Prorok Abraham(as)
Wyznawcy trzech głównych religii na świecie, judaizmu, chrześcijaństwa i islamu, zachowują dla Abrahama wielki szacunek i cześć. Prorok Abraham (as) był mieszkańcem Ur. Ur w dzisiejszych czasach nazywane jest Al-Muqayyar (lub Mughair) i leży około dwieście mil na południowy wschód od Bagdadu w Iraku.
Abraham (as) wychowywał się w domu swego wuja Azara. Biblia wspomina różne imiona ojca Abrahama jak Terah(Genezis 11:26), Tharah(Łukasz 3:34) a kościelna historia wspomina Adara jako jego ojca. Święty Koran wspomina Azar jako jego Ab(26:87). Ab po arabsku odnosi się na równi do ojca, wujka i dziadka. Jego wujek ze strony taty prowadził sklep gdzie figurki bożków były sprzedawane. Abraham (as) obserwował wyrób bożków w domu swego wuja. Te bożki były wykonywane przez ludzi i sprzedawane ludziom jako ich bogowie. Jednego dnia jego wujek zostawił Abrahama(as) w sklepie aby obsługiwał klientów. Pewien stary człowiek wszedł do sklepu i powiedział Chcę kupić bożka. Abraham(as) zapytał go Którego chciałbyś mieć? Abraham(as) pokazał mu bożka. Miał zamiar już kupić tego bożka kiedy Abraham(as) zapytał go Ile masz lat? Człowiek odpowiedział Siedemdziesiąt lat. Na to Abraham(as) odpowiedział: Ten bożek został zrobiony dopiero wczoraj. Nie czujesz wstydu kiedy kłaniasz się przed bożkiem który ma jeden dzień? Te słowa Abrahama wywarły duży wpływ na starym człowieku, nie kupił on bożka i wrócił do domu. Taka była niechęć Abrahama(as) do bożków w czasie jego młodości. Wypowiadał czasami swoje niezadowolenie. Na początku dyskutował o tej kwestii w bardzo uprzejmy sposób, ale potem miał twardą dyskusję ze swoim wujem. Ignorował on najczęściej takie religijne dyskusje, ale w końcu ostrzegł Abrahama(as) o surowych konsekwencjach tego. Jednakże, wuj Abrahama(as) był pod bardzo dużym wrażeniem jego szlachetnego charakteru i zaproponował mu swoją córkę Sarę za żonę.
Abraham(as) powołany na Proroka
Abraham(as) prowadził pobożne życie i był zawsze zaangażowany w czynienie dobra. Chadzał ścieżką prawości, ale większość ludzi w jego czasie było skierowana ku materializmowi. Jedność Boga nauczana przez Noego(as) zniknęła z powierzchni ziemi, a ludzie błądzili po omacku, zajmując siebie czczeniem idoli. Bóg mianował Abrahama(as) na Proroka aby zdeptać czczenie bożków w społeczeństwie.
Abraham od samego dzieciństwa czuł wstręt do bożków, a teraz zostało mu zlecone wykorzenienie czczenia bożków ze społeczeństwa. Nie marnował czasu i zabrał się za to zadanie bardzo szczerze. Poszedł do swojego teścia i powiedział:
,, Czy bierzesz sobie bożków za bogów? Zaiste widzę, że ty i twój lud jesteście w błędzie’’.
Mówił publicznie i prywatnie o bezcelowości czczenia bożków. Jego metodą argumentacji był zazwyczaj sarkazm(Koran 6: 77-80):
A kiedy pociemniała nad nim noc, ujrzał gwiazdę. Rzekł:,, Czy to może być mój Pan?’’ Lecz kiedy zaszła, powiedział:,, Nie lubię takich, którzy zachodzą’’.
A kiedy ujrzał jak wschodzi księżyc, rzucając światło, rzekł:,, Czyż to może być mój Pan?’’ Kiedy ten jednak zaszedł, powiedział: ,, Jeśli mój Pan mnie nie poprowadzi, z pewnością będę jednym z tych, którzy schodzą z drogi’’.
A kiedy ujrzał jak wschodzi słońce, rzucając światło, rzekł:,, Czy to może być mój Pan? To jest największe; Lecz kiedy i ono zaszło, powiedział:,, O ludu mój! Z całą pewnością pozbyłem się tego, co wy łączycie z Bogiem’’.
,, Zwróciłem swe oblicze do Tego, który stworzył niebiosa i ziemię, zawsze skłaniając się ku Allachowi, i nie jestem jednym z tych, którzy Jemu przypisują bogów’’.
Dyskusja z Ludem
Pod przewodnictwem Boga, Abraham(as) kontynuował pilnie swą misję. Jedna z jego wspaniałych debat jest odnotowana w Koranie w Surze 21:53-58.
Należy pamiętać, że Abraham(as) zawsze przemawiał do czcicieli bożków z ironią i sarkazmem. W tej rozmowie wydaje się napominać jego lud i uświadomić im bezcelowość ich bałwochwalczych praktyk, najpierw poprzez potłuczenie bożków, a następnie przez wyzwanie ich gorących zwolenników do zadania pytań bożkom, jeśli mogą mówić aby powiedzieli kto ich potłukł.
Abraham (as) wrzucony w ogień
To rozwścieczyło jego przeciwników. Przywódcy, zamiast zaakceptowania prawdy, wpadli we wściekłość i powiedzieli:
,, Niechaj zatem spadnie wstyd na was oraz na to, co czcicie oprócz Allacha! Czy nie rozumiecie?’’
Powiedzieli: ,,Spal go i udziel pomocy twoim bogom, jeśli w ogóle chcesz coś zrobić’’.
Powiedzieliśmy: ,,O ogniu, ty stań się źródłem spokoju i bezpieczeństwa dla Abrahama!’’
Oni knuli zły plan przeciw niemu, lecz My uczyniliśmy ich najbardziej przegranymi.(21:68-71)
Bóg zniweczył ich plany i uratował Abrahama(as)
W jaki sposób ogień stał się zimny, nie zostało nam powiedziane. Mógł ugasić go deszcz w odpowiednim czasie lub jakiś deszczowy huragan. Jakiekolwiek to było wydarzenie, Bóg spowodował takie okoliczności, które doprowadziły do oswobodzenia Abrahama(as). Istnieje zawsze element tajemniczości w niebiańskich cudach; a sposób w jaki Abraham(as) został uratowany z ognia był rzeczywiście wielkim cudem. To, że Abraham(as) został wrzucony do ognia jest potwierdzane nie tylko przez Żydów, ale również przez wschodnich chrześcijan(25 drugiego Kanuun czyli 25 Styczeń jest wyróżniony w kalendarzu syryjskim dla upamiętnienia tego wydarzenia (Hyde, De Rel, Vet Pers., str. 73)
Abraham (as) miał siedemdziesiąt pięć lat, kiedy Bóg nakazał mu migrację. Wyruszył z Ur (Mezopotamia) do Harran, a stamtąd do Kanaanu, który Bóg zarządził, aby dać jego potomkom. Ta podróż miała dokładny cel. W celu wykonania planu Bożego oraz życzenia, wszyscy wielcy prorocy i ich zwolennicy, w takim czy innym czasie, musieli wyemigrować ze swoich domów. W ten sam sposób Abraham (niech spoczywa w pokoju) został poproszony o migrację.
Abraham (niech spoczywa w pokoju) wyemigrował z Ur z kilkoma wybranymi członkami, w tym jego bratankiem Lotem. Dotarli do Egiptu. Król był pod wrażeniem Abrahama i ofiarował mu kilka prezentów oraz Królewską Panią imieniem Hagar.
Abraham (niech spoczywa w pokoju) i Sarah nie mieli żadnych dzieci, więc gdy Hagar został przedstawiona Abrahamowi (niech spoczywa w pokoju) przez króla Egiptu, Sarah poślubiła ją Abrahamowi (niech spoczywa w pokoju) tak, aby mogli oni mieć dziecka. Abraham (niech spoczywa w pokoju) miał osiemdziesiąt pięć lat, kiedy ożenił się z Hagar. Wszyscy oni poważnie błagali Boga o sprawiedliwe potomstwo. Biblia wspomina bezdzietny stan Abrahama (as) w następujący sposób:
Potem rzekł Abraham: Przecież nie dałeś mi potomstwa, więc mój domownik będzie dziedzicem moim.
Wówczas doszło go słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim.
Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje. (Księga Rodzaju 15:3-5)
Bóg wysłuchał ich modlitw. Anioł rozmawiał z Hagar i powiedział, mówi Biblia:
Rzekł jeszcze do niej anioł Pański: Oto poczęłaś i urodzisz syna, i nazwiesz go Ismael, bo Pan usłyszał o niedoli twojej.(Księga Rodzaju 16:10,11)
Pierwsze dziecko urodziło się Abrahamowi(as) z Hagar. Biblia mówi:
„Abraham miał osiemdziesiąt sześć lat, gdy Hagar urodziła Izmaela Abrahamowi.” (Księga Rodzaju 16:16).
Obietnice Boga z Sarą i Hagar
Po narodzinach Ismaela, Sarah starszej żonie Abrahama, również Bóg obiecał dziecko. W rzeczywistości wiele obietnic zostało im dane dla ich ich potomstwa. W Księdze Rodzaju, 17:16-20 mamy:
I będę jej błogosławił i dam ci z niej syna. Będę jej błogosławił i stanie się matką narodów, od niej pochodzić będą królowie narodów.
Wtedy Abraham padł na oblicze swoje i roześmiał się, bo pomyślał w sercu swoim: Czyż stuletniemu może urodzić się dziecko? I czyż Sara, dziewięćdziesięcioletnia, może rodzić?
I rzekł Abraham do Boga: Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem!
Na to rzekł Bóg: Nie! Ale żona twoja Sara urodzi ci syna i nazwiesz go imieniem Izaak, a Ja ustanowię przymierze moje z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim.
Co do Ismaela, wysłuchałem cię: Oto pobłogosławię mu i rozplenię go, i rozmnożę go nad miarę. Zrodzi on dwunastu książąt, i uczynię z niego naród wielki.
Abraham (as) osiedla swego jedynego syna w Mekce.
Abraham (niech spoczywa w pokoju) nie zrobił nic, z własnej woli, raczej czynił jak było nakazane przez Boga. Wziął Izmaela i jego matkę Hagar do wyznaczonej ziemi w odludnej Arabii i podczas osiedlania ich tam oferował następującą modlitwę:
,,Panie nasz, umieściłeś część mojego potomstwa w jałowej dolinie nieopodal Twojego Świętego Domu, Panie nasz, aby przestrzegali Modlitwy. Uczyń zatem, aby serca ludzi zwróciły się ku nim oraz daj im owoce, aby byli wdzięczni.
,,Panie nasz, Ty z pewnością wiesz co skrywamy, a co pozwalamy poznać. Nic nie jest ukryte przed Allachem, czy to na ziemi, czy w niebie.’’ (14:38-39)
Izmael był jeszcze dzieckiem kiedy Abraham, w posłuszeństwie dla Boskiego nakazu i dla spełnienia Boskiego planu, przywiódł go i jego matkę Hagar do ponurego i nieurodzajnego terenu, gdzie obecnie mieści się Mekka. W owym czasie nie było tam żadnych oznak życia i brak sposobów pozyskania pożywienia(Bukhari). Lecz Bóg zaplanował tak, iż miejsce to powinno stać się sceną działań ostatniego Boskiego przesłania dla ludzkości. Izmael został wybrany jako maszyna do wprowadzenie w życie tego Boskiego planu.
Modlitwa ta została wykonana w czasie kiedy to ani jedno źdźbło trawy mogło być zobaczone na wiele mil dookoła Mekki. Do tej pory proroctwo to spotkało się ze spełnieniem w fenomenalny sposób, jako że wielki wybór owoców dociera do Mekki o każdej porze roku.
Jest odnotowane w historii, że kiedy Abraham(as) zostawił swoje dziecko i żonę w tej nieurodzajnej ziemi, Hagar biegła za nim i pytała Abrahama, Czy zostawiasz nas tutaj? Nie odpowiedział. Wtedy ona zapytała go ponownie, Czy zostawiasz nas tutaj na rozkaz Boga? Abraham(as) tylko wskazał na niebo. Zrozumiała to i powiedziała, Zatem Bóg nie zmarnuje nas, i wróciła do dziecka. Jaką wierną kobietą była! Ufała Bogu, że On zaopatrzy ją we wszystkie niezbędne rzeczy i ochroni ich. Dziecko rosło w tej atmosferze, w tych warunkach a we właściwym czasie to miejsce stało się miastem.
Abraham(as) poświęca swego syna
Abraham(as) zobaczył sen, że zarzyna swego syna. Kiedy Ismael miał 12 lat, Abraham przyjechał ich odwiedzić i wspomniał o swoim śnie. Święty Koran wspomina całe wydarzenie w następujący sposób:
I modlił się:,, Panie mój, daj mi sprawiedliwego syna”.
Daliśmy mu więc dobrą nowinę o synu cierpliwym.
A kiedy był na tyle dojrzały aby z nim chodzić, on rzekł:,, O mój drogi synu, widziałem we śnie jak składam cię w ofierze. Rozważ zatem to, co o tym sądzisz!’’ Ten odrzekł: ,,O ojcze mój, czyń tak, jak ci się nakazuje. Jeżeli Allach pozwoli, stwierdzisz, że jestem wytrwały w wierze’’.
I kiedy oni obaj podporządkowali się Woli Bożej, a Abraham rzucił go głową na ziemie,
My zawołaliśmy doń: ,, O Abrahamie, Istotnie wypełniłeś ten sen’’ . W ten sposób rzeczywiście nagradzamy tych, którzy czynią dobro. (37: 101-106)
Z kolei Biblia mówi:
I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.(Księga Rodzaju 22:2)
W tym samozaprzeczającym się oświadczeniu , Izaak został wspomniany jako jedyny, podczas gdy rzeczywistość jest taka, że Izaak nie był w żadnym czasie jedynym synem Abrahama. Jedynym synem był Izmael, który był 13 lat starszy niż Izaak. Jest jasnym z Biblii i Świętego Koranu, że wydarzenie to miało miejsce, kiedy syn był w stanie wykonywać trochę pracy wraz ze swym ojcem. To ustala wiek tego dziecka w czasie tego wydarzenia na około 12 lat. A to był Izmael, który był jedynym synem Abrahama(as), a do wieku 12 lat Izaak nawet się jeszcze nie urodził. Jednakże, po tym wydarzeniu Bóg obdarzył Abrahama(as) dobrymi wiadomościami o narodzinach Izaaka. Święty Koran mówi:
I przekazaliśmy mu dobrą nowinę o Izaaku, Proroku, i jednym ze sprawiedliwych.(37:113)
Rok później, kiedy Abraham(as) miał 100 lat, urodził się Izaak. Księga Rodzaju 22:6 mówi nam, że syn ofiarowany jako poświęcenie nie był niemowlęciem. W rzeczywistości dźwigał drewno na całopalenie na swojej głowie, a Księga Rodzaju 22:12 opisuje, że syn ofiarowany jako poświęcenie był jedynym synem. Tutaj nie wspomniano żadnego imienia. W czasie poświęcenia Abraham(as) miał 99 lat, a jedynym synem jakiego miał w owym czasie był Izmael. Wydaje się, że pisarze Biblii, chcąc przywłaszczyć sobie zasługi poświęcenia, celowo zmienili Izmaela na Izaaka oraz Marwah, wzgórze w pobliżu Mekki na Marwah.
Co więcej, w ceremoniach religijnych żydów i chrześcijan nie został znaleziony żaden ślad przypuszczalnego poświęcenia Izaaka przez Abrahama. Muzułmanie, którzy są duchowymi spadkobiercami Izmaela, wspominają z wielkim zaangażowaniem, poprzez ubijanie każdego roku dziesiątego dnia miesiąca księżycowego Dhul-Hiżżah na całym świecie barany i kozły, jego zamierzone poświęcenie. To powszechne poświęcenie przez muzułmanów czworonogów ustanawia, ponad wszelką wątpliwość fakt, że to był Izmael, a nie Izaak, którego Abraham(as) chciał ofiarować jako ofiarę.
W rzeczywistości, nie wymagano od Abrahama(as) wypełnienie jego wizji w dosłownym znaczeniu. Było to tylko praktyczny pokaz jego intencji i gotowości poświęcenie jego syna, który był upragniony przez niego. Wizja ta została już symbolicznie wypełniona poprzez zostawienie Hagar i Izmaela przez Abrahama(as) w dolinie Mekki, ziemi wyludnionej spieczonej i nieurodzajnej. Innym celem nakazu Boskiego danego Abrahamowi(as), najpierw poświęcenia syna, a potem powstrzymania się od tego, było obalenie ofiar z ludzi, najbardziej nieludzkiej praktyki szeroko rozpowszechnionej wśród większości nacji w owym czasie.
Abraham(as) jako Prorok Przynoszący Prawo
Abraham(as) postępował zgodnie z Prawem Noego(as) przez pięćdziesiąt lat. Później, kiedy Bóg wypróbował go poprzez pewne przykazania, które wypełnił, Bóg powiedział:
I przypomnijcie sobie, kiedy Pan wypróbował Abraham przy pomocy pewnych poleceń, które on wypełnił. Pan rzekł: ,,Uczynię cię przywódca ludzi’’. Abraham spytał: ,,A spośród mego potomstwa?’’ Bóg odpowiedział: ,, Moje przymierze nie dotyczy odstępców’’.(2:125)
W wielkiej próbie poświęcenia swego jedynego syna, postępowanie Abrahama(as) udowodniło swoją doskonałość. Czas wymagał nowego prawa, więc Bóg wybrał do tego Abrahama(as). Dom Boga stał się ruiną i wymagał naprawy. Zgodnie z nakazem Boga, Abraham(as) oraz Izmael odbudowali go na starych fundamentach(2:128). Bóg radował się z niego, mówiąc:
I przypomnij sobie, kiedy przypisaliśmy Abrahamowi miejsce Domu i powiedzieliśmy:,, Niczego nie łącz ze Mną i utrzymuj dom Mój w czystości dla tych, którzy dopełniają okrążeń oraz tych, którzy wstają i którzy kłaniają się i padają na twarz w Modlitwie.(22:27)
Abraham(as) obwieszcza Pielgrzymkę(Hadż) dla ludzkości
Bóg ustanowił pielgrzymkę(Hażż) dla ludzkości poprzez Abrahama. Rozkazał mu mówiąc:
,, Głoś ludziom Pielgrzymkę. Przybędą do ciebie pieszo i na wszelkim nędznym wielbłądzie, idąc z każdej odległości, głęboką drogą(2:28)
W ten sposób pielgrzymka jako instytucja rozpoczęła się wraz z Patriarchą Abrahamem(as) i jest kontynuowana bez żadnej przerwy do dziś dnia. Zgromadzenie w Mekce setek tysięcy muzułmanów każdego roku z każdego najodleglejszego kraju daje niezbite świadectwo o spełnieniu tego proroctwa.
Szariat( Prawo) Abrahama(as)
Prawa przedstawione przez Abrahama(as) były zawarte w pismach, ale te nie zostały zachowane jako że były przeznaczone tylko na określony przedział czasu. Jednakże są wspominane jako pisma Abrahama(as) w Świętym Koranie(87:20). Święty Koran mówi nam, że pisma zawierały następująco:
Zaprawdę, ten w istocie będzie dobrze żył, który się oczyszcza
I pamięta o imieniu swego Pana i składa Modlitwy.
Wy jednak wolicie życie tego świata,
Podczas gdy Życie Przyszłe jest lepsze i trwalsze.
Oto, czego rzeczywiście naucza się w poprzednich Pismach,
Pismach Abrahama i Mojżesza. (87:15-20)
Abraham(as) nauczał swój lud prostej formy jedności Boga. Prawa Abrahama(as) pozostały w mocy aż do czasów Mojżesza(as), kiedy to zostało wprowadzone nowe prawo.
Wzrost i upadek potomstwa Abrahama (as)
Abraham(as) był bardzo zatroskany odrodzeniem swojego ludu. Błagał Boga mówiąc:
I przypomnijcie sobie, kiedy Abraham powiedział:,, Panie mój, pokaż mi, jak dajesz życie zmarłym’’. Bóg odpowiedział:,, Czyż nie wierzysz?’’ Abraham odrzekł:,, Tak, lecz proszę o to, by moje serce mogło uspokoić się. Bóg odrzekł:,, Weź cztery ptaki i uczyń, by przywiązały się do ciebie. Potem każdego z nich zanieś na wzgórze. Następnie zawołaj je- przybędą do ciebie w pośpiechu. Wiedzcie, że Allach jest Potężny i Mądry.(2:261)
Jest to wizja Abrahama(as), w której zostało mu pokazane sposób w jaki szkolić jego wyznawców i odnowić ich.
Interpretacja ,,weź cztery ptaki’’ w wizji znaczy, że jego potomkowie powstaną i upadną cztery razy, fenomen, który był obecny dwukrotnie pomiędzy Izraelitami oraz będzie powtórzony dwukrotnie później pomiędzy wyznawcami Świętego Proroka Islamu (saw), który był spadkobiercą Abrahama(as) poprzez Izmaela. Władza żydów, została zgnieciona dwa razy, najpierw przez Nebuchadnezzara a potem przez Tytusa(17:5-8) (Encyklop. Brit. pod ,,żydzi’’). Za każdym razem Bóg podnosił ich po upadku. Druga odnowa została przyniesiona przez Konstantyna, rzymskiego cesarza, który przyjął chrześcijaństwo. Podobnie, moc Islamu została najpierw okrutnie wstrząśnięta kiedy Bagdad poddał się hordom tatarskim, ale wkrótce odzyskał siły po miażdżącym podmuchu. Wnuk Halaku tego, który obrabował Bagdad, przyjął Islam. Drugi upadek przyszedł potem, kiedy nastąpił ogólny i hurtowy upadek muzułmanów zarówno na duchowym jak i politycznym polu( Komentarz do 2:262). Bóg powołał Obiecanego Mesjasza(ra) w dniach ostatnich dla drugiego odrodzenia Islamu, które ma zostać osiągnięte poprzez pokojowe środki.
Obiecane Zwycięstwo
Koran twierdzi:
I napisaliśmy już w Księdze Dawida, po Przypomnieniu, że moi sprawiedliwi słudzy odziedziczą ten kraj.(21:106)
Jest to dekret Boski i nikt nie może odmienić dekretu Boga. W naszej ocenie serca mieszkańców Palestyny zostaną zdobyte jedynie przez prawdziwy Islam, to jest, Ahmadiyya, a ci prawdziwie sprawiedliwi wyznawcy Boga odziedziczą ją. Nie stanie się to jednakże z pomocą armat czy bomb.
Modlitwa Abrahama(as) o Wielkiego Proroka spośród jego potomstwa
Koran mówi:
,, I, Panie nasz, powołaj spośród nich Posłańca – spośród tych, którzy potrafią zrozumieć Twoje Znaki oraz nauczać Księgi i Mądrości oraz którzy mogliby je oczyszczać . Zaprawdę, Tyś jest Potężny, Mądry’’.(2:130)
W powyższym wersecie Abraham(as) modlił się o wielkiego Proroka ze szczególnymi misjami. Zostało to później wypełnione w osobie Mohammeda(saw), potomka Izmaela, któremu ogniste/płomienne prawo ( Księga Powtórzonego Prawa/ Piąta Księga Starego Testamentu 33:2) dla całej ludzkości zostało objawione w formie Koranu.