Małżeństwo i zagadnienia z nim związane
Hudhur (aba) nawiązał w swym dzisiejszym kazaniu do kłopotów małżeńskich, które są coraz większym problemem oraz do kwestii związanych z poszukiwaniem odpowiednich kandydatów i przedstawił porady umożliwiające rozwiązywanie tych problemów.
Hudhur (aba) kontynuował mówiąc, że więzi rodzinne pomiędzy chłopakiem a dziewczyną oraz problemy, które powstają pomiędzy mężem i żoną mogą wywołać obawę i atmosferę niepokoju w domu. A to może stać się powodem do niepokoju nie tylko dla młodych ludzi, ale również dla ich rodziców.
Błędy przy zawieraniu małżeństw
Hudhur (aba) stwierdził, że codziennie otrzymuje listy, w których napisane jest, że rodzice nie wydają za mąż swoich córek, które są w odpowiednim wieku, podając za przyczynę studia. Później, kiedy dziewczyna w końcu poślubia chłopaka, to, ze względu na ich dojrzały wiek, nie są w stanie dojść do żadnego rodzaju porozumienia i ostatecznie takie małżeństwo kończy się rozwodem.
Kolejnym problemem, przed którym stoją dziewczyny jest to, że ich przyjaciele, albo czasami nawet rodzice, zakorzeniają w nich myśl, że w tych krajach kobiety mają dużo praw, więc dziewczyna powinna zmusić swojego męża do zaakceptowania jej żądań. Hudhur (aba), stwierdził, że jest to niefortunne, że widząc wolność i luksusy tych krajów, nawet dziewczęta pochodzące z Pakistanu rozpoczynają swe nierozsądne wymagania.
Hudhur (aba) powiedział, że niektórzy chłopacy, którzy są zainteresowani jakąś osobą, ale są zbyt przestraszeni, aby wspomnieć o tym fakcie swoim rodzicom, kończą wchodząc w związek małżeński z jedną ze swych kuzynek lub przyjaciółek rodziny w Pakistanie. Następnie, po jakimś czasie, zaczynają dręczyć tą niewinną dziewczynę i popełniać wobec niej niesprawiedliwości. Hudhur (aba) kontynuował, że w takich przypadkach, najbardziej cierpią dzieci.
Rozwiązanie problemów małżeńskich
Hudhur (aba) stwierdził, że klucz do rozwiązania wszystkich tych problemów można znaleźć zwracając się w kierunku wiary. Mamy szczęście, że przyjęliśmy islam i posiadamy błogosławieństwa nauk udzielonych nam przez Obiecanego Mesjasza (as). Jedną z tych nauk jest to, aby dać pierwszeństwo wierze przed wszelkimi sprawami świata doczesnego. Jeśli chodzi o kwestie związane z małżeństwem, to nawet ci, którzy służą wierze, zapominają o tej kluczowej zasadzie, podczas gdy Prorok (saw) nakazał, że gdy mamy do czynienia ze sprawami związanymi z małżeństwem to powinniśmy zawsze dawać pierwszeństwo wierze nad wszystkimi sprawami doczesnymi. Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) powiedział, że pierwszym zagadnieniem, jakie islam wspomina w odniesieniu do Nikah (małżeństwo islamskie) jest to, że jego celem powinno być wzmocnienie własnej wiary, a nie poszukiwanie piękna, bogactwa i statusu. Zanim człowiek wejdzie w związek małżeński powinien najpierw wykonać Istikharah (modlitwa w celu poszukiwania najlepszego wyniku w jakichkolwiek kwestiach).
Wersety z Koranu, które są recytowane podczas ceremonii Nikah, zwracają naszą uwagę na modlitwę. Ponadto w czasie ceremonii Nikah, Prorok (saw) zwykł recytować modlitwę poszukującą błogosławieństw dla młodej pary. Zatem, małżeństwo powinno być zadecydowane w oparciu o modlitwę wskazującą, co jest najlepsze dla obu stron oraz proszącą o błogosławieństwa Wszechmogącego Boga. Jednakże niektórzy ludzie z Pakistanu i Indii są nadal pod wpływem swoich kulturowych praktyk i przy wyborze partnerów do małżeństwa dają pierwszeństwo kastom i rodzinie, podczas gdy Wszechmogący Bóg mówi, że pierwszeństwo należy dać wierze.
Zaiste, człowiek powinien wziąć pod uwagę propozycje wewnątrz swojej rodziny, ale nawet to nie jest obowiązkowe. Obiecany Mesjasz (as) był również kiedyś zapytany o zawieranie związków w obrębie własnej rodziny i odpowiedział na to, że jeśli dostępny jest odpowiedni partner to lepiej jest wejść w związek małżeński w obrębie własnej rodziny, ale nawet to nie jest obowiązkowe.
Czasami kobietom czyni się wyrzuty, że nie wnoszą dość posagu. W tym zakresie ludzie powinni spojrzeć na błogosławiony model Proroka (saw) oraz to, w jaki sposób wydawał on za mąż swoje córki przyjmując prostotę w dawaniu posagu. Podobnie, rodzina panny młodej nie powinna stawiać sobie nadmiernych obciążeń i darować tylko to, co przychodzi im z łatwością.
Przed oferowaniem modlitwy Istikhara, para powinna nawzajem zobaczyć się. Prorok (saw) raz polecił jednemu z jego towarzyszy, aby ten zobaczył dziewczynę, która miała być jego narzeczoną, zanim zgodzi się na małżeństwo. W związku z tym nie ma nic złego w tym, jeśli chłopak wraz z rodziną, odwiedza dom dziewczyny i spotyka się z nią. Jednakże niektóre rodziny od strony chłopaków dopuszczają się skrajnej arogancji podczas wizyty w domu dziewczyny i robią nieprzyjemne uwagi. Ociągają się z oświadczynami i jeśli w międzyczasie dostaną lepszą propozycję to zmieniają zdanie. Jest to całkowicie błędna praktyka.
Jeśli ludzie naprawdę zrozumieją cel małżeństwa to kobieta nigdy nie będzie dręczona emocjonalnie, a chłopak nie będzie okazywał arogancji.
Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że celem małżeństwa jest ochrona czystości, utrzymywanie dobrego samopoczucia fizycznego i wychowanie prawego potomstwa.
Niekiedy przyczyną niezgody w małżeństwie jest fakt, że mąż nie ma własnego domu i mieszka z rodzicami. Czasami wynikać to może z problemów finansowych męża lub z faktu, że nadal studiuje, a zatem nie jest możliwe, aby nabył własny dom. W takim przypadku, żona powinna wesprzeć męża i mieszkać z teściami, dopóki mąż nie nabędzie środków na zakup własnego domu. W niektórych przypadkach kobieta i jej rodzice kończą małżeństwo- ta praktyka jest całkowicie błędna. Jeśli dziewczyna nie może mieszkać z teściami to powinna wyrazić swoją opinię na samym początku. Jednakże są też tutaj pewni mężczyźni, którzy, z powodu swoich nieodpowiedzialnych działań, mieszkają z rodzicami, ale przytaczają wymówki, że jest tak, ponieważ chcą wspierać swoich rodziców w podeszłym wieku.
Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) stwierdził, że zwłaszcza ludzie mieszkający na subkontynencie, skarżą się na na spory pomiędzy synową a teściową w domu. Jednak, jeśli ludzie właściwie przestrzegaliby nauka Koranu wtedy takie problemy nigdy by nie powstały, ponieważ Koran wyraźnie stwierdza, że każdy powinien mieszkać we własnym domu.
Hudhur dodał, że rodziny dziewcząt często pytają przed małżeństwem czy chłopak ma swój własny dom i jeśli odpowiedź jest negatywna to nie realizują propozycji. To postępowanie również jest błędne, ponieważ w końcu człowiek jest w stanie nabyć własny dom, ale małżeństwo powinny być rozstrzygane poprzez przyznawanie pierwszeństwa Taqła (prawości), a nie poprzez zwracanie uwagi na standardy materialne. Podobnie, niektóre rodziny nie wydają swoich córek za misjonarzy, ponieważ ci poświęcili swe życie dla Dżama’at.
Wszechmocny Bóg w Koranie, polecił mężczyznom, aby nie reagowali w pośpiechu, jeśli ich żony coś powiedzą oraz aby nie traktowali ich nieuprzejmie. Wszechmogący Bóg mówi:
„Traktujcie je dobrze. A jeśli przestaną się wam podobać, to być może przestanie się wam podobać to, w czym Allah zawarł wiele dobra.” (04:20)
Wyjaśniając ten werset, Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) stwierdza, że Wszechmogący Bóg poinformowała ludzi na liczne sposoby, aby traktowali swoje żony uprzejmie i mężczyźni powinni zawsze mieć to na uwadze.
Warunki poślubienia drugiej żony
Inny czynnik, który jest przyczyną problemów, powstaje, kiedy człowiek decyduje się poślubić drugą żonę. Chociaż islam zezwala na poślubienie więcej niż raz, to istnieją dla tego pewne warunki i okoliczności. Z pewnością nie czyni się tego dla spełnienia cielesnych namiętności mężczyzny.
W odniesieniu do tego zagadnienia Obiecany Mesjasz (as) stwierdza, że prawo Wszechmogącego Boga nie powinno być wykorzystywane w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem, ani też nie powinno służyć, jako tarcza do pobłażania samemu sobie. Zrobienie czegoś takiego byłoby wielkim grzechem. Wszechmogący Bóg upominał nas wielokrotnie przeciwko uleganiu cielesnym namiętnościom. Sama prawość powinna być powodem do wszystkiego.
Choć Wszechmogący Bóg uczynił dla nas dopuszczalnym wiele ziemskich zajęć, to nie znaczy to, że powinniśmy spędzić całe życie nadmiernie się im oddając. Nie powinniśmy, na przykład, poświęcić absolutnie całego naszego czasu, energii i uwagi naszym żonom. Jeślibyśmy tak czynili to oznaczałoby to, że nasze małżeństwo jest konfigurowaniem partnerów z Bogiem, ponieważ Koran mówi, że cechą sług Boga jest to, że „spędza on noc przed swoim Panem, w pozycji padnięcia na twarz i stojąc”. Krótko mówiąc musimy unikać wykorzystywania wszystkie naszych sił do spełnienia jedynie ziemskich pragnień, kosztem rozwijania ściślejszej więzi z Bogiem. Mimo tego, że Prorok (saw) miał wiele żon to spędzał całe noce na modlitwie.
Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
„Pamiętajcie dobrze, że prawdziwą wolą Boga jest to, abyście nie byli całkowicie pochłonięci przez cielesność i doskonalili swoje Taqłah (prawość). Jeśli zajdzie rzeczywista potrzeba, to żeńcie się ponownie (prawdziwą podstawą poślubienia po raz drugi jest Taqłah). Zatem kolejny związek małżeński jest dopuszczalny. Jednakże wszyscy ci, którzy chcą poślubić po raz drugi powinni ocenić, czy robią to na podstawie Taqłah czy w wyniku swoich cielesnych pragnień.”
Następnie Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
„Pamiętajcie, że ten, kto poślubia więcej żon wyłącznie na podstawie zmysłowych i cielesnych pragnień, jest daleki od prawdziwej istoty islamu. Jeśli każdego dnia i każdej nocy człowiek nie napotyka na trudności i cierpienia oraz nie jest gotowy do podjęcia żadnego bólu i chce tylko cieszyć się wygodnym życiem oraz płacze mało lub wcale, a śmieje się więcej, to jest to znakiem jego ruiny.”
Obiecany Mesjasz (as) doradza kobietom, że jeśli ich mężowie chcą ponownie ożenić się, ze szczerego powodu, to nie powinny one protestować. Jednakże kobiety, w pierwszej kolejności, mogą modlić się, aby Wszechmogący Bóg nie spowodował, że będą one postawione przed taką trudnością. Mężczyźni także zostali poinformowani, aby nie żenili się ponownie tylko z powodów żądzy, ale wyłącznie na podstawie Taqłah.
Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia dalej, że kobiety często widzą koncepcję wielomałżeństwa w islamie, w negatywnym świetle i nie mają w nią wiary. Jednakże nie są świadome, że islam posiada rozwiązania na wszystkich okoliczności i problemy. Na przykład, jeśli żona cierpi na chorobę psychiczną lub jest bezpłodna, a mąż nie może pozostać cierpliwy w celibacie, to byłoby niesprawiedliwe dla mężczyzny, aby nie pozwolić mu ponownie ożenić się ponownie.
Podczas gdy Bóg zostawił dla mężczyzn otwartą ścieżkę (w zależności od pewnych okoliczności), dał On również kobietom możliwość Khullah (rozwód zainicjowany przez żonę), o który mogą one wystąpić w istotnych okolicznościach (np. kiedy mąż jest bezpłodny).
Prawo Boże jest jak sklep medyczny, który zapewnia leki na wszystkie dolegliwości. Jeśli Prawo Boże, w celu rozwiązania pewnych sytuacji, nie zawierałoby prawa na drugie małżeństwo, to nie byłby to skuteczny sklep.
Ewangelie pozwalają na rozwód tylko w razie cudzołóstwa, ale nie rozpoznają niezliczonych innych konfliktów, które mogą powstać między mężem i żoną zadając ich związkowi śmiertelny cios. Jednak Obiecany Mesjasz (as) uspokaja kobiety i mówi im, aby nie martwiły się, ponieważ Księga, za którą podążają, nie opiera się na interpolacji i zachowuje prawa kobiet tak samo jak mężczyzn.
Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, że żona może otrzymać Khullah z powodu celibatu mężczyzny. Jednakże zamiast wznosić narzekania do Boga, kiedy jej mąż zamierza ponownie się ożenić, powinna działać pobożnie, a wtedy Bóg uczyni jej męża pobożnym. Szariat dopuszcza ponowny ożenek, ze szczerych powodów, jednakże, jeśli żona nie może tego zaakceptować i podążać za tym przykazaniem Szariatu, to nie powinna wznosić skarg do Boga, ale raczej powinna odwołać się ze swymi modlitwami do Dekretu Bożego jako że Boski Dekret dominuje nad Szariatem. Powinna modlić się, aby Dekret Boski został zażegnany i wszystkie myśli jej męża, o ponownym ożenku, usunięte. Obiecany Mesjasz (as) mówi, że jeśli żona będzie modlić się o to całym sercem, to możliwe jest, że jej mąż nigdy ponownie nie ożeni się.
Hudhur zakończył długą modlitwą podsumowującą, której słowa mówiły o tym, że wszyscy członkowie Dżama’at powinni rozwiązywać swoje problemy domowe w oparciu o Boże przykazania. Ponadto, że wszystkie problemy, które powstają w nowych związkach małżeńskich zostaną usunięte, ponieważ tych jest wiele. Hudhur modlił się także, aby wszyscy zrozumieli, że prawdziwym celem małżeństwa nie jest spełnianie materialnych pragnień, lecz dawanie pierwszeństwa wierze oraz chronienie przyszłych pokoleń.
Modlitwy pogrzebowe
Hudhur poprowadził cztery modlitwy pogrzebowe.
Pierwszą była ta za Muhammad Nawaz Momin Sahib, który był Łaqif-e-Zindagi oraz zięciem towarzysza Obiecanego Mesjasza (as). Jego ojciec podjął bai’at w 1922 roku z rąk Hadhrat Musleh-e-Maud. Początkowo dzieci jego ojca umierały zaraz po urodzeniu i ludzie, nie będący Ahmadi, drwili za to z niego. Kiedy narodził się Nawaz Momin, jego ojciec obiecał Bogu, że jeśli chłopiec przeżyje to poświęci on jego życie dla islamu. Tak też się stało. Nawaz Momin ukończył Dżamia Ahmadiyya i służył w biurach Al-Fazal, Darul Qazaa i Łasiyyat. W 1969 roku wyjechał do Niemiec i służył tam. Miał szczery zapał do nauczania, był regularny w modlitwach i przestrzeganiu postu. Był bardzo cierpliwy i wdzięczny oraz posiadał bezgraniczną miłość do Koranu. Pozostawił córkę i syna. Był Muusi.
Drugi pogrzeb to ten za Syed Ahmad Sahib Rafika Safir z Wielkiej Brytanii, który był Sadr Dżama’atu Surbiton. Jego ojciec, Dr Safiruddin, był pierwszym dyrektorem Ahmadiyya Liceum Kumasi w Ganie. Rafika Safir Sahib służył Dżama’at od dzieciństwa i na różnych stanowiskach. Był Sekretarzem Atfal, Qaid Khuddam oraz na poziomie centralnym, w Ansarullah, Qaid Seht-o-Jasmani i Qaid Amoomi. Jego ostatnim stanowiskiem było Sadr Dżama’at Surbiton. Był Musi i posiadał głęboki związek z Kalifatem. Oferował regularnie Tahażżud oraz był bardzo przyjazny i towarzyski. Posiadał bardzo łagodny charakter i był pobożny oraz szczery. Jego żona napisała, że od początku ich małżeństwa aż do jego śmierci był zajęty służąc Dżama’at. Zwykł również, z miłością i zaangażowaniem, przypominać swoim dzieciom o modlitwie. Pomagał ludziom rozwiązywać ich problemy oraz pomagał im finansowo. Będąc przewodniczącym lokalnego Dżama’at, jednym z jego dobrych nawyków było przepytywanie dzieci, po modlitwie Iszaa, na temat piątkowego kazania i wynagradzanie ich za poprawne odpowiedzi. Tym sposobem wzbudzał zainteresowanie młodych do uważnego słuchania kazań. Pozostawił dwóch synów i dwie córki.
Trzecia modlitwa pogrzebowa to ta za dr Mirza Laiq Ahmad Sahib, syna Sahibzada Hafeez Ahmad Sahib. Był wnukiem Musleh-e-Maud (ra). Niechaj Allah da siłę jego matce, która wciąż żyje. Zdobył wykształcenie MBBS na studiach medycznych w Multan. Praktykował w Rabwah i bardzo dbał o ubogich ludzi. Ci, którzy byli biedni powiedzieli, że okazywał im wiele współczucia. Zwykł poświęcać jeden dzień w tygodniu, aby leczyć ubogich za darmo. Jego pierwsze małżeństwo było z Syeda Faiza Sahia, z którą ma dwóch synów. Natomiast jego drugie małżeństwo zawarte było z Amatul Shakoor Sahiba, córką Hadhrat Khalifatula Masih III (ra). Niechaj Wszechmogący Allah zmiłuje się nad zmarłym i udzieli mu przebaczenia.
Ostatnia modlitwa pogrzebowa to ta za szanowanego Ameenullah Khan Sahib, który był misjonarzem w USA. Zmarły służył, jako misjonarz w USA, Liberii i Anglii. W związku z apelem Hadhrat Khalifatula Masih III (rh), rodzice Ameenullah Khan Sahib poświęcili jego życie w służbie Dżama’at. W 1949 roku, po ukończeniu edukacji w szkole średniej, wstąpił do Dżamia Ahmadiyya. W 1955 roku ukończył naukę na szczeblu Maulłi Faazail i od 29 lutego 1960 roku do kwietnia 1963 roku został włączony do służby, jako misjonarz, w USA. Swoje pierwsze stanowisko objął w USA, w 1960 roku, kiedy miał 23 lat. Był bardzo żarliwym misjonarzem. Miał wiele okazji do głoszenia swych nauk w gazetach i w radiu. Podczas swojej służby w Liberii był zapraszany na comiesięczne spotkania i proszony o poprowadzenie cichych modlitw. Gdy Hadhrat Khalifatul Masih III (rh) podróżował po Liberii odbyła się tam kolacja na cześć Hudhura i gospodarz powiedział o Ameenullah Khan, że „jest on bardzo stanowczy”. Hudhur (rh) odpowiedział na to, że „jest on stanowczy bez użycia siły”. Amenullah Khan Sahib został również wysłany do Anglii, gdzie pracował do 1970 roku. Potem musiał się jednak wycofać z tej pracy z powodu złego stanu zdrowia. Jego żoną była Bushra Shah Sahiba, córka Iqbal Shah Sahib i wnuczka Walayat Shah Sahib, towarzysza Obiecanego Mesjasza (as).
Hudhur modlił się, aby Wszechmogący Allah wyniósł stan wszystkich zmarłych.