të katërtat përbëhen nga mëshira e bujaria. Këto katër atribute përmenden në tri ajetet e para të sures El-Fatiha, e që janë:

Pra, ai që kërkon Zotin, kërkon të gjitha përparimet. Ndaj, ai që e njeh Zotin e Madhërishëm, nuk mund të quajë asnjë përparim si të fundit.

Profeti Muhammed s.a.v.s. ishte i zhytur në dashurinë ndaj Zotit dhe gjithnjë rrinte i përhumbur dhe këtë e pëlqeu Zoti i Madhërishëm.

Sa më shumë që njerëzit thellohen dhe tregohen të sinqertë ndaj lutjes: Ihdinas-sirātal-mustekīm, aq më shumë atyre u zbulohen sekretet e Kuranit Famëlartë.

Folja “heda” ka tri kuptime: (1) i tregoj dikujt rrugën, (2) përcjell dikë deri te rruga dhe (3) i prij dikujt rrugën duke ecur vetë përpara.

Lutja për të kërkuar bekime që përmendet në suren El-Fatiha, do t’u pranohet muslimanëve dhe ata me siguri do t’i gëzojnë ato bekime

‘Abede Allahe do të thotë iu nënshtrua Atij, uli kokën përpara Tij, i shërbeu, zbatoi me rregullsi porositë e fesë së Tij dhe pranoi njëshmërinë e Tij

Katër emra të Zotit të Madhërishëm janë vendosur me një renditje të veçantë, të cilët na shpjegojnë rrugëtimin e Zotit drejt robit por edhe anasjelltas. Subhanallah!

Pesë kuptime të ajetit “Sunduesit të Ditës së Gjykimit” (Maliki jeumidin). Në përgjithësi, njerëzit mendojnë se ky ajet aplikohet vetëm për sundimin e ditës së gjykimit që bëhet pas kiametit.

Zoti i Madhërishëm është Err-Rrahman i Gjithëmëshirshmi. Pra, për çdo gjë Ai, së pari krijoi mjetet, që janë të nevojshme për zhvillimin e saj.

Fjala el-hamdu “lavdia” i përfshin të gjitha kuptimet që mund të kenë fjalët “lavdëroj” ose “lavdërojmë”, madje edhe kuptime të tjera.

Fjala hamd është më e lartë sesa fjala med’h në kuptimet e saj dhe është më e përshtatshme për t’u përdorur për Zotin e Madhërishëm.

Ai që nuk i kushton rëndësi emrit të Allahut dhe urdhrit të Tij, madje e lexon me inat për të krijuar akuza, nuk do t’i hapen thesaret e tij.

Nuk ka ekzistuar asnjë libër përpara Kuranit Famëlartë që ka pretenduar se çdo fjalë e tij të jetë prej Zotit të Madhërishëm.

Sibevejhi dhe Halili [El-Halil Bin Ahmedi] thonë se emri “allah” është i përveçëm (alem) dhe nuk është i prejardhur nga ndonjë fjalë tjetër.

Në hadithe thuhet që duhet të thuash bismil-lah duke shkuar te bashkëshortja, duke marrë abdes, duke ngrënë bukë, duke hyrë në banjë, duke u veshur etj.

Prandaj, në krye të çdo sureje është vendosur Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim, në mënyrë që i padituri të udhëzohet se ekziston një Zot që bekon njerëzit

Pohimi i të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. nënkupton se kur bismil-lahi është pjesë e sureve të tjera, përse nuk mund të jetë edhe pjesë e El-Fatihasë

Pikërisht në nivelin e tretë njeriu bëhet i Zotit aq fort saqë për hir të Tij, merr mijëra mundime dhe përulet përpara Tij me sinqeritet dhe besnikëri të tillë

Siç është e qartë nga vetë emri i saj, temat e sures El-Fatiha janë si parathënie e Kuranit Famëlartë. Temat e Kuranit janë përmbledhur shkurtimisht në këtë sure, në mënyrë që lexuesi që në fillim të njoftohet për kuptimet e tyre. Gjithçka fillon me bismil-lahin (me emrin e Allahut), që tregon se (1) muslimani beson

Surja El-Fatiha duhet të thuhet në çdo rekat të çdo namazi, përveç rastit kur namazfalësi i bashkohet xhematit në kohën kur imami ka shkuar në ruku. Në këtë rast, namazfalësi le të thotë tekbirin dhe, pa thënë asgjë tjetër, të kalojë direkt në ruku. Recitimi i imamit do të llogaritet edhe si recitimi i tij.

Disa njerëz hodhën mendimin që surja El-Fatiha nuk është pjesë e Kuranit të Shenjtë dhe, si argument thonë se kopja e Kuranit që kishte Hazret Abdullah Ibni Mesudi r.a. nuk e kishte El-Fatihanë. Por duhet ditur që kopja e Kuranit e Hazret Abdullah Ibni Mesudit r.a. nuk kishte jo vetëm El-Fatihanë, por edhe dy suret

Rreth zbritjes së kësaj sureje, Ibni Abasi r.a., Katade dhe Ebul-Alije thonë se është mekase, kurse Ebu Hurejra r.a., Muxhahidi, Atau dhe Zuhriu thonë se është medinase. Por, nga Kurani Famëlartë del se kjo sure u zbrit që në Mekë, sepse ajo përmendet në suren El-Hixhr dhe surja Hixhr unanimisht pranohet si sure mekase. Në

Janë vetëm shtatë vargje por secili prej tyre mbart një det kuptimesh dhe dijesh. E tillë është surja El-Fatiha, kaptina e parë e Kuranit Famëlartë. Me një depërtim të thellë në këtë sure, lexuesi kupton që ajo është si një prizëm, të cilën nga do ta kthesh, tregon ngjyra të reja. I tillë është ky

Suren El-Fatiha, i Dërguari i Allahutsas e ka quajtur më e mira e Kuranit (Efdelul Kur’an)[1] I Dërguari i Allahutsas përmes një shpalljeje u njoftua që ka një lutje, e cila nuk i është dhënë asnjë profeti të mëparshëm dhe ajo është El-Fatiha. Po ashtu, një lutje e përsosur është edhe ajo që gjendet në

(Komentimi i Kuranit) Komentimi i sures El-Fatiha nga Mesihu i Premtuar a.s. Çdo lavdërim i takon Zotit (Rrab) të botëve; të Gjithëmëshirshmit (Rrahman); dhe Mëshirëplotit (Rrahim); Sunduesit (Malik) të Ditës së Gjykimit. Duhet ta dini se kjo sure është kapitulli i parë i Kuranit të Shenjtë dhe quhet El-Fatiha, (“Hapja”) ngaqë me këtë fillon ai. Kjo sure