Sir Chaudhri Muhammad Zafrullah Khan
ur. 6 lutego 1893 w Sijalkot, zm. 1 września 1985 w Lahaur

Pakistański polityk, prawnik i dyplomata, minister spraw zagranicznych Pakistanu (1947–1954), przewodniczący Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ (1962–1963), prezes Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (1970–1973).

Studiował na Government College w Lahaur. W 1914 uzyskał tytuł licencjata prawa na King’s College London. Prowadził praktykę w Sijalkot i Lahaur.

W 1926 został wybrany do rady ustawodawczej Pendżabu. W latach 1930, 1931 i 1932 był delegatem na konferencje okrągłego stołu w Londynie w sprawie reform w brytyjskich Indiach. W latach 1931-1932 był prezydentem Ligi Muzułmańskiej, a w latach 1935–1941 zasiadał w radzie wykonawczej przy wicekrólu Indii. W latach 1941–1947 był sędzią Sądu Federalnego Indii. W 1935 otrzymał tytuł szlachecki.

W 1939 był przewodniczącym delegacji indyjskiej w Lidze Narodów. W 1942 został wysłany do Chin w celu nawiązania stosunków dyplomatycznych Indii z rządem kuomintangowskim.

W niepodległym Pakistanie został ministrem spraw zagranicznych (27 grudnia 1947 – 24 października 1954), jednocześnie przewodnicząc delegacjom kraju w ONZ. W latach 1954-1961 był sędzią Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Następnie pełnił funkcję przewodniczącego Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ (18 września 1962 – 17 września 1963). Od 1964 ponownie zasiadał w Międzynarodowym Trybunale Sprawiedliwości, a od 19 lutego 1970 do 8 lutego 1973[5] był jego prezesem.

Należał do ruchu Ahmadiyya i jest autorem kilku książek.