Praca misjonarzy i urzędników - Stowarzyszenie Muzułmańskie Ahmadiyya
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)

Praca misjonarzy i urzędników

Khalifatul Masih V, Piąty Następca Obiecanego Mesjasza

Hudhur (aba) wygłosił dziś inspirujące wiarę kazanie o znaczeniu misjonarzy i tych, którzy poświęcili swe życie służbie Dżama’at oraz o konieczności współpracy i porozumienia pomiędzy misjonarzami, urzędnikami oraz konieczności ujednolicenia starań w celu postępu Dżama’at.

Dżamia – uczelnie dla misjonarzy

Hudhur (aba) stwierdził, że jest to zasługą łaski Wszechmogącego Boga, że Dżamia Ahmadiyya została ustanowiona w wielu krajach na całym świecie. Po ukończeniu studiów misjonarzom przypisywane są różne zadania. Początkowo Dżamia Ahmadiyya istniała tylko w Qadian i Rabwah. Ostatnio odbyła się ceremonia, w której udział wzięli absolwenci z Dżamia Ahmadiyya z Wielkiej Brytanii oraz z Dżamia Ahmadiyya z Kanady. Pomimo dorastania na Zachodzie, ludzie ci wybrali poświęcenie swojego życia służbie wierze. Większość z nich, jeśli nie wszyscy, objęci są systemem Łaqf-e-Nau.

Oprócz Rabwah i Qadian, Dżamia Ahmadiyya ustanowiona jest także w Wielkiej Brytanii i w Niemczech, gdzie możliwość nauki mają studenci z krajów europejskich. Ponadto, Dżamia Ahmadiyya w Kanadzie uznana jest oficjalnie za instytucję oświatową i w rezultacie tego studenci z innych krajów są uprawnieni do uczęszczania tam. Mamy również Dżamia Ahmadiyya w Ghanie, gdzie tego roku ukończy swoją naukę klasa Szahid (ostatni rok). Istnieje również Dżamia Ahmadiyya w Bangladeszu. Natomiast Dżamia Ahmadiyya w Indonezji został poszerzona tak, aby włączyć kurs Szahid (stopień misjonarza uzyskiwany po siedmiu latach).

Duch współpracy i wzajemnej pomocy

Gdy ci młodzi misjonarze rozpoczynają swoją pracę w terenie mają w swych umysłach pewne pytania i powodem, dla którego te kwestie muszą być wygłoszone tutaj jest to, że urzędnicy muszą zrozumieć, jak ważne jest, aby pracować w wzajemnej harmonii, czyli że misjonarze i urzędnicy powinni ze sobą współpracować; zwłaszcza prezydenci i Amiir (krajowi przewodniczący).

Czasami mogą pojawić się różnice w opiniach, które często są wynikiem pewnych nieporozumień, a to może spowodować tarcia pomiędzy obiema stronami. Może być tak, że czasem misjonarz jest w stanie wyobrazić sobie pewien aspekt z punktu widzenia moralnego i pragnie wdrożyć dany system w swoim obrębie, jednak Sadr nie zgadza się z nim. Albo może zdarzyć się tak, iż Sadr będzie uważał, że z powodu swej długiej kadencji, ​​jego plany są poprawne i misjonarz powinien działać zgodnie z nimi. Alternatywnie, podczas otwartego zebrania, Sadr może żądać od misjonarza odpowiedzi, w sposób, który jest niewłaściwy. Możliwe jest nawet, że misjonarz, któremu się to nie spodoba, odpowie coś w zamian. Jednakże, chciałbym przypomnieć misjonarzom, że muszą być zawsze posłuszni tym, którzy mają nad nimi autorytet, a ponadto muszą wykazywać wysoki poziom posłuszeństwa, milcząc. Jednocześnie chciałbym zaadresować Sadraan i Umarah i przypomnieć im, że ich obowiązkiem jest okazywanie szacunku misjonarzom oraz upewnienie się, że inni postępują tak samo. W kwestiach prawości i pobożności powinni współpracować razem, jako jedność.

Obserwuje się, że w drobnych nieporozumieniach pomiędzy prezydentem, misjonarzem i urzędnikiem, do akcji wkracza szatan, który próbuje zachwiać fundamenty prawości wszystkich zainteresowanych. Ci, którym prezydent i misjonarz mają pomóc się zreformować, próbują stworzyć rozłam pomiędzy tymi dwoma i nastawiają ich przeciwko sobie, mówiąc im, że zostali pokrzywdzeni przez tą drugą stronę. Ostatecznie napięcie to wywołuje niepokój wśród ludzi. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że żadna społeczność nie może pozostać wspólnotą, jeśli będzie próbować obmawiać drugą stronę oraz znajdować w sobie nawzajem błędy. Powiedział dalej, że powinniśmy stać się jak jeden człowiek, ponieważ nasza siła leży w naszej jedności. Dodał także, że powinniśmy rozszerzać zakres naszej moralności poprzez rozprzestrzenianie miłości, braterstwa i miłosierdzia.

Hudhur skomentował, że misjonarze i piastujący urzędy powinni przyjąć zwyczaj przykrywania nawzajem swoich błędów i okazywania miłosierdzia i przebaczania oraz powinni być wzorem w okazywaniu tych cech. Nie powinni robić problemów z drobnych kwestii oraz rozwijać, w wyniku nich, urazów.

Hudhur wyjaśnił, że przedstawiając te kwestie, sugeruje, że broń Boże, w Dżama’at istnieją powszechne spory pomiędzy misjonarzami, prezydentami oraz Amiir. To absolutnie nie jest prawdą. Istnieje tylko kilka takich przypadków, które przedstawiane są przed Hudhurem każdego roku. Hudhur dodał, że powodem, dla którego, bez ogródek, mówi o tych problemach jest fakt, że prezydenci i Amiir jak również misjonarze powinni zdawać sobie sprawę jak ogromny jest zakres ich zadań. Również, jeśli zajdzie pomiędzy nimi jakieś nieporozumienie to będą w stanie natychmiast je rozwiązać. Ostatecznie powinni zrozumieć, że mają wspólny cel i muszą pracować razem w celu wypełnienia swoich obowiązków, jakimi są nauczanie i niesienie pomocy członkom Dżama’at w ich reformacji. Jak powiedział kiedyś Obiecany Mesjasz (as), praca, która może być wykonana dwiema rękami, nigdy nie może być dokonana przy użyciu tylko jednej ręki. Nasz sukces tkwi we wzajemnej współpracy w celu osiągnięcia wspólnego celu. Co jest w stanie zrobić jeden człowiek, zarówno w kwestiach doczesnych jak i religijnych, w porównaniu do tego, co może zrobić duża społeczność, która pracuje ręka w rękę, aby osiągnąć wspólny cel? Ani Amiir nie powinien wdrażać zaleceń wyłącznie zgodnie z jego własnymi życzeniami, ani też misjonarz nie powinien rozważać wszystkich jego poglądów, jako niezaprzeczalnie poprawnych. Rolą misjonarza jest pomaganie w szkoleniu i reformowaniu Dżama’at, zatem poziom prawości misjonarza powinien być na poziomie wyższym niż jego członków. Ustanowienie tego standardu stworzy wśród członków szacunek dla misjonarza. Amiir będąc głową administracji w obrębie swojego kraju ma za zadanie zapewnienia poprawności i płynności działania administracji. Jest również przedstawicielem Kalifa w tym zakresie. Zadaniem misjonarzy jest dążenie do religijnego i duchowego doskonalenia wszystkich członków i są także reprezentantami Kalifa w tej kwestii. Zatem Amiir, prezydenci oraz misjonarze muszą działać razem, aby osiągnąć ten cel.

Hudhur powiedział, że po raz kolejny podkreśli, że jest to obowiązkiem wszystkich Amiir, prezydentów i urzędników, aby okazywać szacunek wszystkim misjonarzom i zakorzeniać respekt dla nich w członkach Dżama’at. Będzie to również inspirować młodzież do poświęcenia swojego życia dla służby wierze. Zaiste, człowiek poświęca swoje życie lub staje się misjonarzem, tylko po to, aby zadowolić Boga. Jednak czasami dzieci i młodzież potrzebują widocznej motywacji, aby zainspirować je do podjęcia początkowych i stopniowych kroków do poświęcenia całego swoje życia. Kiedy w pełni zrozumieją prawdziwy cel swego życia i poświęcenia wtedy osiągną duchowy postęp i zaczną unikać materializmu.

Zatem wszyscy Amiir, prezydenci i posiadacze urzędów powinni traktować misjonarzy i Łaqif-e-Zindagi z największą pokorą oraz współpracować z nimi tak, aby ​​nasze zadanie pozyskiwania nowych misjonarzy było łatwiejsze. Potrzebujemy więcej misjonarzy i Łaqif-e-Zindagi, a więc jest to absolutnie konieczne, abyśmy zakorzenili szacunek dla nich w sercach wszystkich.

Łaqif-e-Zindagi i misjonarze  – wypełnienie obietnicy ofiary

Hudhur stwierdził, że pragnie powiedzieć wszystkim młodym Łaqif-e-Zindagi i misjonarzom, którzy obecnie pracują, że niezależnie od tego, czy świat okazuje im szacunek, czy też nie oraz niezależnie od tego czy Amiir, prezydent i urzędnik, a nawet każdy członek Dżama’at okazuje im należny szacunek, czy też nie, to powinni, w każdym z tych przypadków, spełniać obietnicę ofiary, którą złożyli Wszechmogącemu Bogu.

Misjonarze powinni patrzeć na Boga, a nie na świat, w związku ze wszystkich swoimi problemami. Jeżeli urzędnik nie traktuje misjonarza poprawnie, to ten, zamiast zwracać się do innych ludzi, powinien przedstawić swoje problemy Bogu, w modlitwie. Misjonarz nie powinien martwić się o ludzi, ale powinien po prostu modlić się do Boga. Zaiste, Łaqif-e-Zindagi będą służyć w Dżama’at całe swoje życia, podczas gdy urzędnicy wybierani są na krótki czas. Jeśli urzędnik nie realizuje prawidłowo swoich obowiązków i tylko stwarza problemy, to odpowiedzią misjonarza powinna być modlitwa o to, aby urzędnik wszedł na właściwą ścieżkę lub aby Wszechmogący Bóg oddzieli takich urzędników.

Hudhur zwrócił się do misjonarzy oraz urzędników i powiedział, że jeśli oczekują od członków Wspólnoty, aby ci powstrzymali się od mówienia źle o urzędnikach, to najpierw sami muszą upewnić się, że nie praktykuje się tego w ich własnych domach.

Wypełnianie obowiązków przez urzędników Dżama’at

Wszyscy urzędnicy, szczególnie prezydenci i prezydenci krajowi, muszą zawsze traktować członków Dżama’at z wielką miłością i uczuciem. Powinni pamiętać, że urząd, który obejmują, jest im nadany czysto z powodu błogosławieństwa Wszechmogącego Boga i nie mają do niego żadnego roszczenia. Dlatego też muszą wywiązywać się z tego zaufania, którym obdarzył ich Kalifa danego czasu z największą pokorą. Według hadisów, Prorok (saw) zawsze witał ludzi z uśmiechem i ten szlachetny przykład Proroka (saw) należy zawsze pamiętać.

Niektórzy ludzie skarżą się, że miesiącami nie otrzymują odpowiedzi na ich sprawy, które wysyłane są do administracji Dżama’at. Hudhur powiedział, że wspomniał już o tym przy poprzednich okazjach, że sprawy nie powinny być nadmiernie przedłużane i jak najszybciej rozwiązywane. Jeśli dana sprawa wymaga więcej czasu niż inne, to zainteresowane strony powinny być co jakiś czas powiadamiane na temat postępów.

Prorok (saw) przypomniał nam, aby nie uznawać jakiegokolwiek dobrego działania za zbyt małe, ponieważ nawet serdeczne pozdrowienie kogoś jest uważane za cnotliwy akt. Jeśli urzędnicy będą zwracać się do członków Dżama’at z uśmiechem i otwartym sercem, to samo to może złagodzić połowę ich skargi. Każde działanie i decyzja urzędników powinna być podjęta z zachowaniem w sercu strachu przed Bogiem, pokory i wymogami sprawiedliwości. Prorok (saw) stwierdził kiedyś, że Wszechmogący Bóg nie pozwoli wejść do nieba osobie, która jest odpowiedzialna za ludzi, a mimo to zaniedbuje swoje obowiązki. Przy innej okazji Prorok (saw) powiedział, że w Dniu Sądu sprawiedliwy władca będzie najbardziej ukochany i najbliższy Wszechmogącemu Bogu natomiast niesprawiedliwy władca będzie najgorszy w oczach Wszechmogącego Boga i będzie przebywał z dala od Niego.

Zatem urzędnicy powinni wywiązywać się ze swoich obowiązków wzorowo. Dotyczy to również wszystkich organizacji pomocniczych. Powodem, dla którego Hadhrat Musleh-e-Mau’ud (ra) ustanowił organizacje pomocnicze było to, aby dotrzeć do każdego członka Dżama’at. Krajowy Amiir, lokalni prezydenci i organizacje pomocnicze, wszyscy powinni pracować ze sobą w zespole, ponieważ to wielokrotne zwiększy postęp Dżama’at.

Urzędnicy powinni wykazać odwagę i nawet, jeżeli wniesiona jest przeciwko nim skarga, to nie powinni dążyć do zemsty, ale zamiast tego powinni ocenić sami siebie i zastanowić się czy dana wada występuje w nich oraz dążyć do reformacji. Jest to także zgodne z wymogami sprawiedliwości i uczciwości.

Taqła

Każdy członek Dżama’at powinien również starać się podnieść swój poziom Taqła (prawość), jako że oni również zostali pouczeni, aby pomagać sobie wzajemnie w prawości i pobożności. Muszą ocenić się w odniesieniu do swego Taqła i pobożności. Każdy członek Dżama’at musi wypełniać swoje obowiązki w odniesieniu do posłuszeństwa, ponieważ jego model posłuszeństwa nie tylko umożliwi wzmocnienie jego więzi z Dżama’at, ale także pozwoli jego potomstwu na pozostanie blisko Dżama’at. Jeżeli poziom Taqła i pobożności przyszłych pokoleń będzie wysoki, to naturalnie przyszli urzędnicy będą posiadali wysokie standardy Taqła i pobożności. Tak więc członkowie Dżama’at powinni zakorzenić w swoich sercach instrukcję Proroka (saw), a także uczyć swoje dzieci, że muszą wykazywać posłuszeństwo bez względu na okoliczności. Członkowie powinni modlić się o to, aby Wszechmogący Bóg wyznaczył takich urzędników, którzy będą traktować ich z miłością i oddaniem oraz modlić się za nich. Członkowie Wspólnoty powinni także modlić się za urzędników. Prorok (saw) stwierdził pewnego razu, że w Dniu Sądu Ostatecznego Allah Wszechmogący obdarzy Swoim miłosierdziem tych, którzy miłowali się nawzajem, ze względu Niego.

Hudhur modlił się, aby Wszechmogący Allah umożliwił wszystkim wypełnianie ich obowiązków, które zostały na nich nałożone wraz z przystąpieniem do Dżama’at żarliwego wyznawcy Proroka (saw) oraz aby żyli zgodnie z jego oczekiwaniami. Obiecany Mesjasz (as) stwierdził kiedyś, że Wszechmogący Allah pragnął stworzyć Dżama’at, który byłby wzorem pobożności i prawości oraz składał się z członków o wysokim poziomie prawdomówności i pokory oraz takich, którzy posiadaliby czystą naturę i unikali spotkań gdzie ludzie wyśmiewają się i drwią z siebie nawzajem. Niechaj Wszechmogący Allah umożliwi takie działanie każdemu członkowi Dżama’at, aby w ten sposób stali się odbiorcami miłosierdzia Wszechmocnego Boga.

Udostępnij