Pożyczacie z własnej przyszłości
Upadek ekonomii – Krótko mówiąc, zapewniam was, iż tak długo, jak gospodarka światowa uprawiana jest na podstawie zysku, dla ludzkości nie ma jakiejkolwiek nadziei. To nie pesymizm – to realizm!
Wyobraźcie sobie, co sami czynicie swym własnym ludziom, własnej gospodarce i własnej przyszłości, pozwalając swym obywatelom wydawać pieniądze, których jeszcze nie zarobili – pożyczając je ze swej przyszłości, i to za wysoką cenę! Dokładnie tym jest obecny ustrój gospodarczy na świecie. Poprzez banki ludzie mają możliwość pożyczania – nie od banków, lecz z własnej przyszłości!
Muszą później oddać bankom to, co zarobi w przyszłości i o wiele więcej niż to, co pożyczył. Wzrasta jego pożyczka i zobowiązanie do zwrócenia pożyczonych pieniędzy.
Gdy patrzy się przez przekrój takiego społeczeństwa (konkretnie przez całą gospodarkę zachodnią i inne jej podobne), natychmiast można sobie zdać sprawę, iż wzbogacają się i rozwijają, przynajmniej pozornie, w następujący sposób:
Banki pożyczają pieniądze tym, którzy je wydają, zwiększając ich siłę nabywczą. Z tym wzrostem siły nabywczej kwitnie przemysł, kwitnie gospodarka i widać nagły boom aktywności gospodarczej.
Wszyscy są tak szczęśliwi, „Chcemy lodówkę – chcemy zamrażalnik – chcemy kuchenkę mikrofalową! Niemożliwy jest ich zakup za moje obecne oszczędności, więc – poprzez banki – pożyczę ze swej własnej przyszłości, i to za jaką cenę! Pożyczę sto dolarów i będę musiał oddać z przyszłości, trzysta, czterysta, pięćset dolarów, a być może więcej.”
Upadek takich ekonomii
I nadchodzi taki czas, gdy cały system jest już nasycony. Nie ma już więcej pieniędzy, które banki mogłyby pożyczyć, chyba że wcześniej odzyskają pieniądze już pożyczone.
Na dodatek, takie okresy inflacji mają też zły wpływ na siłę zarobkową: często pożyczając z przyszłości i dodając to do swych obecnych zarobków jest się „zdolnym” zarabiać więcej; lecz gdy trzeba zwracać pieniądze przez zęby, siła zarobkowa się zmniejsza. Trzeba oddać o wiele więcej niż się dostało!
W takich chwilach gospodarki upadają – niemożliwym jest ich podtrzymanie. Przemysł się zamyka, zamyka się wielkie centra handlowe i wszędzie jest monotonia. Można temu zapobiec tylko poprzez ekspansję rynków – na resztę świata – ponieważ, poprzez ten ustrój, nie da się utrzymać współczynnika wzrostu na wewnętrznym rynku danego państwa. Znane jest to w nauce jako materializm dialektyczny. Marx tak się na to nie zapatrywał, lecz odrzucił kapitalizm pod pretekstem lichwiarstwa i, być może, jak sam rozumiał, był to powód na odrzucenie kapitalizmu pod każdą postacią. Lecz to nie o nim dzisiaj mowa i nie chcę więcej poruszać jego tematu!
Szaleńcze poszukiwanie nowych rynków
Chciałbym zwrócić waszą uwagę na fakt, iż za każdym razem, gdy gospodarki osiągają ostatnią fazę upadku i kryzysu, rządy szaleńczo starają się powiększyć swoje zagraniczne rynki zbytu. Rozpoczyna się wyścig, który niesie ze sobą gorzkie zazdrości. Byli przyjaciele, ludzie wcześniej należący do tych samych grup politycznych, stają się niegodni zaufania, ponieważ polityka jest niemoralna – jest świecka – i interesy państwa są najważniejsze. Wszelkie inne sprawy muszą zostać poświęcone na ołtarzu spraw osobistych.
Zatem, gdy poszukuje się zagranicznych rynków zbytu, prawie wszystkie inne gospodarki cierpią z powodu tego samego problemu – i w tym samym czasie – ponieważ kryzys finansowy rozwija się na świecie, na większym obszarze niż tylko pojedyncze kraje. Następuje po tym szaleńczy wyścig by zdobyć jakieś rynki zbytu, i jeśli te rynki zostały już tak zubożone, że nie mogą podtrzymać tych gospodarek, kryzys będzie podwójnie poważny i cała sytuacja wymknie się spod kontroli szybciej, niż można by się tego obawiać.