Doskonali ludzie: Amir bin Rabi’ah (ra); Haram bin Milhan (ra)
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sura al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hadhrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że spośród Towarzyszy Badri, o których wspominano wcześniej, pozostały jeszcze pewne szczegóły, o których należy wspomnieć dzisiaj. Po tej wzmiance Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że seria kazań, które chciał wygłosić na temat Towarzyszy Badri, będzie teraz zakończona.
Hadhrat Amir bin Rabi’ah (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział odnośnie Hadhrata Amira bin Rabi’ah (ra), że jego ojciec miał na imię Rabi’ah bin Ka’b bin Malim bin Rabi’ah. Opowiedział także niektóre tradycje. Hadhrat Abdullah bin Amir bin Rabi’ah opowiada [wziąwszy to] od swojego ojca, że Prorok (saw) wysłał ich na Wyprawę Nakhlah, która miała miejsce przed bitwą pod Badr. Towarzyszył im również Hadhrat Amr bin Suraqah (ra). Po drodze zgłodniał do tego stopnia, że nie mógł już chodzić. Przywiązali kamień do jego brzucha, a potem mógł chodzić, aż dotarli do arabskiego plemienia, które ich ugościło. Powiedział, że kiedyś myślał, że nogi niosą brzuch, ale w rzeczywistości to żołądek niesie nogi.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że jest zapisane, iż pewnego razu Prorok (saw) wysłał Hadhrat Amira bin Rabi’ah (ra) i Hadhrat Sahl bin Hunaif (ra) w celu zebrania informacji. Ponadto w 8 roku AH Hadhrat Amir bin Rabi’ah (ra) wziął udział w bitwie pod Dhat al-Salasil, podczas której został trafiony strzałą w ramię.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Abdullah bin Amir (ra) opowiada [wziąwszy to od] swojego ojca, że pewnego razu Prorok (saw) przeszedł obok grobu i zapytał, czyj jest ten grup. Kiedy został poinformowany, Prorok (saw) zapytał, dlaczego mu nie powiedziano? Powiedziano mu, że skoro śpi, nie chcą mu przeszkadzać. Jednak Prorok (saw) powiedział, że powinien być poinformowany o modlitwie pogrzebowej. Następnie wyprostował rzędy i odmówił modlitwy pogrzebowe.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Amir bin Rabi’ah (ra) powiedział, że kiedy muzułmanie byli wysyłani na wyprawę, jedynym zaopatrzeniem, jakie mieli, była torebka daktyli. Przywódca karawany rozdawał każdej osobie garść daktyli, a oni jedli je pojedynczo w razie potrzeby. Hadhrat Abdullah bin Amir (ra) zapytał swojego ojca, w jaki sposób jeden daktyl może być wystarczający? Hadhrat Amir (ra) odpowiedział, mówiąc, że zdadzą sobie sprawę ze znaczenia nawet jednego daktyla, kiedy nie będą mieli już żadnych daktyli.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kiedy ziemię Doliny Qura rozdzielono między niektórych muzułmanów w czasach Hadhrat Umara, Hadhrat Amir (ra) był wśród tych, którzy otrzymali działkę. Kiedy Hadhrat Umar (ra) udał się do Jabiyah, Hadhrat Amir (ra) towarzyszył mu i zgodnie z narracją niósł flagę Hadhrat Umara (ra). Inna narracja mówi, że kiedy Hadhrat Uthman (ra) udał się na Hadżdż pielgrzymkę, wyznaczył Hadhrat Amira (ra) na przywódcę Medyny w jego miejsce.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Abdullah bin Amir (ra) opowiada [wziąwszy to] od swojego ojca, że pewnego razu widział Proroka (saw) ofiarującego dobrowolne modlitwy podczas jazdy na wielbłądzie podczas podróży i był zwrócony w którąkolwiek stronę wielbłąd był skierowany w podróży.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Amir (ra) stwierdził, że pewnego razu był w podróży ze Świętym Prorokiem (saw) i zatrzymali się w jednym miejscu, aby się pomodlić. Później dowiedzieli się, że kierunek, w którym zwrócili się, nie był skierowany w stronę Ka’bah. Kiedy poinformowali Proroka (saw), został objawiony następujący werset Koranu:
„Do Allaha należy Wschód i Zachód. Zatem dokądkolwiek zwrócicie się, tam będzie oblicze Allaha. Zaprawdę, Allah jest Szczodry, Wszechwiedzący!” ( Koran, 2:116 )
Jego Świątobliwość (aba) zauważył, że może być tak, że Prorok (sa) po prostu wyrecytował ten werset przy tej okazji, zamiast objawić go w tym momencie.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Amir bin Rabi’ah (ra) przekazał, że Prorok (saw) powiedział, że osoba, która raz posyła mu pozdrowienia, Allah posyła mu dziesięć razy pozdrowienia pokoju. Teraz to zależy od każdej osoby, czy wyślą więcej pozdrowień, czy mniej.
Hadhrat Haram bin Milhan (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrat Haram bin Milhan (ra). Zapisano, że pewnego razu Prorok (saw) wysłał go wraz z 70 jeźdźcami, w tym tymi, którzy nauczyli się Koranu na pamięć, w kierunku Banu Amir. Zapisano również, że udał się on do Amira bin Tufaila i zapytał go, czy udzieliłby mu zabezpieczenia w celu przekazania przesłania Proroka (saw). Kiedy mówił, ktoś podszedł od tyłu Hadhrat Haram i uderzył go włócznią. Hadhrat Haram (ra) wziął krew z jego rany i przetarł nią twarz, mówiąc: ,,Allah jest Wielki! Na Pana Ka’bah, osiągnąłem swój cel”. Inni, którzy byli z nim, również zostali zabici. Dowiedziawszy się o tym, Prorok (saw) modlił się przeciwko sprawcom przez 30 dni.
Hadhrat Sa’d bin Khaulah (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrat Sa’d bin Khaulah (ra). Był Persem i ostatecznie osiadł w Jemenie. Zapisano, że Prorok (saw) zwykł wyrażać smutek z powodu śmierci Hadhrat Sa’d bin Khaulah (ra) w Mekce, ponieważ nie podobało mu się, że ci, którzy wyemigrowali z Mekki, wracali [ do Mekki] lub przedłużali swój pobyt, gdy udali się na Umrah lub Hadżdż. Zmarł w czasie Pielgrzymki Pożegnalnej. Jego żona była wtedy w ciąży, a wkrótce po jego śmierci urodziło się jego dziecko. Po urodzeniu dziecka wdowa był gotowa ponownie wyjść za mąż, jednak ktoś powiedział jej, że będzie musiała czekać cztery miesiące i dziesięć dni. Kiedy poszła do Proroka (saw) w tej sprawie Prorok (saw) powiedział, że po urodzeniu dziecka będzie mogła ponownie wyjść za mąż.
Hadhrat Abu al-Haitham bin al-Tayyihan (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrat Abu al-Haitham bin al-Tayyihan (ra). Zapisano, że zapytał Proroka (saw) o to, co powinien przyrzec Mu w przysiędze wierności. Prorok (saw) powiedział, że powinien przysiąc wierność na to, na co Izraelici przyrzekli wierność Mojżeszowi (as).
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że podczas bitwy nosił dwa miecze i dlatego był znany jako Dhu al-Saifain (ten, który nosi dwa miecze). Jest zapisane, że poniósł śmierć męczeńską w bitwie pod Siffin.
Hadhrat Asim bin Thabit (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrata Asima bin Thabita (ra). Imam Razi zapisał, że był wśród tych, którzy pozostali niezłomni u boku Proroka (saw) podczas bitwy pod Uhud.
Hadhrat Sahl bin Hunaif (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrat Sahl bin Hunaif (ra). Zapisano, że podczas bitwy pod Badr, Hadhrat Sahl bin Hunaif (ra) był wśród Towarzyszy na wierzchowcu.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Sahl (ra) słyszał, jak Prorok (sa) mówił, że będzie grupa ludzi, którzy będą recytować Koran, który nie przejdzie im poniżej gardła i porzucą wiarę jako strzała opuszcza ofiarę. Zapytany, kim byli ci ludzie, odpowiedział, że to wszystko, co usłyszał i tyle co może powiedzieć na ten temat.
Hadhrat Jabbar bin Sachar (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrata Jabbara bin Sachar (ra. Był częścią wyprawy w kierunku Banu Tayy, która została wysłana pod przywództwem Hadhrat Ali (ra) . Flagę podczas tej wyprawy niósł Hadhrat Jabbar bin Sakhar (ra). Hadhrat Ali (ra) konsultował się również z Hadhrat Jabbar (ra) w sprawie strategii, którą powinni zastosować.
Hadhrat Umair bin Abi Waqqas (ra)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że następna wzmianka dotyczy Hadhrata Umaira bin Abi Waqqasa (ra). Zapisano, że Prorok (saw) wysłał Hadhrat Utbah (ra) z 20 mężczyznami w kierunku odłamu plemienia Khat’am.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że zakończyło to relacje Towarzyszy, które chciał opowiedzieć.
Modlitwy za Ahmadi w Pakistanie, Burkina Faso i Algierii
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że pragnie wezwać wszystkich do modlitwy za Ahmadi w Pakistanie, aby trudności, z jakimi się borykają, zostały złagodzone. Modlił się, aby Allah dał zrozumienie prawodawcom i tym, którzy dopuszczają się okrucieństw, lub aby pociągnął ich do odpowiedzialności.
Jego Świątobliwość (aba) zaapelował także o modlitwy za Burkina Faso, gdzie Ahmadi borykają się z trudnościami. Terroryści popełniają okrucieństwa w imię Allaha i Jego Posłańca(saw). Następnie w Algierii rząd zadaje okrucieństwo Ahmadi. Niech Allah ma wszystkich w Swojej opiece. Jego Świątobliwość (aba) radził skupić się na ofiarowaniu modlitw i dawaniu jałmużny. Modlił się, aby Allah chronił wszystkich przed krzywdą.
Modlitwy pogrzebowe
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że poprowadzi modlitwy pogrzebowe zaocznie następujących osób:
Muhammada Rashiida Shahiida
Zginął śmiercią męczeńską w swoim domu w Pakistanie 19 lutego, kiedy dwóch przeciwników Ahmadiyyat otworzyło ogień. Miał ponad 70 lat. Mieszkał samotnie w Gujrat, gdzie miał bezpłatną przychodnię homeopatyczną dla dobra mieszkańców swojego miasta. Dwie osoby weszły do przychodni w jego domu pod pozorem braku lekarstw, a następnie otworzyły do niego ogień, co doprowadziło do jego męczeńskiej śmierci, po czym napastnicy uciekli z miejsca zdarzenia. Jeden z napastników został później znaleziony martwy, a dochodzenie jest w toku, podczas gdy drugi napastnik został zatrzymany. Muhammad Rashiid miał pasję służenia innym i pomagał innym w każdy możliwy sposób. Kochał Kalifat. Był bardzo gościnny. Regularnie słuchał piątkowego kazania. Pozostawił żonę, dwóch synów i pięć córek. Jego żona początkowo nie była Ahmadi. Podczas swojej ostatniej wizyty w Norwegii, gdzie mieszkała jego żona, pomógł jej przyjąć Ahmadiyyat. Jego Świątobliwość(aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia oraz obdarzył cierpliwością jego rodzinę.
Amani Basam Ajlawai i Salah Abdul Moin Kutaish
Matka i syn zginęli w trzęsieniach ziemi w Turcji. Amani Basam miała 23 lata i zaledwie dwa miesiące przed śmiercią zaakceptowała Ahmadiyyat. Jej syn w chwili śmierci miał 3 lata. Zmarły, zanim wydobyte je spod gruzów. Amani Basam traktowała wszystkich z wielką życzliwością i sympatią. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah obdarzył ich przebaczeniem i miłosierdziem.
Maqsood Ahmad Munib
Pełnił funkcję imama i zmarł 15 lutego na zawał serca. Służył w różnych rejonach Pakistanu, a później służył w Kenii. Następnie wrócił do Pakistanu, gdzie służył w Quetta. Pozostawił żonę, syna i dwie córki. Pracował z wielką szczerością i wysiłkiem. Często z sentymentem wspominał czas służby w Kenii. Był bardzo cnotliwym człowiekiem, który bardzo kochał Kalifat. Był bardzo gościnny i miał głęboką miłość oraz pasję do Wspólnoty. Był wspaniałym mówcą, aż słuchacze mieli łzy w oczach. Posiadał ogromną wiedzę, ale był niezwykle skromny. Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah udzielił mu przebaczenia i miłosierdzia.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions