Muhammad(saw) wspaniały wzór (24)
Kazanie Piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania
Życie Świętego Proroka (saw) – wydarzenia podczas bitwy pod Uhud.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sura al-Fatihah, Jego Świątobliwość, Hazrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie w dalszym ciągu przedstawiał narracje na temat obrażeń odniesionych przez Świętego Proroka (saw) podczas bitwy pod Uhud.
Leczenie ran Świętego Proroka (saw)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że według jednej narracji Prorok (saw) powiedział, że Bóg zsyła swój gniew na lud, który rani twarz Jego proroka. Co więcej, zapisano, że Prorok (saw) modlił się o przebaczenie swojemu ludowi, ponieważ nie posiadał zrozumienia. Dopuszczali się okrucieństwa, ponieważ byli głupi i nie znali nic lepszego. Prorok (saw) modlił się, aby Bóg nie karał ich z tego powodu. Taka była ogromna łaska i dobroć Proroka (saw).
Kalif (aba) zacytował Hazrat Mirza Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„Po dotarciu na przełęcz, z pomocą Hazrat Ali (ra), Święty Prorok (saw) oczyścił swe rany. Z wielkim trudem Abu Ubaidah bin Al-Jarrah (ra) zębami wypchnął dwa pierścienie, które wbiły się głęboko w policzek Świętego Proroka (saw). Przy tym wysiłku złamano również dwa jego własne zęby. W tym czasie rany Proroka (saw) bardzo mocno krwawiły i widząc tę krew, z głębokim smutkiem Prorok (saw) powiedział:
„W jaki sposób może wieść się ludowi, który splamił oblicze swego Proroka jego własną krwią[Proroka], a jedyną jego zbrodnią było, że on wzywa do Boga?”
Następnie Święty Prorok (saw) zamilkł na jakiś czas, a następnie powiedział:
„O mój Allahu! Przebacz mojemu ludowi, bo popełnili ten błąd z niewiedzy i o tym nie wiedzą”.
Przekazuje się, że przy tej okazji został objawiony następujący werset:
„Sprawa kary i przebaczenia jest w rękach Allaha. Nie powinieneś się tym przejmować. Allah przebaczy, komu chce, i ukarze, kogo chce.”
Fatimatuz-Zahra (ra), który wyjechała z Medyny po usłyszeniu strasznych raportów na temat Świętego Proroka (saw). Wkrótce potem dotarła do Uhud. Gdy tylko przybyła, zaczęła przemywać rany Proroka (saw), ale krwawienie nie ustało. Na koniec Hazrat Fatimaha (ra) spalił matę ze słomy i posypała spalony popiół ranę Świętego Proroka (saw). Dopiero wtedy jego krew została zatrzymana. Przy tej okazji inne kobiety również opiekowały się rannymi Towarzyszami. W wyniku tego zdobyły duchową nagrodę.
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (saw), tom 2, s. 341-342)
Dwa anioły zstępują w bitwie
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że istnieją także narracje o zstępujących aniołach i pomagających w bitwie. Zapisano, że widziano dwóch mężczyzn ubranych na biało, stojących obok Świętego Proroka (saw) walczących w bitwie. Tych dwóch mężczyzn nie widziano wcześniej. Odnosiło się to do aniołów Gabriela i Michała.
Według innej narracji Towarzysz oświadczył, że nie wszyscy z otaczających go niewiernych, którzy zginęli w bitwie, zostali zabici przez niego. Raczej miał pomoc kogoś, kogo nigdy wcześniej nie widział. Inny Towarzysz powiedział, że stwierdzenie Allaha i Jego Posłańca (saw) jest prawdą, że aniołowie zstąpią i pomogą im w bitwie.
Kalif (aba) zacytował także Czwartego Kalifa (rta), który podkreślił te wydarzenia. Powiedział, że niektórzy aniołowie nosili czarne turbany, podczas gdy inni nosili czerwone. Kolor czerwony był swego rodzaju zapowiedzią smutku i straty, jaką poniesie ta bitwa. Innymi słowy, obrażenia odniesione przez Proroka (saw) podczas bitwy pod Uhud nie przypominały niczego, czego kiedykolwiek wcześniej doświadczył.
Popisy męstwa Towarzyszy
Hudhur (aba) powiedział, że zdarzały się również przypadki Towarzyszy, którzy walczyli dzielnie i ofiarowali swoje życie, aby pozostać przy Proroku (saw) i chronić go podczas bitwy.
Zapisano, że w dniu Uhud Hazrat Anas bin Nadr (ra) odniósł ponad osiemdziesiąt ran od miecza i strzały. Niewierni okaleczyli jego ciało tak poważnie, że nikt poza jego siostrą nie był w stanie go zidentyfikować po opuszku palca.
Hazrat Anas (ra) powiedział, że wydaje się, że następujący werset Świętego Koranu został objawiony w odniesieniu do niego i innych, którzy złożył podobne poświęcenie:
„Wśród wiernych są ludzie, którzy byli wierni przymierzu, jakie zawarli z Allahem.(…)” (Święty Koran, 33:24)
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hazrat Mirza Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„W tym czasie wybuchła bardzo niebezpieczna wojna i był to czas wielkich prób i udręk dla muzułmanów. Po usłyszeniu wieści o męczeństwie Proroka (saw) wielu Towarzyszy straciło ducha, porzuciło swe zbroje i przeniosło się na jedną stronę pola bitwy. Hazrat 'Umar (ra) również był wśród tych ludzi.
Ci ludzie siedzieli z boku pola bitwy, kiedy przypadkowo przybył Towarzysz imieniem Anas bin Nadr Ansari (ra) i ujrzawszy ich, zaczął pytać: „Co tutaj robicie?” Odpowiedzieli: „Święty Prorok (saw) został zamęczony. Co teraz można zyskać na bitwie?” „To jest właśnie czas bitwy” – odpowiedział Anas (ra) „abyśmy także mogli osiągnąć śmierć, którą zdobył Prorok (saw). A w takiej sytuacji jaka jest przyjemność w życiu po śmierci Proroka (saw)?”
Wtedy stanął przed nim Sa’d bin Mu’adh (ra) i Anas (ra) powiedział: „Sa’d, czuję zapach raju z tej góry”. Następnie Anas (ra) przedostał się przez szeregi wroga i poniósł śmierć męczeńską w bitwie. Po bitwie odkryto, że na jego ciele było ponad osiemdziesiąt ran. Nikt nie był w stanie rozpoznać jego martwego ciała. W końcu siostra zidentyfikowała go po znaku na palcu.
(Życie i charakter pieczęci proroków (saw), tom 2, str. 337)
Kalif (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal opowiadał o tych wydarzeniach.
Apel o modlitwę w intencji aktualnej sytuacji na świecie
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w dzisiejszych czasach powinniśmy pamiętać o Ahmadi w Jemenie w naszych modlitwach. Przeżywają oni obecnie bardzo trudne okoliczności.
Hudhur (aba) nalegał, aby modlić się za świat muzułmański. Niech Allah umożliwi mu ustanowienie jedności i obdarzył go mądrością i zrozumieniem.
Hudhur (aba) polecił modlić się o ogólny stan świata, który stoi na skraju wojny światowej. Niech Allah się zlituje.
Modlitwy pogrzebowe
Kalif (aba) powiedział, że zaocznie odmówi modlitwy pogrzebowe za następujących dwóch zmarłych członków:
Doktor Hafiz Abdul Hamid Kumanga
Dr Hafiz Abdul Hamid Kumanga, który był krajowym wiceprzewodniczącym Wspólnoty w Sierra Leone. Zmarł 13 stycznia po krótkiej chorobie. Zaoferował największy wkład finansowy w program Łasiyyat ze wszystkich Ahmadi w Sierra Leone.
Co więcej, kiedy zwrócono się z apelem o datki na zakup nowego kawałka ziemi na doroczną konwencję w Sierra Leone, przekazał on największą kwotę. Darzył kalifat wielką miłością.
Najbardziej żałował, że pomimo usilnych starań o wizę nie miał okazji spotkać się z kalifem. Pozostawił żonę i dwójkę małych dzieci w wieku czterech i jednego roku.
Niestrudzenie pracował, aby pomóc swoim pacjentom. Pięknym głosem recytował Święty Koran. Był bardzo pokorny i zawsze spotykał się z porównaniem. Regularnie modlił się, pościł i ofiarowywał datki finansowe. Często widział prawdziwe sny.
Pod kierunkiem Jego Świątobliwości (aba) przygotował dziesięcioletni plan edukacyjny. Był bardzo odważny i nie wahał się wskazać, że coś jest nie tak. Jednocześnie zawsze mówił uprzejmie i delikatnie.
Kalif (aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia. Aby podniósł jego pozycję i aby był Obrońcą jego żony i dzieci.
Tahira Nazir Begum
Tahira Nazir Begum znana również jako Tahira Rashiduddin, żona misjonarza Chaudhary’ego Rashiduddina. Jej małżeństwo zostało ogłoszone w obecności Drugiego Kalifa (ra), który poprowadził cichą modlitwę. Miała szczęście, że ujrzała we śnie Obiecanego Mesjasza (as).
Miała silną więź miłości z Bogiem, osobistą więź miłości z kalifatem i starała się zaszczepić ją swoim dzieciom. Stanowczo broniła honoru Wspólnoty i nie mogła znieść, gdy mówiono na jej temat cokolwiek negatywnego.
Często zaprzyjaźniała się z kobietami, które miały silną więź z samym Bogiem. Miała także zaszczyt udać się na pielgrzymkę. Lubiła czytać książki historyczne.
Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah udzielił jej przebaczenia i miłosierdzia oraz umożliwił jej dzieciom kontynuowanie dziedzictwa jej cnót.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.