Shahzad Ahmad i Zafir Malik, Wielka Brytania
Miesiąc Muharram wyznacza pierwszy miesiąc kalendarza muzułmańskiego. Podczas gdy nowy rok jest na ogół witany hucznie, muzułmanom na całym świecie przypomina się również o poważnej tragedii, jaka spotkała szlachetną rodzinę Proroka (saw) na równinach Karbali, w dzisiejszym Iraku, kiedy ukochany wnuk Proroka (saw) i członkowie jego rodziny ponieśli bezlitosną męczeńską śmierć. Ten epizod był punktem zwrotnym w historii islamu, ponieważ złożyli oni najwyższą ofiarę, aby podtrzymać koraniczne zasady absolutnej sprawiedliwości.
Ale najpierw trochę tła: Kiedy Święty Prorok (sa) zmarł, jego pierwsi czterej następcy – Hadhrat Abu Bakr (ra), Hadhrat Umar (ra), Hadhrat Uthman (ra) i Hadhrat Ali (ra) – przewodzili muzułmanom przez kilka następnych dziesięcioleci. Po męczeńskiej śmierci Hadhrat Alego (ra) ta era – Kalifat-e-Raszidah, czyli Właściwie Kierowanego Kalifatu – dobiegła końca, zgodnie z proroctwem Proroka (saw). W tym czasie Hadhrat Amir Mu’awiyah (ra) twierdził, że jest przywódcą muzułmanów po Hadhrat Alim (ra) i w 56 r. ogłosił, że jego następcą po nim zostanie jego syn Jazyd. Szlachetni Towarzysze Proroka (sa) uznali to za wysoce kontrowersyjny czyn. Islamskie zasady mówiły, że przywództwa nie można po prostu odziedziczyć. Raczej ludzie mieli prawo wybrać swojego przywódcę.
W 60 AH zmarł Hadhrat Amir Mu’awiyah. Niektórzy muzułmanie przysięgali wierność Yazidowi, aby uniknąć zamieszek lub podziałów wśród muzułmanów. Ale Hadhrat Imam Husain (ra), Hadhrat Abdullah bin Umar (ra) i Hadhrat Abdullah bin Zubair (ra) byli wśród tych, którzy sprzeciwiali się tej nominacji i odmówili złożenia mu przysięgi wierności. Dlaczego? Ponieważ chcieli stać na straży tej fundamentalnej zasady sprawiedliwości Koranu. Nie pragnęli żadnej władzy ani stanowiska. Chcieli raczej stać na straży prawa ludu do wyboru przywódcy.
Wstępując na tron, Yazid nakazał Amirowi, czyli gubernatorowi miasta Medyna, przyjąć przysięgę wierności od tych trzech osób, jednakże ci odmówili i Hadhrat Imam Husain (ra) i Hadhrat Abdullah bin Zubair ra wyemigrowali do miasta Mekka. Mieszkańcy Kufa również sprzeciwili się mianowaniu Yazida i wyrazili chęć zamiast tego złożenia przysięgi wierności Hadhrat Imamowi Husainowi (ra). Po otrzymaniu listów od mieszkańców Kufy, Imam Husain (ra) wysłał muzułmanina bin Aqila (ra) do Kufy, aby przeprowadził dalsze dochodzenie. Przybywając do Kufy, Hadhrat Muslim bin Aqil (ra) został entuzjastycznie powitany, więc napisał do Hadhrata Imama Husaina (ra), wzywając go do przyjazdu do Kufy.
Kiedy Yazid dowiedział się o przybyciu muzułmanina bin Aqila (ra) do Kufy, wysłał instrukcje do gubernatora Basry, Ibn Ziyada, aby udał się do Kufa i zajął się sytuacją. Wydarzenia w Kufie gwałtownie się nasiliły, co doprowadziło do męczeńskiej śmierci muzułmanina bin Aqila (ra). Ci w Kufa, którzy przysięgali wierność Imamowi Husainowi (ra), zostali zabici, a pozostałym grożono, że tego nie zrobią.
W międzyczasie Hadhrat Imam Husain (ra) wyjechał do Kufa wraz ze swoją rodziną i niektórymi Towarzyszami Proroka (saw). W czasie podróży do tego konwoju przyłączyło się również wielu ludzi, którzy go wspierali. W drodze Hadhrat Imam Husain (ra) dowiedział się o męczeńskiej śmierci muzułmanina bin Aqila i zmianie okoliczności w Kufie. Uświadomiwszy sobie, że sytuacja radykalnie zmieniła się i że grozi im niebezpieczeństwo, Hadhrat Imam Husain (ra) postanowił iść naprzód, ale dał wiernym wybór zawrócenia. Następnie wielu z tych, którzy dołączyli po drodze, powróciło, pozostawiając Hadhrat Imam Husain (ra) z około 72 osobami, składającymi się głównie z Ahle Bai’at (błogosławionej rodziny Świętego Proroka (saw)) i Towarzyszy.
W międzyczasie Yazid, który był w Damaszku, wysłał armię 1000 żołnierzy, aby zatrzymać Hadhrat Imama Husaina (ra). Kiedy jego karawana dotarła w pobliże Kufa, rozpoczął się miesiąc Muharram (pierwszy miesiąc kalendarza islamskiego) i Hurr bin Yazid, który był dowódcą przeciwnej armii, stanął twarzą w twarz z Hadhrat Imamem Husainem (ra). Hadhrat Imam Husain (ra) stwierdził, że wyruszył tylko na wezwanie ludu Kufa. Gdyby jednak zmieniły się ich preferencje, wróciłby. Ale Hurr odmówił mu powrotu i nalegał, aby zabrać go do Kufy, aby złożył przysięgę wierności Yazidowi.
Drugiego dnia Muharrama Hurr otrzymał rozkaz od Ibn Ziyada, gubernatora Basry, aby zabrać karawanę Hadhrat Imama Husaina (ra) na jałową ziemię, na której zostaną pozbawieni wody i schronienia, więc zostali zabrani na jałowe równiny Karbali.
Trzeciego dnia Muharrama Amr bin Sa’d został wysłany z 4-tysięczną armią i otrzymał rozkaz zmuszenia Hadhrata Imama Husaina (ra) do złożenia przysięgi wierności Yazidowi. W obliczu ogromnego ucisku i okrucieństwa Hadhrat Imam Husain (ra) nie poddał się żądaniom Yazida. W tym czasie Hadhrat Imam Husain (ra) ujrzał Proroka (saw) w wizji, który udzielił mu pewnych instrukcji. Zinterpretował ten sen w ten sposób, że cokolwiek go teraz spotka, nie ma już odwrotu.
Barbarzyńskie traktowanie armii Yazida nasiliło się wobec ukochanego wnuka Proroka (saw) i członków jego rodziny do tego stopnia, że siódmego miesiąca Muharram siły Yazida odcięły Hadhratowi Imamowi Husainowi (ra) dostęp do wody. W palącym pustynnym upale, bez wody i prowiantu, rodzina Hadhrata Imama Husaina (ra), w skład której wchodziły małe niemowlęta, została zmuszona do poddania się intensywnym trudom i okrucieństwu.
W noc poprzedzającą to tragiczne wydarzenie w Karbali rodzina Hadhrata Imama Husaina (ra) i jego towarzysze spędzili całą noc na głębokiej modlitwie i przygotowywali się do bitwy, aby stać na straży prawdy i sprawiedliwości. Będąc świadkiem tego wszystkiego, jego siostra Zainab (ra) powiedziała do Hadhrata Imama Husaina (ra):
„Gdyby tylko śmierć spowodowała mój koniec dzisiaj! Po mojej matce Fatimie, ojcu Alim i bracie Hassanie (zmarli) tylko Ty byłeś naszym wsparciem.”
Hadhrat Imam Husain (ra) odpowiedział: „Zainab, nie oddawaj swojego honoru szatanowi”.
Powiedziała: „Bracie, dla Ciebie mogę poświęcić swoje życie”.
Z oczu Hadhrata Imama Husaina (ra) zaczęły płynąć łzy. Zainab (ra) również zaczęła płakać. Hadhrat Imam Husain (ra) powiedział jej, aby była cierpliwa i powiedział: „Pewnego dnia wszyscy musimy powrócić do naszego Pana. Obiecaj na Boga, że po mojej śmierci nie będziesz postępować wbrew przykładowi Proroka (saw). Nie zniesławiaj nikogo ani nie mów niczego niestosownego.
Rankiem 10 dnia Muharram 72 oddanych sług Allaha stało obok Hadhrata Imama Husaina (ra) gotowych stawić czoła 4-tysięcznej armii. Przed wejściem na pole bitwy Hadhrat Imam Husain (ra) podniósł ręce i modlił się: „Panie, jesteś Tym, na którym polegam w każdym nieszczęściu i jesteś lekarstwem na każdą trudność; Zawsze byłeś moim obrońcą i zawsze poddawałem się tylko Tobie. Tylko Ty jesteś Panem wszelkiej dobroci.
Po raz kolejny zażądał od wroga bezpiecznego przejścia do spokojnego miejsca, jednak oni nalegali, aby najpierw złożył przysięgę wierności Yazidowi. Pomimo grożącego niebezpieczeństwa, Hadhrat Imam Husain (ra) odmówił modlitwę Zuhr, po czym na równinach Karbali doszło do zaciekłej bitwy.
Hadhrat Imam Husain (ra) i odważni i dzielni towarzysze walczyli z armią liczącą 4000 osób. Jeden po drugim przyjmowali status męczeństwa. Ta armia dzikusów nie oszczędziła nawet ukochanej rodziny Proroka (saw): 20 z nich poniosło śmierć męczeńską na równinach Karbali. Hadhrat Imam Husain (ra) został teraz sam. Poszedł w kierunku rzeki, aby ugasić pragnienie, gdy strzała trafiła go w twarz, powodując tryskanie krwi jak fontanna. Mimo to walczył dzielnie – do ostatniego tchnienia. Powiedział do wroga:
„Przysięgam na Boga, że nikt, kogo zabijesz po dzisiejszym dniu, nie ściągnie na ciebie gniewu Boga w większym stopniu niż (każdy, kogo zabijesz) dzisiaj.”
Nawet po zamordowaniu go, krwiożerczy żołnierze Yazid nie byli zadowoleni i zaczęli plądrować karawanę imama Husaina(ra) i hańbić kobiety ze szlachetnej rodziny Proroka (saw). To, co wydarzy się dalej, wystarczy, by dać poczucie dzikości i brutalności armii Yazida; Amr bin Sa’d zapytał swoich towarzyszy: „kto podeptałby ciało Husaina?” Dziesięciu żołnierzy zgłosiło się na ochotnika i przejechało konno po martwym ciele Imama Husaina, miażdżąc jego klatkę piersiową i plecy. Tego dnia Hadhrat Imam Husain (ra) otrzymał 45 ran od strzał, 33 rany od włóczni i ponad 40 ciosów mieczem. Niezadowolony z tego, wydał rozkaz odcięcia jego głowy, którą Prorok (saw) kiedyś czule całował, a następnie wysłano do Yazid.
10 dnia miesiąca Muharram muzułmanom na całym świecie przypomina się ten głęboko smutny i rozdzierający serce opis okrucieństwa popełnionego na błogosławionej rodzinie i szlachetnych Towarzyszach Proroka (saw). Hadhrat Imam Husain (ra) dzielnie i odważnie przeciwstawił się intensywnemu uciskowi i prześladowaniom Yazida oraz jego ludzi oraz złożył najwyższą ofiarę, aby stanąć w obronie prawdy i przestrzegać zasad Koranu.
Ucząc Społeczność, jak należy obchodzić dziesiątą rocznicę Muharrama, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba), Światowy Przywódca Muzułmańskiej Społeczności Ahmadiyya, stwierdził:
„Hadhrat Imam Husain (ra), którego Obiecany Mesjasz (as) ogłosił jednym z przywódców mieszkańców Raju, poprzez swój przykład cierpliwości i niezłomności pokazał nam ścieżkę, która prowadzi do raju.”
Jego Świątobliwość (aba) stwierdził również,
„Jeśli miesiąc Muharram uczy nas czegoś, to jest to dla każdego, aby zawsze przesyłać pozdrowienia Prorokowi (saw) i jego rodzinie. Aby wypełnić nasze obowiązki wobec wielkich celów wyznaczonych przez Imama epoki, musimy starać się przesyłać pozdrowienia Prorokowi (saw), zajmować się modlitwami i starać się ze wszystkich sił, aby doprowadzić do czystej zmiany w nas samych. Jednocześnie musimy wykazać się niezłomnością w obliczu przeciwników, którzy noszą cechy Yazida [syna Mua’wiyah]”.
Dalej stwierdził:
„Prośba o błogosławieństwo dla Proroka (saw) jest kluczowym czynnikiem akceptacji modlitwy. Powinniśmy ogólnie pozdrowić Świętego Proroka (saw). Jednakże w tym miesiącu powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na proszenie o błogosławieństwa dla Proroka (saw).
………………………
O autorach:
Shahzad Ahmad jest zastępcą redaktora The Review of Religions, ukończył Jamia Ahmadiyya UK – Institute of Modern Languages and Theology. Jest także imamem Społeczności Muzułmańskiej Ahmadiyya, ma tytuł licencjata z literatury angielskiej i prowadzi programy o współczesnych islamskich problemach dla MTA International.
Zafir Malik jest zastępcą redaktora The Review of Religions, ukończył Jamia Ahmadiyya UK – Institute of Modern Languages and Theology. Jest także imamem Społeczności Muzułmańskiej Ahmadiyya i regularnie pojawia się jako panelista w stacjach radiowych MTA International i Voice of Islam, odpowiadając na pytania dotyczące islamu.