Znakomici ludzie -Sahaba
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sury al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że jak wspomniał w poprzednim kazaniu, były pewne aspekty życia niektórych Towarzyszy, o których jeszcze nie wspomniano. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że dzisiaj najpierw przedstawi życie Hadhrat Abdullaha bin Jahsha (ra).
Hadhrat Abdullah bin Jahsh (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Abdullah bin Jahsh (ra) pochodził z plemienia Banu Asad. Był średniego wzrostu i miał gęste włosy. Pewnego razu został wyznaczony na przywódcę ekspedycji, a Prorok (saw) wskazał, mówiąc o nim, wyrażając, że Abdullah bin Jahsh (ra) był wyrozumiały, zdeterminowany i nieustraszony. Zapisano, że Abdullah bin Jahsh (ra) był pierwszym, który poniósł islamską flagę, a po raz pierwszy w islamie zdobyto łupy podczas wyprawy, którą prowadził.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że muzułmanie w Medynie obawiali się niespodziewanego ataku Quraisz. Prorok (saw) dostrzegł ten strach i zdecydował, że powinien istnieć sposób na dokładniejsze poznanie ruchów Quraisz. Dlatego stworzył grupę składającą się z 8 osób, a ta była pod przywództwem Hadhrat Abdullah bin Jahsh (ra). Aby zapewnić bezpieczeństwo, Prorok (saw) nawet nie powiedział tej grupie, dokąd są wysyłani. Zamiast tego dał Hadhrat Abdullahowi bin Jahsh (ra) list z instrukcjami i powiedział mu, aby go otworzył po dwóch dniach podróży. Po otwarciu listu przeczytał, że Prorok (saw) polecił udać się do Nakhlah, które znajdowało się między Mekką a Ta’if. Prorok (saw) napisał również, że gdy ktoś dowie się o tej misji, jeśli będzie chciał wrócić, powinien mieć pozwolenie, jednak każdy pozostał zdeterminowany. To właśnie podczas tej wyprawy ta grupa napotkała karawanę z Mekki, w której jeden mekkańczyk został zabity, a dwóch zostało schwytanych.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrat Mirza Bashir Ahmada (ra), który napisał:
„Przy tej okazji pan Margolius pisze, że Muhammad (saw) celowo wysłał tę kompanię w Świętym Miesiącu, ponieważ w tym miesiącu Quraisz naturalnie byliby nieostrożni, a muzułmanie znaleźliby łatwą i wyraźną okazję do napadu na ich karawanę. Jednak każdy rozsądny człowiek może zrozumieć, że niewielka grupa tego rodzaju nie mogła zostać wysłana w tak odległy region, aby splądrować karawanę, zwłaszcza gdy kwatera główna wroga znajdowała się tak blisko. Co więcej, historia kategorycznie stwierdza, że ta partia została wysłana jedynie w celu uzyskania informacji wywiadowczych. Co więcej, kiedy Prorok (saw) dowiedział się, że Towarzysze zaatakowali karawanę, był bardzo niezadowolony. W związku z tym jest powiedziane, że kiedy stanęli przed Prorokiem (saw) i poinformowali go o całej relacji, Prorok (sa) był bardzo niezadowolony…”
Jego Świątobliwość (aba) dalej zacytował Hadhrata Mirza Bashira Ahmada (ra), który napisał:
„Z drugiej strony, Quraisz również podnieśli ogromny krzyk, że muzułmanie naruszyli świętość Świętego Miesiąca. Ponieważ osoba, która została zabita, 'Amr bin Al-Hadrami, była wodzem, a także sprzymierzeńcem 'Utbah bin Rabi’ah, wodza Mekki, zdarzenie to bardzo rozwścieczyło ogień furii Quraisz. Zaczęli przygotowywać się do ataku na Medynę z jeszcze większą gorliwością i wrzawą. Dlatego bitwa pod Badr, o której należy wspomnieć wcześniej, była przede wszystkim wynikiem tych właśnie przygotowań i zaciekłej wrogości. Dlatego w związku z tym zdarzeniem doszło do szemrania zarówno wśród muzułmanów, jak i niewiernych, aż w końcu został objawiony następujący werset Koranu, który zapewnił muzułmanom ulgę:
,,Pytają cię o prowadzenie walki w Świętym Miesiącu. Powiedz: ,, Prowadzenie walki w tym miesiącu to rzecz ohydna, lecz przecież wstrzymywanie ludzi od wejścia na drogę Allaha, niewdzięczność wobec Niego, nie dopuszczanie ludzi do Świętego Meczetu oraz wyrzucanie ludzi z niego to rzeczy bardziej ohydne w oczach Allaha.Prześladowanie zaś jest gorsze niż zabijanie. Oni przecież nie przestaną z wami walczyć, dopóki nie odwiodą was od waszej Wiary (…). (2:218)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że miecz Hadhrata Abdullaha bin Jaszsza (ra) złamał się w dniu Uhud. To wtedy Prorok (saw) obdarzył go gałązką drzewa daktylowego zwanego Urjoon, która stała się jego mieczem. Od tego dnia stał się znany pod tytułem Urjoon. Hadhrat Abdullah bin Jahsh (ra) również poniósł śmierć męczeńską podczas bitwy pod Uhud. Był żonaty z Hadhrat Zainab bint Khuzaimah. Później po jego męczeńskiej śmierci, kiedy została wdową, poślubiła Proroka (saw).
Hadhrat Salih Shukran (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczyła Hadhrata Saliha Shukrana (ra). Według niektórych jest zapisane, że Prorok (saw) otrzymał go w spadku po swoim ojcu. Następnie, po bitwie pod Badr, Prorok (saw) uwolnił go.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po śmierci Proroka (sa) Hadhrat Salih (ra) miał zaszczyt być wśród tych, którzy obmyli błogosławione ciało Proroka (sa).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w czasach jego kalifatu, Hadhrat Umar (ra) wysłał syna Hadhrata Shukrana (ra), Abdura Rahmana bin Shukrana (ra) do Hadhrat Abu Musa Ash’ari (ra) i napisał do niego, że wysyłał do niego syna Hadhrata Saliha Shukrana (ra), aby traktował go zgodnie z rangą jego ojca w oczach Proroka (saw).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Salih Shukran (ra) opowiedział hadis, że pewnego razu zobaczył Świętego Proroka (sa) na wierzchowcu w drodze do Khaibaru i widział go modlącego się. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że dotyczy to kwestii, czy można modlić się podczas podróży lub w środku transportu.
Hadhrat Malik bin Dukhshum (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następnym Towarzyszem, o którym wspomniał, jest Hadhrat Malik bin Dukhshum (ra). W odniesieniu do jeńców z bitwy pod Badr jest zapisane, że Hadhrat Malik bin Dukhshum (ra) był wśród grupy Towarzyszy, którzy udali się do Proroka (saw) i powiedzieli, że obiecał on, iż ktokolwiek zabije pewną liczbę ludzie w bitwie dostanie określoną kwotę, a kto wziął taką a taką liczbę jako jeńców, dostanie określoną kwotę. Jednak 70 osób zostało zabitych, a 70 uwięzionych, a łupów nie wystarczyło, aby wszyscy otrzymali równy udział. Po tym, następujący werset Koranu został objawiony Prorokowi (saw):
„Pytają cię w sprawie zdobyczy. Powiedz: ,, Zdobycze wojenne są dla Allaha i Posłańca.’’ (8:2)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że podczas bitwy pod Uhud, kiedy rozeszły się fałszywe pogłoski o Proroku (sa), Hadhrat Malik bin Dukshum (ra) przechodził obok rannych Towarzyszy, pytając ich, czy słyszeli o męczeństwie Świętego Prorok (sa). Odpowiedzieli mu, mówiąc, że nawet gdyby to była prawda, Bóg wciąż żyje i powinien dalej walczyć.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że pewnego razu niektórzy ludzie powiedzieli Prorokowi (saw), że wierzą, że Hadhrat Malik bin Dukshum (ra) chroni hipokrytów. Prorok (saw) zapytał: „Czy on się nie modli?” Odpowiedzieli, że tak, ale w jego modlitwach nie było nic dobrego. Prorok (saw) dwukrotnie powiedział, że zabroniono mu zabijania każdego, kto odmawia Salat [modlitwę]. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że powinno to służyć jako lekcja dla dzisiejszych muzułmanów.
Hadhrat Ukashah bin Mihsan (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczyła Hadhrat Ukashah bin Mihsan (ra). Poniósł śmierć męczeńską w czasach Hadhrat Abu Bakra (ra) w 12 AH. Jego Świątobliwość (aba) zacytował Imama Sha’bi, który powiedział, że chociaż Ukashah (ra) był przeznaczony do nieba, chodził po tej ziemi z pokorą.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Ukashah (ra) był jednym z tych, którzy towarzyszyli Hadhrat Abdullahowi bin Jahsh (ra) w jego wyprawie. Zapisano również, że podczas bitwy pod Badr Prorok (saw ) strzelał strzałami ze swojego łuku, jednak ten się złamał, a Hadhrat Ukaszah (ra) był tym, który pomógł mu go naprawić.
Hadhrat Kharijah bin Zaid (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczyła Hadhrat Kharijah bin Zaid (ra). Zapisano, że Hadhrat Mu’adh bin Jabal (ra), Hadhrat Sa’d bin Mu’adh (ra) i Hadhrat Kharijah bin Zaid (ra) zapytali kilku żydowskich kapłanów o pewne aspekty Tory, jednak odmówili odpowiedzi. To właśnie przy tej okazji Prorokowi (saw) objawiono następujący werset Koranu:
,,Ci, którzy ukrywają to, co My zesłaliśmy w formie Znaków i przewodnictwa po tym, jak przedstawiliśmy to ludziom wyraźnie w Księdze, oni właśnie będą wyklęci przez Allaha. Tak samo przeklinają ich ci, którzy mają prawo przeklinać.’’(2:160)
Hadhrat Ziyad bin Labid (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczyła Hadhrata Ziyada bin Labida (ra). Zapisano, że pewnego razu osoba z Doliny Aqiq udała się do Proroka (saw) i poprosiła o wysłanie wzywającego do wiary do jego ludu. Na tę prośbę Prorok (saw) wysłał Hadhrata Ziyada bin Labida (ra).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Ziyad (ra) zmarł na początku rządów Mu’awiyah.
Hadhrat Khalid bin Bukair (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczyła Hadhrata Khalida bin Bukaira (ra). Zapisano, że Hadhrat Khalid (ra) i jego trzej bracia brali udział w bitwie pod Badr i wszyscy czterej bracia również brali udział w migracji do Medyny.
Hadhrat Ammar bin Yasir (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następnie wymieni Hadhrata Ammara bin Yasira (ra). Zapisano, że pewnego razu Prorok (saw) przechodził obok Hadhrata Ammara (ra) i zastał go płaczącego. Powiedział, że przeciwnicy strasznie go bili, aż powiedział coś przeciwko Prorokowi (saw). Prorok (saw) zapytał, co tak naprawdę jest w jego sercu. Hadhrat Ammar (ra) odpowiedział, że w swoim sercu ma niezachwianą wiarę. Prorok (saw) powiedział, że jeśli tak jest, Allah wybaczy mu to, co wypowiedział ustami.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że podczas bitwy pod Siffin walki były zaciekłe, a Mu’awiyah powiedział, że jedynym sposobem osłabienia siły przeciwnej strony jest męczeńska śmierć Ammara bin Yasira (ra). Ostatecznie Hadhrat Ammar (ra) zginął śmiercią męczeńską w bitwie pod Siffin. Zapisano, że kiedy Hadhrat Ali (ra) dowiedział się o męczeństwie Hadhrata Ammara (ra), powiedział, że każdy, kto nie uważa tego męczeństwa za znaczące i nie był tym zasmucony, nie był naprawdę prowadzony.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że będzie nadal wspominał o wydarzeniach Towarzyszy w przyszłych kazaniach.
Tragiczny wypadek w Burkina Faso
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że nadeszły bardzo smutne wieści z Burkina Faso, gdzie dwa dni temu zginęło dziewięciu Ahmadi. Był to rzeczywiście bardzo poważny incydent. Zostali zamęczeni w najbardziej brutalny sposób. Ich wiara została wystawiona na próbę, ale pozostali niezłomni. Nie chodziło o to, że padli ofiarą otwartego ognia, raczej każdy z nich został powołany indywidualnie i jeden po drugim umęczony śmiercią męczeńską. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah Wszechmogący zmiłował się nad nimi i podniósł ich pozycje. Jego Świątobliwość (aba) wezwał wszystkich do kontynuowania modlitwy w intencji tego obszaru. Terroryści zagrozili, że jeśli meczet zostanie ponownie otwarty, wrócą i przeprowadzą atak. Niech Allah Wszechmogący chroni tamtejszych Ahmadi przed nimi. Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w przyszłym tygodniu poda więcej szczegółów.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.