Ramadhan a sługi Łaskawego Boga
Zwracanie się do Boga
Jestem w pobliżu. Odpowiadam na modlitwę proszącego, kiedy się do Mnie modli. (2:187)
Rozpoczynając dzisiejsze Kazanie Piątkowe Hudhur przytoczył poniższy werset:
A kiedy moje sługi spytają cię o Mnie, powiedz: ,,Jestem w pobliżu. Odpowiadam na modlitwę proszącego, kiedy się do Mnie modli. Powinni oni zatem słuchać Mnie i wierzyć we Mnie, aby mogli iść słuszną drogą’’. (2:187)
Świat powinien coraz więcej zwracać się do Boga, tymczasem odchodzi on coraz dalej od Niego. Ludzie bardzo potrzebują więzi z Bogiem, która uchroniłaby ich od niepokojów i klęsk oraz przyczyniłaby się do stworzenia lepszej przyszłości. Ludzie, których stworzył On jako najznamienitsze ze wszystkich stworzeń. Także ci, w przypadku których wydaje się, że są związani z Bogiem, zachowują się jakby nie rozumieli, iż publiczne okazywanie wiary i modlitwy nie wystarczy. Koniecznym jest poszukiwanie duchowej treści, jaka prowadzi ku wierze. Z drugiej strony, należy zwrócić uwagę na to, że trzy czwarte światowej populacji albo przypisuje Bogu partnerów, albo całkowicie odrzuca możliwość Jego egzystencji. Nie tylko zaprzecza Jego istnieniu, ale też sprowadza świat na bezdroża. Między tymi wszystkimi ludźmi jest zaledwie mała część obywateli, którzy wierzą w Boga i poświadczają wypełnienie się proroctw Proroka (saw).
Ludzie ci akceptują, że kiedy świat zapomniał o swoim Stworzycielu i nie czuł, ani nie rozumiał Jego Istoty, jako uosobienia Robubijjat (od atrybut Boga „Rab” czyli odpowiadający za wychowania, rozwój i udoskonalenia to co należy do niego i to co Jemu ulega), Bóg, aby wyprowadzić świat z tego stanu nieładu posłał Imama wieku. Dzięki Bożej łasce tymi ludźmi są członkowie Dżama´at Ahmadiyya.
Jednakże, jak zauważył Hudhur, czy było wystarczającym wytrwać w wierze, iż przyszedł ten obiecany przez Boga i teraz kilku jego wyznawców będzie pracować nad zakończeniem nieładu panującego na ziemi? Jeśli tak jest, to taki sposób myślenia stawia nas w szeregu tych, którzy twierdzą, że wierzą i modlą się, ale ich postępowanie jest całkowicie odmienne od głoszonych teorii. Jeśli nie zwrócimy uwagi na swój własny stan, jeśli nie będziemy mieć praktycznej więzi z Bogiem, ani nie zaszczepimy tego w naszych potomkach i jeśli nie przekażemy otaczającym nas ludziom przesłania Obiecanego, to pomimo, że sami je odnaleźliśmy stracimy je z powodu naszego postępowania. W ten sposób doprowadzimy do tego, iż świat będzie do nas wrogo nastawiony, a dodatkowo nie uda nam się odnaleźć Boga.
Po złożeniu bai‘at Obiecanego Mesjasza (as) musimy rozbudzić w sobie ducha Ebaadur Rahman ( sług Łaskawego Boga). Ducha, którego przyjęcie zostało umożliwione dzięki przybyciu Proroka (saw). Kiedy Prorok (saw) został poinformowany przez Boga o swoim przyszłym Ummah [ arab. lud] i zmartwił się, to Bóg pocieszył go poniższymi słowami: On też powoła spośród nich tego, który jeszcze do nich nie dołączył. On jest Potężny, Mądry. (62:4) W ten sposób rozwiał jego troskę stwierdzając, że tak jak w czasach wczesnego islamu uczynił On nieświadomych, zdeprawowanych i bałwochwalczych ludzi, ludźmi Bożymi, podobnie pomimo podupadania Ummah jeszcze raz stanie się Ebaadur Rahman i ponownie jej członkowie będą ludźmi pobożnymi, a to dzięki waszemu gorliwemu i prawdziwemu wielbicielowi spośród wam współczesnych. Jak postanowił Mądry i Potężny Bóg, po przejściowym upadku wiara Muhammada (saw) stanie się jedyną nadzieją na usunięcie nieładu panującego na świecie. Tak więc teraz to właśnie Mesjasz Muhammada j jego wyznawcy muszą wypełnić swoje zadanie wytworzenia więzi z Bogiem.
Obiecany Mesjasz (as) napisał:
W Swoim słowie Rabbil alamiin Allah, Święty zaznacza, że to On jest Stwórcą wszystkiego i od Niego pochodzi wszystko, co jest w niebie i na ziemi. Słowo alalamiin zawiera w sobie wszystko to, co powstało na ziemi, zarówno grupy prowadzone właściwie, jak i te błądzące lub stracone. Obecnie na ziemi kwitnie a’alam (arab. świat) błędnego przewodnictwa, niewiary, grzechu oraz ekscesów i tak będzie dopóki świat nie zapełni się niesprawiedliwością i tyranią, a ludzie porzucą drogi Allaha, Władcy. Nie pojmują oni prawdziwej natury więzi istniejącej pomiędzy Stwórcą i Jego stworzeniem i nie okazują Mu należnej wdzięczności jako Żywicielowi i Temu, Kto nas wspiera. Świat staje się ciemny, jak najczarniejsza noc, a wiara jest ścierana na proch przez to nieszczęście. Wówczas Allah zainicjuje nowe a’alam i ziemia zostanie zastąpiona inną ziemią, a z nieba nadejdą nowe postanowienia, człowiek otrzyma świadome serce i elokwentny język, aby mógł wyrażać swoją wdzięczność Allahowi za Jego dary.
Wówczas staną się [ludzie] wobec Pana Wspaniałości uległymi jak często używana droga oraz pobiegną do Niego pełni strachu i pokory, a ich oczy będą spuszczone ze skromnością, a ich twarze zwrócone z pobożnością w stronę Tego, Który realizuje wszystkie potrzeby i zmienione przez uległość, która osiąga apogeum. Najbardziej potrzebujemy takich ludzi, kiedy został osiągnięty nadmiar fałszywego przewodnictwa, a poprzez degradację, istoty ludzkie zmieniły się w bestie i zwierzęta. Właśnie to jest moment, w którym Boże współczucie i Jego wieczna przychylność zaleca, aby w niebie powstał ten, który rozproszy ciemności i zburzy to, co wzniósł i wybudował Szatan. Wówczas od Rahman (Łaskawego) zstąpi Imam (przywódca), aby zwalczyć armię Szatana i te dwie siły rozpoczną bitwę (dostrzegą ich jedynie ci, którzy zostali obdarzeni wglądem w te sprawy), która trwać będzie dopóki fałsz nie zostanie skrępowany, a jego złudna motywacja doszczętnie zniszczona. Ten Imam pokona wrogów i udzieli stałego wsparcia właściwie prowadzonym wznosząc w górę hasła przewodnictwa, wskrzeszając czasy pobożnych zgromadzeń dopóki ludzie nie stwierdzą, iż odniósł sukces w wyłapywaniu niewiernych przywódców, zaciskaniu ich kajdanów, zaganianiu bestii kłamliwości, zakładaniu na ich karki powrozów oraz niszczeniu struktur szkodliwych zmian i demontowaniu ich kopuł. (Komentarz do Świętego Koranu, 91-92)
Obowiązkiem każdego Ahmadi jest ochrona świata przed jego problemami i powiązanie go z Bogiem
Hudhur wyjaśnił, że te rewolucyjne zmiany dokonały się poprzez Proroka(saw) i nie była to jedynie rewolucja tymczasowa, gdyż był on i jest Pieczęcią Wszystkich Proroków, a jego czas będzie trwał aż po Dzień Sądu. Jak Hudhur wspominał wcześniej, Bóg przekazał Prorokowi (saw) wiadomość, iż w czasach współczesnych pojawi się osoba, która będzie kontynuować te rewolucyjne zmiany. Jak wyjaśnił to Obiecany Mesjasz (as):
Allah, Najświętszy, zaznaczył w Swoim słowie Pana Światów (Rabbil A’alamiin), że On jest Stwórcą wszystkiego, że jest wychwalany wysoko w niebiosach i na ziemi, że Jego chwała jest nieustannie celebrowana przez Jego sługi, którzy są stale zajęci oddawaniem czci Jego pamięci. Nic nie jest ważniejsze niż wychwalanie Go i gloryfikowanie przez cały czas. Kiedy jedna z Jego sług odrzuci własne pragnienia, zakończy swoje pasje i jest całkowicie skupiona w Allahu, Jego drogach, Jego czczeniu i zna Swego Pana, Który w Swojej przychylności go pielęgnował, to cały czas gloryfikuje Go miłując Go całym sercem, a nawet wszystkimi częściami swego ciała. Taka osoba staje się a’alam (arab. świat) jeden z a’alamiin (arab. światy). Dlatego właśnie Abraham został nazwany Umma (arab. lud) (16:121) w Najbardziej Uczonej Księdze z wszystkich uczonych.
Kiedy pojawiła się Pieczęć Proroków wśród a’alamiin powstał a’alam. Także w późniejszym okresie powstał inny a’alam, kiedy to Allah postanowił jako łaskę dla poszukujących wydać na świat inną grupę wiernych. W Jego Słowie znajduje się wzmianka na ten temat: Do Niego należy wszelka chwała na początku, jak i w życiu przyszłym. (28:71) Allah mówi tu o dwóch Ahmadach opisując ich jako Jego dwa wielkie dary. Pierwszym z nich jest Ahmad Al Mustafa (Wybraniec), nasz wybrany Prorok (saw), a drugim Ahmad czasów współczesnych, zwany przez Łaskawego Allaha Mesjaszem i Mahdim. (Komentarz do Koranu, 93-94)
Jak wyjaśnił Hudhur, wskutek bezwarunkowego oddania i gorliwej miłości idealnego sługi Bożego, który odrzucił swoje własne życzenia i pragnienia oraz całkowicie i kompletnie zatracił się w Istocie Boga, Ten posłał w Dniach Ostatnich Obiecanego Mesjasza (as). Rewolucyjne zmiany, których nadejście poprzez drugiego Ahmada ogłosił Pan wszystkich światów, muszą teraz być wspierane przez jego wyznawców. Są to ludzie, którzy szczerze go zaakceptowali, starają się i są zaliczani do Ebaadur Rahman, a dodatkowo pomagają innym stać się również Ebaadur Rahman. Obiecany Mesjasz (as) podjął wielkie zadanie drugiej fazy islamu i dzięki zaletom jego towarzystwa, otaczające go osoby stały się ludźmi o wysokiej duchowości i Ebaadur Rahman. W ten sposób wypełnione zostało proroctwo o współczesnym Ahmadzie. Ale rozwój i udoskonalanie Dżama´at ma trwać do Dnia Sądu. Dlatego samo wielokrotne wspominanie o tym nie wystarczy, musimy zrozumieć zarówno spoczywającą na nas odpowiedzialność, jak i znaczenie kontynuacji poziomu, jaki obserwujemy w życiu towarzyszy Obiecanego Mesjasza (as). W dniu dzisiejszym obowiązkiem każdego Ahmadi jest ochrona świata przed jego problemami i powiązanie go z Bogiem, a nie będziemy w stanie wykonać tego zadania w pełni, o ile nie osiągniemy wysokiego standardu oddawania czci Bogu oraz nie postaramy się być tymi Ebaad Boga, którzy przestrzegają słów : (…)powinni Mnie słuchać(…) i stanowią wzór tych, którzy powinni (…)wierzyć we Mnie (…) .
Jak powiedział Hudhur, mamy szczęście, że doświadczamy kolejnego Ramadanu, w czasie którego otwierają się wspanialsze drogi ku uzyskaniu rozwoju duchowego. Ci, którzy w tym Ramadanie zdobędą epitafium ,,Moi słudzy” będą szczęśliwcami. Obiecany Mesjasz (as) powiedział: ,,ten miesiąc jest dobrym przykładem oświetlania serca”. Hudhur zastanawiał się, co czyni Ramadan tak wspaniałym miesiącem? W wyjaśnieniu stwierdził, iż w tym właśnie miesiącu Bóg połączył ze sobą dwie formy oddawania Mu czci, tzn. post i modlitwę. Podczas Ramadanu powinniśmy udoskonalić nasze Salat [Modlitwa codzienna] oraz ofiarowywać go z takim oddaniem i czystością, żeby Bóg zechciał nas wysłuchać zgodnie ze Swoim zapewnieniem …Jestem blisko… A postu powinniśmy dotrzymywać z intencją, że jakiekolwiek czyste zmiany wniesie do naszego życia będą stałe i doprowadzą do jeszcze większego wzmocnienia naszej wiary. Przyczyną tego wszystkiego jest to, iż w dniu dzisiejszym długowieczność nasza i całego świata spoczywa w tym, że staniemy się prawdziwymi sługami Boga i w ten sposób będziemy w stanie wskazać światu właściwą drogę.
Bóg posłał Obiecanego Mesjasza (as), aby kontynuował zadanie, dla którego miało miejsce przybycie Proroka (saw). Ludzie pragnący odnaleźć Boga kierowali do Proroka (saw) to samo pytanie, które zadawali jego gorliwemu wyznawcy (as), a on wskazał im drogi reformacji i osiągnięcia Bożej bliskości, tworząc w ten sposób stowarzyszenie. W dniu dzisiejszym świat zadaje to samo pytanie społeczności wierzących, a jedynym, co pozwoli im udzielić poprawnej odpowiedzi jest rozwijanie własnej duchowości przez każdego z nich. Bóg wysłuchuje naszych błagań, o ile właściwie rozumiemy słowa …jestem blisko… . Jak stwierdził Hudhur na całym świecie panuje obecnie nieład, czy to na zachodzie, czy na wschodzie, w krajach muzułmańskich i w rozwiniętych państwach chrześcijańskich. Świat zalała fala niepokojów. Obecne rozruchy i zamieszki, jakie wydarzyły się w tym kraju (Wielkiej Brytanii) otworzyły oczy jego mieszkańcom. Stwierdzili, że pokój jest zagrożony nie tylko w krajach nierozwiniętych, ale i tutaj. Hudhur powiedział, że istnieje tylko jeden lek na te problemy, a to uczynienie świata Bożym sługą. Ale jak tego dokonać? Nie jesteśmy światową potęgą i nie można też prowadzić ludzi do Boga korzystając z doczesnej władzy. Jedynym sposobem jest poszukiwanie Bożej pomocy poprzez modlitwę. Gdziekolwiek niesiemy przesłanie pokoju powinniśmy wspierać nasze wysiłki modlitwami. Akceptacją modlitwy, jak i Bożą pomocą zostają obdarzeni ci, którzy wzmacniają swoją wiarę.
Akceptacja modlitw
Obiecany Mesjasz (as) wskazał nam różne drogi i środki zapewniające akceptację modlitw. Pierwszym z nich jest Taqła. Człowiek zawsze powinien odczuwać bojaźń Bożą i pamiętać o pokorze oraz zdawać sobie sprawę, że Bóg nieustannie nas obserwuje, abyśmy nie uczynili nic, co naraziłoby nas na Jego niezadowolenie. Nasze ciało fizyczne i jego wszystkie części, nasza cała moralność i nasze interakcje z Bożym stworzeniem powinna być zgodna z Jego przykazaniami. To jest prawdziwa Taqła. Nasze oczy, uszy, nos, język, ręce i stopy, to wszystko powinno czynić to, co zadowala Boga. Jest to możliwe o ile człowiek posiada głęboką wiarę w Istotę Boga. Obiecany Mesjasz (as) rzekł, że perfekcyjna wiara w Boga jest podstawą akceptacji modlitwy. Jest to wiara, że Bóg istnieje i cały wszechświat, wszystko, o czym wiemy, jak i to o czym nie wiemy zostało stworzone przez Niego oraz że On jest Panem posiadającym wszelką moc. On daje życie i śmierć, a dzięki modlitwom stwarza rewolucje, które wpływają na nowe życie po śmierci. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, że ,,Bóg wysłuchuje tych modlitw, które uznaje za lepsze”.
Dalszym wymogiem modlitwy jest to, aby była rzewna i przepełniona patosem. Serce modlącego się musi być pełne wzruszenia, a człowiek ten powinien łkać myśląc o tym, że Bóg jest jego ostatnią podporą i Tym, Który wysłucha modlitw; powinien być w nas także obecny lęk, bo jeśli Boże wsparcie nie nadejdzie, to człowiek będzie stracony.
Dalszym warunkiem akceptacji modlitwy jest pokora i ta właśnie cecha zbliża nas do Boga. W swoim utworze poetyckim Obiecany Mesjasz (as) mówi o tym słowami, które możnaby przetłumaczyć jako:
Uznaj siebie za najgorszego ze wszystkich
bo to doprowadzi cię do miejsca, gdzie spotkasz Boga
Hudhur wyjaśnił, że człowiek arogancki nie ma szansy na osiągnięcie Bożej bliskości. A tam, gdzie nie ma bliskości i jedności z Bogiem, nie może być akceptacji modlitwy. Jak powiedział Obiecany Mesjasz (as) akceptację uzyska modlitwa, która jest przepełniona pokorą i lękiem. Nie można tego jednak osiągnąć bez Bożej łaski. Hudhur wyjaśnił, iż oznacza to, że człowiek musi modlić się także o to, aby był zdolny do modlitwy, która uzyska Bożą akceptację, a w przypadku takiego podejścia nie może być mowy o lekceważeniu modlitwy. Obiecany Mesjasz (as) powiedział również, że modlitwa to drzwi otwarte przez Boga dla dobra ludzi. Kiedy wchodzimy przez nie płacząc, otrzymujemy od Boga okrycie z niewinności i tak bardzo wielbimy Jego wspaniałość, iż odsuwamy się i jesteśmy dalecy od złych praktyk. Hudhur dodał, że szczęśliwi są ci, którzy oczyszczają siebie poprzez łkanie i płacz, co przybliża ich do Boga. Jednak, aby osiągnąć tą pozycję trzeba się bardzo starać i przede wszystkim zwracać do Boga. Takie jest prawo Szariat.
Innym wymogiem akceptacji modlitwy jest wypełnianie obowiązków wobec Boga i obowiązków wobec ludzkości. Obiecany Mesjasz (as) powiedział: ,,postępujcie tak, abyście nie pozostawili za sobą ani odrobiny niewypełnionych obowiązków wobec Boga, czy wobec ludzkości”. Rzekł też, że Bóg lituje się nad tym, kto się Go lęka w czasach pokoju i dobrobytu, jak i wtedy gdy stawia czoła kłopotom oraz że Bóg nie zapomina w trudnych czasach o człowieku, który w dobrych chwilach nie zapomniał o Nim. Obiecany Mesjasz (as) stwierdził, że w celu zaakceptowania modlitwy ważnym jest, aby człowiek dokonał w sobie samym czystych zmian. Jeśli nie unika zła i łamie zakazy ustanowione przez Boga, to jego modlitwy nie są akceptowane. Powiedział, iż powinniśmy zaszczepić w naszych sercach wspaniałość Boga i pamiętać o Jego majestacie. Jak wyjaśnił Hudhur, Koran zawiera setki Bożych przykazań, a Obiecany Mesjasz (as) rzekł, iż powinniśmy im całkowicie podporządkować nasze życie. Powiedział : ,,oddawajcie Bogu cześć, bo prawem Stwórcy jest być przez was wielbionym”.
Niech Bóg pozwoli nam dążyć do uzyskania korzyści płynących z Ramadanu
Hudhur modlił się, abyśmy w czasie tego Ramadanu to zrozumieli i uzyskali zadowolenie naszego Prawdziwego Dobroczyńcy. Łącząc Ramadan z akceptowaniem modlitw, przestrzeganiem przykazań, wzmacnianiem wiary i osiąganiem przewodnictwa, Bóg uczynił ewidentnym to, iż jest gotowy rozdawać dobro oraz chronić Swoje to, co stworzył przed kłopotami i cierpieniem. Ale ludzie także muszą przyłączać się do wyjątkowych ludzi i respektować nauki, jakie ci Boży ludzie przynoszą, aby wielu mogło się stać Ebaadur Rahman w wyniku czego ten świat będzie mógł się stać wzorem Raju. Słuchanie wołania wieku, akceptowanie go i okazywanie współczucia stworzeniom Boga wymaga od nas zaliczania się do szczerych sług Boga, których modlitwy zyskują Jego akceptację, którzy dokonują w samych sobie rewolucyjnych zmian oraz którzy oprócz współczucia dla ludzkości starają się i ratują ją od Bożej kary. Ramadan ma dać nam możliwość doskonalenia się w tych właśnie sprawach, jak i szansę wzmocnienia naszej wiary i jej udoskonalenia. Aby uratować świat przed nieładem nie potrzebne są żadne doczesne środki; wystarczy broń, jaką jest modlitwa. Hudhur powiedział, iż wraz z modlitwami w naszej intencji oraz w intencji naszych dalszych pokoleń, powinniśmy też modlić się za uratowanie świata przed zniszczeniem.
Nasz Bóg wysłuchuje modlitw i nie ma powodów do rozpaczy. My z pewnością nie straciliśmy nadziei. Obiecany Mesjasz (as) zapewnił nas, iż nastanie rozwój Dżama´at i nadejdzie dzień, w którym transparenty Proroka (saw) wzniosą się nad światem, a większość ludzi będzie należeć do tych sług Bożych, którzy są prowadzeni. Hudhur jeszcze raz przypomniał, abyśmy nigdy nie zapominali modlić się, aby Bóg zaliczył nas pomiędzy tych, którzy są Jego szczerymi sługami i których On wiedzie. Niech Bóg pozwoli nam dążyć do uzyskania korzyści płynących z Ramadanu.
Modlitwy pogrzebowe
Następnie Hudhur ogłosił dwie modlitwy pogrzebowe in absentia:
Pierwsza w intencji Subedara Raja Muhammada Mirzy Khan sahiba zmarłego w wieku 90 lat 4 sierpnia w Rabwah. Był żołnierzem i walczył w II wojnie światowej. Potem przybył do Qadian i służył Hadhratowi Musleh Małudowi (ra) [Obiecany Reformator, II Kalif Mesjasza]. Był oddanym czcicielem i zadowolonym człowiekiem, którego cechowała gorliwość i entuzjazm w sprawach Tabligh. Był silnie związany z Kalifatem. Niech Bóg go wywyższy. Druga modlitwa w intencji Ameeny Begum sahiby zmarłej 7 sierpnia w Rabłah. Była jedną z pierwszych osób, które zamieszkały w Rabłah po migracji z Qadian. Jej więź z Kalifatem była żarliwa, służyła w Lażna za co uzyskała wiele pochwał. Miała bardzo dobre stosunki z sąsiadami i była Muusi.