Koran i Ramadan
Koran i Ramadan –
„Miesiąc Ramadhan to ten, w którym Koran został objawiony, jako przewodnictwo dla całej ludzkości z wyraźnymi dowodami prowadzenia i roztropności. Dlatego jeśli ktoś z was będzie w tym miesiącu w domu, tam niechaj pości. Jeśli jednakże ktoś jest czasowo chory lub odbywa podróż, ten powinien pościć tą samą liczbę innych dni. Allah pragnie dla was wygody, On nie pragnie dla was trudności. Allah pragnie, abyście mogli dopełnić liczby i abyście mogli wychwalać Allaha za to, że wami kieruje, i abyście byli Mu wdzięczni.”(Koran 2:186)
Miesiąc Ramadan następuje wiele razy w czasie życia muzułmanina. Praktykujący muzułmanin wie, że objawienie Koranu rozpoczęło się w tym miesiącu. Oddany muzułmanin, który posiada wiedzę wie, że w czasie życia Proroka (saw), każdego roku w czasie Ramadanu, Anioł Dżibrail (Gabriel) zwykł powtarzać jeden raz wraz z Prorokiem dotychczas objawioną część Koranu. Działo się tak z wyjątkiem ostatniego roku życia Proroka (saw), kiedy Koran został objawiony w całości i Prorok (saw) otrzymał radosne wieści:
(…) Dzisiaj udoskonaliłem tę religię dla was i dopełniłem mą łaskę wobec was, jak i jako religię wybrałem dla was islam (…) (05:04).
Według tradycji zrelacjonowanej przez Hadhrat Aisza(ra) w czasie Ramadanu w ostatnim roku życia Proroka (saw), Dżibrail powtórzył Koran dwukrotnie.
Koran i miesiąc Ramadhan
Koran posiada szczególny związek z miesiącem Ramadanu. Każdego roku Ramadan przyciąga naszą uwagę tym, że Koran rzeczywiście był objawiony w tym miesiącu. Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że wygłosi on wykład na temat pierwszej części wspomnianego wyżej wersetu, a nie na temat części drugiej.
Każdego roku miesiąc Ramadanu przypomina nam, że Koran jest praktycznym nauczaniem i rozróżnia on prawdę od fałszu pouczającymi znakami. Przypomina nam on o wielkim znaczeniu doskonałości poszczenia oraz w jaki sposób post powinien być przestrzegany. Ramadan przypomina nam również, że nauczanie Koranu jest kompletne i wyczerpujące. Istotnie, to przypomnienie jest dla nas korzystne tylko wtedy, gdy zrozumiemy jego ducha i istotę. W przeciwnym razie, Ramadan jest co roku i nadal będzie co roku i będzie przypominał nam o sprawach, a my po prostu będziemy z przyjemnością słuchać o ich znaczeniu. Zaleta Ramadanu zostaje prawdziwie zrealizowana, gdy uwzględnimy jego znaczenie w naszych praktykach. W przypadku, gdy tylko słyszymy miesiąc Ramadan jest to ten, w którym Koran został objawiony (…) weźmiemy od razu nasz Koran do ręki, aby go czytać. Cel tego przypomnienia zastanie spełniony, gdy postaramy się zrozumieć znaczenia Koranu tak, aby słowa (…) przewodnictwo dla całej ludzkości (…) były naprawdę dla nas jasne.
Przypomnienie pokrewieństwa pomiędzy Ramadanem i Koranem stanie się dla nas jasne, gdy będziemy próbować dokonać w tym miesiącu szczególnego wysiłku i poszukiwać przykazań Koranu. Ramadan przypomina nam, zwraca naszą uwagę, na poszukiwanie przykazań w Koranie, a następnie na zastosowanie ich w praktyce i uczynienie ich częścią życia. W świetle nauk Koranu, Ramadan przypomina nam, aby zaangażować się w rozpamiętywanie Boga w spotęgowany sposób i obowiązek ten jest spełniony przez uwielbienia Boga, poprzez oferowanie Salat w piękny sposób i na czas oraz poprzez poszukiwanie zadowolenia Boga jak i również poprzez żarliwie oferowanie opcjonalnej modlitwy i zaangażowanie się w pamięć o Bogu. Obowiązki te przyciągają nas bliżej Boga i powodują, że On jest bliżej nas tak, że odległość między człowiekiem a Bogiem zanika.
Ramadan przypomina, aby trzymać się mocno jednego końca liny, która jest w ręku Boga, a On drugi jej koniec zawiesił na ziemi dla tych, którzy poszukują Jego bliskości. Ten, kto pochwyci go, znajdzie Boga.
Ramadan przypomina nam, że Bóg mówi: (…) Jestem w pobliżu (…) (2:187). Musimy podnieść poziom naszego uwielbienia i znaleźć te dobrodziejstwa.
Ramadan przypomina nam, aby spróbować i wypełniać nasze powinności wobec Bożego stworzenia, Jego ludu, więcej niż wcześniej. Bóg rzeczywiście zwraca uwagę nawet na prawa innych, a co do wzajemnych praw muzułmanów, mówi On: (…) czuli pomiędzy samymi sobą (…) (48:30) Niektórzy ludzie przeoczają swoje własne prawa; w rzeczywistości niektórzy przeoczają prawa swojej rodziny. Hadhrat Khalifatul Masih czasami otrzymuje listy od młodych kobiet, które mówią, że rodzice nie traktują jednakowo sprawiedliwie synów i córek. Czasami, gdy rozliczenie nieruchomości jest wykonywane przez rodziców w czasie ich życia, niektóre rodziny pozbawiają córki udziałów i pozostawiają wszystko dla synów. W celu zabezpieczenia się, pytają oni córek czy te nie mają żadnych zastrzeżeń, a córki przyznają z zażenowaniem, że rodzice myślą, że jest to w porządku. To nie jest sprawiedliwość, a jest to raczej przestępstwo i jest to postępowanie przeciwne jasnym wskazówkom Koranu. Jest to zdumiewające, że w dzisiejszych czasach istnieją tacy rodzice, którzy dopuszczają się takiej niesprawiedliwości. Dobre jest to, że są w tych czasach takie młode kobiety, które poświęcają swoje prawo dla szczęścia swoich rodziców. Powinny one jednak pamiętać, że jeśli ich ofiara nie jest szczera, to powodują one, iż poprzez to ich rodzice grzeszą. Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że powtarza jeszcze raz takim okrutnym rodzicom, aby bali się Boga oraz braciom, którzy wykazują egoizm i wywierają presję na rodziców, aby przekazali im nieruchomości, odejmując tym samym swoim siostrom, że wypełniają oni swoje brzuchy kulkami ognia. Powinni oni bać się Boga i skupić uwagę na swojej poprawie. Ten szczegół został wspomniany, ponieważ było ważne, aby to omówić.
Ramadhan i ducha poświęcenia
Kontynuując temat o tym, co Ramadan nam przypomina, Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że gdy doświadczamy Ramadanu przypomina nam to, że w świetle nauk Koranu każdy muzułmanin powinien zaszczepić w sobie ducha poświęcenia. Powinniśmy oszacować siebie co do obietnicy, którą dajemy Bogu i Jego Społeczności, i którą dajemy Khilafat e Ahmadiyya aby poświęcić nasze życie, mienie i czas. Powinniśmy spełnić tę obietnicę i oszacować jak wiele mamy zapału, aby to osiągnąć i sprawdzić przykazania Koranu w tym zakresie, a także spojrzeć na przykazania dotyczące naszych zachowań wobec innych.
Ramadan zwraca również naszą uwagę na ból, jaki Prorok (saw) czuł ratując świat od zagłady i gniewu Bożego. A także jak intensywnie i z jakim smutkiem modlił się on do Boga w tym zakresie i co my powinniśmy robić, aby wypełnić nasze powinności.
Ramadan przychodzi, aby przypomnieć nam o misji, którą Bóg powierzył naszemu mistrzowi, Prorokowi (saw) w jaskini Hira i powiedział mu, aby zrealizował ją na zewnątrz jaskini oraz jak my powinniśmy wykonywać zadanie rozpowszechniania nauk zgodnie z jego błogosławionym modelem i jego wskazówkami. Jak rzeczywiście powinniśmy przestrzegać wskazówek szerzenia Jedności Boga i przesłania islamu oraz uczynienia przesłania: (… przewodnictwo dla całej ludzkości (…) powszechnym.
Ramadan przypomina nam, że uzyskamy prawdziwe zrozumienie dawania pierwszeństwa wiary przed sprawami doczesnymi, jeśli zastanowimy się nad samotnością w jaskini Hira.
Ramadan przypomina nam, że jeśli oświadczamy, że kochamy Proroka (saw), to powinniśmy mieć na uwadze każdy aspekt jego błogosławionego przykładu i próbować go naśladować.
Ten miesiąc nadszedł aby przypomnieć nam abyśmy dowiedzieli się jak Towarzysze Proroka (saw) zasłużyli sobie na stanowisko, na którym są oni godni pozdrowienia: ,,Oby Allah był z nich zadowolony”. Istotnie, Towarzysze Proroka są dla nas wzorcem.
Ten miesiąc przypomina nam również abyśmy spróbowali i przenieśli się z powrotem do czasów Proroka (saw). Oczywiście, nie możemy cofnąć się w czasie, ale mamy przed nami nauczanie Koranu w jego pierwotnej formie, co ułatwia odzwierciedlenie i docenienie tych czasów.
Ten miesiąc jest tutaj, aby przypomnieć nam abyśmy powiedzieli światu, że nauczanie Koranu mówi o ustanowieniu pokoju, a błogosławiony, idealny model Proroka (saw) jest tym, co jest potrzebne do ustalenia pokoju na świecie.
Ten miesiąc przychodzi, aby przypomnieć nam, że Koran jest tą Księgą, która podaje wszystkie swoje przykazania wraz z uzasadnieniem, w związku z tym powinniśmy czytać ją z dokładnym zastanowieniem tak, abyśmy mogli znaleźć się wśród tych, o których Bóg powiedział: Ci, którym daliśmy Księgę, postępują zgodnie z nią, tak jak to powinni robić (…) (2:122) Oznacza to, że na podstawie tego, co przeczytali powodują oni w swym życiu zmiany. Dalej także rozważają oni czy zmiany, które wprowadzili są zgodne z tym, co jest od nich oczekiwane. Dokonują oni zmian w swym życiu na podstawie tego, co przeczytali i usłyszeli i rozważają to. Jeśli nie będziemy tego przestrzegać to nasze twierdzenie, że jesteśmy muzułmanami, będzie tylko słownym oświadczeniem i będziemy zaliczeni do tych, o których Bóg powiedział: A Posłaniec powie: O mój Panie, lud mój rzeczywiście traktował ten oto Koran jak rzecz, którą należy odrzucić. (25:31)
Podczas gdy miesiąc ten daje nam wiele dobrych wieści to stawia przed nami także wiele obowiązków, alarmuje nas, aby się samo-ocenić jak praktykujemy jego nauki i jak wiele robimy, aby rozwiać obawy Proroka (saw). W przeciwnym wypadku ani Koran nie przyniesie nam żadnej korzyści ani nie przyniesie nam jej Ramadan.
Przykazania Koranu
Bóg dał setki wskazówek odnoszących się do tego jak On chce widzieć prawdziwych wierzących i w tej epoce uwaga została zwrócona do reformacji poprzez Obiecanego Mesjasza (as). Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że tylko pokrótce zwrócił uwagę na kwestie, o których Ramadan i Koran przypominają nam jednak Koran ma setki przykazań, które muszą być wyszukane i praktykowane. Nie może być to osiągnięte bez łaski Boga i Bóg mówi, że Jego łaski należy poszukiwać poprzez modlitwę. Hadhrat Khalifatul Masih wspomniał dziś o dwóch wskazówkach (spośród ich setek w Koranie), które są bardzo ważne, a dotyczą one wzajemnych relacji i pokoju w społeczeństwie, nie ujmując im ich prawdziwej korzyści, którym jest poszukiwanie bliskości do Boga poprzez postępowanie według Jego przykazań.
Pierwszą jest pokora i skromność, które rozwiązują wiele problemów. Bóg ustanowił pokorę jako jedna z cech Jego sług, którzy czczą Go i poszukują dobrodziejstwa Łaski Bożej. Jest powiedziane: A prawdziwymi sługami Boga Miłosiernego są ci, którzy chodzą po ziemi pokorni (…)(25:64). Bóg stwierdził również: (…) Zaiste, Allah nie miłuje żadnego aroganckiego samochwała. (31: 19). Nie istnieje taka osoba, która z jednej strony wyznaje, że wierzy w Boga, a z drugiej strony mówi, że nie dba o miłość Boga. Z pewnością mądry, inteligentny człowiek nie może tak powiedzieć. Widzimy jednak, że w praktyce przyczyną codziennych problemów jest arogancja. Osoba, która nie jest arogancka, a jako rezultat tego, nie jest egoistyczna, nie pozwoli swoim sprawom pogmatwać się. Arogancja prowadzi do uporu. W dzisiejszych czasach wiele spraw prezentowanych jest przed Hadhrat Khalifatula Masih i większość z nich nie może osiągnąć rozwiązania, ponieważ arogancja, egoizm i upór zapobiegają rozwiązaniu tych spraw. Jeśli muzułmanin potrzebuje miłości Boga, a kiedy Hudhur używa terminu muzułmanin, jego głównymi adresatami są muzułmanie Ahmadi, to kwestii tych należy unikać. Dobroczynność Ramadanu jest osiągnięta, gdy dyrektywy Koranu są przestrzegane. Powinno to być jasne dla tych, których konflikty, z powodu arogancji, są długotrwałe, iż istotnie zaczynają się one z powodu arogancji. Te osoby powinny wykazać pokorę w tym Ramadanie i wyciągnąć rękę do pojednania i spróbować być zaliczonymi do grona tych Ebaadur Rahman (słudzy Łaskawego Boga), którzy chodzą z pokorą i godnością i którzy zawsze pragną podobać się Bogu, nawet, jeśli oznacza to, że poniosą ziemską stratę w czasie tego procesu.
Drugą dyrektywą jest cierpliwość, która jest połączona z pokorą. Bóg oświadcza: Szukajcie pomocy w cierpliwości i w modlitwie (…) (02:46). Kto to nie potrzebuje pomocy Boga na każdym kroku? Jednak Bóg mówi, że tylko ci, którzy są pokorni, mogą to wykorzystać, a dla innych jest to bardzo trudna sprawa. Stwierdza On: (…) A jest to naprawdę trudne dla wszystkich z wyjątkiem tych, którzy mają pokorę w duchu. (02:46). Należy zwrócić uwagę, aby modlić się z cierpliwością i pokorą. Istotnie, pokora jest drogą tych, którzy przestrzegają przykazań Bożych, jest drogą tych, którzy wielbią Boga. Boża pomoc przychodzi wtedy, gdy nasze powinności wobec Boga, jak On Sam wskazuje, są wypełniane na każdym poziomie z niezwykłą pokorą, a z modlitwą i wytrwałością, kiedy człowiek zwraca się do Boga. Podobnie, szukajcie sił do wypełnienia powinności wobec ludzkości, jak powiedział Bóg, także od Niego i wykażcie odporność i hart ducha w wyniku, czego będziecie odbiorcami Łaski Bożej. Bóg również ratuje człowieka pokornego od ziemskiej straty, pomaga mu przed wrogiem, rozwija jego duchowość i przynosi pokój w więziach społecznych, a więc łaska Boża zostaje osiągnięta. Takie są pragnienia prawdziwego wierzącego i doprawdy takie powinny one być.
Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że powinniśmy dokonać samooceny tego Ramadanu w świetle tego, co powiedział nam dzisiaj Hudhur i zastanowić się, do jakiego stopnia zaplanowaliśmy polepszenie samych siebie i do jakiego stopnia podjęliśmy dotyczące tego kroki. W przeciwnym razie Ramadan będzie przychodził co roku, na tak długo jak żyjemy, a my będziemy po prostu słuchać naukowych kwestii na ten temat. Znaczenie (…) wytycznych dla ludzkości (…) jest takie, aby uwaga człowieka do tych spraw nie była powierzchowna. W rzeczywistości powinniśmy zastanowić się głęboko, aby szukać pereł wytycznych po to by ozdobić nasze życia na tym świecie i w następnym.
Koran jest źródłem zbawienia
Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
,,Pamiętaj, że Koran jest źródłem prawdziwych błogosławieństw i prawdziwym źródłem zbawienia. Ci, którzy nie postępują według jego przykazań, sami są sobie winni. Jedną grupą tych, którzy nie postępują zgodnie z naukami Koranu, są ci, którzy w niego nie wierzą i nie uważają go za Słowo Boga Wszechmogącego. Ci ludzie są bardzo oddaleni. Jednak najbardziej zdumiewające i godne ubolewania jest to, gdy ci, którzy wierzą, że jest to Słowo Boga Wszechmogącego i formuła uzdrowienia, nie postępują według jego przykazań. Wielu z takich ludzi nigdy w życiu nie przeczytało Koranu. Ludzie, którzy są tak niedbali i beztroscy wobec Słowa Boga Wszechmogącego są jak przykład człowieka, który wie o niezwykle czystym, chłodnym, słodkim, wiosennym źródle i wie, że jego woda ma właściwości lecznicze i leczy z wielu chorób. Człowiek ten wie to na pewno, ale pomimo tego i pomimo, że jest on spragniony i pomimo tego, że cierpi na wiele chorób, nie zbliży się do źródła. Jest to bardzo niefortunne i ignoranckie postępowanie! Powinien on był napić się ze źródła i nasycić siebie oraz czerpać zachwyt z jego pysznej i leczniczej wody. Pomimo wiedzy o właściwościach źródła, człowiek ten, aż do śmierci, pozostaje od niego tak daleko jakby był nieświadomy jego właściwości. Taki stan tej osoby jest wielką przestrogą i upomnieniem.
Taki jest stan muzułmanów w dzisiejszych czasach. Wiedzą, że Koran jest kluczem do wszelkich sukcesów i powinien być przestrzegany. Mimo to, nie, o to się nawet nie dba!…, muzułmanie powinni byli mieć i jest to dla nich ważne również teraz, biorąc pod uwagę to źródło, wspaniałe błogosławieństwo i cenić je. Docenianie go znajduje się w podążaniu za nim. Zauważyliby wtedy jak Bóg Wszechmogący usunąłby ich problemy i trudności. Jeśli tylko muzułmanie zrozumieliby i rozważyli to, że Bóg Wywyższony stworzył dla nich czystą ścieżkę i stąpali po niej oraz korzystali z niej.”(Przetłumaczono z Malfudhat, t. 7, str. 181 -. 182).
Gdyby tylko dzisiejsi muzułmanie, zarówno ich przywódcy jak i reszta społeczeństwa, którzy zabijają się nawzajem i setki ludzi już zginęło, postępowali zgodnie z naukami Koranu i zaakceptowali Obiecanego Mesjasza (as) to zło zostałoby usunięte. Niech Bóg da rozsądek tym muzułmanom, aby przystąpili do naśladowania nauk Koranu!
Obiecany Mesjasz (as) zachęca nas również do refleksji na temat Koranu, ponieważ zawiera on wszystko. Obiecany Mesjasz (as) powiedział:
,,Bardzo dobrze wiecie, że reprezentuje on (Koran) tę religię, co do której żaden sprzeciw nie może być podniesiony ponieważ jego błogosławieństwa i owoce są świeże. Ewangelia nie objaśnia religii całkowicie. Jej nauki były stosowne do jej czasów jednak z pewnością nie są właściwie po wsze czasy i w każdej sytuacji. To wyróżnienie należy tylko do samego Koranu, gdzie Bóg Najwyższy dał antidotum na każdą chorobę i moralne instrukcje dla wszystkich ludzkich zdolności. Jakiekolwiek zło ukazano, podany również został sposób, aby je usunąć’’.
Ta rada jest skierowana również do nas; nie możemy być krytyczni tylko wobec innych. My też musimy przestrzegać go (Koranu) i praktykować te nauki oraz spróbować i utrzymać się na ścieżce jego nauk tak, aby nasze życie doczesne i jego koniec były ozdobione. Niech Bóg dopomoże nam abyśmy byli w stanie sprawić, aby ta wspaniała Księga była częścią naszego życia i abyśmy osiągnęli zadowolenie Boga! Niech ten Ramadan da nam większą wiedzę na temat Koranu.