Miłość i cześć dla Koranu - Stowarzyszenie Muzułmańskie Ahmadiyya
W imię Allaha Miłosiernego Litościwego
Nie ma nikogo godnego czci oprócz Allaha i Muhammad jest Jego Posłańcem
Muzułmanie którzy wierzą w Mesjasza,
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad Qadiani (as)
Powiązane treści

Miłość i cześć dla Koranu

Khalifatul Masih V, Piąty Następca Obiecanego Mesjasza

Jak nauczać Koran?

Niedawno pokazano Hadhrat Khalifatul Masihowi krótki film, w którym Maulałi z Afryki naucza dorosłych Koranu i bije ich bezlitośnie za drobne błędy. Ktoś, kogo językiem ojczystym nie jest język arabski i kto jest starszy niż 17-ście czy 18-ście lat, a może i starszym, nie może wymówić każdej litery tak dokładnie jak osoba, która została przeszkolona w recytacji Koranu (tzw. qari). To właśnie z powodu takich postaw ludzie unikają czytania Koranu i wielu muzułmanów, niebędących Arabami, nie wie jak go odczytać.

Koranu powinno się oczywiście nauczać tak, aby wspierać miłość i chęć do jego czytania. Ostatnio Hadhrat Khalifatul Masih odwiedziła Japonka, która mieszka w Wielkiej Brytanii i która jakiś czas temu podjęła bai’at. Powiedziała, że ​​za łaską Boga, po trzech latach ukończyła pierwsze czytanie Koranu i że pragnęłaby przeczytać go dla Hadhrat Khalifatul Masiha. W bardzo poruszający sposób przeczytała Ayatul Kursi. Zaiste, najważniejsza jest miłość do Koranu i czytanie go w poruszający sposób. Nie jest tutaj celem wydawanie gardłowych dźwięków, na pozór, niczym qari. Bóg nakazuje, aby czytać Koran powoli, z namysłem i z najlepszą wymową, do jakiej jesteśmy zdolni. Nie jest łatwo artykułować Koran tak jak robią to Arabowie. Niektóre arabskie litery nie mogą być wymawiane przez osoby niebędące Arabami z taką samą precyzją, chyba, że ludzie ci byli wychowani się wśród Arabów. Zaiste, ta Japonka nie mogła precyzyjnie wymówić niektórych liter. Słuchając jej odnosiło się wrażenie, że dla dużej liczby, jeśli nie dla wszystkich Japończyków, artykułowanie niektórych arabskie liter musi być bardzo trudne. Najważniejszą rzeczą jest miłość do Słowa Bożego. Hadhrat Bilal (ra), choć nie mógł wymówić niektórych arabskich liter, pałał przeogromną miłością do Boga i Jego Posłańca (saw).

Ludzie z innych religii przyłączają się do Dżama’at i duża liczba muzułmanów, nie wie jak czytać Koran. Wielu naszych misjonarzy staje w obliczu tego faktu w Afryce. Nauczyciele Koranu powinni nauczać go w taki sposób, który zakorzeniłby miłość i chęć do uczenia się go. Niechaj Bóg wynagrodzi tej pakistańskiej kobiecie, która nie tylko nauczyła tą Japonkę jak czytać Koran, ale także zakorzeniała w niej miłość do niego! Głównym celem nie jest recytowanie Koranu jak qari. Oczywiście ważne jest, aby ulepszać swoją recytację, ale nie powinno się zaprzestać czytania Koranu tylko dlatego, że nie można wymówić jakiś liter. Co powinniśmy zrobić, to próbować, aby nasza wymowa była jak najbardziej zbliżona do oryginału i dalej dążyć do doskonałości.

Problemy z wymową

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że nie jest poprawne, aby próbować wymawiać każde słowo Koranu tak jak robi to qari, ponieważ Bóg nie dał nam możliwości, aby to zrobić. Powiedział, że ojcu jego zmarłej żony, Umme Tahir, bardzo zależało na nauczaniu Koranu i w tym celu zatrudnił nauczycieli dla swoich dzieci. Ci nauczyciele byli bardzo srodzy i gdy dzieci popełniły jakiś błąd otrzymywały bolesną karę. Wkładali gałązki pomiędzy palce dzieci i wywierali na nie presję.

Jak zrelacjonowane było to w ostatnim kazaniu pewnego razu na spotkanie z Obiecanym Mesjaszem (as) przyszedł Arab (as) i słysząc jak Obiecany Mesjasz (as) wymawia arabską literę z pendżabskim akcentem, Arab ten powiedział, że jak może być Obiecanym Mesjaszem (wybacz Boże), kiedy nie potrafi nawet wymówić litery. Był to doprawdy bezczelny Arab. Każdy kraj ma swój własny akcent.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że ludzie z Indii wymawiają arabską literę ض na dwa sposoby, podczas gdy jej wymowa jest inna. Jeśli Arabowie sami mówią, że tylko oni mogą wymówić literę ض, to, po co krytykować innych?

Arabscy Ahmadi powinni mieć to na uwadze. Zdecydowana większość z nich to rozumie, ale niektórzy ludzie mają skłonności do bycia dumnymi. Pewna pakistańska kobieta, będąca żoną Araba, recytuje z gardłowym dźwiękiem i myśli, że ma poprawną wymowę, podczas gdy tak nie jest. Jeśli zachowałaby to ona sama dla siebie to Hadhrat Khalifatul Masih nie wspominałby o tym, ale doszły go słuchy, że kobieta ta, w obecności innych, kpi z Pakistańczyków, mówi, że nie wiedzą jak czytać Koran i nie są w stanie prawidłowo wymawiać arabskiego. Następuje to po tym jak Arabowie ośmieszają Pakistańczyków. Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że nie ma na myśli tego, że wszyscy Arabowie robią sobie kpiny. Być może czyni tak rodzina, w której wyszła ona za mąż. Islam ma zdobyć serca wszystkich grup etnicznych i zapoznać je ze Słowem Bożym; zaiste zakorzenić w sercach miłość do niego. Jednak ludzie czytają Słowo Boże z własnymi akcentami i ze względu na miłość do Koranu, każdy próbuje odczytać go w jak najlepszy sposób. Doprawdy, należy zwrócić uwagę, aby Koran czytany był starannie i poprawnie, a ci, którzy znają poprawną wymowę, powinni pomagać innym, a nie się z nich wyśmiewać.

Liczą się uczynki

Hadhrat Musleh Maud (ra) zrelacjonował popularną opowieść o bardzo tchórzliwym człowieku, który zakładał, że jest bardzo odważny. Człowiek ten podszedł do tatuażysty i poprosił go o wytatuowanie lwa. W dawnych czasach dzielni mężczyźni lubili mieć ozdobne tatuaże w celu pokazania swej odwagi. Tatuażysta przygotował się do pracy i kiedy przekuł igłą skórę, tchórz zapytał go, co zamierza zrobić w pierwszej kolejności. Tatuażysta powiedział, że ogon lwa. Mężczyzna powiedział, że lew może być lwem również bez ogona. Tatuażysta odpowiedział, że tak, więc mężczyzna poprosił go, aby nie tatuował ogona. Tatuażysta ponownie przygotował igłę, a mężczyzna znowu zapytał, co będzie tatuowane tym razem. Tatuażysta powiedział, że zacznie od prawej przedniej nogi. Mężczyzna powiedział, że lew nadal może być lew bez prawej przedniej nogi, tatuażysta odparł, że tak. Człowiek ten podjął podobną decyzję w związku z pozostałymi kończynami i w końcu tatuażysta zatrzymał się i powiedział, że nie pozostało nic, co mógłby tatuować. Stan islamu jest podobny. Uczeni przywódcy muzułmańscy wznoszą slogany, ale w praktyce nic nie robią. Oni też nawołują ludzi do porzucenia wszystkiego. Praktyka ta nie ma nic wspólnego z islamem.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że jego dziadek mawiał, że jako dziecko był bardzo zuchwały. Zwykł wspominać, że w sezonie, kiedy rodzice i rodzeństwo Hadhrat Musleh Mauda (ra) siadali razem do stołu, aby jeść mango, to on odkładał słodkie owoce na bok pod pretekstem, że są kwaśne. Gdy wszystkie owoce były zjedzone Hadhrat Musleh Maud (ra) mówił, że ponieważ jest nadal głodny, zje również te „kwaśne” mango. Pewnego razu jego starszy brat powiedział, że też jest jeszcze głodny i również postanowił zjeść „kwaśne” mango i wtedy to okazało się, że owoce te są w rzeczywistości słodkie. Taka jest również sytuacja muzułmańskich liderów, którzy chcą narzucić szariat, ale nie wiedzą nic o islamie. Zwodniczo odkładają na bok rzeczy dla siebie. Podczas gdy wspomnienia dziadka Hadhrat Musleh Mauda (ra) dotyczą dzieciństwa, to ci przywódcy postępują źle świadomie. I okradają islam dla przysłużenia się swoim interesom, co jest wielką tragedią dla islamu, i to z powodu tych religijnych przywódców religijnych powstają pewne grupy i organizacje, które dopuszczają się barbarzyństwa.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że jeśli zakorzenimy w sobie prawość i pobożność, nabędziemy nawyk do modlitwy i pamiętaniu o Bogu oraz do wypowiadania Duruud i oferowania Tahażżud, to Bóg na pewno pobłogosławi nas prawdziwymi snami oraz wizjami i będzie do nas mówić. Dodał, że żywym cudem jest ten, którego człowiek doświadcza na poziomie osobistym. Nie ulega wątpliwości, że Hadhrat Ibrahim, Hadhrat Musa i Hadhrat Isa (as) pokazali wiele cudów, ale tylko ten cud jest wielki dla danej osoby, którego doświadcza ona na poziomie osobistym.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Abdul Latif Hadhrat Sahibzada Shaheed zaakceptował Ahmadiyyat, a następnie wrócił z Qadian do ojczystego Kabulu. Gubernator Kabulu powiedział mu, aby się nawrócił. Sahibzada Sahib powiedział mu, że zanim opuścił Qadian miał sen, w którym widział siebie zakutego w kajdanki. Jak mógłby zmienić swoje stanowisko po tym jak Bóg powiedział mu, że będzie on zakuty na sposób Boga! To głębokie przekonanie wynikało z faktu, że doświadczył tego na poziomie osobistym, we śnie.

Hadhrat Sufi Ahmad Jan Sahib był bardzo pobożnym człowiekiem. Maharadża Jammu poprosił go, aby odwiedził Jammu, aby modlić się za niego, ale Hadhrat Sufi Ahmad Jan Sahib odpowiedział, jeśli maharadża chciał, aby modlić się za niego to powinien przybyć i odwiedzić Sufi Sahiba. Sufi Sahib był głęboko oddany Hadhrat Mirza Ghulam Ahmadowi (as). Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że wiemy, że gdy Barahin e Ahmadiyya zostało opublikowane, Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) miał setki tysięcy wyznawców. Sufi Sahib był jednym z nich, ale zmarł, zanim Obiecany Mesjasz (as) uczynił swe twierdzenie. Sufi Sahib był łaliAllah (przyjaciel Boga/osoba świętobliwa) i mógł przewidzieć, że Hadhrat Mirza Ghulam Ahmada (as) będzie Mesjaszem, dlatego przed swym odejściem poradzi swojej rodzinie, aby zaakceptowali Hadhrat Mirza Ghulam Ahmada, kiedy ogłosi on swoje twierdzenie. Inni wyznawcy, którzy choć nie mieli intuicji Sufi sahiba mawiali, że tylko sam Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as) może uratować islam. Jednak, kiedy Obiecany Mesjasz (as) uczynił swoje twierdzenie to wszyscy prominentni ludzie odrzucili go i powiedzieli, że to, co wydawało im się być złotem okazała się być miedzią. Tak jak kiedyś miał setki tysięcy wyznawców, to tylko czterdziestu pojawiło się na jego pierwszej sesji bai`at. Maulałi Sanaullah (który później stał się przeciwnikiem) napisał, że po tym jak opublikowane zostało Baharin e Ahmadiyya poszedł do Qadian, aby spotkać Obiecanego Mesjasza (as), a Muhammad Hussain Batalwi (który także stał się przeciwnikiem) napisał, że nikt nie służył islamowi w ciągu ostatnich 1300 lat tak bardzo jak zrobił to Obiecany Mesjasz (as)!

Nawet w dzisiejszych czasach tak zwane islamskie kanały głoszą, że zaiste służył islamowi dobrze, ale później, Boże wybacz, został skorumpowany. Ci ludzie są zaślepieni i nie rozumieją. Zamiast szukać Bożego wsparcia na poziomie praktycznym, topią się we własnej ciemności.

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że czuł, że dom w Ludhiana, gdzie miał miejsce pierwszy bai`at, był miejscem o wielkim znaczeniu i Obiecany Mesjasz (as) specyficznie o nim wspomniał. Gdy Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) poprosił Obiecanego Mesjasza (as) o przyjęcie jego bai`at, ten wybrał  jako lokalizację, Ludhiana. Hadhrat Sufi Jan Sahib, któremu Bóg dał zdolność rozpoznania Obiecanego Mesjasza (as) również opowiedział się za Ludhiana, a jego córka była żoną Hadhrat Khalifatula Masiha I (ra). Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że pragnął, aby temu miejscu nadane zostało znaczenie oraz aby wypisanie tam zostały nazwiska wszystkich tych czterdziestu osób, które podjęły bai`at w tej lokalizacji.

Hadhrat Khalifatul Masih powiedział, że, za łaską Boga, Dżama’at jest już teraz właścicielem tej nieruchomości i choć Hudhur nie miał pod ręką danych liczbowych to czynione są wysiłki, aby uczynić z niej miejsce pamięci, tak jak pragnął tego Hadhrat Musleh Maud (ra). Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że Prorok (saw), miał sen, w którym pokazana mu była kiść winogron z raju i powiedziane mu było, że była ona dla Abu Jahl. Interpretacja tego snu jest taka, że synowi Abu Jahla, Ikrima, zostanie przyznany Raj.

Podczas jednej z bitw wczesnego islamu, chrześcijanie mieli przewagę i wielu towarzyszy ginęło męczeńską śmiercią. Ikrima nie mógł tego znieść. Poprosił  o pozwolenie i dołączył do walki. Jego atak był tak silny, że spowodował chaos wśród wroga. Jednakże Ikrima również poniósł poważne obrażenia. Kiedy osoba, która podawała rannym wodę przyszła do niego, Ikrima zobaczywszy rannego Hadhrat Sohail szukającego wody, wysłał tą osobę do Hadhrat Sohail. Kiedy osoba podająca wodę podeszła do niego, Sohail poprosił, aby poszła ona najpierw do Hadhrat Harris bin Hisham. Kiedy osoba ta dotarła do Hadhrat Harris bin Hisham, ten zmarł. Gdy doszła ona do Hadhrat Sohail on również już nie żył. W końcu powróciła ona do Ikrima, który także odszedł. Takie było spełnienie snu/proroctwa Proroka (saw).

Proroctwa Musleh Maud

Odnosząc się do proroctwa Obiecanego Mesjasza (as) o „Musleh Maud”, Hadhrat Musleh Maud powiedział, że w czasie uczynienia tego proroctwa, nawet ludzie z Qadian nie znali jego błogosławionego ojca. Myśleli, że jego dziadek miał tylko jednego syna, jego wujka. Tak więc, nieznany człowiek, jakim był Hadhrat Mirza Ghulam Ahmad (as), uczynił proroctwo, że będzie miał syna, którego sława sięgnie po krańce ziemi i poprzez niego wieść rozniesie się po całym świecie! Przepowiednia mówiła również, że uczyni on cztery z trzech, co oznaczało również, że narodziny Hadhrat Musleh Mauda miały odbyć się w czwartym roku przepowiedni. Zaiste, urodził się w styczniu 1889 roku, a w marcu 1889 roku Obiecany Mesjasz (as) przyjął pierwsze bai’at swoich wyznawców. Proroctwo to jest bardzo popularne w naszym Dżama’at jak i również poza nim. Ludzie zwykli pytać, kto będzie tym synem! Proroctwo to przedstawiało imiona Mahmood i Bashir, tak więc Hadhrat Musleh Maud został nazwany Mirza Bashir ud Din Mahmood Ahmad. Hadhrat Musleh Maud (ra) udał się do Ludhiana, aby oświadczyć, że rzeczywiście był on Obiecanym Reformatorem. Ludhiana było miejscem, w którym miał miejsce pierwszy bai`at. Było to również miejsce, w którym Hadhrat Khalifatula Masih I (ra) wszedł w związek małżeński z córką Hadhrat Sufi Jan Sahiba i gdzie na świat przyszedł, wymieniony w proroctwie Musleh Maud, syn żony Obiecanego Mesjasza (as), który mieszkał w Ludhiana.

Powiedział, że przypominał sobie, kiedy w wieku dwóch lat mieszkał przez krótki czas w Ludhiana i ich dom był bezpośrednio obok prostej drogi. Pamiętał tylko jeden incydent, kiedy był poza domem i jakieś dziecko rzuciło na niego martwą jaszczurkę. To go przeraziło i pobiegł do domu płacząc. Zaprawdę, Ludhiana jest miejscem o wielkim znaczeniu. Z reguły rzeczy, które pochodzą od Boga spotkają się ze sprzeciwem ludzi. Po tym proroctwie, w innych miejscach, odbywały się konwencje, ale nie było chętnych do sprzeciwu. Jednak, kiedy Hadhrat Musleh Maud przyszedł do Ludhiana i ogłosił, że jest Musleh Maud oraz że proroctwo zostało spełnione, doświadczył, on od ludzi w mieście, wrogiej reakcji. W tym też proroctwo o Obiecanym Mesjaszu (as) spełniło się w całej swej okazałości.

Przykłady towarzyszy

Hadhrat Mian Abdullah Sahib Sanori pałał żarliwą miłością i oddaniem do Obiecanego Mesjasza (as). Gdy przybył do Qadian, Obiecany Mesjasz (as) wyznaczył mu zadania. Kiedy jego urlop skończył się poprosił on Obiecanego Mesjasza (as) o zgodę na powrót do domu. Obiecany Mesjasz (as) poprosił Sanori Sahib, aby ten został. Sanori Sahib napisał do swojego pracodawcy o przedłużenie urlopu, ale jego wniosek nie został uwzględniony.  W odpowiedzi Sanori Sahib napisał, że nie może powrócić i skutkiem tego został zwolniony z pracy. Sanori Sahib został tak długo jak poprosił go o to Obiecany Mesjasz (as). Po powrocie do domu, okazało się, że urzędnik, który go zwolnił, nie był upoważniony do zrobienia tego. Nie tylko jego zatrudnienie zostało przywrócone, ale zostało mu również wypłacone zaległe wynagrodzenie.

Inny towarzysz Obiecanego Mesjasza (as), Munshi Zafar Ahmad Sahib z Kapoorthala, pracował w sądzie. Powiedział, że przybył do Qadian, aby zobaczyć się z Obiecanym Mesjaszem (as), ale po trzech dniach poprosił o pozwolenie na wyjazd. Obiecany Mesjasz (as) poprosił go, aby został. Minął miesiąc. Munshi Sahib otrzymał poważne listy od pracodawców. Był jednak tak zachwycony błogosławionym towarzystwem Obiecanego Mesjasza (as), że nie miał żadnego lęku. Gdy otrzymał kolejny poważny list od pracodawcy, Obiecany Mesjasz (as) powiedział mu, aby odpisał i powiedział, że nie może wrócić. Po kolejnym miesiącu Obiecany Mesjasz (as) powiedział mu, że może wyjechać. Po powrocie do Kapoorthala, Munshi Sahib poszedł do domu sędziego, aby zobaczyć jego reakcję. Sędzia powiedział, że to z pewnością Mirza Sahib zatrzymał Munshi Sahib, a instrukcje Mirza Sahiba mają pierwszeństwo!

Hadhrat Musleh Maud (ra) powiedział, że ta grupa ludzi ustanowiła wspaniały przykład żarliwej miłości i oddania. Członkowie naszego Dżama’at może i mają słabe strony i być może dopuszczają się zaniedbań, ale jeśli towarzysze Hadhrat Musa (as) reprezentowali jego przykład to i my możemy naśladować i dorównać modelom towarzyszy. Jeśli towarzysze Hadhrat Isa (as) mieliby zaprezentować jego model w Dniu Sądu Ostatecznego to i my możemy z dumą zaprezentować model towarzyszy Obiecanego Mesjasza (as).

Gdy Prorok (saw) stwierdził, że nie może powiedzieć, jaka jest różnica między jego ummah, a ummah Mahdiego, to było to zaiste zrobione w wyniku postępowań takich ludzi. Byli to ludzie zawsze gotowi do wszelkiego rodzaju wyrzeczeń- Hadhrat Abu Bakr (ra), Hadhrat Umer (ra), Hadhrat Usman (ra) i Hadhrat Ali (ra). Należy zwrócić uwagę na model Hadhrat Khalifatula I (ra), któremu Dżama’at nadał charakterystyczny status, tak więc nie było o nim wspomniane wcześniej. Jednakże jego ofiary były ogromne. Kiedy przybył do Qadian, aby zobaczyć Obiecanego Mesjasza (as), jego praca i zobowiązania w domu, w Bhaira, były rozległe. Kiedy prosił o pozwolenie na odjazd, Obiecany Mesjasz (as) poprosił go, aby został. Hadhrat Khalifatul Masih I (ra) nie pojechał nawet po swoje rzeczy tylko poprosił kogoś innego o ich dostarczenie. Są to ofiary, które sprawiają, że społeczności wyróżniają się w oczach Boga. Człowiek nie ma korzyści z samej filozoficznej wiary. Tylko wiara, która posiada słodycz poświęconej, gorącej miłości jest korzystna dla człowieka. Ten, kto rozpoznaje prawdę od Boga oczami swego serca nie może być przez nikogo zwiedzony, ponieważ umysł inspiruje filozofię natomiast serce inspiruje żarliwą miłość i oddanie.

Niechaj Bóg dopomoże nam rozpoznać Imama Wieku oczami naszego serca i niechaj umocni nas w tym i niechaj szatan nigdy nie będzie w stanie nas oszukać.

Modlitwa pogrzebowa

Ogłoszone została modlitwa pogrzebowa za naszego brata Ahmad Sahib Maualwi Khushid, który był Derwiszem i zmarł 24 lipca w wieku 94 lat.


Czytaj

Udostępnij