Bycie posłusznym Prorokowi (saw)
Bycie posłusznym Prorokowi (saw) – Na początku swojego dzisiejszego kazania Hadhrat Khalifatul Masih V przytoczył poniższe wersety z Koranu:
Zaprawdę, macie w Proroku Allaha wspaniały wzór tego, który ma nadzieję spotkać Allaha i Dzień Ostatni i który dobrze pamięta o Allahu. (33:22)
Powiedz: ,,Jeśli miłujecie Allaha, idźcie za mną. Wtedy i Allah umiłuje was i przebaczy wam wasze grzechy. Bo Allah najbardziej przebacza i jest Litościwy.” (3:32)
Ebd (sługa) Boga
Bóg uczy, że stać się Jego Ebd (sługa) mogą jedynie ci, którzy zawsze przestrzegają Jego przykazań, że oni zostaną obdarzeni Bożą łaską, przychylnością i błogosławieństwami. W poprzednim kazaniu Hudhur mówił o tym, iż postępowanie zgodne z Bożymi przykazaniami sprawi, że człowiek będzie zaliczać się do grona Jego oddanych sług (Ebd). W tym celu Bóg zesłał nam wiele wskazówek, abyśmy mogli stać się tymi, którzy …Powinni oni zatem słuchać Mnie i wierzyć we Mnie…(2:187) i którzy będą czerpać radość z bycia Jego oddanymi sługami oraz doświadczą wysłuchania swoich modlitw. W Koranie można znaleźć wiele przykazań, które mają pomóc nam osiągnąć ten cel, ale na człowieka lepiej wpływa praktyczny przykład. Kiedy ktoś twierdzi, iż kocha drugą osobę, to dostosowuje się do jej zachowań i akceptuje je bez jakichkolwiek zastrzeżeń. Kiedy wiara łączy się z takim właśnie uczuciem, to chcemy sprawić temu, kogo kochamy przyjemność, a równocześnie chronimy naszą wiarę.
Mamy szczęście, że należymy do Umma Proroka (saw), który stanowił doskonały i błogosławiony wzór przestrzegania wszystkich przykazań zawartych w Koranie. Powyższe wersety odnoszą się właśnie do tego tematu i stwierdzają, iż muzułmanin twierdzący, że wierzy, osiągnie pełnię wiary i bliskość Boga, kiedy będzie naśladował błogosławiony wzór Proroka (saw). Jeżeli nie będzie tak postępował, to jego nadzieja na życie przyszłe jest bezpodstawna, bo bez tego pobożność nie może być nazywana pobożnością, a wielbienie Boga oddawaniem Mu czci. Bez postępowania zgodnie z tym błogosławionym wzorem nie sposób osiągnąć takiego poziomu Zikhr (arab. wspominanie Boga), który zapewniłby nam bliskość Boga, odpuszczenie grzechów, czy uczestnictwo w Boskim Rahiimiyyat (Boża cecha bycia Litościwym), czy też zdobycie Bożej miłości. Prorok (saw) był człowiekiem, którego Bóg bardzo miłował i jeśli go nie naśladujemy, to nie uda się nam zdobyć Jego miłości.
Mamy szczęście, że jesteśmy muzułmanami, ale czerpanie korzyści z przynależności do Ummah będzie możliwe jedynie wówczas, gdy będziemy starać się kroczyć śladami Proroka (saw). On sam wyraźnie powiedział, że nie uzyskamy bliskości Boga i Jego miłości, jeżeli będziemy postępować inaczej niż on. W dzisiejszych czasach, to dzięki działaniu jego prawdziwego i gorliwego wyznawcy, jakim był Obiecany Mesjasz (as) zostaliśmy poprowadzeni właściwą drogą i to on umożliwił nam zrozumienie i nauczył nas naśladowania w praktyce prawdziwego wzoru, jakim był Prorok (saw). To on uświadomił nam, że niektóre zmiany zachowań w oddawaniu czci Bogu, których nie znajdziemy w błogosławionym wzorze, jakim było życie Proroka (saw) nie przybliżą nas do Boga, bo aby to osiągnąć bardzo ważnym jest naśladowanie błogosławionego wzoru Proroka (saw).
Zanim Hudhur przedstawi przykłady tego, jak błogosławionym wzorem przewodnictwa w stawaniu się prawdziwym Ebd był Prorok (saw), chciałby przypomnieć, co Obiecany Mesjasz (as) pisał o jego statusie.
,,Powiedz: ,,O słudzy Moi, którzy zgrzeszyliście przeciwko swoim własnym duszom, nie traćcie nadziei na łaskę Allaha, albowiem Allah niechybnie wybacza wszystkie grzechy. …” (39:54) W powyższym wersecie zamiast słów O słudzy Allaha Prorokowi(saw) nakazano powiedzieć O Moi słudzy. Werset ten został objawiony w takiej formie, aby Bóg Wszechmogący mógł przekazać ludziom dobrą nowinę o bezgranicznej łasce i aby mógł uspokoić tych, których serca zostały złamane przez ich grzechy. Pełen Chwały Allah chciał dać przykład Swojego Miłosierdzia i ukazać, jak bardzo dba o Swoje sługi, jak obdarza ich wyjątkową przychylnością. Poprzez formę Powiedz: O Moi słudzy Bóg jakby mówił nam: ,,Patrzcie na Mojego umiłowanego Posłańca i zobaczcie, jak wysoki poziom uzyskał dzięki swojemu posłuszeństwu wobec Mnie; tak doskonały, że teraz wszystko, co jest Moje jest także jego.” Ci, którzy pragną zbawienia powinni stać się jego sługami. Znaczy to, że mieliby słuchać go tak, jakby byli jego niewolnikami. Wówczas, wszystkie grzechy, które popełnią zostaną im odpuszczone. Idiomatyczne znaczenie arabskiego słowa ebd oznacza również niewolnika, a zostało powiedziane:…Nawet wierzący niewolnik jest lepszy niż bałwochwalca… (2:222)
Posłuszeństwo wobec Proroka saw.
W wersecie, o którym mowa zwraca się uwagę na to, że ten, kto pragnie być zbawionym musi wytworzyć taką więź z Prorokiem (saw) jakby był jego niewolnikiem. Oznacza to, iż nie może łamać jego przykazań i musi czuć się w każdej sytuacji zobowiązany do bycia mu całkowicie posłusznym tak, jak niewolnik, a wówczas uzyska zbawienie. Człowiek lituje się nad tymi nieoświeconymi duszami, które obrażają Proroka(saw) i uważają, że tacy ludzie jak Ghulam Nabi, Ghulam Rasul, Ghulam Mustafa, Ghulam Ahmad i Ghulam Muhammad mają podobną więź z Bogiem jak Prorok (saw), gdy tymczasem ów werset zaznacza, iż te imiona są jedynie środkami wspomagającymi przy dążeniu do zbawienia. Ebd sugeruje, że tak nazwana osoba powinna zrezygnować ze wszelkiego rodzaju wolności, kierowania się własnym osądem i powinna być całkowicie posłuszna swemu mistrzowi, dlatego poszukującym prawdy zaleca się dostosowanie się do tych wymagań, o ile chcą dostąpić zbawienia. Znaczenie tego wersetu jest takie samo, jak: Powiedz: ,,Jeśli miłujecie Allaha, idźcie za mną. Wtedy i Allah umiłuje was i przebaczy wam wasze grzechy. … (3:32)
Naśladownictwo doskonałe wymaga takiego oddania i pełnego posłuszeństwa, jakie zawierają się w słowie Ebd. W wyniku tego werset O Moi słudzy znaczy tyle samo co O moi naśladowcy, którzy jesteście grzeszni, nie rozpaczajcie z braku łaski Allaha, bo On poprzez błogosławieństwo waszego podążania za mną, wybaczy wam wszystkie grzechy. Jeśli słowo sługa wykorzystane w tym wersecie miałoby oznaczać sługę Allaha, to zmieniłoby się całe jego znaczenie, bo nie może być prawdą, iż Bóg Wszechmogący wybaczyłby wszystkim bałwochwalcom i niewierzącym, którzy nie wierzą w Proroka (saw) i go nie naśladują. Taka interpretacja byłaby niezgodna z zaleceniami zawartymi w Koranie.” (Essence of Islam, tom I, str.204-206)
Jest to radosna nowina dla tych, którzy są posłuszni Prorokowi (saw) i podążają za nim, ponieważ naśladowanie go wymazuje nawet najgorsze grzechy. Jeśli ktoś naprawdę pragnie stać się Ebd i umiłowanym Boga bardzo ważnym jest nieustanne naśladowanie błogosławionego wzoru Proroka(saw), a nie postępowanie w ten sposób jedynie od czasu do czasu. Zachowanie Proroka(saw) nie ograniczało się do jakiegoś wybranego aspektu, czy tylko do czasu Ramadanu. Według Hadhrat Aisza (ra) całe jego życie było personifikacją Koranu i to pod każdym względem.
Obiecany Mesjasz (as) napisał: ,,Trzeba pamiętać, że sens tego wersetu spoczywa w tym, iż ci, którzy staną się szczerymi sługami Proroka(saw) zostaną obdarzeni światłem, wiarą, miłością i pasją, które będą im dostarczone z wszystkiego, co jest przy Allahu, będą uwolnieni od grzechów i obdarzeni na tym świecie czystym życiem oraz uwolnią się z wąskiego i ciemnego grobu ludzkich pragnień. Mówią o tym Hadisy: Tak jest, jestem wskrzeszającym, po którego śladach wynoszeni są zmarli. Koran jest pełen idiomów mówiących o tym, że świat umarł, a Bóg Wszechmogący ożywił go posyłając Proroka(saw), jak napisano: Wiedzcie zatem, że Allah pobudza ziemię po jej śmierci. (57:18)
W ten sam sposób mówi się o towarzyszach Proroka(saw), …których On wzmocnił inspiracją od samego Siebie… (58:23) Oznacza to, że Bóg wspomógł ich swoim Duchem. Taka pomoc ożywia serca, uwalnia od śmierci duchowej, zapewnia czyste umiejętności, zmysły i wiedzę oraz umożliwia człowiekowi znalezienie się blisko Boga dzięki pewnej wiedzy i ostatecznym argumentom.” (Essence of Islam, tom I, str.206-207)
Jest to stawianie na pierwszym miejscu przyjemności Boga i tego właśnie przestrzegali Towarzysze Proroka(saw). W wyniku czego zostali obdarzeni bogatym życiem duchowym i czystą mocą, która pozwalała im walczyć z Szatanem. Zdobyli wiedzę koraniczną i nabyli pewności w wierze w Boga oraz uzyskali Jego bliskość. Osiągnęli to wszystko podążając za Prorokiem (saw), a także uzyskali pełne zrozumienie przykazania: A jeśli chodzi o tych, którzy dążą do spotkania z Nami – tych niechybnie poprowadzimy Naszymi drogami… (29:70)
Jak zdobyć zbawienia?
Obiecany Mesjasz (as) napisał: ,,Wiedzy od której zależy zbawienie nie można zdobyć bez życia, które jest obdarzone Duchem Bożym. Koran wyraźnie podkreśla, że życie duchowe można uzyskać jedynie przez naśladowanie Proroka (saw), a ci wszyscy, którzy wypowiedzą mu posłuszeństwo staną się martwi i nie posiądą tego życia. Życie duchowe oznacza intelektualne i aktywne zdolności, które wnosi do naszego życia Duch Boży.
Koran ukazuje, że jest 600 Bożych przykazań, do których zgodnie z życzeniem Boga ma się dostosować człowiek. Zgodnie z tym Gabriel ma również 600 skrzydeł. Dopóki jajo ludzkości spoczywa pod jego skrzydłami niosąc te przykazania, nie może się wykluć z niego dziecko, które będzie całkowicie zagubione w Allahu. Rzeczywistość człowieka równa się 600 takim jajom. Człowiek, którego 600 jaj jest nakrytych 600 skrzydłami Gabriela jest doskonałą istotą, której duchowe narodziny są perfekcyjne tak, jak jej życie. Jeśli rozejrzymy się uważnie, stwierdzimy, iż duchowość jaja ludzkości, która poprzez błogosławieństwo podążania za Prorokiem (saw) narodziła się w Duchu Bożym, jest doskonalsza i pełniejsza, niż duchowość dzieci innych Proroków. O tym mówi werset: Jesteście najlepszym ludem, ludem wzbudzonym dla dobra ludzkości. … (3:111) (Essence of Islam, tom I, str.207-208)
Uznanie za najlepszych z ludzi zobowiązuje nas do dążenia i starania się dokonania duchowej rewolucji, bo w tym celu otrzymaliśmy odpowiednie nauki. Zreformować innych będziemy w stanie jedynie wówczas, gdy zreformujemy siebie samych. Bezustannie musimy zastanawiać się nad sobą i obserwować, czy nasze wysiłki są odpowiednie oraz skierowane we właściwym kierunku. Zaprawdę, nawet człowiek grzeszny może dążyć do stania się Ebd, ale jedynie poprzez naśladowanie ze wszystkich sił błogosławionego i doskonałego wzoru Proroka (saw).
Następnie Hudhur zaprezentował kilka przykładów z życia Proroka(saw). By on wielkim prorokiem, który całymi dniami zajmował się sprawami zarządzania i duchowym rozwojem swoich zwolenników. W czasach pokoju był zawsze bardzo zajęty, ale w czasach trudnych i w czasie wojny jego zaangażowanie było wręcz ekstremalne. Pomimo tego w jego wielbieniu Boga nie sposób znaleźć nawet najmniejszego uchybienia, czy to za dnia czy w nocy. Jego nocne modlitwy były tak intensywne, że od długiego stania puchły mu stopy. W Koranie napisano: Zaprawdę, wstawanie w nocy do Modlitwy jest najlepszym sposobem podporządkowania siebie samego i najlepsze w mowie (73:7) Opowiada się, że Hadhrat Aisha (ra) zapytała Proroka(saw), że skoro jest tak blisko Boga, to dlaczego miałby tak bardzo cierpieć. Odpowiedział, że bycie blisko Boga nie zwalnia go z obowiązków, a jest przecież Jego wdzięcznym sługą.
Bóg okazał nam Swoją przychylność nie tylko poprzez uczynienie nas muzułmanami, ale również umożliwiając nam niesienie pozdrowienia Proroka(saw) jego prawdziwemu i gorliwemu zwolennikowi, Obiecanemu Mesjaszowi (as). Już jedynie to jest tak ogromnym darem, za który nie uda się nam podziękować Bogu w wystarczający sposób. Dlatego każdy Ahmadi powinien starać się zgodnie z własnymi możliwościami i najlepiej jak potrafi spełniać obowiązek oddawania czci Bogu. Przyzwyczajenie się do odmawiania Nałafil (modlitwa nadobowiązkowa) nie powinno być jedynie chwilowe i związane z czasem Ramadanu, nie może też mieć na celu uzyskanie pewnych doczesnych korzyści, ale powinno raczej stać się naszą drugą naturą i wyrażać wdzięczność. Prorok (saw) by wyjątkowo sumienny w ofiarowywaniu obowiązkowego Salat. Nawet w czasie choroby szedł do meczetu wspierając się na kimś bliskim. Przykładał wielką wagę do oddawania Bogu czci i nie lubił, gdy ktoś modlił się na pokaz lub jedynie dla zachowania pozorów. Pewnego razu zauważył sznur na ścianie jednego domu, a po zapytaniu otrzymał odpowiedź, iż Hadhrat Zainab (ra) korzysta z jego pomocy, kiedy zmęczy się podczas modlitwy. Prorok (saw) odrzekł, że człowiek powinien stać w czasie Salat tak długo, jak pozwolą mu na to jego siły, ale kiedy się zmęczy powinien usiąść i kontynuować modlitwę. Niektórzy ludzie zawsze modlą się siedząc, a niektórzy w czasie Fażr zostają w łóżku, co nie jest prawidłowe. Człowiek musi w czasie Salat w pełni korzystać ze swoich możliwości i każdy powinien doskonale zdawać sobie sprawę, co jest w stanie w tym zakresie zrobić.
Raj – jedynie dzięki łasce i zlitowaniu Bożej
Pomimo tak doskonałej formy oddawania czci Bogu i okazywania Mu ogromnej wdzięczności Prorok (saw) powtarzał, że nikt nie zostanie wpuszczony do Raju na podstawie swoich zasług. Kiedy go o to pytano odpowiadał, że nawet on sam nie dostanie się do Raju z tego powodu, ale wejdzie tam jedynie dzięki Bożej łasce i zlitowaniu. Jak to wspaniały przykład pokory i Bożej bojaźni. Daje to wiele do myślenia, zwłaszcza tym ludziom, którzy są pewni siebie i dumni z każdego pobożnego czynu, jaki wykonali. Niech Bóg zawsze zachowa nas w Swojej łasce i wybacza nam, niech nam pozwoli ofiarowywać szczere modlitwy i mieć serce pełne pokory. Prorok (saw) radził, aby nasze postępowanie zawsze wynikało z pobożności, co pozwoli nam odnaleźć drogę prowadzącą do bliskości Boga. Nikt nie powinien chcieć umrzeć, bo jeśli jest człowiekiem pobożnym stale ma rozwijać swoją pobożność, a jeśli jest niegodziwcem otrzyma szansę, aby mógł żałować za swe grzechy. Zaprawdę, umiejętność żalu za własne przewinienia także pochodzi od Boga. W Ramadanie każdy stara się pozbyć się własnych wad i powinien kontynuować te usiłowania również po zakończeniu Ramadanu. Prorok (saw) zwracał się do tych, którzy byli skłonni do odczuwania skruchy, aby jeszcze zwiększyli swoją pobożność i do tych, którzy się modlili, bo śmierć jest nieuchronna, ale człowiek ma szansę spotkać ją wtedy, kiedy Bóg jest z niego zadowolony. Mówił, iż niewykorzystywanie własnych umiejętności i Bożego błogosławieństwa jest bezczelnością, a korzystanie z nich w zgodzie z Bożymi przykazaniami jest wielbieniem Boga. Używanie naszych uszu, oczu, języka, dłoni i stóp dla pobożnych celów i zadań jest czczeniem Boga. Wysłuchiwanie pobożnych rozmów, czy wiadomości czyni człowieka tym, co wywołuje Boże zadowolenie, gdy tymczasem słuchanie plotek i oszczerstw jest grzechem. Niewłaściwym jest też ciągłe zatykanie uszu, aby przypadkiem nie usłyszeć czegoś złego, bo w rzeczywistości jest to swego rodzaju bezczelność wobec Boga. To samo dotyczy naszych innych umiejętności, którymi obdarzył nas Sam Bóg.
W tych dniach trwa Ramadan i to Bóg przykazał nam jeść w czasie Sehri i kończyć post w Iftar. Jeśli ktoś tego nie przestrzega dopuszcza się grzechu i jest bezczelny, o ile oczywiście nie zaistniała sytuacja, która zmusza go do przerwania postu lub jego zaniechania. Ale jeśli ktoś, pomimo dobrego stanu zdrowia, nie dotrzymuje postu, to grzeszy i zachowuje się bezczelnie.
Prorok (saw) okazywał wyjątkową wyrozumiałość i tolerancję. Zanim pojawiło się przykazanie zakazujące spożywania alkoholu jeden z nietrzeźwych Towarzyszy w niestosowny sposób odzywał się do Proroka (saw), ale ten wcale nie zwrócił mu uwagi. Mamy wiele przykładów jego wyrozumiałości z czasów, kiedy to wyemigrował do Medyny i posiadał wielką moc. Pewnego razu jeden Żyd sprzeczał się z nim i zwracał do niego ,,O, Muhammad” (saw). W owym czasie rządził on Medyną, a jego Towarzysze nie lubili, kiedy ktoś zwracał się do niego w ten sposób. Muzułmanie tytułowali Proroka(saw) ,,O, Boży Proroku” a ci, którzy nie byli muzułmanami używali jego nazwiska rodowego Abu Qasim. Towarzysze powiedzieli owemu człowiekowi, aby inaczej tytułował Proroka (saw), ale on stwierdził, że będzie używał tego imienia, które nadali mu rodzice. Słysząc to, Prorok (saw) tylko się uśmiechnął i powiedział, iż ten Żyd ma rację, bo jego rodzice rzeczywiście mówili o nim Muhammad. Powstrzymał gniew Towarzyszy.
Kiedy indziej dobrze sytuowana i znana kobieta przywłaszczyła sobie cudzy majątek i została za to ukarana. Całe plemię było niespokojne, bo ta szanowana kobieta została ukarana i posłano do Proroka(saw) człowieka, aby wstawił się za nią. Tymczasem Prorok (saw) wyrazi swoje niezadowolenie. Zaprawdę, był on ucieleśnieniem głębokich uczuć i wrażliwości, ale jego niezadowolenie wywoływało każde wykroczenie przeciw Bożym przykazaniom. Powiedział: ,,Ci, którzy odeszli przed wami zostali zniszczeni, ponieważ gdy ktoś wysoko postawiony dopuścił się kradzieży oszczędzali go, a jeśli tego samego dopuścił się ktoś z ludu wymierzali mu ustaloną karę. Islam na to nie pozwala. Na Allaha, gdyby nawet moja córka Fatima popełniła to przestępstwo, też bym ją ukarał.” Ówczesne poczucie sprawiedliwości, jakie miałby panować wśród muzułmanów zanika i dlatego upadają. Musimy być bardzo ostrożni i zwracać na to uwagę. Także nasi urzędnicy powinni przestrzegać sprawiedliwości i starać się zachować te standardy, bo ich zlekceważenie jest bardzo niebezpieczne w skutkach i staje się początkiem upadku.
Sprawiedliwość
Prorok (saw) traktował sprawiedliwie nawet swoich wrogów i zawsze postępował zgodnie z zaleceniami Koranu. Pewnego razu posłał jako posłańców Towarzyszy do Mekki. Ci na granicy Ka´ba spotkali kilku mężczyzn i podejrzewali, że poinformują o ich wyprawie mieszkańców Mekki. Zaatakowali ich i zabili. Później z Mekki przybyła delegacja ze skargą na ten czyn. Prorok (saw) nawet nie przypomniał im o ich okrucieństwach i wypłacił im odszkodowanie z tytułu poniesionych strat. Szacunek Proroka (saw) dla uczuć innych ludzi widać wyraźnie w relacji o tym, jak pewien Żyd przyszedł do niego ze skargą na Hadhrata Abu Bakra (ra), który zranił jego uczucia religijne mówiąc, iż Prorok (saw) jest ważniejszym prorokiem niż Mojżesz (as). Wprawdzie faktem jest, że Prorok (saw) jest najwspanialszym z proroków, ale przyznał on rację owemu Żydowi i powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) nie powinien zwracać się do niego w ten sposób.
Zachowanie Proroka(saw) wobec tych, którzy służyli ludzkości jest widoczne w relacji o córce pewnego znanego i wspaniałomyślnego Araba zwanego Hatem, która razem z innymi została wzięta przez muzułmanów do niewoli podczas utarczki z ludźmi z jej plemienia. Kiedy Prorok (saw) dowiedział się o tym rozmawiał z nią i zgodnie z jej radą przeprosił ludzi z jej plemienia. Jeśli chodzi o stosunek Proroka (saw) do kobiet, to był on pełen szacunku i respektu, gdy tymczasem zgodnie z arabskim i zwyczajami mężczyźni zazwyczaj bili swoje żony. Prorok (saw) powiedział: ,,kobiety są sługami Boga, a nie waszymi. ” Kiedy jeden z Towarzyszy pytał go o prawa kobiet rzekł: ,,dziel się z nią pokarmem, który zapewnił ci Bóg, dziel się z nią ubraniem, jakie otrzymałeś od Boga, nie bij jej, nie obrażaj słowem i nie wyrzucaj z domu.” Niestety nawet w dniu dzisiejszym słyszymy o takich incydentach, które się zdarzają. Dlatego ludzie powinni się nad tym poważnie zastanowić. Z jednej strony pogrążają się w modlitwie, a z drugiej lekceważą Boże przykazania.
Prorok (saw) powiedział: ,,Najlepszym z was jest ten, który jest najlepszy dla własnej rodziny, a jestem wśród was najlepszym dla mojej rodziny”. Pomimo tak wielu czasochłonnych zobowiązań, Prorok (saw) zwykł pomagać w domowych obowiązkach. Hadhrat Aisza (ra) opowiadała, iż kiedy tylko był w domu pomagał i obsługiwał rodzinę. Nawet sam sobie łatał ubranie, doił kozę, a kiedy przyszedł do domu późno nikogo nie budził i sam przygotowywał sobie jedzenie. Jest to lekcja dla tych mężczyzn, którzy uważają, iż grzechem byłoby pomagać w domu i sądzą, że obowiązkiem żony jest zawsze podawać jedzenie. Tacy ludzie nie są usatysfakcjonowani dopóki nie wygłoszą tyrady i nie nawrzeszczą na swoje żony. Niektórzy z nich wykonują prace dla Dżama´at, ale ich zachowanie w domu jest diametralnie odmienne. W niektórych rodzinach matki i siostry pogardliwie zerkają, kiedy ich syn i brat podaje gościom herbatę i mówią, że jest niewolnikiem swojej żony, bo ,,biedny” musi wykonywać prace domowe. Czasami tacy mężczyźni są wychowywani w fałszywym pojęciu tego, co słuszne i wprowadzeni w błąd, stają się opryskliwi wobec własnych żon. Tymczasem takie zachowanie wcale nie oznacza, że mężczyzna jest ,,biedny”, bo zachowuje się zgodnie z błogosławionym wzorem, jaki dał nam Prorok (saw). W rzeczywistości ,,biednymi” będą ci, którzy są opryskliwi wobec swoich żon i to oni zostaną w przyszłości odpowiednio potraktowani. Mają powód, aby poważnie się nad sobą zastanowić.
Miłość Proroka saw
Prorok (saw) miał zwyczaj modlić się za własne dzieci i za dzieci, które z nim mieszkały: ,,O Allahu, ja ich kocham i Ty także je kochasz”. Nigdy ich nie karał i wychowywał je z miłością i w modlitwie. Kiedy pojawiały się pierwsze owoce w sezonie, modlił się i dziękował za nie, a potem dawał pierwszy owoc najmłodszemu ze zgromadzonych dzieci. Istnieją również relacje o tym, że bawił się razem z dziećmi. Większość rodziców bardzo kocha swoje dzieci, ale wielu z nich zbyt często i niepotrzebnie je napomina. Hadhrat Khaliaftul Masih V spotkał niedawno młodego człowieka, który powiedział mu, że jako dziecko zawsze się bał i nawet cierpiał na depresję. Przyczyną jego psychologicznych problemów było to, że jego ojciec zawsze go bił. Kiedy Hudhur zapytał tego człowieka, dlaczego tak postępował usłyszał, że dzieci trzeba trzymać w ryzach. Niestety, takie jest stanowisko niektórych rodziców. Czasami słyszymy o tym, że rodzice zabili własne dzieci, bo tak się im podobało. W obecnych czasach takie wiadomości są coraz częstsze. Są też ludzi, którzy kochają własne dzieci, ale nie potrafią tolerować obecności dzieci innych osób. Tymczasem Prorok (saw) był dla nas błogosławionym wzorem miłości do dzieci. Wciąż przypominał o konieczności dobrego traktowanie sąsiadów. Zapisano, że kiedyś powiedział: ,,Na Boga on na pewno jest niewierzącym, on na pewno jest niewierzącym, on na pewno jest niewierzącym.” Kiedy Towarzysze zapytali go, o kim mówi odpowiedział: ,,O tym, którego krzywdzące i złe zachowanie sprawia, że jego sąsiedzi nie czują się bezpieczni”.
Dzisiejszy wykład dotyczył kilku zagadnień. Mówiono o dobrym traktowaniu krewnych, o wzajemnej współpracy, o przymykaniu oczu i szkodliwej pobłażliwości, o unikaniu podejrzeń, o pozytywnym myśleniu o innych osobach i ich wysokiej moralności, o tym, że błogosławiony wzór i rady Proroka(saw) możemy znaleźć wszędzie. Wynika z tego, że doskonały Ebd wywołuje rewolucyjne zmiany we współczesnych niedouczonych ludziach. Jeżeli w dniu dzisiejszym mielibyśmy korzystać z jakiegokolwiek wzoru, to miałby to być błogosławiony wzór Proroka(saw), dzięki któremu staniemy się godni Bożych błogosławieństw i uczynimy lepszym nasz świat i nasz koniec. W tych ostatnich dwóch dniach Ramadanu powinniśmy się modlić, ponieważ Ramadan jest miesiącem, w którym modlitwy są akceptowane. Musimy modlić się przez resztę naszego życia, aby Bóg uczynił nas prawdziwie wierzącymi i abyśmy mogli postępować zgodnie z błogosławionym wzorem Proroka(saw).
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że zbawienie nie wynika z naszych starań, ale otrzymuje się je dzięki Bożej łasce, a Bóg nigdy nie neguje ustanowionych przez Siebie praw, które mają zapewnić nam to błogosławieństwo. Prawo to brzmi: Powiedz: ,,Jeśli miłujecie Allaha, podążajcie za mną; wówczas Allah umiłuje was… oraz A jeśli kto szukać będzie religii innej niż Islam, nie będzie ona od niego przyjęta… (3:86)
Niech Bóg pozwoli nam zrozumieć tą prawdę, niech zakończenie tego Ramadanu przyniesie nam ze sobą prawdziwe zrozumienie, a zmierzając ku nowym celom naśladujmy błogosławiony wzór Proroka(saw) aż do nadejścia dalszego Ramadanu.