Co to jest Ramadan i post? - Istota postu - Esencja miesiąca Ramadanu
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)
Co to jest Ramadan i post

Wprowadzenie

Co to jest Ramadan i post? – Każdego roku, gdy zbliża się błogosławiony miesiąc ramadan, muzułmanie na całym świecie niecierpliwie wyczekują okazji do przestrzegania postu – czwartego z pięciu filarów wiary islamskiej. Pomyślne nadejście Ramadanu każdego roku budzi zainteresowanie i refleksję nad tym, czym właściwie jest post? Czy jest to bezcelowe ćwiczenie wyrzeczenia, czy też dyscyplina religijna, która obiecuje rozwój moralny, fizyczny i duchowy? Czy jest to nowa praktyka wprowadzona przez islam? W jaki sposób różne religie świata promują post i jaka jest prawdziwa koncepcja postu w islamie? Jakie jest zatem znaczenie samego Ramadanu i jakie są cele, do których dąży muzułmanin w tym miesiącu?

Czym właściwie jest post?

Przede wszystkim post jest zwykle definiowany jako „powstrzymywanie się od wszelkich lub niektórych rodzajów pożywienia lub napojów, zwłaszcza jako obrzęd religijny”.[1] W zasadzie ta definicja opisuje sam akt postu, ale nie odzwierciedla głębi i istoty pojęcia postu. Włączenie postu do światowych religii oznacza, że ​​znaczenie tej praktyki jest znacznie większe niż prostota zwykłej abstynencji od jedzenia i picia. Patrząc na historię, post był również używany jako „wyraz protestu przeciwko temu, co narusza zasady społeczne, etyczne lub polityczne”[2] .Na przykład post Mahatmy Gandhiego oznaczał jego moralną presję wobec przeciwników politycznych i często był skuteczną i szeroko stosowaną taktyką. Ale generalnie światowe religie uważają post przede wszystkim za sposób autorefleksji, uwarunkowań moralnych i duchowego postępu.

Post w światowych religiach

Co ciekawe, post nie jest nową praktyką wprowadzoną przez islam. W rzeczywistości Święty Koran potwierdza to i oświadcza:

O wy, którzy wierzycie! Nakazuję się wam post, tak jak nakazany on był tym, co byli przed wami, abyście mogli chronić się przed złem/stali się sprawiedliwi.”[3]

Zatem praktyka postu w islamie jest przedłużeniem praktyki występującej we wcześniejszych religiach.

Post w Hinduizmie

W hinduizmie post jest znany „Upavasa. Jest to powszechny wyraz pobożności religijnej i jest traktowany jako element ascetycznej rutyny. Post może obejmować całkowitą abstynencję poczynając od wszystkich pokarmów i napojów do unikania tylko niektórych pokarmów. Charakteryzuje się również zmniejszonym spożyciem pokarmu przez określony czas. Pełne posty są praktykowane przez pustelników i pobożnych wyznawców, podczas gdy dla innych wierzących istnieją prostsze i bardziej elastyczne formy postu. Upavasa może również odnosić się do całkowitej abstynencji od wszelkich form zadowalania zmysłów.[4]

Post w Judaizmie

W określonych okresach żydzi przestrzegają kilku postów rocznie. Wielki post w Jom Kippur obejmuje powstrzymywanie się od jedzenia i picia, mycia, używania tłuszczów i kremów, noszenia skórzanych butów i współżycia. Post jest kształtowany przez dwa rodzinne posiłki, które zniechęcają do ascezy i uczą, że posiłek jest równie dobry, jak post. Wyznawcy są zachęcani do opuszczenia wygodnych domów i pójścia na modlitwę do synagog.[5]

Post w Torze nazywany jest postem „uderzania w duszę”[6] i jest praktykowany z kilku powodów, tj. symbolizuje wyzwolenie Żydów spod władzy faraona, następnie odkupienie za grzechy i nadzieję na pomyślny wyrok.[7] Mówi się, że Mojżesz pościł dwa razy w życiu przez czterdzieści dni – pierwszy raz, zanim otrzymał „Dziesięć Przykazań” na górze Synaj, a drugi raz po tym, jak odkrył, że Izraelici są skłonni do bałwochwalstwa.[8]

Post w Buddyzmie

Zgodnie z tradycyjnymi wersetami z biografii Buddy, ogólnie przyjmuje się, że po przeprowadzeniu badań i eksperymentowaniu z ekstremalnymi postami, Budda przypomniał sobie wcześniejsze doświadczenia medytacyjne, których doznał będąc dzieckiem i zdał sobie sprawę, że skrajna asceza prowadząca do obrażeń ciała jest daremna i nie jest konieczna dla postępu duchowego. Po systematycznym ograniczaniu spożycia pokarmu do kilku kropli zupy dziennie, Budda mimo wszystko zdecydował się jeść, ale z umiarem. Chciał przyjąć dietę, która nie jest obfita i nie prowadzi do lenistwa, a jest wystarczająca, aby organizm mógł funkcjonować.[9]

Chociaż w szkołach buddyjskich występują różne formy postu, uważa się, że nie są one przypisywane jako obowiązek wyznawcom wiary. Niektórzy mnisi i mniszki buddyjscy uważają, że dłuższe okresy postu są korzystne dla ich praktyk i dlatego decydują się na co najmniej 18 dni postu, podczas których przyjmuje się tylko niewielkie ilości wody. W przeciwieństwie do tej skrajności, inni buddyści po prostu usuwają mięso i produkty mleczne z diety i uważają to za formę postu. Istnieje również bardziej umiarkowana forma postu, w której buddyści powstrzymują się od jedzenia i picia po południu w określone dni miesiąca.[10]

Post w Chrześcijaństwie

W chrześcijaństwie post przestrzegany jest w okresie Wielkiego Postu (w okresie przygotowań do Wielkanocy), oraz w okresie przed świątecznego Adwentu.[11] Wielki Post przewiduje 40-dniowy post (z wyłączeniem niedzieli) naśladujący post Jezusa na pustyni.[12]

We wczesnym chrześcijaństwie zasady postu były surowe – jeden posiłek dziennie był dozwolony wieczorem, a mięso, ryby, jajka i masło były zabronione. Zasady te zostały zmodyfikowane przez Kościół Rzymskokatolicki w czasie II wojny światowej, obecnie dwa dni są dniami postu – Środa Popielcowa (będąca początkiem Wielkiego Postu) i Wielki Piątek (dzień ukrzyżowania Jezusa Chrystusa).[13]

Istota postu w islamie

W islamie praktykowanie postu jest nie tylko ćwiczeniem fizycznym, ale przede wszystkim duchowym, którego ostatecznym celem jest osiągnięcie zadowolenia Boga poprzez regulację życia zgodnie z Jego przykazaniami. Jeśli muzułmanin przestrzega tylko zewnętrznych wymogów postu, głodzi się jedynie bez zrozumienia rzeczywistej idei postu. Wyjaśniając prawdziwą istotę postu w islamie, Hazrat Mirza Ghulam Ahmad (pokój z nim), Obiecany Mesjasz i założyciel społeczności muzułmańskiej Ahmadiyya mówi:

„Post to nie tylko pozostanie głodnym i spragnionym; raczej jego rzeczywistość i wpływ na człowieka można uzyskać tylko poprzez doświadczenie. W naturze ludzkiej jest to, że im mniej się spożywa pokarmu, tym bardziej duch jest oczyszczony, a tym samym człowiek zwiększa swoją zdolność do [duchowych] wizji. Wolą Boga  jest  zmniejszanie jednego rodzaju pożywienia a zwiększanie drugiego. Osoba, która pości, powinna zawsze pamiętać, że nie wymaga się od niej tylko głodu. Wręcz przeciwnie powinna pozostać zaangażowana we wspominanie Boga aby móc oddzielić doczesne pragnienia i rozrywek od tej części, która jest całkowicie poświęcona Bogu. Dlatego znaczenie postu polega na tym, że osoba rezygnuje z jednego rodzaju pożywienia, które tylko odżywia ciało, a uzyskuje pożywienie drugiego rodzaju, które jest źródłem pocieszenia i zadowolenia dla duszy.”[14]

Oddawanie się obscenicznej mowie i niewłaściwym działaniom unieważniają sam cel postu w islamie. Dlatego Prorok Islamu (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim) nauczał, że:

„Kto nie stroni od kłamać słowami i czynami, powinien wiedzieć, że Bóg nie potrzebuje jego powstrzymywania się od jedzenia i picia”.[15]

Ponadto post ma na celu uczyć muzułmanów kontrolowania swoich żądz i prowadzenia produktywnego życia. Mając to na uwadze, Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim) dał prostą lekcję na temat postu:

„Post jest tarczą; więc w dniu, w którym jeden z was pości, nie powinniście angażować się w nieprzyzwoite rozmowy ani krzyczeć. A jeśli ktoś go znieważy lub zaatakuje, wystarczy mu powiedzieć: „poszczę poszczę”.[16]

Według islamu każde działanie, które wykonuje człowiek, wykonuje dla siebie – z wyjątkiem postu, który jako jedyny jest wykonywany dla Allaha i On za to nagradza.[17] Dlatego muzułmaninowi, który przestrzega postu, zaleca się spędzanie większości czasu na wypełnianiu obowiązków wobec Boga i Jego stworzenia. Powinniśmy zwracać większą uwagę na pięć obowiązkowych modlitw i starać się ofiarowywać dodatkowe modlitwy o wielkiej wadze, takie jak modlitwy Tahajjud (po północy). Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim) podkreślił ważność przestrzegania modlitwy Tahajjud podczas Ramadanu, mówiąc, że:

„Temu kto staje do modlitwy Tahajjud w Ramadanie z silną wiarą i zamiarem osiągnięcia Boskiego zadowolenia, wszystkie poprzednie grzechy zostaną przebaczone. ”[18]

Oprócz modlitwy i duchowości islam jest religią, która traktuje dobrobyt społeczeństwa jako troskę każdego muzułmanina. Dążenie do postępu ludzkości jest ambicją, którą islam chce wpoić muzułmanom w każdym momencie ich życia, a istota postu w Ramadanie implikuje właśnie tego ducha. Ujawniając łaskę postu i jego znaczenie dla dobrobytu dzisiejszego społeczeństwa, Hazrat Mirza Masroor Ahmad aba., V Khalif Obiecanego Mesjasza i głowa muzułmańskiej społeczności Ahmadiyya mówi:

„Kiedy post jest oparty na „taqła”(prawośc/pobożność), buduje piękne społeczeństwo, tworząc dla siebie nawzajem ducha poświęcenia. Człowiek przyciąga potrzeby swoich nieuprzywilejowanych braci, a to jest bardzo ważne, ponieważ hojność błogosławionego wzoru muzułmanów Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim) podczas Ramadanu (jego dawanie jałmużny i dobroczynność) nabierała rozpędu jak wchura burzy. Staje się źródłem usuwania niepokoju ze społeczeństwa i tworzy poczucie empatii dla tych, którzy mają mniej szczęścia, wśród tych, którzy są zamożni; oraz stwarza uczucia miłości i wdzięczności w sercach wierzących, którzy nie mają żadnych przywilejów, dla ich zamożnych braci ”.[19]

Czy post jest obowiązkowy w czasie Ramadanu?

Islam zaleca post wszystkim dorosłym muzułmanom, ponieważ jest to religia, która chce, aby każdy muzułmanin osiągnął duchowe wyżyny i otrzymał łaskę Bożą. Islam nie chce, aby taka praktyka stała się ciężarem dla tych, którzy nie są w stanie pościć. W związku z tym osoby, które nie mogą pościć z powodu choroby lub podróży, są zwolnione z postu w miesiącu ramadan i są zobowiązane do wykonania pominiętego postu później.[20] Kobiety w ciąży, kobiety w okresie menstruacji i matki karmiące są również zwolnione z postu. Poczyniono dalsze ustępstwa dla tych muzułmanów, którzy nie mogli dokończyć utraconego postu w późniejszym terminie; dlatego są zobowiązani płacić Fidya (odszkodowanie – nakarmić biednych).[21] Ta rekompensata nie powinna być uważana za karę za niemożność poszczenia, ale jest zalecana jako mała ofiara, aby Bóg mógł dać im zdolność i siłę do przestrzegania postu.[22]

Dobrowolny post w islamie

Mądrość poszczenia, gdy jest praktykowana w szczerości i spełniając wszystkie warunki, polega na tym, że jeśli ktoś może wyrzec się zgodnego z prawem zaspokojenia swoich pragnień w ciągu miesiąca, z pewnością zyskuje moc i wolę wyrzeczenia się zgodnego z prawem zadowalania zmysłów. Z tego powodu post w islamie jest nie tylko promowany i ograniczony do miesiąca ramadan. Dobrowolne posty, stosowane przez proroków i pobożnych ludzi, okazały się źródłem wielkich błogosławieństw i darów Wszechmocnego Boga. Prorok Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim), Obiecany Mesjasz (pokój z nim) , Jezus (pokój z nim) , Mojżesz (pokój z nim) oraz Dawid (pokój z nim) – wszyscy oni dobrowolnie pościli przez co pokazali, że Bóg szczególnie sprzyja poszczącemu człowiekowi i umożliwia mu podwyższenie duchowego znaczenia w Jego oczach.

Post Ramadan jest zasadniczo podstawowym i minimalnym warunkiem wiary w islam. Uzupełnieniem tego są dobrowolne posty tych, którzy szukają bliskości i dodatkowej łaski od Boga, dają im uznanie jako prawdziwie prawych sług Boga. Takie zmagania i poświęcenia są wynagradzane adekwatnymi nagrodami. Tak więc w Hadis-Qudsi (objawienia dane Prorokowi Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będzie z nim), od samego Boga) Bóg Wszechmogący objawia nagrodę dla tego, kto dąży do postępu w duchowości przez dobrowolne wysiłki, mówiąc: :

  „Najbardziej umiłowanymi  rzeczami, przez które mój sługa przybliża się do Mnie, jest to, co uczyniłem mu obowiązkowym; a Mój sługa nadal zbliża się do Mnie dzięki dobrowolnym wysiłkom wykraczającym poza to, co jest mu nakazane, aż go umiłuję. Kiedy zostaje umiłowany, Ja staję się uszami, którymi słyszy, oczami, którymi widzi, rekami, którymi się chwyta, nogami, którymi chodzi. Kiedy mnie prosi, obdarzam go, a kiedy szuka Mojej ochrony, chronię go”[23]

Mając na uwadze potencjalne duchowe rezultaty obiecane przez post, gorliwi muzułmanie, którzy chcą pościć, mogą to uczynić, kiedy jest to uzasadnione. Zabroniony jest dobrowolny post podczas szczególnie błogosławionych i radosnych okazji takich jak piątki oraz podczas dwóch corocznych obchodów Eid (świąt) .

Dobrowolne posty są zasadniczo przeprowadzane w ten sam sposób i z takimi samymi intencjami, jak te, które odbywają się podczas Ramadanu.

Esencja miesiąca Ramadanu

Słowo „Ramadan” pochodzi od arabskiego słowa Ramd, które oznacza „bardzo gorący” lub „palący”.[24] Miesiąc Ramadan jest tak nazwany z trzech powodów:

  1. Ten, kto pości, staje się rozpalony z powodu pragnienia.
  2. Uwielbienie i oddanie Bogu wypalają w tym miesiącu ślady grzechu.
  3. Nabożność tego miesiąca stwarza w człowieku niezbędne ciepło miłości do swego Stwórcy i bliźnich.[25]

Ramadan został wybrany jako miesiąc postu i duchowego postępu ze względu na jego związek i bliskie powinowactwo z objawieniem Koranu. Święty Koran mówi:

„Miesiąc Ramadan to ten, w którym Koran został objawiony jako przewodnictwo dla całej ludzkości z wyraźnymi dowodami prowadzenia i roztropności.”[26]

Objawianie Świętego Koran rozpoczęło się w Ramadanie. Całe to objawienie powtarzane było Prorokowi (pokój i błogosławieństwo Boga niech będzie z nim) przez anioła Gabriela co roku w tym właśnie miesiącu. Trwało tak aż do ostatniego roku życia Proroka (pokój i błogosławieństwo Boga niech będzie z nim), kiedy to całość Koranu została mu objawiona po dwakroć.[27] W tym miesiącu muzułmanie podejmują szczególny wysiłek, aby prowadzić i regulować swoje życie zgodnie z nakazami i wytycznymi Koranu.

Błogosławieństwa postu można zrozumieć dzięki słowom Proroka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Boga niech będzie z nim):

„Kiedy nadejdzie miesiąc Ramadan, bramy nieba zostaną otwarte, bramy piekła zostaną zamknięte, a szatan zakuty w kajdany”.[28]

To znaczy, kiedy sens postu wniknie do naszego serca, wówczas bramy piekła zostaną zamknięte, a szatan, który nawołuje człowieka do zła, zostanie zakuty w kajdany. Taki błogosławiony czas i sposobność wiążą się z równymi obowiązkami. Tak więc Hazrat Mirza Ghulam Ahmad, Obiecany Mesjasz (pokój z nim) mówi:

„W ciągu tego miesiąca powinniście zrezygnować z zajmowania się jedzeniem i piciem. Należy oddzielić się od tych potrzeb i całkowicie zwrócić się do Boga. Jest nieszczęśliwą osobą, która otrzymuje chleb materialny i nie zwraca uwagi na chleb duchowy. Chleb materialny wzmacnia ciało, a chleb duchowy wspiera duszę i wyostrza zdolności duchowe. Szukajcie łaski Bożej, bo wszystkie drzwi są otwierane przez Jego łaskę”[29]

Zachowania w czasie miesiąca Ramadan

Typowy dzień z życia muzułmanina podczas Ramadanu jest aktywnie zaangażowany w poszukiwanie zadowolenia Boga i zdyscyplinowany. Poniżej znajduje się lista czynności, które muzułmanin praktykuje chroniąc się od pokusy w tym miesiącu, ale także poza nim.

  • Modlitwy Tahajjud (w większej ilości niż zwykle): Modlitwy wykonywane indywidualnie po północy i przed świtem.
  • Modlitwy Tarałih (większe niż zwykle): Modlitwy odmawiane w zgromadzeniu po modlitwie Isza’a. Mogą być oferowane zamiast Tahajjud .
  • Suhur (Sehri): tradycyjny codzienny islamski posiłek spożywany przed rozpoczęciem postu.
  • Iftar (iftari): tradycyjny codzienny posiłek islamski spożywany po zakończeniu postu.
  • Dars-e-Qur’an: Specjalnie przygotowane wykłady na temat wersetów Koranu, które odbywały się w meczetach podczas Ramadanu. Uczestnictwo w tych lekcjach daje wgląd w nauki Koranu i uzupełnia duchową podróż w ciągu miesiąca postu.
  • Itikaf (odosobnienie): praktykowanie indywidualnej modlitwy w odosobnieniu, która praktykowana jest podczas ostatnich dziesięciu dni Ramadanu, najlepiej w meczecie.
  • Laylatul-Qadr (noc dekretu): Szczególnie błogosławiona noc pośród ostatnich dziesięciu nocy Ramadanu.
  • Eid al-Fitr (Id-ul-Fitr): islamskie święto z okazji zakończenia Ramadanu. Polega na wspólnej modlitwie, po której następuje kazanie. Muzułmanie cieszą się, ponieważ otrzymali siłę do wypełnienia obowiązku postu.
  • Post w Shawwal (dobrowolny dodatkowy post w kolejnym miesiącu po Ramadanie): po dniu Eid-ul-fitr można przez sześć dni dobrowolnie ofiarowywać  post  w miesiącu Shawwal- kolejnym miesiącu po Ramadanie. Podaje się, że  Prorok ( pokój i błogosławieństwo Boga niech będzie z nim)  powiedział, że : „ktokolwiek to uczyni , zostanie nagrodzony tak, jakby stale pościł wiecznie”[30]

Niech Bóg Wszechmogący pozwoli muzułmanom na osiągnięcie duchowych korzyści podczas Ramadanu. Amen!


Związane z:


Uwagi końcowe

[1] Oxford Dictionaries Language Matters, “Fasting” Fast: Definition of Fast in Oxford Dictionary (British & World English), Oxford Dictionaries,
[2] Encyclopedia Britannica and Wendy DonigerBritannica Encyclopedia of World Religions (Chicago, IL: Encyclopaedia Britannica, 2006), 348.
[3] Holy Qur’an, Surah Al-Baqarah, Verse 184
[4] W. J. Johnson, Oxford Dictionary of Hinduism (Oxford: Oxford UP, 2009), 335.
[5] Nicholas De Lange, An Introduction to Judaism (Cambridge, UK: Cambridge UP, 2000), 105.
[6] Leviticus 23:27.
[7] Nicholas De Lange, An Introduction to Judaism (Cambridge, UK: Cambridge UP, 2000), 105.
[8] Deuteronomy 9:9-18.
[9] John Strong, The Buddha: A Short Biography (Oxford: Oneworld, 2001), 83.
[10] Heng Sure, Rev. “A Buddhist Perspective on Fasting.” Urban Dharma- Buddhism in America. Web. 03 July 2014
[11] Encyclopedia Britannica and Wendy DonigerBritannica Encyclopedia of World Religions (Chicago, IL: Encyclopaedia Britannica, 2006), 348.
[12] Matthew 4:1-2.
[13] Jaroslav Pelikan, Britannica Encyclopedia of World Religions (Chicago, IL: Encyclopaedia Britannica, 2006), 658.
[14] Hazrat Mirza Ghulam AhmadasMalfuzat Vol. 5(Rabwah: NazaratIsha’at Rabwah Pakistan), 102.
[15] Sahih Al-Bukhari, Kitab Al-Saum, Bab: Man lam yada‘ Qaulazzuri wal‘amala bihi
[16] Sahih Al-Muslim, Kitab Al-Siyam, Bab: Hifz al-lisan li al-Sa’im.
[17] Sahih Al-Bukhari, Kitab Al-Saum, Bab: Hal yaqulu innee saa’imun izaa shutima.
[18] Sahih Al-Bukhari, Kitab Al-Saum, Bab: Man Sama Ramadana imanan wah-tisaban wa niyyatan.
[19] Hazrat Mirza Masroor Ahmadaba, “Friday Sermon: Ramadhan – Virtues of Fasting.” Al Islam. 17 June 2014.
[20] Holy Qur’an, Surah Al-Baqarah, Verse 185-186.
[21] Holy Qur’an, Surah Al-Baqarah, Verse 185.
[22] Hazrat Mirza Ghulam AhmadasThe Essence of Islam Vol. 2. (Tilford: Islam International Publications, 2004), 313.
[23] Sahih Al-Bukhari, Kitab Ar-Riqaq, Bab: At-Tawadhu’i.
[24] Hazrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmood ra, The Holy Qur’an with English Translation and Commentary. Vol. 1, (2:186) (Tilford: Islam International Publications, 1988), 239.
[25] Hazrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmood ra, The Holy Qur’an with English Translation and Commentary. Vol. 1, (2:186) (Tilford: Islam International Publications, 1988), 239.
[26] Holy Qur’an, Surah Al-Baqarah, Verse 186.
[27] Hazrat Mirza Bashir-ud-Din Mahmoodra, The Holy Qur’an with English Translation and Commentary. Vol. 1, (2:186) (Tilford: Islam International Publications, 1988), 239.
[28] Sahih Al-Bukhari, Kitab Al-Saum, Bab: Hal yuqalu Ramadanu au shahru Ramadana.
[29] Hazrat Mirza Ghulam AhmadasThe Essence of Islam Vol. 2. (Tilford: Islam International Publications, 2004), 316.
[30] Sahih Al-Muslim, Kitab Al-Siyam, Bab: Istijaabi saumi sittati ayyamin min shawwalin ittibaa’an li’Ramadan.

Udostępnij