Znamienici ludzie: Hadhrat Umar ibn al – Khaṭṭāb(20)
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)
Powiązane treści

Znamienici ludzie: Hadhrat Umar ibn al – Khaṭṭāb(20)

Khalifatul Masih V, Piąty Następca Obiecanego Mesjasza

Streszczenie Kazania Piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad (aba) Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii.

Po wyrecytowaniu TashahhudTa’ałłuz i Surah Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że istnieje ogromna różnica w stanie Towarzyszy (ra) przed przyjęciem islamu i po jego zaakceptowaniu.

Rewolucyjna zmiana w Towarzyszach po przyjęciu islamu

Jego Świątobliwość (aba) zacytował Drugiego Kalifa (ra), który powiedział, że byli to niegdyś zagorzali przeciwnicy Proroka (sa). Na przykład Hadhrat Umar (ra) wyruszył pewnego dnia, aby zabić Proroka (sa). W drodze został poinformowany, że jego siostra i jej mąż zaakceptowali Proroka ( saw ), więc najpierw skręcił i udał się do domu swojej siostry. Dotarł tam i usłyszał recytowane wersety Koranu. Konfrontował się z siostrą i jej mężem. Następnie poprosił o wysłuchanie tych samych wersetów, które były recytowane, co go wzruszyło do łez. Następnie udał się do Proroka (sa) i zamiast go atakować, przysięgną mu wierność.

Jego Świątobliwość (aba) dalej cytował Drugiego Kalifa (ra), który powiedział, że taki był stan Towarzyszy przed przyjęciem islamu. Następnie, po zaakceptowaniu Proroka ( saw ), przeszli duchową rewolucję, nie tylko dla siebie, ale stali się środkiem do przeżycia tej samej duchowej rewolucji dla innych. Jeśli ktoś naprawdę ma takie pragnienie, może dziś przejść tę samą duchową rewolucję.

Bojaźń Boża Hadhrata Umara(ra)

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) naprawdę bał się Boga. Kiedyś ktoś słyszał, jak mówił do siebie: „Jesteś przywódcą wierzących, musisz bać się Boga”. Innym razem ktoś usłyszał, jak Hadhrat Umar (ra) żarliwie recytował podczas swojej modlitwy: „(…) Ja jedynie mówię o moim smutku i żalu Allahowi (…).” (12:87) . Ktoś kto stał w ostatnim rzędzie meczetu słyszał, jak recytuje tę modlitwę.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) honorował członków rodzin tych, którzy zaprezentowali poświęcenie. Pewnego razu pewna pani poszła do Hadhrat Umar (ra) i powiedziała mu, że jej mąż zmarł, pozostawiając małe dzieci. Nie posiadał nic zapisanego na swoje nazwisko, a ona bała się, że jej dzieci umrą z głodu. Wspomniała również, że jej ojciec walczył u boku Proroka ( saw ) podczas bitwy pod Hudaibijah. Słysząc to, Hadhrat Umar (ra) odpowiedział, że to był bardzo bliski związek, więc dał jej wielbłąda i prowiant na rok. Powiedział, że zanim te zapasy skończą się, Allah ześle jej więcej.

Opieka nad osobami starszymi

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) również zajmował się osobami starszymi. Kiedyś ktoś zobaczył Hadhrata Umara (ra) wchodzącego do pewnego domu w nocy. Kiedy wyszedł, ta osoba weszła do domu i znalazła niewidomą starszą panią. Zapytała ją, dlaczego Hadhrat Umar (ra) przychodził do jej domu. Odpowiedziała, że od dłuższego czasu pomagał jej w różnych jej potrzebach i zadaniach.

W trosce o potrzeby ludu

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) miał głębokie poczucie troski o ludzi. Na przykład pewnej nocy zapytał, dlaczego pewne małe dziecko płacze. Poinformowano go, że niemowlę nie ma jedzenia, ponieważ racje żywnościowe dla niemowląt nie zostały przewidziane. W tym momencie Hadhrat Umar (ra) przyznał racje dla matki dziecka na jej dziecko i ogłosił, że od tej pory racje będą przewidziane także dla małych dzieci. Była to ta sama osoba, której obawiali się inni wielcy przywódcy, a jednak nie spoczął, dopóki dziecko beduińskiej kobiety nie było nasycone i głęboko zasnęło.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że raz Hadhrat Umar (ra) spacerował i poświęcił trochę czasu na odpoczynek przy ścianie, która była blisko domu. Tam usłyszał, jak matka mówi córce, że powinna dodać trochę wody do mleka. Córka powiedziała matce, że Hadhrat Umar (ra) polecił nie mieszać wody z mlekiem. Jej matka powiedziała, że ​​Hadhrat Umar (ra) nie był obecny, więc nie było żadnego problemu. Jednak córka odpowiedziała, że ​​nie jest w porządku być posłuszną w obecności Hadhrata Umara (ra) i być nieposłuszną, gdy go nie ma. Następnego dnia Hadhrat Umar (ra) wysłał tej samej dziewczynie propozycję małżeństwa dla swojego syna. Taki standard przyjął Hadhrat Umar (ra) gdy poszukiwał propozycji małżeńskich.

Staranność w zapewnianiu uczciwości w handlu 

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) upewniał się, że ceny na rynku nie zostaną niesprawiedliwie podniesione lub obniżone, jak to się dzieje dzisiaj. Kiedyś zobaczył, że kupiec sprzedawał winogrona po tak niskiej cenie, że inni kupcy nie mogliby mieć konkurencyjnych cen. Wtedy Hadhrat Umar (ra) polecił kupcowi zwiększyć cenę.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) bardzo troszczył się i obawiał o życie ludzi podczas wybuchu epidemii. Była dolina o nazwie Amwas, gdzie wybuchła pandemia, która rozprzestrzeniła się po Syrię, powodując wiele ofiar. Według niektórych zginęło około 25 000 osób. Pewnego razu Hadhrat Umar (ra) wyruszył do Syrii i po drodze został poinformowany o wybuchu epidemii w konsekwencji czego wrócił do Medyny. Hadhrat Umar (ra) wezwał migrantów ( Muhadżiriin ) do konsultacji. Były różne opinie, niektórzy mówili, że nie powinni się bać i iść naprzód, podczas gdy inni byli zdania, że ​​powinni wrócić. Hadhrat Umar (ra) skonsultował się z mieszkańcami Medyny (Ansar ) oraz starszyzną Quraisz i ostatecznie zdecydowali, że wszyscy powinni wrócić. Ktoś zapytał Hadhrata Umara (ra), czy można odwrócić się od dekretu Boga. Hadhrat Umar (ra) powiedział, że odwracają się od jednego dekretu Boga, aby zwrócić się do innego dekretu Boga. Ta decyzja została poparta oświadczeniem Proroka (saw), który powiedział, że w przypadku wybuchu epidemii ludzie nie powinni wjeżdżać na te tereny, a ci już mieszkający na tym terenie nie powinni wyjeżdżać. Wtedy Hadhrat Umar (ra) powrócił, jednak żołnierze, którzy już przebywali na dotkniętych obszarach, zostali poinstruowani, aby tam pozostać. Hadhrat Umar (ra) obawiał się o Hadhrat Abu Ubaidha (ra), ponieważ przebywał w dotkniętym obszarze. Z miłości do niego Hadhrat Umar (ra) wezwał go, jednak Hadhrat Abu Ubaidah (ra) zrozumiał jego intencje. Odpowiedział, że rozumie uczucia Hadhrata Umara (ra), ale był też jednym z żołnierzy, więc najlepiej było, żeby tam został. Hadhrat Umar (ra) był poruszony tą odpowiedzią, a następnie poinstruował, że Hadhrat Abu Ubaidah (ra) powinien przynajmniej udać się na wzniesione miejsce w górach. Hadhrat Abu Ubaidah (ra) w czasie wypełniania tej instrukcji padł ofiarą epidemii.

Zaakceptowane modlitwy Hadhrata Umara (ra)

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) również doświadczył przyjęcia jego modlitw. Kiedyś trwał głód, więc Hadhrat Umar (ra) wyszedł modlić się o deszcz. W trakcie, kiedy modlił się, zaczęło padać i ludzie radowali się. Relacjonuje się również, że po podboju Egiptu Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) został poinformowany, że Egipcjanie mieli tradycję, jak utrzymać przepływ Nilu. Tradycja była taka, że ​​zabierali młodą dziewczynę, ozdabiali ją ubraniami i ozdobami, a następnie wrzucali do rzeki. Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) powiedział, że takie innowacje nie będą kontynuowane w islamie. Hadhrat Umar (ra)został poinformowany i powiedział, że to była prawidłowa odpowiedź. Hadhrat Umar (ra) wysłał małą notatkę, napisaną od siebie do rzeki Nil i poinstruował, że należy ją wrzucić do Nilu. Notatka skierowana do rzeki Nil, mówiła, że ​​jeśli płynęła sama z siebie, to powinna pozostać nieruchoma, ale jeśli płynęła zgodnie z dekretem Boga, to modlił się do Boga, aby popłynęła. Odnotowuje się, że następnego dnia ilość wody płynącej w Nilu znacznie wzrosła.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kiedyś Cezar cierpiał na chorobę głowy i pomimo wyczerpujących wysiłków nie udało się go wyleczyć. Zasugerowano mu, aby poprosił o pomoc i modlitwę Hadhrat Umara (ra). Tak więc Cezar wysłał posłańca do Hadhrata Umara (ra). Hadhrat Umar (ra) uważał, że Cezar był dumną osobą i nie przyszedłby do niego, gdyby nie miał jakiegoś rodzaju kłopotów. Tak więc Hadhrat Umar (ra) pomyślał, aby wysłać coś, co będzie błogosławione, ale także złamie arogancję Cezara. Tak więc Hadhrat Umar (ra)wysłał mu jeden ze swoich starych postrzępionych kapeluszy(turbanów). Widząc go, Cezar odmówił noszenia go, ale później, gdy jego ból nasilił się, nie miał innego wyboru, jak tylko założyć to nakrycie głowy, a ból zniknął. Ten ból powracał co kilka dni, więc co kilka dni Cezar nosiła ten sam postrzępiony kapelusz.

Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) podtrzymał honor meczetu Proroka (sa). Kiedyś w meczecie Proroka rozmawiały głośno dwie osoby. Poprosił o przyprowadzenie ich do niego i zapytał, skąd są. Odpowiedzieli, że są z Taif. Hadhrat Umar (ra) powiedział im, że gdyby byli z Medyny, ukarałby ich za tak głośne mówienie w meczecie Proroka (sa). Podobnie, prowadząc modlitwę, Hadhrat Umar (ra) nie rozpoczynał modlitwy, dopóki nie upewnił się, że wszystkie rzędy są proste.

Jego Świątobliwość powiedział, że będzie nadal poruszał wydarzenia z życia Hadhrat Umara(ra) w przyszłych kazaniach.

Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.

Udostępnij