Gjurmët e gishtërinjve të zbuluara në Kuran: një shenjë Hyjnore për individualitetin njerëzor
Nga: Yusuf Tahir Abubeker, student i “Jamia Ahmadiyya International Ghana”, Fakulteti i teologjisë në Ganë.
Në një epokë ku identiteti vërtetohet nëpërmjet gjurmëve të gishtërinjve, njohjes së fytyrës dhe skanimeve biometrike, shkenca e individualitetit ka arritur një saktësi të jashtëzakonshme. Midis të gjithë këtyre shënuesve, gjurmët e gishtërinjve dallohen si një nga identifikuesit më të besueshëm dhe unikë të qenies njerëzore. Ajo që është më e habitshme është se ky fakt shkencor modern u aludua më shumë se 1,400 vjet më parë në Kuranin e Shenjtë, shumë kohë para se të shfaqej shkenca e gjurmëve të gishtërinjve.
Biologjikisht, gjurmët e gishtërinjve formohen gjatë zhvillimit të fetusit dhe mbeten të pandryshuara gjatë gjithë jetës së njeriut. Ato formohen nga bashkëveprimi i faktorëve gjenetikë dhe mjedisorë në mitër, duke rezultuar në modele që nuk janë vetëm unike midis individëve, por edhe midis binjakëve identikë. (Fingerprint, Palms and Soles; an Introduction to Dermatoglyphics [1963], pp. 104-105, www.pmc.ncbi.nlm.nih.gov)
Sot, identifikimi me gjurmë gishtash luan një rol vendimtar në shkencën mjeko-ligjore, e cila përpiqet të zgjidhë krimet duke përputhur gjurmët e gjetura në vendet e krimit me të dyshuarit. Përdoret gjithashtu në sistemet e sigurisë, si bravat biometrike dhe pajisjet për të verifikuar identitetin e përdoruesit. Kjo përfshin gjithashtu telefonat inteligjentë dhe pajisjet personale për akses të sigurt.
Unikaliteti dhe qëndrueshmëria e këtyre gjurmëve i bën ato mjetin më të besueshëm të identifikimit. Sipas Departamentit të Drejtësisë të SHBA-së, identifikimi me gjurmë gishtash nuk ka asnjë rast të njohur të dyfishimit midis miliarda të dhënave në të gjithë botën. (The Fingerprint Sourcebook, www.ojp.gov)
Shpallja Kuranore zbulon detaj shkencor
Kurani i Shenjtë trajton krijimin dhe ringjalljen e njeriut në terma të gjallë. Një nga vargjet më bindëse që i referohen gjurmëve të gishtërinjve gjendet në Suren el-Kijame:
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
“Përkundrazi! Jemi të Plotfuqishëm që t’ia rregullojmë (edhe) majat e gishtave.” (Kurani i Shenjtë 75:5)
Në një shikim, kjo mund të duket si një përshkrim i rikrijimit pas vdekjes. Megjithatë, kur analizohet më thellë, zbulon një depërtim të thellë në individualitetin dhe identitetin njerëzor. Në fund të fundit, pse Kurani do të përmendte posaçërisht majat e gishtave? Pse nuk u mjaftua të përmendte vetëm trupin ose kockat? Përgjigja bëhet më e qartë kur marrim në konsideratë atë që dimë tani për veçantinë e gjurmëve të gishtave.
Konteksti historik: Një njohuri përpara kohës së vet
Kur ky ajet u shpall në Arabi, nuk kishte asnjë kuptim shkencor të gjurmëve të gishtërinjve, e aq më pak të dobisë së tyre në identifikimin e individëve. Studimi i parë shkencor i gjurmëve të gishtërinjve si mjet identifikimi nuk filloi deri në fund të shekullit të 19-të, me veprën e Sir Francis Galton.
Fakti që Kurani i Shenjtë përmend rindërtimin e majave të gishtërinjve, pjesën e trupit që tani njihet se mban sekretin e identitetit njerëzor, nuk është vetëm shkencërisht i rëndësishëm, por edhe shpirtërisht bindës.
Harmonia teologjike dhe shkencore
Përmendja e shenjave të gishtërinjve në Kuran nuk është rastësi. Është një pasqyrim i parimit Kuranor në aspektin e krijimit:
هُوَ ٱلَّذِي يُصَوِّرُكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡحَامِ كَيۡفَ يَشَآءُ ۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡعَز.
“Është Ai që ju formon në mitra si të dojë. Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Tij, të Plotfuqishmit, të Urtit.” (Kurani i Shenjtë 3:7)
Ky varg na tregon gjithashtu se njerëzit janë krijuar me një qëllim, me individualitet dhe me dizajn tejet të detajuar. Gjurma e gishtit nuk është vetëm një gjurmë fizike, por një shenjë shpirtërore e unikalitetit, e lidhur me origjinën dhe përgjegjësinë e njeriut që ka ndaj Krijuesit.
Gjurma e gishtit është më shumë sesa një mjet mjeko-ligjor. Është një nënshkrim Hyjnor i gdhendur në trupin e njeriut, duke na kujtuar individualitetin, origjinën dhe fatin tonë. Kurani përmend dhe tërheq vëmendjen për këtë shenjë unike shumë kohë para se të njihej nga shkenca. Në fund të fundit, maja e gishtit bëhet një simbol i saktësisë Hyjnore, një provë e ringjalljes dhe një kujtesë për ne për dijen e gjithanshme që ka Krijuesi për krijimin e Tij.