Znamienici ludzie: Hadhrat Umar ibn al – Khaṭṭāb(14)
Streszczenie Kazania Piątkowego wygłoszone przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad (aba) Khalifat-ul-Masih V w meczecie Mubarak, Islamabad w Tilford w Wielkiej Brytanii.
Po wyrecytowaniu Tashahhud, Ta’ałłuz i Surah Al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że pewnego razu Drugi Kalif (ra) powiedział w kazaniu dotyczącym Hadhrat Umara (ra), że często w bitwach, które miało miejsce po śmierci Proroka (saw), brakowało muzułmanów w wojsku.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że pewnego razu Hadhrat Abu Ubaidah (ra) napisał do Hadhrata Umara (ra) prosząc o więcej żołnierzy, ponieważ liczba wrogów była dość wysoka. Jednak w okolicznych plemionach nie było nikogo, kto mógłby wstąpić do wojska, a jeśli był ktoś zdolny, to był już częścią armii. Dlatego Hadhrat Umar (ra) konsultował się z różnymi plemionami i dowiedział się, że istnieje plemię, z którego młodzież może być wcielona do armii. W ten sposób Hadhrat Umar (ra) poinformował Hadhrat Abu Ubaidah (ra), że wysłał 6000 żołnierzy więcej. Wysłano 3000 żołnierzy, a następnie Amr bin Madi Qarib zostałby wysłany na miejsce w zamian za 3000 żołnierzy. Po jego przybyciu muzułmanie nie kwestionowali, jak jedna osoba może równać się 3000, zamiast tego byli tak uradowani, że ucieszyli się i zaczęli wznosić hasła po jego przybyciu. Przeciwnicy widzieli tę radość i myśleli, że muzułmanie otrzymali posiłki w setkach tysięcy. W końcu muzułmanie pokonali przeciwników.
Marsz do Egiptu
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że opisze podboje Egiptu, z których jeden miał miejsce w Farhamie. Po zdobyciu Jerozolimy, na jego prośbę Hadhrat Umar (ra) wysłał Hadhrata Amra bin al-Aas (ra) do Farhamy z czterotysięczną armią. Hadhrat Umar (ra) poinformował go, że jeśli otrzyma list informujący go o powrocie przed dotarciem do Egiptu, to powinien wrócić. Jednak zanim Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) otrzymał ten list od Hadhrata Umara (ra)mówiąc, że powinien wrócić, dotarł już do Egiptu, więc zgodnie z instrukcjami został tam i udał się do Farhamy. Muzułmanie rozpoczęli oblężenie Farhamy i trwało to kilka miesięcy. W końcu pewnego dnia armia wyszła do walki i muzułmanie ich pokonali.
Marsz do Bilbeis
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po Farhamie Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) obrał kurs na Bilbies. Armia bizantyjska nie chciała, aby muzułmanie tam dotarli, ponieważ chcieli ocalić swoją babilońską fortecę, więc zatrzymali muzułmanów po drodze. Bizantyjczycy chcieli walczyć tam, gdzie zatrzymali muzułmanów, jednak Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) powiedział, że powinni najpierw przynajmniej wysłuchać tego, co mają do powiedzenia. Tak więc Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) rozmawiał z dwoma przedstawicielami z Bilbies i przekazał im ofertę traktatu, w którym lud z Bilbies będzie bezpieczny oraz zapłacą Dżizyah. Poprosili o kilka dni na zastanowienie, podczas których muzułmanie zostali zaatakowani przez Bizantyjczyków i wielu muzułmanów zginęło. Później jednak zwyciężyli muzułmanie. Podczas tego podboju córka Makauka została schwytana. Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) przypomniał, że Macaucas wysłał prezenty do Proroka ( saw ), więc po konsultacji odesłał ją z powrotem do Macaucas wraz z całym jej dobytkiem i służbą.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po Bilbies, Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) udał się do Umdonain. Była to niegdyś siedziba największego babilońskiego zamku, a także stolica3 różnych faraonów. Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) uznał, że nie ma wystarczająco dużej armii, aby zdobyć zamek, więc wysłał prośbę o posiłki. Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) rozpoczął oblężenie miasta i w tym czasie dowiedział się, że Hadhrat Umar (ra) wysłał 4000 kolejnych muzułmańskich żołnierzy, aby pomóc armii Hadhrat Amr bin al-Aas (ra). Ostatecznie armia bizantyjska stawiła się do walki i dzięki zręcznej strategii stosowanej przez muzułmanów, ci drudzy odnieśli zwycięstwo.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po tym muzułmanie podbili miejsce zwane Foyum, a następnie Ain al-Shams. Isrib i Manut zostały wówczas również podbite przez nich.
Marsz do Aleksandrii
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Umar (ra) pozwolił muzułmanom udać się do Aleksandrii. Muzułmanie ruszyli naprzód i odnieśli zwycięstwo w podboju Aleksandrii. Było to znaczące zwycięstwo, ponieważ Aleksandria była centralnym miejscem i jednym z najważniejszych miejsc dla Bizantyjczyków. Oblężenie trwało dziewięć miesięcy. Hadhrat Umar (ra) napisał list do wojska i powiedział, że zajęło im to zbyt dużo czasu i powinni zaplanować atak. W ten sposób muzułmanie zaatakowali i odnieśli zwycięstwo w Aleksandrii. Słysząc o zwycięstwie, Hadhrat Umar (ra) bardzo ucieszył się. Tak więc, po zwycięstwie pod Aleksandrią, muzułmanie skutecznie podbili cały Egipt. Hadhrat Umar(ra) poinformował wszystkich uwięzionych przez muzułmanów, że mogą zaakceptować islam lub utrzymać swoją religię, a także zapłacić Dżizyah.
Odpowiedź na bezpodstawny zarzut
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że niektórzy chrześcijańscy historycy podnoszą zarzut, że podczas tego podboju Hadhrat Umar (ra) polecił spalenie biblioteki w Aleksandrii i że ogień ten płonął przez sześć miesięcy. Wnioskują z tego, że muzułmanie sprzeciwiają się wiedzy i literaturze. Jednak Jego Świątobliwość (aba) wyjaśnił, że sam Prorok (sa) zachęcał do zdobywania wiedzy. Co więcej, Jego Świątobliwość (aba) wyjaśnił na podstawie różnych autentycznych relacji historycznych, że takie informacje mówiące, że muzułmanie spalili bibliotekę, są całkowicie fałszywe i sfabrykowane. W rzeczywistości, jeśli chodzi o autentyczne relacje historyczne, jasne jest, że biblioteka została spalona przez Juliusza Cezara.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po zdobyciu Egiptu Hadhrat Amr bin al-Aas (ra) wyruszył do Baraki i Trypolisu, które następnie podbili muzułmanie. Ludzie zgodzili się pozostać tam pod opieką i zapłacić Dżizyah.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w erze Hadhrat Umar (ra) rządy islamskie rozprzestrzeniły się daleko i szeroko, zapewniając każdemu wolność, bezpieczeństwo i pokój. Jego Świątobliwość (aba) przytoczył cytat z Drugiego Kalifa (ra), który powiedział, że podczas bitew i podbojów ery Hadhrata Umara (ra), muzułmanie regularnie odmawiali przed świtem opcjonalne modlitwy (Tahadżdżud). Powiedział również o bitwach Właściwie Kierowanych Kalifów, że historia świadczy o tym, że zostali skrzywdzeni, ale nigdzie w historii nie znajdujemy, aby kiedykolwiek krzywdzili tych samych ludzi ani dokonywali zemsty. Zamiast tego, widząc niesprawiedliwość, powstali, aby ustanowić sprawiedliwość, wolności i prawa dla wszystkich. Drugi Kalif(ra) wyjaśnił, że właściwie prowadzeni Kalifowie wiedzieli, że te rzeczy, z którymi się zmierzyli, zostały spowodowane przez Boga i że takie trudności przydarzają się wierzącemu, po to, aby stać się lepszym i wzrastać w swojej duchowości. Jest to więc coś, o czym Wspólnota powinna pamiętać nawet dzisiaj.
Podsumowanie przygotowane przez Przegląd Religii.