Me shume rezultate...
Profeti s.a.v.s. pati ndjenja të pastra dashurie ndaj Zotit dhe Ai ia pranoi dhe ia bekoi, pa qenë nevoja që ato të konkretizoheshin në fjali të caktuara.
Pra, përveç përparimeve tokësore dhe shpirtërore, ka edhe një lloj tjetër përparimesh që maten si epërsi e një individi a e një populli ndaj tjetrit.
Fjala Er-Rahim الرَّحِیْم vjen nga gjuha arabe me rrënjë ra-hi-me رَحِمَ . Kjo fjalë përmban nuancën e përsëritjes së diçkaje dhe shpreh sjelljen reciproke sipas shkallës a pozitës përkatëse. Në këtë mënyrë, atributi Er-Rahim i referohet asaj qenie, i cili i dhuron mirësi e shpërblim atij që ia meriton plotësisht mëshirën.
Ata të cilëve u bën përshtypje mirësia dhe dashuria e Zotit, duke i studiuar këto atribute, do të thonë vetvetishëm: “Vetëm Ty të adhurojmë”
Fjala Er-Rahman الرَّحْمَـٰن është një ndër atributet e Zotit të Plotfuqishëm që përdoret posaçërisht për t’iu referuar Atij e askujt tjetër.
Zoti ka katër atribute, të cilat janë burimi i të gjitha atributeve të Tij të tjera, dhe të katërtat përbëhen nga mëshira e bujaria. Këto katër atribute përmenden në tri ajetet e para të sures El-Fatiha, e që janë:
Pra, ai që kërkon Zotin, kërkon të gjitha përparimet. Ndaj, ai që e njeh Zotin e Madhërishëm, nuk mund të quajë asnjë përparim si të fundit.
Profeti Muhammed s.a.v.s. ishte i zhytur në dashurinë ndaj Zotit dhe gjithnjë rrinte i përhumbur dhe këtë e pëlqeu Zoti i Madhërishëm.
Sa më shumë që njerëzit thellohen dhe tregohen të sinqertë ndaj lutjes: Ihdinas-sirātal-mustekīm, aq më shumë atyre u zbulohen sekretet e Kuranit Famëlartë.
Folja “heda” ka tri kuptime: (1) i tregoj dikujt rrugën, (2) përcjell dikë deri te rruga dhe (3) i prij dikujt rrugën duke ecur vetë përpara.
Lutja për të kërkuar bekime që përmendet në suren El-Fatiha, do t’u pranohet muslimanëve dhe ata me siguri do t’i gëzojnë ato bekime
‘Abede Allahe do të thotë iu nënshtrua Atij, uli kokën përpara Tij, i shërbeu, zbatoi me rregullsi porositë e fesë së Tij dhe pranoi njëshmërinë e Tij
Katër emra të Zotit të Madhërishëm janë vendosur me një renditje të veçantë, të cilët na shpjegojnë rrugëtimin e Zotit drejt robit por edhe anasjelltas. Subhanallah!
Pesë kuptime të ajetit “Sunduesit të Ditës së Gjykimit” (Maliki jeumidin). Në përgjithësi, njerëzit mendojnë se ky ajet aplikohet vetëm për sundimin e ditës së gjykimit që bëhet pas kiametit.
Zoti i Madhërishëm është Err-Rrahman i Gjithëmëshirshmi. Pra, për çdo gjë Ai, së pari krijoi mjetet, që janë të nevojshme për zhvillimin e saj.
Fjala el-hamdu “lavdia” i përfshin të gjitha kuptimet që mund të kenë fjalët “lavdëroj” ose “lavdërojmë”, madje edhe kuptime të tjera.
Fjala hamd është më e lartë sesa fjala med’h në kuptimet e saj dhe është më e përshtatshme për t’u përdorur për Zotin e Madhërishëm.
Ai që nuk i kushton rëndësi emrit të Allahut dhe urdhrit të Tij, madje e lexon me inat për të krijuar akuza, nuk do t’i hapen thesaret e tij.
Nuk ka ekzistuar asnjë libër përpara Kuranit Famëlartë që ka pretenduar se çdo fjalë e tij të jetë prej Zotit të Madhërishëm.
Sibevejhi dhe Halili [El-Halil Bin Ahmedi] thonë se emri “allah” është i përveçëm (alem) dhe nuk është i prejardhur nga ndonjë fjalë tjetër.
Në hadithe thuhet që duhet të thuash bismil-lah duke shkuar te bashkëshortja, duke marrë abdes, duke ngrënë bukë, duke hyrë në banjë, duke u veshur etj.
Prandaj, në krye të çdo sureje është vendosur Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim, në mënyrë që i padituri të udhëzohet se ekziston një Zot që bekon njerëzit
Pohimi i të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. nënkupton se kur bismil-lahi është pjesë e sureve të tjera, përse nuk mund të jetë edhe pjesë e El-Fatihasë
Pikërisht në nivelin e tretë njeriu bëhet i Zotit aq fort saqë për hir të Tij, merr mijëra mundime dhe përulet përpara Tij me sinqeritet dhe besnikëri të tillë
Siç është e qartë nga vetë emri i saj, temat e sures El-Fatiha janë si parathënie e Kuranit Famëlartë. Temat e Kuranit janë përmbledhur shkurtimisht në këtë sure, në mënyrë që lexuesi që në fillim të njoftohet për kuptimet e tyre. Gjithçka fillon me bismil-lahin (me emrin e Allahut), që tregon se (1) muslimani beson
Surja El-Fatiha duhet të thuhet në çdo rekat të çdo namazi, përveç rastit kur namazfalësi i bashkohet xhematit në kohën kur imami ka shkuar në ruku. Në këtë rast, namazfalësi le të thotë tekbirin dhe, pa thënë asgjë tjetër, të kalojë direkt në ruku. Recitimi i imamit do të llogaritet edhe si recitimi i tij.
Disa njerëz hodhën mendimin që surja El-Fatiha nuk është pjesë e Kuranit të Shenjtë dhe, si argument thonë se kopja e Kuranit që kishte Hazret Abdullah Ibni Mesudi r.a. nuk e kishte El-Fatihanë. Por duhet ditur që kopja e Kuranit e Hazret Abdullah Ibni Mesudit r.a. nuk kishte jo vetëm El-Fatihanë, por edhe dy suret
Rreth zbritjes së kësaj sureje, Ibni Abasi r.a., Katade dhe Ebul-Alije thonë se është mekase, kurse Ebu Hurejra r.a., Muxhahidi, Atau dhe Zuhriu thonë se është medinase. Por, nga Kurani Famëlartë del se kjo sure u zbrit që në Mekë, sepse ajo përmendet në suren El-Hixhr dhe surja Hixhr unanimisht pranohet si sure mekase. Në
Janë vetëm shtatë vargje por secili prej tyre mbart një det kuptimesh dhe dijesh. E tillë është surja El-Fatiha, kaptina e parë e Kuranit Famëlartë. Me një depërtim të thellë në këtë sure, lexuesi kupton që ajo është si një prizëm, të cilën nga do ta kthesh, tregon ngjyra të reja. I tillë është ky
Suren El-Fatiha, i Dërguari i Allahutsas e ka quajtur më e mira e Kuranit (Efdelul Kur’an)[1] I Dërguari i Allahutsas përmes një shpalljeje u njoftua që ka një lutje, e cila nuk i është dhënë asnjë profeti të mëparshëm dhe ajo është El-Fatiha. Po ashtu, një lutje e përsosur është edhe ajo që gjendet në
(Komentimi i Kuranit) Komentimi i sures El-Fatiha nga Mesihu i Premtuar a.s. Çdo lavdërim i takon Zotit (Rrab) të botëve; të Gjithëmëshirshmit (Rrahman); dhe Mëshirëplotit (Rrahim); Sunduesit (Malik) të Ditës së Gjykimit. Duhet ta dini se kjo sure është kapitulli i parë i Kuranit të Shenjtë dhe quhet El-Fatiha, (“Hapja”) ngaqë me këtë fillon ai. Kjo sure