Muhammad(saw) wspaniały wzór (29)
Kazanie Piątkowe wygłoszone w meczecie Mubarak, Tilford, Wielka Brytania
Wydarzenia z życie Świętego Proroka (saw) – wydarzenie w trakcie bitwy pod Uhud.
Po wyrecytowaniu Taszahhud, Ta’ałłuz i Sura al-Fatihah, Jego Świątobliwość Hazrat Mirza Masroor Ahmad (aba) powiedział, że miał miejsce incydent z bitwy pod Uhud, podczas którego Święty Prorok (saw) modlił się za Hazrat Sa’d (ra) modlitwy, które zostały zaakceptowane.
Modlitwy w bitwie o Hazrat Sa’d (ra)
Hudhur (aba) powiedział, że Hadhrat Sa’d (ra) poprzysiągł, że albo usunie wroga, albo poniesie męczeńską śmierć w bitwie. W trakcie bitwy widział, jak ktoś był prawie pokonany przez wroga, ale potem wziął do ręki kilka kamieni i rzucił je w stronę wroga. Kiedy Hadhrat Sa’d (ra) zapytał, kto to jest, powiedziano mu, że był to Święty Prorok (saw) i że go woła.
Następnie Hadhrat Sa’d (ra) udał się do Świętego Proroka (saw), który ustawił go przed sobą, a Hadhrat Sa’d (ra) strzelał strzałami modląc się: „O Allahu, to jest Twoja strzała. Obyś uderzył nią wroga”. Święty Prorok (saw) modlił się: „O Allahu, przyjmij modlitwę Sa’da. O Allahu, spraw, aby cel Sa’da był celny. O Sa’dzie, niech moi rodzice zostaną za ciebie poświęceni.’’
Kiedy Hadhrat Sa’dowi (ra) zabrakło strzał, Święty Prorok (saw) dał mu swoje strzały. Wśród nich była strzała, która nie miała grotu z przodu, okazała się jednak najszybszą ze wszystkich. Mówi się, że tego dnia Hazrat Sa’d (ra) wystrzelił tysiąc strzał.
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrata Mirzę Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„Święty Prorok (saw) przekazywał strzały samemu Sa’dowi (ra), a Sa’d (ra) nadal zasypywał wroga strzałą za strzałą. W pewnym momencie Święty Prorok (saw) zwrócił się do Sa’da (ra) mówiąc: „Niech moja matka i ojciec zostaną za ciebie poświęceni – strzelajcie dalej!”. Do końca swojego życia Sa’d (ra) z wielką dumą wspominał te słowa Proroka (saw).
(Życie i charakter pieczęci proroków (saw), tom 2, str. 338)
„Nie zaniedbujcie się ani nie żałujcie”
Kalif (aba) powiedział, że kiedy Khalid bin Walid poprowadził oddział Quraisz na wzgórze, na którym stał Święty Prorok (saw), Prorok (saw) modlił się, a następnie Hadhrat Umar (ra) również przyprowadził oddział, aby zawrócić [wroga]. Potem Bóg Wszechmogący objawił werset Koranu:
,,Nie zaniedbujcie się ani nie żałujcie, a z pewnością wy będziecie górą, jeśli jesteście prawdziwymi wierzącymi.’’
(Święty Koran, 3:140)
Jego Świątobliwość (aba) zacytował Hadhrata Mirza Bashira Ahmada (aba), który pisze:
„Kiedy Święty Prorok (saw) przybył nad przełęcz, oddział Quraisz pod wodzą Khalida bin Łalida próbował wspiąć się na górę i przeprowadzić atak, ale na rozkaz Świętego Proroka (saw) Ḥazrat Umar (ra) walczył z nimi wraz z kilkoma muhadżirinami i przepędził ich.
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (saw), tom 2, str. 340)
Hudhur (aba) powiedział, że pomimo iż sam doznał obrażeń, Prorok (saw) martwił się o swoich Towarzyszy. Zapisano, że widziano Hadhrata Talhaha (ra) chroniącego Świętego Proroka (saw) podczas bitwy. Kiedy Hadhrat Abu Bakr (ra) dotarł do Świętego Proroka (saw), stwierdził, że jest ranny. Jednakże Prorok (saw) powiedział mu, aby zamiast tego zajął się Hazrat Talhah (ra), ponieważ obficie krwawił.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że po pochowaniu męczenników Prorok (saw) wrócił z Uhud do Medyny. Zapisano, że Święty Prorok (saw) przybył z powrotem do Medyny na czas Maghrib (modlitwa odmawiana zaraz po zachodzie słońca). Kiedy Święty Prorok (saw) wyszedł ze swojego domu na modlitwę Maghrib, potrzebował pomocy w dotarciu do meczetu ze względu na obrażenia i zmęczenie. Jednakże później, gdy przyszedł czas na Iszę (nocną modlitwę), Prorok (saw) odpoczął i był w lepszym stanie. Dlatego nie potrzebował żadnej pomocy i był w stanie chodzić o własnych siłach.
Kalif (aba) zacytował Hadhrata Mirza Bashira Ahmada (ra), który pisze:
„Po wypełnieniu wszystkich stosownych obowiązków, wraz ze zbliżaniem się wieczoru, Święty Prorok (saw) udał się z powrotem do Medyny”.
(Życie i charakter Pieczęci Proroków (saw), tom 2, str. 348)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że innymi słowy Prorok (saw) nie udał się od razu do Medyny z powodu kontuzji. Najpierw upewnił się, że w Uhud załatwiono wszystkie niezbędne sprawy, zanim wrócił do Medyny.
Szlachetny przykład muzułmanek
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że kobiety w Medynie również wykazały się wielką cierpliwością i zadowoleniem. Po powrocie do Medyny Prorok (saw) spotkał Hazrat Hamnah (ra), żonę Hadhrata Musaba bin Umaira (ra). Została poinformowana o męczeństwie swojego brata Hadhrata Abdullaha bin Jahsha (ra).
Następnie została poinformowana o męczeństwie swojego wuja. Była bardzo cierpliwa i modliła się: „Zaprawdę należymy do Allaha i do Niego powrócimy”.
Następnie dowiedziała się, że jej mąż również zginął śmiercią męczeńską, po czym nie mogła powstrzymać łez. Na tej podstawie Prorok (saw) powiedział, że związek między mężem i żoną nie przypomina żadnego innego związku.
Kalif (aba) powiedział, że brat, syn i mąż Hadhrat Hind (ra) zginęli śmiercią męczeńską w bitwie pod Uhud. Hadhrat Aisza (ra) wyruszyła, aby zaczerpnąć wieści o bitwie pod Uhud. Spotkała Hazrat Hinda (ra), który wracał z Uhud. Zapytała się o wieści, mimo że trzech członków jej rodziny zginęło śmiercią męczeńską. Odpowiedziała, że Prorok (saw) ma się dobrze i jeśli wszystko z nim w porządku, wszystko inne jest w porządku. Następnie wyrecytowała następujący werset Koranu:
I Bóg w ich gniewie odwrócił niewiernych. nie zyskali nic dobrego. I Allah wystarczył wierzącym w ich walce. Allah jest Potężny, Potężny.’ (Święty Koran 33:26)
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że Hadhrat Hind (ra) zabierała ciała zmarłych członków swojej rodziny na wielbłądzie do Medyny. Jednakże wielbłąd nie poruszał się, gdy był zwrócony twarzą do Medyny. Lecz poruszał się szybko, gdy był zwrócony twarzą do Uhud. Wróciła do Uhud, spotkała Świętego Proroka (saw) i opowiedziała mu o tym wydarzeniu.
Święty Prorok (saw) zapytał, czy jej mąż złożył jakieś przysięgę przed bitwą. Odpowiedziała, że przyrzekł, że nie wróci do swego ludu zhańbiony. Modlił się o śmierć męczeńską w bitwie. Święty Prorok (saw) powiedział, że to był powód, dla którego wielbłąd nie zbliżał się do Medyny. Święty Prorok (saw) powiedział, że Bóg spełnia przysięgi niektórych ludzi, którzy, jeśli powiedzą coś podczas przysięgi, wówczas Bóg z pewnością to spełni. Amr bin Jamuh (ra) był wśród tych ludzi. Następnie pochowano w Uhud męczenników z Uhud.
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że w przyszłości będzie nadal opowiadał o tych wydarzeniach.
Apel o modlitwę za Palestyńczyków, wstrząsającą sytuację na świecie i Ahmadi w Jemenie
Jego Świątobliwość (aba) nalegał, aby modlić się za Palestyńczyków. Niech Allah Wszechmogący zapewni im wygodę.
W wyniku jego zdeprawowanej mentalności i działań, wróg pragnie ich zniszczyć. Zamiast próbować zatrzymać wojnę, główne mocarstwa próbują podsycić jej ogień.
W zeszłym tygodniu prezydent USA wezwał do zawieszenia broni. Teraz mówi się, że zawieszenie broni nastąpi przed Ramadanem, ale tylko tymczasowo i na sześć tygodni. Jedyne, co to da, to czas Izraelowi na opamiętanie się, a następnie rozpocząć od nowa swoje okrucieństwa.
Tylko Allah Wszechmogący może położyć im kres. Dlatego musimy modlić się.
Poprzez organizacje charytatywne Ahmadi powinni starać się zapewnić im żywność, lekarstwa i jakąkolwiek inną pomoc.
Na swoich obszarach powinni również głośno wzywać do położenia kresu tym niesprawiedliwościom. Powinni nadal pisać listy do polityków i nie ustawać w tym. Niech Allah Wszechmogący umożliwi Palestyńczykom wzmożenie modlitw i poprawę ich stanu duchowego.
Pojawiła się wiadomość, że Europa i USA zostaną bezpośrednio zaangażowane w wojnę rosyjsko-ukraińską, co również zwiększa zagrożenie wojną światową. Dlatego też musimy się modlić także w tej sprawie. Niech Allah Wszechmogący chroni świat przed zagładą.
Czwarty Kalif (ra) przepisał lek homeopatyczny, który miał pomóc w ochronie przed skutkami ataku nuklearnego. Każdy powinien ukończyć kurację tym lekiem. Ahmadi powinni także przechowywać w swoich domach racje żywnościowe przez co najmniej dwa do trzech miesięcy. Nawet jeśli nie będzie wojny, przechowywanie racji żywnościowych może okazać się korzystne.
Jego Świątobliwość (aba) również nalegał, aby modlić się za Ahmadi w Jemenie. Niech Allah Wszechmogący szybko zapewni środki dla ich uwolnienia. Istnieje grupa jemeńska, która twierdzi, że Ahmadi spiskują przeciwko rządowi. Niech Allah Wszechmogący odsunie od nich te myśli i niech zapewni Ahmadi środki na uwolnienie.
Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah Wszechmogący obdarzył świat mądrością. Aby zamiast popadać w zło tego świata pod pozorem postępu, rozpoznał Allaha Wszechmogącego. Niech Allah Wszechmogący umożliwi krajom muzułmańskim zaprowadzenie sprawiedliwości i zjednoczenie się.
Niech Allah Wszechmogący umożliwi nam przekazanie Jego przesłania każdemu człowiekowi na świecie.
Modlitwa pogrzebowa za męczennika w Pakistanie
Jego Świątobliwość (aba) powiedział, że są też pewne nieszczęśliwe wieści.
Szanowany Tariq Cheema, syn Khizra Hayata Cheemy z Pakistanu, niedawno zginął śmiercią męczeńską. Dwie nieznane osoby otworzyły do niego ogień. To oprowadziło do jego męczeńskiej śmierci. W chwili swojej męczeńskiej śmierci miał 60 lat.
Wyruszył na poranny spacer, kiedy zginął śmiercią męczeńską. Nie żywił do nikogo wrogości ani osobistych skarg. Pełnił funkcję lokalnego przewodniczącego gminy. Nie może być innego powodu niż przekonania religijne, które doprowadziły do jego męczeństwa.
Regularnie ofiarowywał datki finansowe. Regularnie z wielką starannością zanosił modlitwy. Bardzo kochał Kalifat. Był bardzo godny zaufania do tego stopnia, że nawet nie-Ahmadi zostawiali u niego swoje kosztowności na przechowanie.
Jego żona potwierdziła, że traktował ją życzliwie i zawsze traktował ją jak przyjaciółkę. Był dobry dla swoich dzieci i doskonale dbał o ich wychowanie.
Był kochany przez wszystkich i miał szczególną pasję służenia ludzkości. Pozostawił żonę, dwóch synów i córkę.
Jego Świątobliwość (aba) modlił się, aby Allah podniósł jego pozycję. Obdarzył go przebaczeniem i miłosierdziem. Obdarzył rodzinę cierpliwością i umożliwił jej kontynuowanie dziedzictwa jego cnót.
Podsumowanie przygotowane przez The Review of Religions.