Ramadan – cnota poszczenia
Ramadhan – cnota poszczenia – ,,O wy, którzy wierzycie! Nakazuje się wam post, tak jak nakazywany on był tym, co byli przed wami, abyście mogli chronić się przed złem”(Koran 2:184)
Post jest niezbędny do postępu w wierze
Z łaski Boga wczoraj rozpoczął się tutaj (w Wielkiej Brytanii) Ramadhan. Dziękujmy Bogu, że dał nam On szansę doświadczenia kolejnego Ramadhanu. W powyższym wersecie Bóg zwraca uwagę prawdziwych wierzących na znaczenie i obowiązek poszczenia oraz przypomina mam, że wspólnoty podążające za wcześniejszymi prorokami również miały zalecany post, ponieważ jest on niezbędny do postępu w wierze jak i również do rozwoju duchowego. Aczkolwiek poszczenie w innych religiach zmieniło się z czasem, ale koncepcja, w jakiejś formie, pozostała. Zauważymy, że poszczenie było zalecane w czasach Mojżesza i Daud’a (Dawida) (pokój niech będzie z nimi). Hindusi również stosują post, jako część ich wiary, chociaż ich abstynencja dotyczy tylko gotowanej żywności. Chrześcijanie również mają w swej religii pojęcie poszczenia. Niektóre wyznania chrześcijańskie powstrzymują się tylko od jedzenia mięsa w czasie postu, a mogą jeść warzywa.
Ostatnio Hadhrat Khalifatul Masih spotkał osobę, która pościła w ten sposób. Ten chrześcijański przyjaciel, którego imię i kraj pochodzenia Hudhur zachował dla siebie, siedział w pobliżu Hudhura w czasie kolacji. Jedzenie było wyporcjowane na talerzach i Hudhur zauważył, że ten przyjaciel nie został obsłużony. Kiedy Hudhur spytał go o powód tego, ten odpowiedział, że pości. Mając to na uwadze Hudhur milczał i był zaskoczony, że pomimo swojej pozycji (polityk), człowiek ten przestrzega swojej wiary. Wkrótce potem Hudhur zauważył, że mężczyźnie temu podano warzywa i ryż. Hudhur spytał czy takie danie jest dozwolone w czasie postu, na co osoba ta odpowiedziała, że tak. Następnie zaserwowano kurczaka i Hudhur zauważył mięso na talerzu znajomego. Ponieważ Hudhur zna tą osobę dobrze, spytał on czy wolno mu jeść kurczaka podczas postu. Człowiek ten uśmiechnął się i odpowiedział, że ludzie, którzy serwują jedzenie nalegali, a jego wiara uczy go, że jeśli gospodarz oferuje coś to powinno się to zjeść. Taki jest stan postu ludzi starożytnych religii. Kurczak był pyszny. Gdy człowiek ten zobaczył wszystkich gości jedzących wokół niego – prawdopodobnie dwie osoby serwowały – możliwe, że odmówił on pierwszemu obsługującemu i później z grzeczności przyjął kurczaka od drugiego obsługującego. Tak, więc uprzejmości wzięły górę nad przykazaniami religijnymi, ponieważ księgi przedstawiając nauki religijne nie są jasne.
Cel Postu
Jednakże sam Bóg obiecał chronić Koran i wierzący mają zalecenie, że jeśli wierzą, iż poszczenie przez miesiąc jest obowiązkowe dla nich, to powinni oni powstrzymać się od wszelkich posiłków i napojów w celu osiągnięcia Taqła, zwiększenia Taqła oraz próbowania i osiągnięcia upodobania przez Boga. Oczywiście, Biblia nakazuje uczniom pościć w poszukiwaniu upodobania przez Boga, a nie dla jakiś pretensjonalnych powodów. Post zwiększa naszą duchowość jednak pojęcie pokuty zanegowało ducha postu, który jest potrzebny do osiągnięcia Taqła. W ten sposób stał się on pozbawiony dobroci, jaką ze sobą niesie i poszczenie pozostaje, ale tylko z imienia, prowadząc ludzi do przejścia z surowych i gotowanych warzyw do gotowanego mięsa.
Koran zaleca post poprzez podanie jasno jego celu i przedstawienie dobrych wieści o jego nagrodzie. W celu utrzymania swoich nauk przy życiu, w islamie pojawili się reformatorzy i święci. Później, poprzez wysłanie Obiecanego Mesjasza (as) Bóg ułatwił przebudzenie i odrodzenie nauk religijnych dla wszystkich, muzułmanów i nie-muzułmanów.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
„Trzecim filarem islamu jest post. Ludzie nie są świadomi rzeczywistości/istoty postu. Prawda jest taka, że nie można mówić o miejscu, w którym się nie było i o którym się nie wie. Post to nie po prostu bycie głodnym i spragnionym; jego efektywność i jego efekt można osiągnąć tylko poprzez doświadczenie. Jest to w ludzkiej naturze, że im mniej człowiek zje tym więcej on sam / jego duch oczyszcza się i wzrasta jego zdolność do (duchowych) wizji. Wolą Boga jest to, aby zmniejszyć jeden rodzaj pożywienia, a zwiększyć drugi.Osoba, która pości powinna zawsze mieć na uwadze, że nie jest jedynym wymaganiem to, aby nic nie jeść. Wręcz przeciwnie człowiek taki powinien zaangażować się w pamiętanie o Bogu, odciąć więzy od ziemskich pragnień i rozrywek i całkowicie oddać się Naszemu Stwórcy. Stąd znaczenie postu jest takie, że człowiek rezygnuje z jednego rodzaju pożywienia, tego, które tylko odżywia ciało i sięga po inny rodzaj pożywienia, które jest źródłem komfortu i zadowolenia duszy. Ci, którzy poszczą tylko ze względu na Boga, a nie traktują postu, jako zwyczaj, powinny pozostać zaangażowani w Hamd (uwielbienie Boga), Tasbih (mówiąc: gSubhanAllah) i Tahliil (mówiąc: La illaha illAllah) Boga Wywyższonego, poprzez które będą w stanie uzyskać to inne pożywienie’’ (Tłumaczenie z Malfudhat, tom. 9, s. 122 -. 123).
Z powyższego urywku można odnieść, że głód był jedynym sposobem oczyszczenia siebie / duszy, dlatego też Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że bycie głodnym nie jest celem postu, a jest nim osiągnięcie Taqła i jeśli ktoś pości w imię Boga to taka osoba powinna spędzać czas na rozpamiętywaniu Allaha. W innym miejscu Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że poprzez głód nawet pustelnicy zyskali zdolność do wizji, ale celem życia człowieka wierzącego jest zerwanie związków z ziemskimi sprawami i poświęcenie się Bogu, gdzie pamięć o Nim jest podstawą, Salat jest najlepszym na to sposobem. W czasie postu, oprócz zmniejszenia spożycia żywności, człowiek również wstrzymuje się od innych dozwolonych rzeczy i jest bardziej skoncentrowany na Salat i na pamiętaniu o Bogu. Jeśli osoba zwykła łączyć Salat lub oferować go późno to w tych dniach należy przywiązać szczególną uwagę do rozpamiętywania Boga i uwielbiania Go. To powinno mieć pierwszeństwo przed wszystkim innym.
Ramadhan i Zikr (Wspominanie Allaha)
Kiedy mówimy Alhamdulillah (Cała chwała należy się Bogu), to nie powinno to być jedynie werbalne oświadczenie. Kiedy wypowiadamy Hamd (pochwałę Boga) to powinniśmy być świadomi, że robimy to tylko dla Wielkiego Boga i tylko do Niego to powraca. Wychwalamy Boga, który prowadzi tych, którzy zgubili się. Jeśli w pozostałej części roku nie zwracaliśmy się do Niego z takim oddaniem jak mu się należy, to niech w tym miesiącu poprowadzi On nas tak abyśmy zostali uchronieni od zbłądzenia i poprzez dobroczynność wypowiadania Hamd, osiągnęli Taqła. Jeśli o to chodzi to Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że podczas wypowiadania Hamd, należy mieć na uwadze, że wszystkie zaszczyty są w rękach Boga. W tym Ramadhanie powinniśmy modlić się, aby jakiekolwiek dobrodziejstwa, które uczynimy dały nam bliskość Boga i abyśmy nie skłaniali się do dążenia do rozgłosu tego świata i do zaniedbań.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że należy skupić się na Tasbih (wypowiadaniu SubhanAllah). Jednak nie wystarczy po prostu wypowiadać SubhanAllah. Kiedy Świętość Boga jest uhonorowana trzeba być głęboko poruszonym i modlić się za siebie, aby być uwolnionym od wszelkiego rodzaju obrzydliwości świata. Obiecany Mesjasz (as) znajdował także przyjemność w wypowiadaniu Tahliil. Należy wielbić Boga w sposób, w który On sam tylko jest godzien czci. Gdy ktoś jest w potrzebie pomocy, należy tylko szukać wsparcia u Boga. Doprawdy człowiek jest zawsze w potrzebie wsparcia od Boga. Dlatego należy podjąć wysiłki, aby zawsze zwrócić się do Naszego Prawdziwie Umiłowanego.
Kiedy pościmy powinniśmy modlić się, aby pozostać pod opieką Boga i aby uczestniczyć w zmianie, którą Bóg przyznał dla tych, którzy szukają dobrodziejstwa z poszczenia i aby ta zmiana przyniosła nam dobrodziejstwa na resztę naszego życia. Hamd, Tasbih i Tahliil prowadzą do stanu zwanego ,,Tabattalillah” co oznacza oddzielenie siebie w imię Boga od każdego rodzaju ziemskich pragnień i zaszczepienie zupełnie szczerych więzi z Bogiem jak również stanu ,,Inqita”, co oznacza oddzielenie się od wszelkich ziemskich rozrywek oraz poświęcenie się czczeniu Bogu. To prowadzi do celu, który Bóg utwierdził jako przyczynę postu, to znaczy osoba, która pości osiągnie Taqła. Ten Ramadhan przyniesie nam korzyści tylko wtedy, gdy będziemy mieli to na uwadze. To jest wielki cel i wymaga on ciężkiej pracy. To wymaga wypełniania pełnych powinności podczas oddawania czci Bogu jak również wypełniania powinności wobec ludzkości, ponieważ spełnianie obu tych powinności razem prowadzi do Taqła.
Powinniśmy być świadomi, tak jak epizod o naszym chrześcijańskim przyjacielu ilustruje, że ludzie innych religii porzucili swoje praktyki i dali pierwszeństwo pozornej uprzejmości i zrezygnowali z istoty postu, jaki był im zalecony. Post jest formą czci, a jego celem jest osiągnięcie Taqła i zadowolenia Boga, który zostało utracony. Jeśli pomyśleć o tym to jest również formą szirk (przypisywanie Bogu partnerów), aby odrzucić przykazanie Boga dla dobra swojego gospodarza. Jeśli damy pierwszeństwo komuś przed Bogiem to stopniowo pomniejszamy istotę Boga, szirk wkrada się w to miejsce. Wcześniejsi ludzie zapomnieli o istocie przykazania postu i pozostały tylko tego pozory. Jest to lekcja dla muzułmanów. Ci, którzy zamiast zrozumienia ducha postu, dążenia do Tabattal, angażowania się w Hamd i w pamięć o Bogu w czasie postu oraz przestrzegania własnego Salat są po prostu dumni ze swojego postu, będą mieli ich post zredukowany do postu ludzi wcześniejszych religii.
Post z Taqła
Niektórzy tak zwani święci ludzie, oprócz obowiązkowych postów, podejmują się również postów opcjonalnych, ale wspominają o nich, chociaż fakt podejmowania się postu opcjonalnego powinien być zazwyczaj zachowany w prywatności. Obiecany Mesjasz (as) również wspomina takich ludzi. Jeśli tacy ludzie mają gości to oferują im jedzenie, ale sami usprawiedliwią się lub odwiedzają ludzi w porze posiłków i kiedy gospodarz serwuje im jedzenie mówią oni, że z jakiś powodów nie mogą jeść ani pić. Innymi słowy celem tego jest chęć pokazania innym, w przebiegły sposób, że oni poszczą. Następnie są ci, którzy niepotrzebnie wspominają o długości postu, jako że czas postu obecnie jest długi ze względu na letni czas. W celu dowiedzenia swojej pobożności informują oni o tym jak mało jedzą w czasie Sahuur i Iftar. Oczywiście, czasami spontanicznie wspomina się o takich sprawach, ale są tacy, którzy robią to świadomie i dla wywarcia efektu. W rzeczywistości pośród innych (nie Ahmadi) istnieją tzw. przywódcy religijni, którzy mówią, że cierpienie dla religii pozwala im jeść bardzo mało.
Jeden przyjaciel (niebędący Ahmadi) zrelacjonował incydent związany z jednym z takich, tzw. przywódców religijnych. Przywódca ten był dobrym mówcą, który przedstawiał szczególnie płomienne przemówienia przeciwko naszemu Dżama’at. Ten nie-Ahmadi przyjaciel był jego zwolennikiem i raz ten religijny lider zatrzymał się w jego domu. Gościowi zaserwowano bardzo obfite śniadanie, podczas którego zjadł on trzy pieczone kurczaki. Później udali się oni obaj na wiec, na którym przywódca religijny miał wygłosić mowę. Dla efektu, zaczął on od stwierdzenia, że z powodu smutku nad swoją Ummah, sługa religii (on) nie mógł zjeść od rana ani jednego ziarnka! Nie-Ahmadi przyjaciel powiedział, że był zaskoczony słysząc jak przywódca religijny mówi to prosto w jego twarz, wiedząc, że zjadł on w jego domu trzy kurczaki. W każdym razie przywódca ten miał rację gdyż nie zjadł ani jednego ziarnka; zjadł trzy kurczaki. Istnieją tacy muzułmanie, których post, który jest oddawaniem czci, nie jest wykonywany dla przypodobaniu się Bogu, ale jest wykonywany dla pozorów, gdy tymczasem Bóg powiedział, że celem każdego oddawania czci powinna być Taqła.
Jeśli człowiek chce się być nagrodzony za pobożność i poszczenie, to nie może być to możliwe bez Taqła i tylko Bóg decyduje, kto Taqła posiada, a kto nie. Jeśli wierzący przestrzega Tego nastawienia i pości, aby osiągnąć upodobanie Boga to nastąpi oczyszczenie ducha takiej osoby i będzie ona uwzględniona pośród tych, o których Prorok (saw) powiedział, że ten, kto pości podczas Ramadhanu w stanie wiary i egzaminowania swojej osoby to jego poprzednie grzechy będą odpuszczone. Bóg stwierdził, że poszczenie jest dla Niego i On Sam jest jego nagrodą.
Każdy z nas powinien spróbować i pościć w ten sposób, a nie tylko wykonywać post jako zwykłą czynność bycia głodnym i spragnionym. Nasz post powinien być postem, który staje się tarczą i ratuje nas od wszelkiego zła i otwiera drzwi do wszelkiego dobra. Nasze noce powinny być ozdobione opcjonalną czcią Boga. Doprawdy, Prorok (saw) położył wielki nacisk na opcjonalną cześć w czasie Ramadhanu i powiedział, że temu, kto oferuje opcjonalne Salat w czasie, Ramadhanu odpuszczone są jego grzechy.
Jednym z pozytywnych aspektów postu, który jest teraz uznawany przez część naukowców jest to, że raz w roku kontrolowanie diety jest korzystne dla zdrowia człowieka. Jeśli celem jest przypodobanie się Bogu, to ma także miejsce fizyczna korzyść jak i wiele innych korzyści. Kiedy post jest oparty na Taqła to tworzy piękne społeczeństwo kreujące ducha wzajemnego poświęcenia. Człowiek zwraca uwagę na potrzeby swoich mniej uprzywilejowanych braci, co jest bardzo ważne, ponieważ był to błogosławiony przykład Proroka (saw), że w czasie Ramadhanu jego jałmużny i dobroczynność zyskiwały intensywne (jak huragan) tempo. Staje się to źródłem usunięcia lęku w społeczeństwie i tworzy uczucia empatii dla mniej uprzywilejowanych wśród tych, którzy są zamożni oraz uczucia miłości i wdzięczności w sercach mniej uprzywilejowanych wierzących względem swoich zamożnych braci. Jeżeli pości się w imię osiągnięcia Taqła, to wpaja to praktykę znoszenia trudów. Jedzenie mniej w czasie Sahoor i Iftar jest nie po to, aby obwieszczać to innym, ale po to, aby zmniejszyć spożycie żywności i być ukierunkowanym na oczyszczanie siebie / duszy. Jest w tym lekcja dla tych, którzy mogą myśleć, że jedząc mniej mogą zaszkodzić swojemu zdrowiu; powinni oni kontrolować swoją dietę.
Musimy starać się zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zdobyć bliskość z Bogiem w czasie tego Ramadhanu
Prorok (saw) nakazał, że w sytuacjach, w których istnieje niebezpieczeństwo zakłóceń lub eskalacja agresji, należy po prostu powiedzieć: ,,Ja poszczę”. W tym jest wskazanie na sposoby do osiągnięcia Taqła; jest również ważne, aby kontrolować swoje emocje. Aby osiągnąć cel postu trzeba unikać sprzeczek, mówienia źle o innych, kłamstw i nieuczciwości. Praktykowanie kontrolowania naszego języka przez jeden miesiąc, co jest niezbędne do osiągnięcia Taqła, wpaja w nas zwyczaj unikania wielu grzechów i błędów w przyszłości, a człowiek rozwija stały nawyk przestrzegania Taqła. A to jest rzeczywistym celem postu i Ramadhanu. W przeciwnym razie, jeśli przestrzegamy wszystko, co Bóg nakazuje w tym miesiącu, ale jesteśmy nieobliczalni i uwikłani w grzechy przez resztę roku to nie osiągamy żadnego celu.
Jest to niezbędne, aby każdy przeegzaminował i rozważył samego siebie w tym miesiącu. Jest to potrzebne, do poszukiwania ducha miesiąca Ramadhanu. Jest to potrzebne, aby poszukiwać sposobów do osiągnięcia Taqła. Jest to niezbędne do spożytkowania doświadczenia rezygnowania z dozwolonych rzeczy w czasie Ramadhanu w celu dokonania w sobie ogólnej zmiany moralnej. Jest to potrzebne do ciągłego praktykowania wypełniania naszych powinności wobec ludzkości i pomagania braciom, którym się gorzej powodzi. Jest to potrzebne, aby utrzymywać nieprzerwaną, szczególną atmosferę czci Boga i poświęcenia w czasie Ramadhanu tak abyśmy mogli wypracować sobie drogę w kierunku tych, którzy są wśród sprawiedliwych.
Musimy starać się zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zdobyć bliskość z Bogiem w czasie tego Ramadhanu. Bóg obdarza nas swoją łaską otwierając drzwi do Raju i zamykając drzwi do Piekła w tym miesiącu. Poprzez oddawanie czci Bogu powinniśmy starać się oczyścić siebie / naszą duszę, a poprzez wypełnianie naszych powinności wobec ludzkości- wejść do Bram Raju, które mogą pozostać otwarte na zawsze. Powinniśmy pokutować i angażować się w Istaghfar (poszukiwanie Bożego przebaczenia) w taki sposób, aby znaleźć się wśród tych, których pokuta zadawala Boga bardziej niż jest zadowolona matka po odnalezieniu jej zagubionego dziecka. Uszczęśliwmy Boga bardziej niż szczęśliwa może być matka po znalezieniu jej zagubionego dziecka! Jednak do tego trzeba przestrzegać Taqła i podnieść standard naszych obligatoryjnych i opcjonalnych modlitw oraz zwracać uwagę na wypełnianie naszych powinności wobec ludzkości. Niech Bóg z Jego czystej łaski pozwoli nam to osiągnąć w tym Ramadhanie.
Modlitwy pogrzebowe
Następnie Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że po piątkowej modlitwie poprowadzi modlitwy pogrzebowe, z których jedna będzie w nieobecności zmarłego .
Irfana Shakoor Sahiba zmarła po krótkiej chorobie w dniu 9 lipca w wieku 62 lat. Była ona pobożną kobietą, która była kochana przez wszystkich w swoim kręgu. Ona zawsze radziła swojej rodzinie i przyjaciołom, aby trzymali się blisko Dżama’at. Była ona Moosia. Pozostawiła męża, trzy córki i dwóch synów.
Maleeha Anjum zmarła w dniu 9 lipca po długiej chorobie. Miała pięć lat. Była członkiem Łaqfe Nau.
Maulwi Abdul Karim Sharma Sahib zmarł kilka tygodni temu, a jego pochówek już miał miejsce. Urodził się on w 1918 roku i studiował w Dżamia Ahmadiyya w Qadian. Poświęcił swoje życie Dżama’at w wieku 26 lat. Służył Dżama’at w wielu charakterach. Przez 29 lat służył w Afryce a w Wielkiej Brytanii osiadł w 1978 roku. Był członkiem kolegium elektorów do Kalifatu.
Był bardzo pobożnym, szczerym człowiek. Kiedyś, gdy jeszcze mógł chodzić, regularnie przychodził do Hudhura. Później, gdy był on na wózku inwalidzkim zwykł oferować piątkową modlitwę w Fazl Masjid i był zawsze obecny, aby powitać Hudhura, gdy ten wyjeżdżał do Baitul Futuh. Miłość i przywiązanie emanowały z jego twarzy. Jego wnuk powiedział, że Sharma Sahib miał wielki szacunek i związek z Kalifatem. Ten wnuk jest Łaqfe Zindagi w Szwecji, niech Bóg pozwoli mu pójść w ślady swojego dziadka.
Niech Bóg podniesie ich stanowisko.