Toka e Shenjtë dhe media e pashenjtë: Raportimi i drejtë i konfliktit izraelito-palestinez
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëbërësit.
Nuk ka të adhurueshëm tjetër përveç Allahut, Muhammedi është i Dërguari i Allahut.
Muslimanët që besojnë se Hazret Mirza Ghulam Ahmedi a.s.,
është Imam Mehdiu dhe Mesihu i Premtuar.

Toka e Shenjtë dhe media e pashenjtë: Raportimi i drejtë i konfliktit izraelito-palestinez

dhuna ne palestine gaza

Padrejtësitë e vazhdueshme të Izraelit kundër popullit Palestinez kanë zbuluar një paragjykim të ashpër në raportime dhe rrëfime të shtyra nga politikanë dhe media.

Ndërsa bëri jehonë në mediat sociale, media dhe figurat politike kanë folur për konfliktin, por kanë filluar me anën e kundërt të historisë – duke filluar me reagimet e dhunshme nga ana palestineze.

Nuk ka dyshim se ka dhunë nga palestinezët, e cila duhet të dënohet, por siç theksoi Hazret Kalifi i Pestë i Mesihut të Premtuar, në një hutbe të tij të së premtes:kalifi i xhematit

“Krahasuar me Izraelin, palestinezët nuk kanë asnjë fuqi dhe ushtri. Nëse thuhet se edhe Hamasi po kryen mizori, atëherë vendet islamike duhet t’i ndalojnë edhe ato. Sidoqoftë, nëse do të krahasosh të dyja palët, është sikur njëra palë po përdor shkopinj për të kryer “mizori”, ndërsa pala tjetër po përdor një ushtri dhe raketa për të kryer mizorinë e saj.” (Hutbja e së premtes e datës 25 korrik 2014)

Duke folur për përpjekjet izraelite për të vendosur vendbanime në Sheikh Jarrah dhe për të detyruar palestinezët të largohen nga shtëpitë e tyre, gjë që shkaktoi dhunën e fundit, Saleh Higazi, Zëvendësdrejtori për Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut në Amnesty International tha:

“Dhuna e fundit sjell në fokus të mprehtë fushatën e këmbëngulëse të Izraelit për të zgjeruar vendbanimet e paligjshme izraelite dhe për të rritur dëbimet e detyruara të banorëve palestinezë,  siç ndodhi në Sheik Jarrah, për të hapur rrugën për kolonët izraelitë. Këto dëbime të detyruara janë pjesë e një modeli të vazhdueshëm në Sheikh Jarrah, ato shkelin në mënyrë flagrante ligjin ndërkombëtar dhe konsiderohen si krime lufte.”

Si rezultat, palestinezët protestuan në qytete, duke përfshirë Jeruzalemin, por u përballën me forcën e papërmbajtur të ushtrisë izraelite, e cila hyri në xhaminë al-Aksa, një nga vendet më të shenjta për muslimanët, duke qëlluar plumba çeliku të veshura me gomë dhe duke hedhur bomba asfiksuese drejt besimtarëve. Ky agresion ndodhi në muajin e shenjtë të Ramazanit dhe gjatë ditëve të mundshme të Natës së Kadrit. Ministri i Parë i Skocisë, Nicola Sturgeon me të drejtë shkroi në Twitter:

“Sulmimi në një vend adhurimi në çdo kohë është i dënueshëm, por sulmimi i një xhamie gjatë Ramazanit është krejtësisht i papranueshëm. Është gjithashtu një shkelje e së drejtës ndërkombëtare. Izraeli duhet të marrë parasysh thirrjet për të ndaluar dhunën menjëherë.”

Në kontrast me këtë sfond, raportimi në mediat perëndimore është përqendruar në raketat e lëshuara nga Hamas që erdhën më vonë dhe në “kundërpërgjigjen mbrojtëse” nga Izraeli.

Shumica e publikut që lexon këta tituj nuk do të ketë asnjë ide për historikun dhe për ngjarjet që çuan në hedhjen e raketave nga Hamasi, të cilat gjithashtu duhet të dënohen, dhe do të futet në narrativën se Palestinezët kanë qenë agresorët.

Shpesh, këta tituj do të redaktohen dhe ndryshohen për shkak të reagimit të publikut. Edhe pranimi se “palestinezët” po vriten në sulmet ajrore ka qenë e vështirë për mediat.

New York Times, në një titull kryesor, tha:

“Militantët e Gazës lëshojnë raketa në Jeruzalem; Izraeli përgjigjet me sulme ajrore ”.

Në një titull të fshirë më vonë, New York Post raportoi në mënyrë të gabuar:

“Sulmet ajrore nga militantët e Hamasit vrasin 20 veta në Izrael, përfshirë nëntë fëmijë”.

Vdekjet në të vërtetë ndodhën në Gaza, përfshirë fëmijët e pafajshëm, për shkak të raketave izraelite.

DW News shkroi në Twitter:

“Zyrtarët palestinezë të shëndetësisë në rripin e Gazës thonë se 20 njerëz, përfshirë nëntë fëmijë, janë vrarë në luftime me Izraelin”.

E vërteta është se fëmijët nuk po luftonin fare, por u vranë nga bombat e hedhura nga Izraeli në rripin e Gazës.

Në një titull tronditës në Twitter, The New York Times raportoi:

“Militantët e Gazës hapën raketa dhe policia izraelite luftoi me protestuesit palestinezë në Jeruzalem, në një kreshendo të papritur të dhunës që e vuri Izraelin në skaj.”

Ky titull thellësisht mashtrues e ktheu plotësisht rendin e ngjarjeve dhe ua vuri të gjithë fajin palestinezëve për dhunën e fundit.

Edhe intervistat duket se janë orkestruar për të filluar me reagimet palestineze.

Gjatë një interviste të BBC Newsnight në lidhje me situatën e Hamasit, Husam Zomlot, Shefi i Misionit Palestinez në MB, iu përgjigj Emily Maitlis duke thënë:

“[…] Sekretari i Jashtëm i Mbretërisë së Bashkuar është i shpejtë për të dënuar Hamasin dhe kurrë për të dënuar mizoritë e përditshme Izraelite […] Gjithmonë historia fillon kur reagimi Palestinez ndodh sikur të fillonte me Hamas – shikoni në pyetjen tuaj, pyetja juaj është rreth Hamasit, raketa, raketa”.

Ai më tej tha:

“Fillon me reagimin palestinez, me simptomën e sëmundjes. Asnjëherë nuk e viziton sëmundjen. Sëmundja është se ky shtet, Izraeli, shteti pushtues po zbaton masa drakonike kundër popullit tonë në të gjitha kuptimet […] “

Ned Prince, zëdhënësi i Departamentit të Shtetit të Shteteve të Bashkuara nuk e dënoi qartë vdekjen e civilëve palestinezë, përfshirë fëmijët dhe të drejtën e tyre për vetëmbrojtje, kur u shty nga gazetarët.

Sekretari i Jashtëm Britanik, Dominic Raab gjithashtu u përqëndrua te “raketat e hedhura në Jeruzalem” në komentin e tij të dhënë në Twitter:

“Britania e Madhe dënon hedhjen e raketave në Jeruzalem dhe vendet brenda Izraelit. Dhuna e vazhdueshme në Jeruzalem dhe Gaza duhet të ndalet. Na duhet një de-përshkallëzim i menjëhershëm nga të gjitha anët, dhe t’i jepet fund targetimit të popullatave civile”

Ka pasur media që kanë raportuar në mënyrë të drejtë dhe madje u kanë dhënë një zë palestinezëve që janë duke u detyruar të largohen nga shtëpitë e tyre në Sheik Jarrah; për shembull, CNN duke intervistuar një shkrimtar palestinez, Mohammed El-Kurd, shtëpia e të cilit mund të merret prej tij në Sheikh Jarrah. Një gazetari e tillë duhet të bëhet normë.

Agjendat dhe paragjykimet janë të qarta për të gjithë për të parë dhe janë pjesë e padrejtësive të pafund që vuan bota jonë. Qeveritë perëndimore dhe mediat po shtyjnë paragjykimin e tyre në konfliktin izraelito-palestinez dhe kjo vetëm rrit zemërimin.

Hazret Mirza Masrur Ahmed, Kalifi i Pestë i Mesihut të Premtuar, në fjalimin e tij historik në Parlamentin Europian, tha:

“… Megjithatë, ajo që ndodh në realitet, kur dikush bën një shkelje apo padrejtësi, viktima kërkon të hakmerret në një mënyrë plotësisht të pajustifikueshme dhe joproporcionale, madje shumë herë më të madhe se padrejtësia e bërë.  Pikërisht, këtë e dëshmojmë këto ditë në konfliktin e shkallëzuar midis Izraelit dhe Palestinës.

Fuqitë e mëdha kanë shprehur keqardhjen dhe shqetësimin e tyre për situatën në Siri, Liban ose në Egjipt, edhe pse mund të argumentohet që ato në thelb janë çështjet e tyre të brendshme, por nuk duket se ato janë të shqetësuar për popullin palestinez. Ky standard i dukshëm i dyfishtë, po shton mëri dhe urrejtje në zemrat e popujve të shteteve muslimane ndaj shteteve të fuqishme.

… Le të jetë e qartë, që unë po flas në mbështetje apo favor të ndonjë shteti të caktuar. Ajo që dua të them është që të gjitha format e mizorisë, kudo gjenden ato, duhen asgjësuar dhe duhen ndaluar, pa marrë parasysh se ato kryhen nga populli palestinez, populli izraelit apo populli i cilitdo shteti tjetër. Mizoritë duhen ndaluar me çdo kusht, sepse nëse ato lejohen të përhapen, atëherë flakët e urrejtjes sigurisht do të përpijnë gjithë botën …”

(Fjalimi në Parlamentin Europian, më 4 dhjetor 2012)

LEXONI:

Shpërndaje
Na kontaktoni ne Whatsapp :)
Shtypni këtu ju lutemWhatsApp