Karakteri i Profetit Muhammed s.a.v.s.

Dëshmia unanime, që gjendet lidhur me virtytet e tij, është ajo që jep populli i tij, në kohën kur ai akoma nuk kishte deklaruar të ishte profet: i gjithë populli e quante emin dhe sidik, domethënë i besueshëm dhe i vërtetë. Kështu, Profeti Muhammed s.a.v.s. ka pasur plot virtyte të shkëlqyera. Ja, disa shembuj të karakterit të tij:

Allahu i Madhërishëm i drejtohet të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. në Kuranin e Shenjtë duke thënë: وَاصْبِرْ وَمَا صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ ۚ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ Duro, dhe durimi yt është vetëm për Allahun, mos u brengos për ata dhe mos u ngushto për shkak të asaj që ata intrigojnë.[1]

Pas jetëshkrimit të të Dërguarit fisnik të Allahut s.a.v.s., dëshiroj të shkruaj pak edhe rreth karakterit dhe virtyteve të tij. Dëshmia unanime, që gjendet lidhur me virtytet e tij, është ajo që jep populli i tij, në kohën kur ai akoma nuk kishte deklaruar të ishte profet: i gjithë populli e quante emin dhe sidik,

Për të Dërguarin e Allahut s.a.v.s. përmendet që ai kurrë nuk fliste fjalë të rënda, as nuk bënte betime të kota.[1] Kjo me të vërtetë ishte e jashtëzakonshme për sa kohë që ai jetonte me arabët. Nuk mund të themi se arabët e kishin shprehi komunikimin me fjalë të këqija, por nuk ka dyshim në

Thjeshtësia dhe takvaja në ushqim I Dërguari i Allahut s.a.v.s. gjithmonë ruante thjeshtësi në ushqim. Kurrë nuk shfaqte pakënaqësi nëse nuk kishte kripë sa duhet në të ose nëse nuk qe gatuar mirë. Mundohej në maksimum, të hante edhe ushqimet e tilla, për t’i mos prishur qejfin personit që gatuante. Por, nëse i bëhej e pamundur

E gjithë jeta e të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. duket të jetë e zhytur në dashurinë ndaj Zotit. Pavarësisht nga përgjegjësitë e mëdha që kishte ndaj xhematit të muslimanëve, i Dërguari i Allahut s.a.v.s. ditë e natë kalonte në adhurimin e Zotit të Madhërishëm. Kur kalonte gjysma e natës, ai ngrihej për të adhuruar Zotin

Profeti Muhammed s.a.v.s. kishte natyrë të thjeshtë. Nuk trembej kur përballej me ndonjë brengë, as nuk tregohej i papërmbajtur për ndonjë dëshirë që i vinte. Në biografi u përmend që pa lindur akoma, i kishte vdekur babai, ndërsa nëna i ndërroi jetë, që në kohën kur ai ishte fëmijë. Tetë vitet e para, gjyshi i

I Dërguari i Allahut s.a.v.s. ishte shumë i kujdesshëm në sjelljen sa më të butë dhe të drejtë ndaj bashkëshorteve. Nganjëherë gratë e tij tregoheshin edhe të rrepta, por ai vetëm me buzëqeshje i anashkalonte. Ajshes r.a. i kishte thënë një ditë: “O Ajshe, unë e kuptoj kur mbetesh e pakënaqur me mua”. “Si e

Në ç’masë Profeti Muhammed s.a.v.s. mbështetej te Zoti i Lartësuar, këtë mund ta përfytyroni nga ngjarja kur një njeri e gjeti të vetëm, ngrehu shpatën para tij duke kërcënuar: “Kush mund të të shpëtojë prej meje?”, dhe Profeti s.a.v.s., edhe pse ishte pa armë, madje i shtrirë, pa mundur të bëjë asnjë manovrim, mjaft i

Shumë njerëz në botë, kur rriten, martohen dhe bëhen me fëmijë, fillojnë të tregohen më pak të kujdesshëm ndaj prindërve. Për ta larguar këtë të metë, Profeti Muhammed s.a.v.s. vazhdimisht e theksonte rëndësinë e mirësjelljes dhe përkujdesjes ndaj prindërve. Ebu Hurejrah r.a. thotë që dikush erdhi një ditë te i Dërguari i Allahut s.a.v.s. dhe

Profeti Muhammed s.a.v.s. ishte mjaft i vetëpërmbajtur. Edhe gjatë kohës kur Zoti i Lartësuar e kishte bërë mbret, ai priste dhe dëgjonte çdokënd, madje, edhe nëse tjetri ashpërsohej, ai vetëm heshtte dhe asnjëherë nuk i përgjigjej ashpërsisë me ashpërsi. Muslimanët, Profetin s.a.v.s. e thërrisnin jo me emër, por me titullin e tij shpirtëror, duke përdorur

Profeti Muhammed s.a.v.s. ishte aq i drejtë, saqë nuk mund t’i gjesh shembullin. Servilizmi dhe rekomandimet ishin gjëra të rëndomta tek arabët. Jo vetëm te ta, por vërejmë edhe në vendet e civilizuara të kësaj kohe, që autoritarët druhen shumë për të ndëshkuar njerëz të fuqishëm, kurse për të varfrit as nuk e çajnë kokën

Profeti s.a.v.s. gjithmonë mundohej për mirëqenien e të varfërve dhe përpiqej t’u siguronte një status dinjitoz në shoqëri. Njëherë, teksa ai ishte ulur diku, një njeri i pasur i kaloi pranë. Profeti s.a.v.s. pyeti shokun e tij se çfarë mendimi kishte rreth atij të pasuri. Shoku iu përgjigj: “Ai vjen nga një familje fisnike dhe

Pas çdo fitoreje të muslimanëve, Profetit Muhammed s.a.v.s. i vinin pasuri dhe gjëra të çmuara, të cilat ai ua shpërndante të varfërve. Kështu, një herë, i kishte ardhur shumë pasuri. Fatimja r.a., e bija e tij, i erdhi dhe i tha: “O i Dërguari i Allahut, m’i shikon pak duart se sa të plagosura i

Profeti s.a.v.s. gjithmonë këshillonte për mirësjellje ndaj skllevërve. Thoshte: ai që ka ndonjë skllav që nuk mund ta lirojë, por që e rreh ndonjëherë apo e shan duke u zemëruar, atëherë shlyerja e veprimit të tij është që ta lirojë atë gjithsesi.[1] Po ashtu, ai i kushtonte kaq shumë rëndësi lirimit të skllevërve saqë thoshte

Profeti Muhammed s.a.v.s. tregonte kujdes maksimal për sjelljen e mirë ndaj grave. Ai ishte i pari në botë që vendosi të drejtën e trashëgimisë për gruan. Kështu që, Kurani Famëlartë djemve dhe vajzave u cakton të drejtën e trashëgimisë nga prindërit e tyre. Po ashtu, nënat dhe bashkëshortet kanë të drejtën e trashëgimisë, përkatësisht nga

Profeti Muhammed s.a.v.s. shpesh këshillonte se para se të vdesë, njeriu duhet të bëjë testamentin, në mënyrë që më vonë të afërmit e tij të mos hasin vështirësi. Lidhur me të vdekurit, ai gjithashtu thoshte që nëse dikush ka vdekur, askush nuk duhet të flasë rreth të metave të tij, madje duhet t’i spikasë vetëm

Shoqëria e mirë Profeti Muhammed s.a.v.s. gjithnjë pëlqente të kishte shokë të sinqertë. Nëse dikush kishte ndonjë dobësi, ia mbulonte dhe në mënyrë të këndshme e këshillonte për ta rregulluar dobësinë. Ebu Musa Ash’eri r.a. thotë që i Dërguari i Allahut s.a.v.s. shembullin e shoqërisë së mirë e jepte me shembullin e atij njeriu që

Nëse i binte në sy ndonjë dobësi e dikujt, Profeti s.a.v.s. ia mbulonte. E nëse dikush ia tregonte dobësinë e vet, edhe atë e ndalonte nga zbulimi i saj. Ai thoshte: “Nëse robi i fsheh dobësinë robit tjetër, atëherë Allahu i Lartësuar atij do t’ia fshehë mëkatet në ditën e gjykimit”.[1] Profeti s.a.v.s. gjithashtu thoshte:

Durimi Profeti s.a.v.s. thoshte: “Besimtari ka vetëm të mira në këtë botë dhe përveç tij, askush tjetër nuk gëzon këtë fat. Kur gëzon ndonjë sukses, ai falënderon Zotin për të dhe kështu atë e pret shpërblimi nga Zoti i Lartësuar. E nëse e godet ndonjë vështirësi, ai duron dhe edhe kështu atë e pret shpërblimi

Pozita personale e Profetit Muhammed s.a.v.s. në lidhje me vërtetësinë ishte aq e lartë saqë vetë populli i tij ia kishte vënë emrin “es-sidik” (i vërteti).[1] Edhe xhematin e tij ai gjithmonë e porosiste të tregohej i qëndrueshëm në vërtetësi. Ai përpiqej t’i çonte sahabët e tij në një nivel aq të lartë vërtetësie, i

Ndalimi i spiunazhit dhe porosia për mirëkuptimin Profeti Muhammed s.a.v.s. e ndalonte spiunazhin dhe porosiste që njerëzit të mirëkuptonin njëri-tjetrin. Ebu Hurejrah r.a. thotë se i Dërguari i Allahut thoshte: “Ruhuni nga paragjykimi, sepse është gënjeshtra më e madhe dhe mos spiunoni, mos nënçmoni duke i vënë nofka njëri-tjetrit, mos kini zili, mos mbani inat

Profeti s.a.v.s. nuk e pëlqente mizorinë as ndaj kafshëve. Thoshte se një grua nga bijtë e Izraelit ishte ndëshkuar në xhehenem sepse kishte lënë macen të vdiste urie. Po ashtu, thoshte që një njeri nga popujt e mëparshëm u fal prej Zotit vetëm sepse kishte parë një qen të etur, i cili nuk arrinte të

Liria fetare Profeti Muhammed s.a.v.s. i jepte rëndësi të madhe lirisë fetare dhe edhe vetë jepte shembullin më të mirë për të. Një fis i krishterë nga Jemeni kishte ardhur një herë për të biseduar me Profetin s.a.v.s. për fenë. Në takim morën pjesë edhe priftërinjtë e tyre të mëdhenj. Biseda nisi në xhami dhe

Profeti s.a.v.s. sillej shumë mirë me fqinjët. Ai thoshte: “Xhibraili shpesh më porosit që të sillem mirë me fqinjët sa druaj që ndoshta edhe fqinjit do t’i jepet e drejta në trashëgimi”.[1] Ebu Dherri r.a. thotë që i Dërguari i Allahut s.a.v.s. i thoshte: “O Ebu Dherr, kur gatuan çorbë, shtoji pak ujë që t’ua