Znakomici ludzie: Hadhrat Abu Bakr(ra) (26)
Właściwie kierowani Kalifowie – Hadhrat Abu Bakr (ra).
Streszczenie Kazania Piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmada (aba), Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Surah Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że będzie nadal wspominał o ekspedycjach podejmowanych przez muzułmanów przeciwko zbuntowanym apostatom podczas ery Hadhrat Abu Bakra (ra).
Wyprawa do Kindy i Hadhramaut
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że wspominał o wyprawach Hadhrat Muhajira (ra) i Hadhrat Ikrimah (ra) do Kindy i Hadhramauta. Kiedy Hadhrat Muhajir potwierdził swoją pozycję w San’a, napisał list wyszczególniający wszystkie swoje działania do Hadhrat Abu Bakra (ra). Podobnie Mu’adh bin Dżabal i inni gubernatorzy w Jemenie napisali do Hadhrat Abu Bakra (ra) i poprosili o pozwolenie na powrót do Medyny. Hadhrat Abu Bakr (ra) dał im wybór pozostania tam lub powrotu, ale jeśli mieli wrócić, powinni wyznaczyć kogoś na ich miejsce. Wszyscy, którzy napisali, zdecydowali się wrócić do Medyny.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) napisał do Hadhrat Muhajir (ra) mówiąc, że powinien dołączyć do Hadhrat Ikrimah (ra) i że obaj powinni udać się do Hadhramaut. Dał również opcję tym, którzy walczyli z mekkańczykami i Jemeńczykami, że jeśli oni również zechcą wrócić, mogą, jednak powinni dać pierwszeństwo uczestnictwu w dżihadzie.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział w odniesieniu do buntu w Kinda, że kiedy ludzie Kinda przyjęli islam w czasach Proroka (sa) i odebrano od nich Zakat, poinstruowano, że należy podzielić Zakat między Kinda i Hadhramaut. Mieszkańcy Kindy powiedzieli, że nie mają wielbłądów, aby jeździć i poprosili, aby Zakat został im przyniesiony przez tych, którzy jeżdżą na zwierzętach. Prorok (saw) poprosił mieszkańców Hadhramaut, że jeśli jest to możliwe, powinni to zrobić. Po śmierci Proroka (sa), lud Hadhramaut odmówił zrobienia tego, podczas gdy mieszkańcy Kinda pozostali nieugięci w tej sprawie. W rezultacie ich postępowanie zaczęło się wahać, szczególnie w kwestii ofiarowania Zakatu. Ponieważ Ziyad, tamtejszy gubernator, czekał na przybycie Hadhrat Muhajira (ra), nie podjął wobec nich żadnych natychmiastowych działań.
Wysiłki Hadhrat Ziyada (ra) przeciwko zbuntowanym odstępcom
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że dziecko z Kinda przypadkowo podarowało Hadhrat Ziyadowi (ra) wielbłąda swojego brata jako Zakat. Kiedy błąd wyszedł na jaw, zażądano zwrotu wielbłąda, Hadhrat Ziyad (ra) pomyślał, że po prostu robią wymówki i odmówił. Po tym przyszedł człowiek o imieniu Abu Sumaid i poprosił o zwrot wielbłąda. Kiedy Hadhrat Ziyad (ra) nie zgodził się, Abu Sumaid wziął to na siebie i wypuścił wielbłąda. Po tym ludzie Hadhrat Ziyada (ra) zaatakowali Abu Sumaid i jego towarzyszy. Kiedy ci ludzie zostali wreszcie zwolnieni, wrócili do swoich ludzi i zaczęli przygotowywać się do wojny. Ostatecznie Hadhrat Ziyad (ra) walczył z tymi ludźmi i zdecydowanie ich pokonał. Ponieważ niektórzy więźniowie byli przewożeni do Medyny, karawana została zaatakowana, a więźniowie zostali uwolnieni. W rezultacie wielu innych w okolicznych terenach zostało odstępcami.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Ziyad (ra) napisał do Hadhrat Muhajira (ra) prosząc o pomoc, który zabrał jego armię i zaatakował Kindę. Mieszkańcy Kindy uciekli i schronili się w fortecy w Nujair, niedaleko Hadhramaut. Ta twierdza miała trzy wejścia. Hadhrat Ziyad (ra) oblegał jedną, Hadhrat Muhajir (ra) drugą, a ostatecznie Hadhrat Ikrimah (ra) oblegał trzecią. Ash’as, jeden z przywódców ludu Kinda, udał się do Hadhrat Ikrimah (ra) i szukał schronienia pod warunkiem, że otworzą jedne z drzwi do twierdzy. Następnie, gdy jedne z drzwi zostały otwarte, weszli muzułmanie i około 700 osób z Kinda zostało zabitych, a 1000 innych zostało uwięzionych. Tak się złożyło, że Ash’a zapomniał umieścić swoje imię w umowie z muzułmanami. Dlatego zamiast wybaczać mu, został wysłany do Hadhrat Abu Bakra (ra), aby sam mógł podjąć decyzję w jego sprawie.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abu Bakr (ra) skarcił Ash’as za jego czyny. Hadhrat Abu Bakr (ra) powiedział, że był skłonny skazać go na śmierć, jednak Ash’a poprosił o wybaczenie i uwolnienie, mówiąc, że będzie pobożnym muzułmaninem. W rezultacie Hadhrat Abu Bakr (ra) wypuścił go, mówiąc, że spodziewa się usłyszeć o nim tylko dobre rzeczy. Odnotowano, że po uwolnieniu pozostał w Medynie, a nawet brał udział w kolejnych bitwach jako członek armii muzułmańskiej.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że były to ostatnie bitwy przeciwko zbuntowanym odstępcom, w wyniku których powszechny bunt został wykorzeniony i wszystkie plemiona wróciły pod islamskie rządy. Hadhrat Abu Bakr (ra) napisał do gubernatorów różnych obszarów, doradzając, aby do swoich rządów włączali tylko takich ludzi, którzy nie zostali splamieni apostazją i buntem.
Dżihad z powodu brutalnych rebeliantów, a nie fałszywych pretendentów do proroctwa
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Mirza Bashiruddina Mahmuda Ahmad (ra), który wyjaśnił, że fałszywe twierdzenia o proroctwie nie były powodem, dla którego te bitwy miały miejsce. W rzeczywistości ci, którzy fałszywie twierdzili, że są prorokami i ich wyznawcy, zbuntowali się przeciwko rządowi i zaczęli tworzyć własne zasady. Co więcej, ludzie odmówili ofiarowania Zakatu i zaatakowali również Medynę. Zdarzały się różne incydenty, takie jak Hadhrat Habib (ra), który odmówił wyrzeczenia się wiary w Proroka (sa) i zaakceptował Musailmah, w wyniku czego Musailmah powoli okaleczał jego ciało aż do męczeństwa. Takie zdarzenia jasno pokazują, że te bitwy nie zostały podjęte z powodu odmowy posłuszeństwa Prorokowi (saw) i fałszywego twierdzenia o proroctwie, a raczej miały miejsce, ponieważ przyjęto nowe prawa, ignorując ustanowiony szariat, i otwarcie buntowano się przeciwko rządowi, jednocześnie ustanawiając własne na swoich obszarach.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że gdy bunt został wykorzeniony, Hadhrat Abu Bakr (ra) nie spoczął na laurach, był raczej świadomy, że dalsze bunty mogą powstać również na obcych ziemiach oraz aby chronić islam przed siłami Rzymian i Imperium Perskim. Stąd Jego Świątobliwość (aba) wspomniał o kilku ekspedycjach, które miały miejsce w celu zapewnienia bezpieczeństwa islamowi i muzułmanom.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że szczegóły tych wypraw i bitew będą dalej omawiane w przyszłych kazaniach.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.