Pendesa - Tevbe

Hilal ibn Umeje el-Ensariu r.a. | هلاَل بن أُمَيّة Sot, do t’ju rrëfej jetën e Hazret Hilal ibn Umeje Vakifiut r.a.. Ai i përkiste familjes Benu Vakif të fisit Eus të ensarëve. Umeje ibn Amiri ishte i ati i tij, ndërsa e ëma quhej Enise bint Hidm. Nëna e Hilalit ishte motra e Kulthum ibn

Hazret Musai a.s. kur nuk përballoi dot një shfaqje të madhështisë së Zotit, i ra të fikët. Pasi e mori veten, ai bëri këtë lutje

Kur u kthye, Hazret Musai a.s. qortoi vëllanë e tij, Harunin, si dhe popullin e tij. Populli u pendua dhe bëri një lutje.

Jam mëkatar dhe i pafuqishëm. Pa mbështetjen dhe bekimin Tënd nuk mund të bëhet asgjë. Më mëshiro, më pastro.

O Zoti im! Më mbro nga kërkesat e mia për të cilat nuk kam dijeni. Nëse nuk më fal dhe nuk më mëshiron, do të bëhem një prej të humburve.

Atëherë ai bëri këtë lutje, për të cilën Zoti i Madhërishëm thotë se ia pranoi dhe e fali

O Zoti ynë! Kemi shkelur veten tonë! Nëse nuk do të na falësh dhe nuk do të na mëshirosh, do të bëhemi të humbur.

Mbani mend! Shirku nuk është të adhurosh vetëm idhujt prej guri. Kjo është një gjë shumë e trashë. Këtë e bëjnë vetëm ata që janë shumë naivë, ndërsa një të mençuri i vjen turp nga një gjë e tillë. Shirku është shumë i imët. Ai shirk që shpesh bëhet shkak i shkatërrimit, është shirku i mjeteve, domethënë, të besoni kaq shumë në mjetet, saqë ato të bëhen dëshira dhe qëllimi juaj.

Mëkatari, duke menduar maketet e tij të shumta dhe gjëra të tjera si këto, asnjëherë nuk duhet të heqë dorë nga lutja. Lutja është ilaç. Nëpërmjet lutjeve ai përfundimisht do të shohë se sa i keq është mëkati.

Gjatë kohës së pendesës, nëse njeriu i pastron hesapet e vjetra, ai fiton edhe forcën për të vepruar në të ardhmen, sepse kur lirohet nga barra e vjetër, lehtësisht mund të përparojë në të ardhmen. Tani do të përmend disa pika që janë të nevojshme për të mbajtur të pastër llogarinë e vjetër dhe për

Për pendesën e vërtetë duhen shtatë gjëra, pa të cilat nuk mund të realizohet ajo. Ato janë: Njeriu duhet të pendohet për mëkatet e tij të mëparshme në mënyrë të tillë që, duke i kujtuar dhe duke i sjellë parasysh, të turpërohet e të shqetësohet. Hapi i dytë për pendesën është që njeriu duhet të

Pendesa është hapi i parë dhe më i rëndësishmi për ta gjetur njohjen e Zotit. Të mos thotë njeri: qenka punë e thjeshtë dhe e bëjmë përditë. Nuk e kam fjalën për atë pendesë që bëni përditë, por e kam fjalën për diçka tjetër të cilën dua ta shtjelloj. Pendesa që është kushti i parë